NEA

Με ποιο σκεπτικό η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμού εγκρίνει και συστήνει εμβόλια;

Με ποιο σκεπτικό η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμού εγκρίνει και συστήνει εμβόλια;

της Ρούλας Σκουρογιάννη

Ο εμβολιασμός είναι ένας ασφαλής τρόπος πρόληψης έναντι σοβαρών νοσημάτων. Όταν μάλιστα, ο εμβολιασμός εφαρμοστεί σε ικανό ποσοστό πληθυσμού, πολλές νόσοι εκριζώνονται και παύουν να αποτελούν απειλή για τη δημόσια Υγεία. Αν με αυτό το σκεπτικό, που δεν είναι προσωπικό δικό μας, αλλά αποτελεί τη βάση του σχεδιασμού του εθνικού εμβολιασμού, συμφωνεί η εθνική επιτροπή εμβολιασμών, ας μας εξηγήσει για ποιους λόγους αρνείται να συμπεριλάβει, τρία χρόνια τώρα, στο πρόγραμμα Εθνικού Εμβολιασμού ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, όπως αυτό κατά της Μηνιγγίτιδας Β.

Το ζήτημα που προκαλεί απορία δεν είναι μόνο ότι δεν το έχουν εντάξει στον εθνικό εμβολιασμό, ώστε να αποζημιώνεται -καθώς έχει ένα σημαντικό κόστος- αλλά ούτε καν το συστήνουν ως αναγκαίο, με αποτέλεσμα αυτό να προκαλεί έναν επιπλέον αποτρεπτικό παράγοντα, εκτός του κόστους.

Σχετικά με τη Μηνιγγίτιδα Β, ανακοινώθηκαν, από τον Επίκουρο Καθηγητή Πολιτικής Υγείας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Κυριάκο Σουλιώτη και τους επιστημονικούς του συνεργάτες, αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας που διεξήχθη τον Απρίλιο και Μάιο, σε Έλληνες παιδιάτρους και γονείς.  Η έρευνα κατέδειξε ότι η πρόληψη έναντι της Μηνιγγίτιδας Β είναι ιδιαίτερα χαμηλή, κυρίως, λόγω της απουσίας ασφαλιστικής κάλυψης του εμβολιασμού, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία τόσο των παιδιάτρων όσο και των γονέων θεωρούν τη Μηνιγγίτιδα Β ως μία απειλητική για τη ζωή νόσο με πολύ σοβαρές συνέπειες.

Πιο συγκεκριμένα, τα 2/3 των παιδιάτρων θεωρούν ότι η Μηνιγγίτιδα Β είναι μια νόσος υψίστης σημασίας για τη δημόσια υγεία, με σοβαρές συνέπειες (99%). Αντίστοιχα, οι γονείς στη συντριπτική τους πλειοψηφία αναγνωρίζουν την επικινδυνότητα της νόσου (88,5%), καθώς και τις συνέπειες αυτής. Επιπροσθέτως, η έρευνα έδειξε ότι 9 στους 10 παιδιάτρους συστήνουν στους γονείς τον εμβολιασμό των παιδιών τους έναντι της Μηνιγγίτιδας Β. Ωστόσο, μόνο 3 στους 10 γονείς έχουν εμβολιάσει το παιδί τους έναντι της νόσου, με το 94,7% των παιδιάτρων να δηλώνουν ως κυριότερο αποτρεπτικό παράγοντα τη μη ένταξη του εμβολίου στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού Παιδιών και Εφήβων και κατ' επέκταση τη μη αποζημίωσή του.

3 λόγοι που συνιστούν την αποζημίωση τους εμβολίου

Όπως τόνισε ο κ. Σουλιώτης, αν θέλαμε να αναφέρουμε μόνο 3 λόγους για τους οποίους η αποζημίωση του συγκεκριμένου εμβολίου είναι απαραίτητη, θα μπορούσαμε να τονίσουμε ότι:

· Η επίπτωση της νόσου διαρκώς αυξάνεται

· Οι συνέπειές της είναι ιδιαίτερα σοβαρές σε σημαντικό ποσοστό των νοσούντων

· Η νόσος προλαμβάνεται μέσω του εμβολιασμού

Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής κ. Κωνσταντίνος Νταλούκας ανέφερε: «Πράγματι, η Μηνιγγίτιδα είναι ένα μεταδοτικό και ραγδαίως εξελισσόμενο νόσημα που τα συμπτώματά του το καθιστούν δύσκολο να διαγνωστεί, ειδικά σε βρέφη και νήπια, αφού μοιάζουν με αυτά μίας απλής ίωσης. Οι επιπτώσεις από τη νόσο είναι πολύ σοβαρές, με 1 στα 10 άτομα που προσβάλλονται από την Μηνιγγίτιδα να ενδέχεται να χάσει τη ζωή του, ενώ 1 στα 5 άτομα να εμφανίζει σοβαρές μόνιμες αναπηρίες. Σήμερα, είμαστε πολύ τυχεροί γιατί η νόσος μπορεί να προληφθεί μέσω του εμβολιασμού.  Υπάρχουν εμβόλια που χρησιμοποιούμε, εδώ και χρόνια, έναντι των οροομάδων A,C W και Y, καθώς επίσης και το νεότερο εμβόλιο έναντι της οροομάδας Β, το οποίο όμως δεν καλύπτεται από την πολιτεία παρόλο που προστατεύει από το συχνότερο αίτιο μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου στην Ελλάδα, και ειδικά τα μικρά παιδιά και τα βρέφη κάτω του ενός έτους που κινδυνεύουν περισσότερο».

Με ποιο σκεπτικό εξαιρείται ένα τόσο σημαντικό εμβόλιο;

Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τα κόστη της υγείας και τους περιορισμούς εν μέσω κρίσης. Πολλά εύλογα ερωτηματικά μπορεί, όμως, να θέσει όποιος απλώς παρατηρεί τα πράγματα. Τα ερωτηματικά προκύπτουν από διάφορα σκοτεινά σημεία:

1. Η επιτροπή εμβολιασμού συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών. Δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη περιέργεια για το τι ακριβώς λένε οι ιθύνοντες της επιτροπής, αλλά μία εξήγηση για μία τόσο σοβαρή εξαίρεση τη δικαιούται και η ιατρική κοινότητα και οι γονείς. Ας δώσουν εξήγηση γιατί δε συστήνεται καν το εμβόλιο, σαν να είναι περιττό ή σαν να αφορά μία απλή νόσο.

2. Όταν υπάρχει ένα σύνολο εμβολίων ενταγμένων στον εθνικό εμβολιασμό, κάποια από τα οποία αφορούν νόσους λιγότερο σοβαρής επίπτωσης, γιατί δε γίνεται μία συνδυαστική κίνηση να εξοικονομηθούν κονδύλια από άλλους εμβολιασμούς ?πιθανώς μειώνοντας το ποσοστό αποζημίωσης ενός άλλου εμβολίου- και να καλυφθεί έστω και μερικώς ένα τόσο σημαντικό εμβόλιο;

3. Τι σημαίνει κόστος για τη δημόσια υγεία; Είναι μόνο τα χρήματα που βραχυπρόθεσμα εξοικονομούνται; Πόσο ήσσονος σημασίας είναι η αναπηρία ενός παιδιού που θα επιβαρύνει την ποιότητα ζωής του αλλά και το σύστημα για τουλάχιστον 70 χρόνια; Οι οικονομικές μελέτες, ωστόσο μιλούν για ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσό που αφορά κόστη νοσηλείας, ακρωτηριασμούς, προσθετικά μέλη, λογοθεραπεία και κινησιοθεραπεία, αναπηρικές συντάξεις και κόστη παραγωγικότητας. Να μας επιτραπεί. Εδώ, το σχόλιο ότι ο θάνατος, ίσως, δεν κοστολογείται αλλά η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη.

Σχολιάζοντας το γεγονός ότι η πλειοψηφία, τόσο των παιδιάτρων όσο και των γονέων αναγνωρίζει τη Μηνιγγίτιδα Β ως νόσο με πολύ σοβαρές συνέπειες για την υγεία, ο κ. Κυριάκος Σουλιώτης ανέφερε: «Τα αποτελέσματα της έρευνας τεκμηριώνουν την αναγκαιότητα της πρόληψης της Μηνιγγίτιδας Β στη χώρα μας. Η πρόληψη συνιστά ένα από τα πιο στοχευμένα εργαλεία άσκησης πολιτικής υγείας, καθώς προφυλάσσει τόσο τον πληθυσμό όσο και το ίδιο το σύστημα υγείας από τις κλινικές και οικονομικές επιπτώσεις της νόσου, οι οποίες μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικές εάν δεν προληφθούν εγκαίρως».

Επιπροσθέτως δήλωσε: «Σημειώνεται ότι, εν προκειμένω, το κενό που υπάρχει στην ασφαλιστική κάλυψη του εμβολιασμού για την πρόληψη της νόσου βρίσκεται σε αντίφαση τόσο με την άποψη των παιδιάτρων όσο και με την επιθυμία των γονέων. Είναι, άλλωστε, ενδεικτικό ότι οι γονείς, αντιλαμβανόμενοι τη σημασία της πρόληψης και παρά τη δυσμενή οικονομική συγκυρία, δείχνουν διατεθειμένοι ακόμα και να επιβαρυνθούν, σε κάποιο βαθμό, με το κόστος του εμβολιασμού».

Συμπερασματικά, θα θέλαμε να επισημάνουμε τη μεγάλη σημασία του εμβολιασμού, φέρνοντας ως παράδειγμα τη Μηνιγγίτιδα C, η οποία σχεδόν εξαφανίστηκε χάρη στην επαρκή εμβολιαστική κάλυψη της αγέλης. Δεν είναι αυτονόητη μία σοβαρή και συστηματική προσπάθεια και για τη Μηνιγγίτιδα Β, τώρα που υπάρχει ένα ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο; Αν δε λάβουμε απάντηση θα μείνουμε με την απορία γιατί μένει τελείως ακάλυπτη μία τόσο σοβαρή νόσος, που στη χώρα μας τουλάχιστον μετράμε εκατοντάδες κρούσματα μέσα στη δεκαετία 2004-2014, με ποσοστό θνητότητας 10% και ποσοστό σοβαρών και μόνιμων συνεπειών 20%, κυρίως πάνω σε μικρά παιδιά που ?υπολογίζοντας μόνο τους ψυχρούς αριθμούς? επιβαρύνουν πολύ περισσότερο το σύστημα Υγείας.

Κλείνοντας θα θέλαμε να θέσουμε ένα εύλογο, πιστεύουμε, ερώτημα: Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο διαφορετικής και πιο «έξυπνης» διαχείρισης του δημοσίου κονδυλίου για την Υγεία, που να αποδεικνύει και την ικανότητα των διοικούντων και τη σοβαρή προσπάθεια σε ζητήματα πολιτικής Υγείας;