Γράφει η Πόπη Γεωργίου

Στο επίκεντρο της σφοδρής αντιπαράθεσης η οποία σοβεί τις τελευταίες ημέρες μεταξύ της διοίκησης του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) και των φαρμακοποιών – μελών των Φαρμακευτικών Συλλόγων Αττικής (ΦΣΑ) και Πειραιώς (ΦΣΠ) έχουν βρεθεί εξ αντικειμένου οι ίδιοι οι διαβητικοί ασθενείς – ασφαλισμένοι του Οργανισμού στο λεκανοπέδιο.

Μας μίλησαν ακόμη και για περιπτώσεις διαβητικών ασθενών, οι οποίοι, ενώ καταβάλλουν κανονικά 25 ευρώ συμμετοχή για τα αναλώσιμά τους, τώρα θα υποχρεωθούν να καταβάλλουν… 250 ευρώ, γεγονός το οποίο βγάζει όλον τον οικογενειακό προϋπολογισμό εκτός τροχιάς!

Ασφαλώς, είναι λυπηρό να βλέπει και να διαβάζει κανείς στα social media έστω και αυτές τις λίγες άγριες λεκτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ φαρμακοποιών και διαβητικών, με τα πυρά να παίρνουν ενίοτε και τον ΕΟΠΥΥ. Φαρμακοποιοί και διαβητικοί έχουν απόλυτο δίκιο στις αιτιάσεις τους, αλλά με απλή απόδοση των δικαίων δεν προκύπτει αποτέλεσμα στην αντιπαράθεση, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η υγεία και η ίδια η ζωή των διαβητικών ασθενών…

 Όσον αφορά τη διοίκηση του ΕΟΠΥΥ, εκείνη προσπαθεί να επιτύχει τη συνεννόηση με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των φαρμακοποιών του λεκανοπεδίου, συνεννόηση την οποία δεν επεχείρησε να επιτύχει όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα.

Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ αιφνιδιάστηκε, εξαιτίας των ιδίων των δικών της εικασιών και… προβλέψεων, καθώς δεν έχουν περάσει πολλές εβδομάδες από τότε που από τα γραφεία της διοίκησης του ΕΟΠΥΥ άκουγες ότι «οι φαρμακοποιοί μπλοφάρουν και απειλούν με άρση της πίστωσης για να  τρέξει ο μηχανισμός του ΕΟΠΥΥ, όσον αφορά τις πληρωμές τους, αλλά δεν πρόκειται να προχωρήσουν στην κινητοποίηση»…

Εκείνες τις ημέρες, ακριβώς, άκουγες και το άλλο ασύλληπτο και απίθανο από τα γραφεία της διοίκησης του ΕΟΠΥΥ: «Δεν έχουν πρόβλημα με τις πληρωμές για τα αναλώσιμα οι φαρμακοποιοί, κι ας φωνάζουν τώρα, αφού πληρώνονται κανονικά για τα φάρμακα»…

Με τέτοιες ασύλληπτες και απίθανες εικασίες και πεποιθήσεις εκ μέρους του ΕΟΠΥΥ, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, λοιπόν!