Ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, αποκαλύπτοντας συγκλονιστικά στοιχεία για τη βία μεταξύ ανηλίκων. Η αυξανόμενη συχνότητα τραυματισμών, ακόμη και εντός σχολικών μονάδων, απαιτεί μια συντονισμένη απάντηση από την Πολιτεία, την οικογένεια και την εκπαιδευτική κοινότητα.
Από τη Ρούλα Σκουρογιάννη
Η σκληρή πραγματικότητα – Δύο περιστατικά που αποκαλύπτουν μία επείγουσα κατάσταση
Η ζοφερή πραγματικότητα της βίας μεταξύ ανηλίκων έγινε και πάλι εμφανής με την πρόσφατη διακομιδή δύο τραυματισμένων παιδιών στο εφημερεύον Παιδιατρικό Νοσοκομείο «Αγλαΐα Κυριακού». Τα περιστατικά, που συνέβησαν εντός σχολικών μονάδων, αναδεικνύουν το πόσο εκτεταμένο είναι πλέον το πρόβλημα και πόσο εύκολα παραβιάζεται η ασφάλεια των παιδιών.
- Περιστατικό 1: Παραβίαση της ασφάλειας του σχολικού χώρου (Άλιμος)
Ένα αγόρι 15,5 ετών μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, συνοδεία αστυνομικών, έχοντας υποστεί σοβαρό ξυλοδαρμό. Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι ο ξυλοδαρμός έγινε εντός του προαυλίου του σχολείου στον Άλιμο, από δύο κουκουλοφόρους. Το γεγονός αυτό εγείρει τεράστια ερωτήματα σχετικά με:
- Την ασφάλεια και τη φύλαξη των σχολικών εγκαταστάσεων.
- Την ικανότητα των σχολείων να λειτουργούν ως ασφαλή καταφύγια για τους μαθητές.
Ευτυχώς, το παιδί δεν έφερε σοβαρά τραύματα και, μετά την παροχή ιατρικής φροντίδας, έφυγε από το νοσοκομείο συνοδευόμενο από τους γονείς του.
- Περιστατικό 2: Ενδοσχολική συμπλοκή (Ζωγράφου)
Το δεύτερο περιστατικό αφορούσε ένα αγόρι 12,5 ετών, το οποίο προσήλθε τραυματισμένο μετά από συμπλοκή με άλλους μαθητές σε σχολείο του Ζωγράφου. Το παιδί συνοδευόταν από τον καθηγητή και τη μητέρα του. Του παρασχέθηκε ιατρική φροντίδα, και στη συνέχεια εξήλθε από το νοσοκομείο.
Στοιχεία Σοκ: Το μέγεθος της εφηβικής βίας στους αριθμούς
Τα δύο αυτά περιστατικά είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Ο κ. Μιχάλης Γιαννάκος, Πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, έφερε στη δημοσιότητα συγκλονιστικά στατιστικά στοιχεία από τις προσελεύσεις ανηλίκων τραυματιών στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών των νοσοκομείων, τα οποία αποκαλύπτουν το μέγεθος της κρίσης:
| Κατηγορία Προσελεύσεων | Περιγραφή | Ετήσιος Αριθμός (Εκτίμηση) |
| Σύνολο Αττικής | Διακομιδές στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού» από συμπλοκές σε σχολεία, πλατείες, δρόμους. | 800 – 850 παιδιά |
| Ενδοσχολικές Συμπλοκές (Αττική) | Τραυματισμένα παιδιά που προέρχονται αποκλειστικά από συμπλοκές εντός σχολικών μονάδων. | ≈ 200 παιδιά |
| Σύνολο Χώρας | Συνολικές προσελεύσεις ανηλίκων στα νοσοκομεία όλης της χώρας, τραυματισμένα από συμπλοκές. | Άνω των 2.000 παιδιών |
| Ενδοσχολικές Συμπλοκές (Χώρα) | Τραυματισμένα παιδιά από ξυλοδαρμό εντός σχολείων σε όλη τη χώρα. | ≈ 400 παιδιά |
Σημαντικό: Ο αριθμός των προσελεύσεων αυξάνεται διαρκώς. Αυτό υποδηλώνει ότι τα μέτρα που λαμβάνονται, αν υπάρχουν, δεν είναι επαρκή ή αποτελεσματικά.
Οι τραγικές συνέπειες
Η βία αυτή δεν έχει μόνο σωματικές συνέπειες. Πίσω από τους αριθμούς κρύβονται και τραγικές απώλειες. Ο κ. Γιαννάκος τονίζει ότι:
- Κάποια από τα 2.000 τραυματισμένα παιδιά έχασαν τη ζωή τους.
- Πολλά χρειάστηκαν νοσηλεία σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).
- Άλλα νοσηλεύτηκαν σε κλινικές, ενώ η πλειονότητα αντιμετωπίστηκε στα Επείγοντα.
Η ευθύνη είναι πολυπαραγοντική
Το ζήτημα της εφηβικής βίας αποτελεί μείζον, πολυπαραγοντικό πρόβλημα που απαιτεί την άμεση και συντονισμένη παρέμβαση όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Η αδράνεια μεταφράζεται σε αυξανόμενους τραυματισμούς και, δυστυχώς, σε απώλειες.
Οι ευθύνες, όπως επισημαίνεται, επιμερίζονται σε τρεις βασικούς άξονες:
- Οι Οικογένειες: Η έλλειψη ελέγχου, διαλόγου και η παροχή κατάλληλων προτύπων από το οικογενειακό περιβάλλον παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς.
- Τα Σχολεία: Η ανεπαρκής φύλαξη, η απουσία ψυχοκοινωνικής υποστήριξης (π.χ. ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί) και η μη έγκαιρη αντιμετώπιση φαινομένων εκφοβισμού και βίας εντός των χώρων ευθύνης τους.
- Το Κράτος Κοινωνικής Προστασίας: Η αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να παρέχει επαρκείς δομές πρόληψης, παρέμβασης και ψυχολογικής υποστήριξης σε ευάλωτους εφήβους, καθώς και η μη λήψη αποτελεσματικών μέτρων για την ασφάλεια των σχολείων.
Η πολιτική της υγείας οφείλει να αναγνωρίσει τον τραυματισμό από βία ως μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας και να προωθήσει πολιτικές που ενισχύουν την πρόληψη, την ψυχική υγεία των εφήβων και την ασφάλεια στους χώρους εκπαίδευσης.
