Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τούρκου στη Φινλανδία ανακάλυψαν έναν νέο βιοδείκτη που μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ).
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η πιο συχνή φλεγμονώδης απομυελινωτική νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία επηρεάζει σχεδόν 3 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Η νόσος προσβάλει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό, προκαλώντας εκφυλιστικές αλλαγές που οδηγούν σε νευρολογικά συμπτώματα και συσσώρευση αναπηρίας.
Οι τρέχουσες θεραπείες για τη σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) μειώνουν τη δραστηριότητα των υποτροπών, αλλά έχουν περιορισμένο αντίκτυπο στην εξέλιξη της νόσου. Οι κλινικές δοκιμές που στοχεύουν στην εξέλιξη της νόσου συχνά αποτυγχάνουν λόγω ανεπαρκούς κατανόησης των υποκείμενων μηχανισμών της.
Ο νέος βιοδείκτης θα συμβάλλει στην ταχύτερη ανάπτυξη φαρμάκων
Πολύ πριν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα της ΣΚΠ, οι βιοδείκτες μπορούν να προβλέψουν ότι υπάρχει κάποια νευρική βλάβη που είναι χαρακτηριστική της νόσου. Και επειδή η ασθένεια αυτή εξελίσσεται διαφορετικά, χρειάζεται όσο το δυνατόν νωρίτερα να εντοπιστούν περισσότερα προειδοποιητικά μηνύματα, ή ενδείξεις.
Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Τούρκου στη Φινλανδία ανακάλυψε έναν νέο βιοδείκτη, συνδυάζοντας δεδομένα απεικόνισης PET από 114 Φινλανδούς ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας με ανάλυση νεκροψίας εγκεφαλικού ιστού από Ολλανδούς ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, το πάχος του χείλους των φλεγμονωδών κυττάρων που περιβάλλει τις εγκεφαλικές αλλοιώσεις διαπιστώθηκε ότι συσχετίζεται άμεσα με τη σοβαρότητα και την ταχύτητα εξέλιξης της νόσου. Όσο πιο παχύ ήταν το φλεγμονώδες χείλος γύρω από μια εγκεφαλική βλάβη, τόσο πιο επιθετικά εξελίσσονταν η νόσος.
«Όταν τα μικρογλοιακά κύτταρα σχηματίζουν ένα παχύ χείλος γύρω από τις αλλοιώσεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας, η επιβλαβής δραστηριότητά τους ωθείται βαθύτερα στον υγιή εγκεφαλικό ιστό, προκαλώντας μη αναστρέψιμη βλάβη. Η ανακάλυψη της μελέτης μας είναι άκρως σημαντική καθώς όχι μόνο μας επιτρέπει να εντοπίζουμε ασθενείς που χρειάζονται πιο επιθετική θεραπεία νωρίτερα, αλλά και να αξιολογούμε την αποτελεσματικότητα νέων υποψήφιων φαρμάκων παρατηρώντας αλλαγές στα χείλη της βλάβης», εξηγεί η Δρ Laura Airas, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Σύμφωνα με τους ερευνητές τα ευρήματα της μελέτης θα συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη νέων θεραπειών, ιδιαίτερα για την προοδευτική σκλήρυνση κατά πλάκας, που αποτελεί την πιο υποδιαγνωσμένη και υποθεραπευμένη μορφή της νόσου.
Πηγή: Nature Medicine
