Ένα μεγάλο ζήτημα που έχει να κάνει με τις ελλείψεις φαρμάκων και κατά διαστήματα έχει απασχολήσει την επικαιρότητα χωρίς ωστόσο η Πολιτεία να το έχει αντιμετωπίσει με τον τρόπο που θα έπρεπε, ανέδειξε μιλώντας στον ΣΚΑΪ 100.3 FM και στην εκπομπή «Στιγμιότυπα» ο Ταμίας του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής και β΄ Αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (όπως τον παρουσίασε η εκπομπή, αφού στην πραγματικότητα είναι Α’ Αντιπρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής και μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου): τη στάση των πολιτών που αντιμετωπίζουν με φόβο και δυσπιστία τα γενόσημα των φαρμάκων που λείπουν από την αγορά.
Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Παρόλο που οι ελλείψεις φαρμάκων εξακολουθούν να βασανίζουν την καθημερινότητα φαρμακοποιών και πολιτών, τα πράγματα φαίνεται πως σε κάποιο βαθμό έχουν βελτιωθεί και πάντως θα ήταν χειρότερα εάν το Υπουργείο Υγείας και ο ΕΟΦ δεν είχαν επιβάλλει μακροχρόνια απαγόρευση εξαγωγών σε φάρμακα που αποδεδειγμένα είναι ελλειπτικά στην ελληνική αγορά.
Αυτό προκύπτει από τα όσα ανέφερε μιλώντας στον ΣΚΑΪ 100.3 FM και στην εκπομπή «Στιγμιότυπα» ο κ. Γιάννης Δαγρές.
«Οι ελλείψεις εντοπίζονται όπως και πριν το καλοκαίρι, όπως και πέρσι στις ίδιες κατηγορίες φαρμάκων. Αφορούν σχεδόν όλες τις κατηγορίες παθήσεων. Εκεί που “πονάει” περισσότερο είναι οι ελλείψεις σε ινσουλίνες, σε αντιβιοτικά και ιδιαίτερα σε παιδικά αντιβιοτικά και εισπνεόμενα που συνεχίζονται και τώρα έχει αρχίσει δειλά – δειλά η καθιερωμένη περίοδος της έξαρσης των ιώσεων καθώς είμαστε στο Φθινόπωρο και πάμε προς τον Χειμώνα».
Στο ερώτημα εάν υπάρχουν γενόσημα για να καλυφθεί το κενό μίας έλλειψης φαρμάκου ο κ. Δαγρές απάντησε: «Είναι μία μεγάλη κουβέντα αυτό. Υπάρχουν φάρμακα που η δραστική τους ουσία υπάρχει και σε κάποια γενόσημα, υπάρχουν κι άλλα όπου δεν υπάρχουν γενόσημα και υπάρχει και ένας τρίτος παράγοντας, ότι υπάρχει μία μεγάλη μερίδα, δυστυχώς, του κόσμου η οποία δεν ξέρει, χωρίς δική τους ευθύνη έχει μάθει, έχει μεγαλώσει έτσι, να παίρνει μία συγκεκριμένη ρεκλάμα, ένα συγκεκριμένο κουτί (σ.σ. φαρμάκου), όταν το ίδιο ακριβώς φάρμακο βρίσκεται και σε άλλο κουυτί».
Περιγράφοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τα πολλά που αντιμετωπίζει καθημερινά στο φαρμακείο του ο κ. Δαγρές κατέληξε ότι όταν ο φαρμακοποιός κάνει στον πελάτη του κουβέντα για ένα γενόσημο φάρμακο του πρωτοτύπου φαρμάκου που λείπει από την αγορά, ο πελάτης γυρίζει την πλάτη και φεύγει. Όταν έχει εγκατασταθεί μία τέτοια νοοτροπία είναι πάρα πολύ δύσκολο να την αλλάξεις, όπως είπε. Ο πελάτης θα πει: «α, κατάλαβα δεν θες να με εξυπηρετήσεις, θα πάω παρακάτω».
Για τον Ταμία του ΦΣΑ είναι τελείως να λέμε στη θεωρία ότι εφόσον υπάρχει το φάρμακο σε άλλη εμπορική ονομασία, δεν είναι έλλειψη κάτι βεβαίως που είναι το σωστό κι άλλο το τι γίνεται στην πραγματικότητα, κάτω, στο πεζοδρόμιο που λέμε, στη ζωή, όπου αυτό το θεωρητικά σωστό δεν λειτουργεί έτσι. «Αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβει ο ΕΟΦ, είναι δύσκολο να το καταλάβουν οι εταιρείες και οι φαρμακαποθήκες γιατί αυτοί δεν έρχονται σε άμεση επαφή με τον κόσμο, εμείς ερχόμαστε και δυστυχώς το βλέπουμε» σημείωσε ο κ. Δαγρές. «Είναι ωραίο στα χαρτιά να λέμε ότι εντάξει, αφού υπάρχει γενόσημο, τότε δεν μιλάμε για έλλειψη αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Υπάρχει κόσμος που έχει κολλήσει με τη ρεκλάμα του και μέχρι να φύγει αυτή η συνείδηση από τον κόσμο –γιατί είναι λάθος αλλά δεν φταίει ο κόσμος, δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει τις διαφορές, καθώς δεν είναι ούτε γιατρός ούτε φαρμακοποιός ούτε ερευνητής σε κάποιο εργαστήριο φαρμακολογίας, πλην όμως έτσι συμπεριφέρεται σε μεγάλο ποσοστό- έχουμε θέμα».
Έλλειψη, όπως τόνισε, είναι εκείνο το φαινόμενο όπου διαταράσσεται η απρόσκοπτη συνέχεια της αγωγής ενός ασθενούς κι αυτό μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στην υγεία του. Αυτό είναι έλλειψη. Έλλειψη δεν είναι να υπάρχει το ίδιο φάρμακο και σε άλλη εμπορική ονομασία. Εάν διαταράσσεται (σ.σ. η απρόσκοπτη συνέχεια της αγωγής ενός ασθενούς) γιατί ο ασθενής ψάχνει ταλαιπωρημένος να βρει τη ρεκλάμα του και δεν τη βρίσκει, κι αυτό έλλειψη είναι.
Ενδιαφέρον είχε η τοποθέτηση του κ. Δαγρέ σχετικά με το θέμα της διατήρησης για μεγάλο χρονικό διάστημα από πλευράς της πολιτείας του μέτρου της επ’ αόριστο απαγόρευσης παράλληλων εξαγωγών σε φάρμακα που χαρακτηρίζονται ελλειπτικά για την ελληνική αγορά. Όπως είπε, «σε μία κατηγορία φαρμάκων, σε αυτά που έχουν απαγορευτεί οι παράλληλες εξαγωγές –γιατί τώρα έχουμε κι ένα καθεστώς των πιο διευρυμένων παράλληλων εξαγωγών που είχαμε τα τελευταία 10-15 χρόνια, εάν θυμάμαι καλά- σε αυτά τα φάρμακα σταδιακά αποκαθίσταται η τροφοδοσία δηλαδή φαίνεται ότι δουλεύει η απαγόρευση των παράλληλων εξαγωγών. Συνεχίζουν όμως να υπάρχουν φάρμακα τα οποία είναι σε έλλειψη λόγω του ότι κάποια είναι πολύ φθηνά και οι εταιρείες τα αποσύρουν γιατί πλέον δεν τους συμφέρει… και υπάρχουν και ελλείψεις που οφείλονται σε διεθνή προβλήματα παραγωγής».
