Κενό στην εκπαίδευση σχετικά με τα βιοομοειδή, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων σχετικά με την ανταλλαξιμότητα και την ασφαλιστική κάλυψη, είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ευρύτερη υιοθέτηση βιοομοειδών. Τα νοσοκομειακά φαρμακεία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κλινικούς φαρμακοποιούς για να εκπαιδεύσουν τους τοπικούς γιατρούς σχετικά με αυτά τα φάρμακα.
Αυτά αναφέρονται μεταξύ άλλων σε πρόσφατο άρθρο του PharmayTimes με θέμα ακριβώς τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ευρύτερη υιοθέτηση της χρήσης των βιομοειδών φαρμάκων.
Κι αν αυτά ισχύουν στις ΗΠΑ, τι μπορούμε να πούμε για τη χώρα μας;
Βασικό πρόβλημα είναι η μη συμμόρφωση του ασθενούς που σχετίζεται με το κόστος ενός βιοομοειδούς φαρμάκου, ένα σημαντικό πρόβλημα, ιδιαίτερα με ακριβά βιολογικά.
Πρόκειται για ένα από τα χειρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας φαρμακοποιός: ένας ασθενής να φεύγει από το φαρμακείο χωρίς τα φάρμακά του. Να έχει κάνει επίσκεψη στον γιατρό, να του έχει συνταγογραφηθεί μία τέτοια θεραπεία και να φεύγει ο ασθενής από το φαρμακείο με άδεια χέρια. Έτσι, όλοι είναι δυσαρεστημένοι σε αυτό το σενάριο — ο φαρμακοποιός, ο συνταγογράφος ιατρός και μετά, το πιο σημαντικό, ο ασθενής. Τα αποτελέσματα των ασθενών είναι το χειρότερο σενάριο εδώ, επειδή έχουν μια κατάσταση ασθένειας, ξοδεύουν όλο αυτό τον χρόνο πηγαίνοντας στον συνταγογράφο, έχουν έρθει στο φαρμακείο και τώρα το κόστος του φαρμάκου δεν τους επιτρέπει να το παραλάβουν. Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα που πρέπει να λύσουμε, αναφέρει ο Josh Canavan, επικεφαλής τμήματος φαρμακείου εταιρίας που δραστηριοποιείται από το 2018 στην άρση των εμποδίων υγείας που δημιουργούνται από το υψηλό κόστος των φαρμάκων.
Το μεγαλύτερο ωστόσο εμπόδιο που βλέπει ο ίδιος αυτή τη στιγμή είναι τα κενά στην εκπαίδευση σχετικά με τα βιοομοειδή. Αν και από τη σκοπιά του φαρμακοποιού, υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες και ακόμη και πολιτειακοί νόμοι σχετικά με την ανταλλαξιμότητα, που επιτρέπουν στον φαρμακοποιό να συμπληρώσει το απόθεμα βιοομοειδών χωρίς νέα παραγγελία, το πως θα επικοινωνήσει με τον συνταγογράφο ιατρό όταν το βιοομοειδές δεν είναι εναλλάξιμο και υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με το ποια βιοομοειδή θα πρέπει να έχει διαθέσιμα, υπάρχουν τόσα πολλά βιοομοειδή εκεί έξω και η αποθήκευση σε κάθε ένα από αυτά είναι πολύ ακριβό που η εφαρμογή της ιδέας ότι ο φαρμακοποιός πρέπει να γνωρίζει ποια βιοομοειδή να εφοδιαστεί, ώστε όταν ο ασθενής εμφανιστεί με μια συνταγή, μπορεί να τη συμπληρώσει αμέσως — να είναι δύσκολη.
Για τον ασθενή, είναι λίγο πιο απλό, γιατί απλά θέλουν να μάθουν τι είναι βιοομοειδές. Μερικές φορές δεν το έχουν ακούσει ποτέ, δεν ξέρουν τι σημαίνει. Δεν ξέρουν γιατί είναι σε θεραπεία με ένα βιο-ομοειδές σε σχέση με το προϊόν αναφοράς που τους είχε αρχικά συνταγογραφηθεί. Κι αν λέμε ότι είναι παρόμοιο με ένα γενόσημο, ο ασθενής αναρωτιέται «γιατί να το λέμε βιοομοειδές; Γιατί να μην το ονομάσουμε απλώς γενόσημο; Υπάρχει κάποια ανάγκη για εκπαίδευση του ασθενή για να απαλύνει κάπως τις όποιες απογοητεύσεις του και τους φόβους του απέναντι στο άγνωστο όταν είναι να πάρει ένα νέο φάρμακο.
Στη συνέχεια, αναφρόμενος στον συνταγογράφο, ο Canavan λέει ότι καλείται να γνωρίζει ποιο βιοομοειδές καλύπτεται από την ασφάλεια του ασθενούς. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζει πότε θα εμφανιστεί ο ασθενής στο ιατρείο του, ποιο βιοομοειδές θα πρέπει να γράψει, ποιο μπορεί να λάβει ο ασθενής στο φαρμακείο, ποιες θα είναι διαθέσιμες εναλλακτικές στον φαρμακοποιό που διαθέτει τέτοιες θεραπείες. Είναι πολύ δύσκολο για τον συνταγογράφο να προσπαθήσει να βρει ποιο να συνταγογραφήσει. Και έτσι, νομίζω ότι αυτό είναι ένα τεράστιο εμπόδιο και γιατί δεν γράφουν πάντα για βιοομοειδή και μένουν στο προϊόν αναφοράς.
Πώς μπορούν τα φαρμακεία να διαδραματίσουν πιο ενεργό ρόλο στην εκπαίδευση των γιατρών και στη διευκόλυνση της μετάβασης στα βιοομοειδή
Ο Canavan απαντά ότι αυτό είναι δύσκολο, γιατί ο φαρμακοποιός δεν έχει χρόνο λόγω φόρτου εργασίας για να επικοινωνήσει με τους τοπικούς γιατρούς και να προσπαθήσει να τους εκπαιδεύσει σχετικά με τα βιοομοειδή και τα βιολογικά φάρμακα. Η καλύτερη επιλογή είναι να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει κλινικούς φαρμακοποιούς για να το κάνουν αυτό. Η χρησιμοποίηση κλινικών φαρμακοποιών για να γίνει αυτό σε τοπικό επίπεδο θα ήταν ο καλύτερος τρόπος. Αλλά και πάλι, αυτό είναι πραγματικά δύσκολο. Εκεί έρχεται ο ρόλος τέτοιων εταιριών που έχουν ένα ολόκληρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για βιοομοειδή για να προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα, καθώς είναι τόσο δύσκολο σε επίπεδο τοπικών φαρμακείων λιανικής.
Αυτές οι εταιρείες προσπαθούν να απλοποιήσουν τη διαδικασία ενημέρωσης και να συγκεντρώσουν τα πάντα σε ένα μέρος, έτσι ώστε να είναι ένας απλός σύνδεσμος, ένα απλό κλικ να διευκολύνει στη λήψη όλων των πληροφοριών που κανείς χρειάζεται.
