Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη.
Η Δώρα Σταφίδα είναι ένα φωτεινό πλάσμα που κάποια στιγμή είχε την ατυχία να συναντηθεί με τον καρκίνο. Γεννημένη για να ζει στην φωτεινή πλευρά της ζωής, και έχοντας ως στήριγμα τα παιδιά της και την οικογένειά της, έδωσε γενναία τον αγώνα της και νίκησε.
Η νίκη όμως δεν έχει νόημα αν δεν την μοιράζεσαι και με τους άλλους. Μέσα από τις αναρτήσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Δώρα έχει έναν και μοναδικό στόχο: να δείξει και σε άλλους ανθρώπους που νοσούν πως μπορούν να βγουν αλώβητοι και πιο δυνατοί από την περιπέτεια του καρκίνου.
Μια πρόσφατη ανάρτησή της στο Face Book άγγιξε και συγκίνησε ιδιαίτερα τους διαδικτυακούς της φίλους καθώς δέχθηκε μέσα σε λίγες μόλις ώρες πάνω από 50.000 likes και μηνύματα.
Τι έγραφε η συγκλονιστική ανάρτηση της Δώρας
«Πάχυνες» … «Φούσκωσες»… «Στρουμπούλεψες»… «Φράπα έγινες»!
Έχω περάσει καρκίνο. Έχω κάνει χειρουργεία. Έχω κάνει χημειοθεραπείες. Πήρα κορτιζόνη. Είμαι σε βίαιη εμμηνόπαυση από τα 38. Παίρνω καθημερινά φάρμακα και ορμόνες που πρήζουν το σώμα μου. Δεν είναι επιλογή μου. Είναι το τίμημα για το ότι είμαι ακόμα εδώ!
Και ναι, μερικά φάρμακα παχαίνουν. Τα λόγια όμως είναι πιο βαριά από το νούμερο που δείχνει η ζυγαριά.
Πριν σχολιάσετε το σώμα κάποιου, είτε “πάχυνες”, είτε “αδυνάτισες”, σκεφτείτε! Δεν ξέρετε τη διαδρομή του. Δεν ξέρετε τι περνάει. Δεν είναι όλοι καλά. Ούτε υποχρεούνται να σας εξηγήσουν! Τα κιλά κάποια στιγμή φεύγουν. Η επιπολαιότητα στις λέξεις όμως μένει.
Λίγη ευγένεια, λίγη ενσυναίσθηση, λίγη σιωπή… Καμιά φορά λέει πολύ περισσότερα.
Μη σχολιάζετε τα σώματα των άλλων.Ούτε για καλό. Ούτε για κακό. Καθόλου!
Μιλήστε για τα μάτια, για τη δύναμη, για το φως … Κι αν δεν ξέρετε τι να πείτε, πείτε απλώς “είναι καλό που σε βλέπω”! Αυτό αρκεί!.
«Πολλοί μου είπαν “μίλησες για όλους μας”
Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο DailyPharmaNews, η Δώρα Σταφίδα μιλά για τα μαθήματα ζωής που της δίδαξε η ασθένεια και δίνει πολύτιμες συμβουλές… αντίστασης και αισιοδοξίας σε όλους εκείνους που κάποια στιγμή στην ζωή τους μπορεί να συναντηθούν αναπάντεχα με τον καρκίνο.
–Δώρα, γιατί πιστεύεις ότι το κείμενό σου άγγιξε τόσους πολλούς ανθρώπους;
«Μιλώ δυνατά για τον καρκίνο μου, γράφω τις σκέψεις μου με σκοπό να διαβαστούν. Δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο αλλά ένα μικρό λιθαράκι αν βάλω, λίγη δύναμη αν δώσω, λίγο μυαλά αν αλλάξουν θα είμαι ευτυχισμένη!
Δεν μέτρησα ακριβώς τους αριθμούς αλλά πολλές καρδιές ταυτίστηκαν μαζί μου. Ειλικρινά, δεν περίμενα τίποτα όταν το ανέβασα. Ήταν μια στιγμή αλήθειας. Ήμουν στη θάλασσα με τα αγόρια μου να παίζουν, κι εγώ φορούσα το χρωματιστό μαγιό μου σε ένα σώμα αγνώριστο πια από τα χιλιάδες φάρμακα και τα χειρουργεία. Και άρχισα να γράφω και να γράφω … Η αλήθεια, θαρρώ, όταν βγαίνει χωρίς φτιασίδια, όταν στάζει ακόμη λίγο αίμα και λίγη ελπίδα μαζί, αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων!
Ήταν χιλιάδες τα likes, πάνω από 50.000! Χιλιάδες σχόλια, μηνύματα, κοινοποιήσεις … Αλλά αυτό που με συγκίνησε περισσότερο ήταν η απλόχερη αγάπη που έλαβα από ανθρώπους που δεν με ήξεραν. Πολλοί από αυτούς μου είπαν: «Μίλησες για όλους μας!».
«Σήμερα είμαι χωρίς καρκίνο αλλά είμαι και μια καινούρια Δώρα»
-Πότε ξεκίνησε η περιπέτεια με τον καρκίνο και πού βρίσκεσαι σήμερα;
«Ο καρκίνος μου ξεκίνησε πριν περίπου 2,5 χρόνια . Ήρθε σαν κλέφτης ένα απόγευμα, στις 3 Φλεβάρη του 2023, του Αγίου Συμεών. Παραμονή της Παγκόσμιας Ημέρας Κατά του Καρκίνου. Δεν χτύπησε την πόρτα, μπήκε με θράσος. Ήρθε με δύο πρόσωπα να με κατασπαράξει.
Αλλά δεν πτοήθηκα. Θυμάμαι στο άκουσμα του διπλού καρκίνου μου να σκέφτομαι “Δόξα τω Θεώ! Δόξα τω Θεώ που ήρθε σε μένα και όχι στα παιδάκια μου”! Κάθε βράδυ, απ’ όταν έγινα για πρώτη φορά μαμά 10 χρόνια πριν, προσευχόμουν και έλεγα «ό,τι άσχημο είναι να έρθει στα παιδιά να έρθει σε μένα». Ξέρεις ποτέ αν έπιασε η προσευχή;
Ακολούθησαν 16 χημειοθεραπείες, χειρουργεία, αναπνευστική ανεπάρκεια -από τις ανοσοθεραπείες- που παραλίγο να μου στοιχίσει τη ζωή, μαλλιά που έπεσαν, στήθη που αφαιρέθηκαν, γυναικολογικά που βγήκαν, χάπια για την υπολειπόμενη νόσο, χάπια για την ορμονοθεραπεια, κουράγια που κλονίστηκαν!
Σήμερα είμαι χωρίς καρκίνο αλλά είμαι και μια καινούρια Δώρα. Δεν είμαι αυτή που ήμουν. Και ούτε θέλω να γυρίσω εκεί! Είμαι πιο δυνατή, πιο ευγνώμων και πιο ζωντανή από ποτέ! Κρατώ τη Παναγία απ’ το φουστάνι και πάω…».
«Ο καρκίνος με δίδαξε ότι κάθε αναπνοή είναι δώρο»
-Δίνει μαθήματα ζωής ο καρκίνος;
«Πολλά! Να σταματάς. Να ακούς. Να κοιτάς. Να αγκαλιάζεις και να αγαπάς με όλο σου το είναι. Να ζεις για το σήμερα. Να μη σπαταλάς την ψυχή σου σε ανθρώπους που δε σ’ αγαπούν για αυτό που είσαι. Να μη θεωρείς τίποτα δεδομένο.
Ο καρκίνος με δίδαξε ότι κάθε αναπνοή είναι δώρο. Ότι πρέπει να με φροντίζω όπως φροντίζω όσους αγαπώ. Ότι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή δεν είναι να μην πέσεις αλλά να ξανασηκωθείς και να κοιτάξεις τον ήλιο κατάματα με τα μάτια ακόμη δακρυσμένα».
-Τι φοβάται ο καρκίνος;
«Το γέλιο μου. Τη δύναμη που δεν περίμενα να έχω. Τη σιωπή μου που έγινε προσευχή. Την πίστη μου πως ακόμα κι αν έρθει ξανά δε θα με βρει απροετοίμαστη.Φοβάται την αγάπη που ένιωσα μέσα στη μάχη. Την αγάπη για μένα, για το σώμα μου, για τη ζωή, για τους ανθρώπους μου! Τις προσευχές που σαν φουγάρα ανέβαιναν στον ουρανό. Φοβάται τις γυναίκες και τους άντρες που γεννιούνται ξανά από τις στάχτες τους!
«Θέλουμε κάποιον να πει “Είμαι εδώ” και να το εννοεί»
-Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να λέμε σε κάποιον που νοσεί από καρκίνο;
“Δεν θέλουμε λύπηση! Δεν χρειαζόμαστε να ακούμε τη λέξη “υπομονή” όταν δεν αντέχουμε άλλο. Η λέξη “υπομονή” θα ήθελα να εξαφανιστεί απ’ το λεξιλόγιο μου τόσες φορές που την έχω ακούσει.
Θέλουμε κάποιον να πει: “Είμαι εδώ” και να το εννοεί. Να κάτσει σιωπηλά δίπλα μας, να μας πιάσει από το χέρι, να μας πάει μια βόλτα, να μας κάνει να γελάσουμε, να ρωτήσει “Πώς μπορώ να σε βοηθήσω;”.
Δεν θέλουμε να ακούμε “είσαι δυνατή/-ος, εσύ δεν έχεις ανάγκη”. Πες μου ότι με βλέπεις. Ότι με νιώθεις. Ότι δεν είμαι μόνη. Ότι θυμάσαι ποια είμαι ακόμη κι αν δεν έχω πια μαλλιά, την ίδια ενέργεια ή το ίδιο αστραφτερό βλέμμα. Αυτό αρκεί!».
-Τι θέλεις να πεις στον καρκίνο που άφησες πίσω σου;
«Ήρθες για να με αλλάξεις και το κατάφερες! Με έμαθες να με φροντίζω και στη λίστα όσων αγαπώ να με βάζω πάντα πρώτη. Γιατί αν είμαι εγώ καλά θα είναι και οι υπόλοιποι που αγαπώ. Με πήρες από το χέρι και με βύθισες για να βγω στο φως! Ήσουν μια καμουφλαρισμένη ευλογία. Δεν σε μισώ αλλά δεν σε θέλω πίσω!
Σήμερα σε χαιρετώ με αγάπη γιατί μου αποκάλυψες πόσο πολύτιμη είναι η κάθε μέρα, η κάθε αγκαλιά, το κάθε “σ’ αγαπώ” αλλά και με λίγο φόβο μη τυχόν και με ξαναθυμηθείς .
Αν αυτή τη στιγμή φοβάσαι, πονάς ή νομίζεις ότι όλα τελείωσαν, βάστα! Βάστα όπως μπορείς! Με νύχια, με δόντια, με δάκρυα. Μόνο βάστα ! Θα έρθει η μέρα που θα πεις: “Τα κατάφερα”! Και θα δεις ξανά το ουράνιο τόξο,με χρώματα πιο φωτεινά από ποτέ! Το βλέπω τώρα, μετά από μια μεγάλη μπόρα».
«Αν μόλις έμαθες ότι έχεις καρκίνο, θέλω να σου πω κάτι…» (video)
Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο της Δώρας Σταφίδας, αποκλειστικά στο DailyPharmaNews.
