Τα παιδιά με αλλεργίες διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο για επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα, δηλαδή για ρήξη της σκωληκοειδούς απόφυσης, συγκριτικά με τα παιδιά που δεν υποφέρουν από αλλεργίες, σύμφωνα με πρόσφατη σουηδική έρευνα.
Η σκωληκοειδίτιδα είναι η πιο συνηθισμένη αιτία για κοιλιακή επέμβαση κατά την παιδική ηλικία. Η εμφάνιση προβλημάτων στη σκωληκοειδή απόφυση είναι συχνότερη στα άτομα ηλικίας 5 και 45 ετών, με μέση ηλικία τα 28 έτη. Η διάγνωσή της συχνά καθυστερεί λόγω άτυπης κλινικής προβολής, με αποτέλεσμα 1 στα 3 παιδιά να κάνουν επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα, δηλαδή σε φλεγμονή και ρήξη της σκωληκοειδούς απόφυσης και περιτονίτιδα.
Ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Skane στη Σουηδία μελέτησε 605 παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών που υποβλήθηκαν σε σκωληκοειδεκτομή στο πανεπιστήμιο Skane, στο Lund. Οι ερευνητές συνέκριναν τα αποτελέσματα 102 παιδιών με το αντίσωμα IgE, το αντίσωμα δηλαδή που τυπικά ευθύνεται για μια αλλεργική αντίδραση και 503 παιδιών χωρίς το αντίσωμα IgE, προκειμένου να διερευνήσουν εάν η συγκεκριμένη ομάδα παιδιών διατρέχει μικρότερο κίνδυνο επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας.
Από τη μελέτη αυτών των παιδιών και λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες που είναι γνωστό ότι αυξάνουν τον κίνδυνο σοβαρής σκωληκοειδίτιδας, όπως η μικρότερη ηλικία και τα μακροχρόνια συμπτώματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η πιο συχνή μορφή αλλεργίας, όπως η αλλεργία στη γύρη και στο τρίχωμα των ζώων, συσχετίστηκε με τρεις φορές χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας. Πιο συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι μόνο το 19,6% των παιδιών με αλλεργία εμφάνισε επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα, σε αντίθεση με το 46,9% των παιδιών χωρίς IgE μεσολαβούμενη αλλεργία.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας Dr. Martin Salo « τα αποτελέσματα της μελέτης υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα έχει διαφορετική ανοσολογική ανάπτυξη σε σύγκριση με την απλή σκωληκοειδίτιδα. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι αλλεργικές ανοσολογικές αντιδράσεις ρυθμίζουν τη σοβαρότητα της σκωληκοειδίτιδας».
Προς το παρόν οι ερευνητές μπορούν μόνο να υποθέσουν τους μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από αυτή τη σχέση. Επισήμαναν, ωστόσο, ότι όσα διαπίστωσαν δεν υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η εποχιακή έκθεση σε αντιγόνα ή η θεραπεία της αλλεργίας επηρεάζει τη σχέση αλλεργίας – επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας, αλλά παρέχουν ενδείξεις που ενδεχομένως να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων και καλύτερων διαγνωστικών εξετάσεων.
