Η νόσος του Πάρκινσον είναι η δεύτερη συχνότερη νευροεκφυλιστική ασθένεια μετά τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Η πάθηση περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1817, από τον Άγγλο γιατρό James Parkinson.
Πρόκειται για μια εξελισσόμενη ασθένεια, η οποία προσβάλλει κυρίως τους νευρώνες που παράγουν ντοπαμίνη στην μέλαινα ουσία, μια βασική γαγγλιακή δομή του εγκεφάλου που παίζει σημαντικό ρόλο στην κίνηση.
Αν και τα αίτια για την εμφάνιση της νόσου δεν είναι γνωστά, ωστόσο θεωρείται ότι οφείλεται σε μία αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Σημαντικός παράγοντας για την εκδήλωση της νόσου θεωρείται η ηλικία, καθώς η εμφάνιση των συμπτωμάτων της παρατηρείται συνήθως μετά την ηλικία των 60 ετών.
Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής ριζική θεραπεία για την νόσο του Πάρκινσον. Η υπάρχουσα φαρμακευτική θεραπεία έχει ως στόχο να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου και να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα – κινητικά και μη – που εμφανίζουν οι ασθενείς.
Τα 5 στάδια της νόσου του Πάρκινσον
Τα συμπτώματα της νόσου συνήθως περιλαμβάνουν τρέμουλο, αλλαγές στην ομιλία και στο βάδισμα, μυϊκή ακαμψία και καθυστερημένες ή αργές κινήσεις του σώματος που μπορεί να προκαλέσουν δυσκολία στο περπάτημα.
Η εξέλιξη της νόσου μπορεί να είναι διαφορετική για κάθε ασθενή και η κλινική αξιολόγηση του παρκινσονικού ασθενή θεωρείται μια αρκετά δύσκολη υπόθεση. Σύμφωνα με την κλίμακα Hoehn και Yahr, οι ασθενείς ταξινομούνται σε πέντε στάδια, ανάλογα με την εντόπιση, την επέκταση των κύριων συμπτωμάτων και την αναπηρία που εμφανίζουν.
1ο Στάδιο
Στο πρώιμο στάδιο της νόσου του Πάρκινσον, το άτομο βιώνει ένα ήπιο τρόμο, ζωηρά όνειρα, δυσκοιλιότητα και κινητικά συμπτώματα που συνήθως εμφανίζονται μόνο στη μία πλευρά του σώματος. Αλλαγές στο περπάτημα (βραδυκινησία), την έκφραση του προσώπου και τη στάση μπορεί να παρατηρηθούν, αλλά δεν θα επηρεάσουν ακόμη την καθημερινή ζωή. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι τόσο ήπια που μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί η πάθηση.
2ο Στάδιο
Η εξέλιξη από το πρώτο στάδιο στο δεύτερο μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια. Τα συμπτώματα αρχίζουν να επιδεινώνονται και οι ασθενείς εκδηλώνουν αλλαγές στην ομιλία, σύγχυση, τρόμο, ακαμψία και άλλα συμπτώματα κίνησης, τα οποία σταδιακά αρχίζουν να επηρεάζουν και τις δύο πλευρές του σώματος.
Σε αυτό το στάδιο ο ασθενής μπορεί να ζει ακόμη μόνος του, με καλή ρύθμιση της σωστής φαρμακευτικής αγωγής, ωστόσο οι καθημερινές εργασίες γίνονται όλο και πιο δύσκολες και χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να ολοκληρωθούν.
3ο Στάδιο
Τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του σταδίου είναι η απώλεια της ισορροπίας, το πάγωμα της κίνησης κατά το βάδιση (freezing) και η βραδύτητα των κινήσεων που συνοδεύονται από αυξημένη συχνότητα πτώσεων. Ενώ το άτομο είναι ακόμα πλήρως ανεξάρτητο, τα συμπτώματα αρχίζουν να εμποδίζουν ορισμένες καθημερινές δραστηριότητες όπως το ντύσιμο και το φαγητό.
4ο Στάδιο
Η καθοριστική αλλαγή σε αυτό το στάδιο είναι ότι ο ασθενής χρειάζεται πλέον βοήθεια στις καθημερινές του δραστηριότητες καθώς τα συμπτώματα γίνονται πιο σοβαρά και πιο περιοριστικά. Ο ασθενής μπορεί ακόμη να στέκεται, ωστόσο για να περπατήσει είναι πιθανό να χρειάζεται πλέον έναν περιπατητή. Σε αυτό το στάδιο της νόσου του Πάρκινσον, οι περισσότεροι ασθενείς πρέπει να επανεξετάσουν τις επιλογές διαβίωσής τους καθώς γίνεται πιο δύσκολο να ζουν μόνοι.
5ο Στάδιο
Είναι το πιο προχωρημένο και εξουθενωτικό στάδιο της νόσου. Η δυσκαμψία στα πόδια καθιστά πλέον πολύ δύσκολο ή αδύνατο το περπάτημα. Ο ασθενής χρειάζεται συνεχή φροντίδα, κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο και εμφανίζει έντονα μη κινητικά προβλήματα όπως κατάθλιψη, άγχος, παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις, ενώ το 50% έως 80% των ασθενών εμφανίζει άνοια.
Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που εμφανίζονται σε αυτό το στάδιο υπάρχουν παρεμβατικές θεραπευτικές μέθοδοι όπως η αντλία συνεχούς υποδόριας χορήγηση ντοπαμίνης, η εν τω βάθη εγκεφαλική διέγερση του υποθαλάμιου πυρήνα και η υποδόρια έγχυση απομορφίνης.
Πηγή: The Cure Parkinson’s Trust
