Επιμέλεια κειμένου: Ρούλα Σκουρογιάννη

O καρκίνος του παγκρέατος αποτελεί μία από τις πιο επιθετικές μορφές καρκίνου συνολικά, αφού μόλις το 5% των ασθενών κατορθώνει να επιβιώσει περισσότερο από μία πενταετία μετά τη διάγνωση.

«Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, η συγκεκριμένη κακοήθεια καθυστερεί στη διάγνωσή της, καθώς πολλά συμπτώματα, όπως ο πόνος στη μέση και την κοιλιά, ο ίκτερος και ο «ξαφνικός», ανεξήγητος διαβήτης υποεκτιμώνται, αν και θα έπρεπε να υποψιάσουν για τυχόν εμφάνιση καρκίνου παγκρέατος. Αυτό θα πρέπει να το έχουν υπόψη τους ασθενείς και γιατροί», επισημαίνει, στο dailypharmanews.gr, ο Χειρουργός και  Δ/ντής Χειρουργικής Κλινικής, Γρηγόρης Τσιώτος*.

Πώς γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του παγκρέατος

Η διάγνωση του καρκίνου του παγκρέατος γίνεται με μία ειδικά εκτελεσμένη αξονική τομογραφία, η οποία δε δείχνει μόνο τον όγκο, τις διαστάσεις του και την ακριβή του θέση, αλλά αποκαλύπτει και τη σχέση που έχει με τις μεγάλες αρτηρίες και φλέβες που είναι σε επαφή με το πάγκρεας. «Αποκαλύπτει, δηλαδή, εάν ο όγκος ακουμπάει ή διηθεί («μπαίνει μέσα») στα αγγεία αυτά. Αυτό έχει τεράστια και καθοριστική σημασία για τη σωστή επιλογή της θεραπείας, εάν δηλαδή πρέπει να γίνει εγχείρηση για να αφαιρεθεί ο καρκίνος του παγκρέατος άμεσα ή πρέπει να γίνει χημειοθεραπεία πριν την εγχείρηση», εξηγεί ο κ. Τσιώτος.

Όπως τονίζει ο γνωστός χειρουργός, όταν υπάρχει υποψία για καρκίνο του παγκρέατος δε χρειάζεται να χάνεται χρόνος για να γίνεται υπερηχογράφημα αφού αυτό δίνει μόνο ενδείξεις και, ούτως ή άλλως, θα καταφύγουμε στην αξονική. Η μαγνητική τομογραφία, επίσης, δίνει πάρα πολλές πληροφορίες αλλά όχι περισσότερες από την σωστή αξονική και, συνήθως, χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να γίνει.

Το «παγκρεατικό πρωτόκολλο» που εφαρμόζεται στα Κέντρα Παγκρεατικής Χειρουργικής στις ΗΠΑ

«Γενικά, το σύγχρονο «δόγμα» στα αναγνωρισμένα Κέντρα Παγκρεατικής Χειρουργικής στις ΗΠΑ, είναι η άμεση εκτέλεση αξονικής τομογραφίας με το λεγόμενο "παγκρεατικό πρωτόκολλο", με την παραμικρή κλινική υποψία καρκίνου του παγκρέατος και κατ’ ευθείαν εγχείρηση, εάν ο όγκος μπορεί να αφαιρεθεί.
Εάν, όμως, η αξονική τομογραφία αποδεικνύει ότι δεν είναι αφαιρέσιμος, ακολουθεί βιοψία και αμέσως χημειοθεραπεία ώστε να μετατραπεί σε αφαιρέσιμο. Ο ρόλος της ακτινοθεραπείας έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και εφαρμόζεται σε περιπτώσεις όπου όγκοι που αρχικά δεν ήταν αφαιρέσιμοι, δε βελτιώθηκαν αρκετά μόνο με τη χημειοθεραπεία που έγινε».

Η ακτινοθεραπεία πρέπει να γίνεται σε ειδικά κέντρα με την πλέον προχωρημένη σύγχρονη τεχνολογία, ώστε να μεγιστοποιείται μεν η καταστροφή του καρκίνου του παγκρέατος και να ελαχιστοποιείται οποιαδήποτε βλάβη των γύρω υγιών ιστών.

*Γρηγόρης Τσιώτος, Χειρουργός, Διευθυντής Α΄ Χειρουργικής Κλινικής του νοσοκομείου ΜΗΤΕΡΑ-ΥΓΕΙΑ