ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

Κ. Θεοδοσιάδης: «Σ' ένα νομοσχέδιο με 147 άρθρα δεν βρέθηκε χώρος να ρυθμιστούν σοβαρά θέματα ενός ολόκληρου κλάδου»

Κ. Θεοδοσιάδης: «Σ' ένα νομοσχέδιο με 147 άρθρα δεν βρέθηκε χώρος να ρυθμιστούν σοβαρά θέματα ενός ολόκληρου κλάδου»

Ούτε καν το θέμα της αποζημίωσης των φαρμακοποιών που πνίγηκαν στις πλημμύρες του Νοεμβρίου του 2017 δεν υπήρξε πρόνοια να ρυθμιστεί

 

Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Καταπέλτης κατά του υπουργείου Υγείας και προσωπικά του υπουργού κ. Ανδρέα Ξανθού είναι ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Κυριάκος Θεοδοσιάδης μιλώντας στο DailyPharmaNews για το πολυνομοσχέδιο που προωθείται στη Βουλή και ήδη έφερε τη χθεσινή αιχμηρή ανακοίνωση των φαρμακοποιών ως πρώτη επίσημη αντίδραση στην οποία, όπως φαίνεται θα δοθεί και συνέχεια. 

Ο κ. Θεοδοσιάδης θεωρεί ότι οι φαρμακοποιοί τελικά εμπαίζονται. Από τα όσα ανέφερε ο πρόεδρος του ΠΦΣ προκύπτει ότι η κατάθεση αυτού του νομοσχεδίου των 147 άρθρων ήταν τελικά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής καθώς η μέχρι τώρα ήπια συμπεριφορά και διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων, όπως και ο ίδιος ο κ. Ξανθός κατ’ επανάληψη στις επαφές του με τους εκπροσώπους του κλάδου τα έχει χαρακτηρίσει, θεωρήθηκε ως αδυναμία διεκδίκησης με αποτέλεσμα αυτά να αγνοηθούν και να πεταχτούν, όπως φαίνεται, στα σκουπίδια.

Κάποια πράγματα για τον πρόεδρο του ΠΦΣ φαίνονται εντελώς αδιανόητα. Για παράδειγμα το γεγονός ότι ο υπουργός αγνοεί την αγωνία ενός κλάδου να εκσυγχρονιστεί και να προσαρμόσει τη λειτουργία του στις ανάγκες της εποχής μας. «Μιλάμε για το νόμο 3601 του 1928 ο οποίος καθορίζει τον τρόπο λειτουργίας των φαρμακείων και των Φαρμακευτικών Συλλόγων. Αυτός ο νόμος πέρασε τα 90 χρόνια και βαδίζει τα 91 χρόνια ισχύος και έχουμε επανειλημμένα ζητήσει την αλλαγή. Καταθέσαμε μία πρόταση για την αλλαγή του την οποία βασανίσαμε πάνω από έξι μήνες, την εγκρίναμε στη Γενική Συνέλευση σχεδόν ομόφωνα, την πήγαμε έτοιμη στον υπουργό και την πέταξε στα σκουπίδια και μας αφήνει τώρα να λειτουργούμε με το νόμο του 1928 και τα φαρμακεία και οι Σύλλογοι, απαρχαιωμένα και με τη νοοτροπία της εποχής εκείνης».

Και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό που οδήγησε στο οργισμένο αυτό ξέσπασμα.  «Όλα αυτά τα ζητήματα, και την τροποποίηση του 3601 του 1928 και τα άλλα στα οποία έχετε αναφερθεί ως DailyPharmaNews είναι ζητήματα που και τα συζητήσαμε και τα συμφωνήσαμε με τον υπουργό και του τα δώσαμε και νομοτεχνικά διατυπωμένα. Είχαμε διαβεβαίωση από τις αρχές Δεκεμβρίου ή και ακόμη πιο νωρίς για κάποια ζητήματα, πλέον του χρόνου και πηγαίναμε από υπόσχεση σε υπόσχεση. “Όχι, τον άλλο μήνα, όχι σε 15 μέρες, όχι, σε 25 μέρες,, όχι, σε 65 μέρες.. . Θα τα περάσω εδώ, θα τα περάσω εκεί”. Μετά “θα τα περάσω σ’ ένα νομοσχέδιο του δικού μου υπουργείου για να μην τα χώνω αριστερά και δεξιά”, μετά “θα το κάνω έτσι, θα το κάνω αλλιώς” και φτάσαμε τώρα που δόθηκε στη δημοσιότητα ένα σχέδιο νόμου με 147 άρθρα στο οποίο δεν έχει τίποτα από αυτά που μας ενδιαφέρουν και από αυτά που μας αφορούν και κάπου αισθάνθηκα ότι κοροϊδευόμαστε και ότι υπάρχει μία συντονισμένη και συνδυασμένη και συνειδητή κωλυσιεργία η οποία σκοπό είχε έτσι να μας κρατάει σε συζητήσεις σε χαμηλούς τόνους και σε μία διαδικασία διαρκών συζητήσεων και ελπίδων ότι κάτι θα γίνει και τελικά αποτέλεσμα, τίποτα. Αυτό είναι που μας εξόργισε και βγάλαμε αυτήν την ανακοίνωση».

Πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου στο οποίο οι φαρμακοποιοί πίστευαν ότι επιτέλους έφτασε και η σειρά τους. Ωστόσο διαπίστωσαν προς έκπληξή τους ότι πέρα του θέματος της κατάργησης  των χειρόγραφων συνταγών των ναρκωτικών (δες εδώ) , όλα τα υπόλοιπα θέματά τους παραπέμπονται στις καλένδες.

 Όπως εξηγεί ο κ. Θεοδοσιάδης «σε αυτόν τον νόμο που ξεχείλισε το ποτήρι βλέπουμε ρυθμίσεις για διάφορα επαγγέλματα. Για φυσιοθεραπευτές, για οδοντιάτρους, για γιατρούς, για μαίες… Επαγγελματικά δικαιώματα, ρυθμίσεις, εκκρεμότητες… Ό,τι είχε μαζευτεί από εδώ και από εκεί τα περνάει όλα στο νόμο το υπουργείο και στα δικά μας, τίποτα. Τι θα γίνει; Ως πότε θα πηγαίνει αυτή η ιστορία; Να φανταστείτε ότι αυτό το θέμα που και εσείς αναδείξατε με τα φαρμακεία που πλημμύρισαν στη Μάνδρα Αττικής που ζητάμε να πληρωθούν οι άνθρωποι τα φάρμακα που χορήγησαν με βάση το ηλεκτρονικό αποτύπωμα που έχει η ΗΔΙΚΑ, είμαστε στο δεύτερο χρόνο από την καταστροφή και ακόμη δεν έχουν πληρωθεί και δεν υπάρχει ούτε και γι΄ αυτό κάποια σχετική διάταξη. Το ζήτημα του Νόμου 3601 είναι από πέρσι τον Οκτώβρη, τα άλλα ζητήματα είναι ακόμη παλιότερα».

 

Κλασική στάση έλληνα πολιτικού 

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η στάση του υπουργού απέχει παρασάγγας από τα λόγια του, σύμφωνα με τους φαρμακοποιούς, αλλά ότι τελικά, ακόμη κι εάν διαφωνούσε, δεν έχει εκφράσει ποτέ αυτή τη διαφωνία του ή τη διαφοροποίησή του με τις θέσεις και τις προτάσεις των φαρμακοποιών παρά μόνο στην περίπτωση του ωραρίου λειτουργίας των φαρμακείων. Υπάρχουν λοιπόν τα συγκεκριμένα αιτήματα του κλάδου που σέρνονται μέσα στο χρόνο και τα οποία, όπως λέει ο κ. Θεοδοσιάδης «τα δίνουμε, τα ξαναδίνουμε και αποτέλεσμα, τίποτε. Και το κυριότερο είναι πως δεν υπάρχει ούτε άρνηση ούτε αντίρρηση. Έχουμε μία εικόνα ότι σε όλα συμφωνεί αλλά δεν βλέπουμε κανένα αποτέλεσμα. Εάν μας έλεγε ότι γι΄ αυτόν και για εκείνον το λόγο δεν συμφωνώ με αυτό και δεν θα το κάνω, θα ήταν μία καθαρή θέση αλλά εδώ έχουμε συμφωνία μεν χωρίς αποτέλεσμα δε. Αντίθετα για όλα τα θέματα που δώσαμε είχαμε σαφείς δεσμεύσεις από την πλευρά του υπουργείου. Μόνο για το ωράριο μας ζητήθηκε να το αφήσουμε για αργότερα. Όλα τα υπόλοιπα είναι ζητήματα στα οποία συμφωνήσαμε χωρίς κόπο και χωρίς προσπάθεια και χωρίς συγκρούσεις. Τα έκρινε μάλιστα ο υπουργός τα θέματά μας απολύτως σωστά, λογικά και απαραίτητα».

Μόλις πριν 15 μέρες ήταν που ο κ. Θεοδοσιάδης μίλησε με τον κ. Ξανθό για το θέμα της γρίπης και τέθηκε και πάλι στον υπουργό το ζήτημα της αναγνώρισης από την πολιτεία του σημαντικού ρόλου των φαρμακοποιών στον αντιγριπικό εμβολιασμό και της κάλυψης του νομοθετικού κενού που υπάρχει σε αυτό το ζήτημα όσον αφορά τους φαρμακοποιούς και το ρόλο τους και της ανάγκης προσαρμογής της πραγματικότητας στη νομολογία. Και σε αυτό το ζήτημα ο κ. Ξανθός είχε τοποθετηθεί θετικά στις επαφές του με το Διοικητικό Συμβούλιο των Φαρμακοποιών και είχε δημιουργήσει μία βεβαιότητα ότι το θέμα θα προχωρήσει άμεσα. Ωστόσο «ούτε αυτό έγινε», αναφέρει με απογοήτευση ο κ. Θεοδοσιάδης.

Αντί του μάνα, όξος

Την ίδια στιγμή  που προωθούνται λιγότερο ώριμα ζητήματα άλλων κλάδων και πολλά σχεδόν προσωπικά, όπως υποστηρίζει ο κ. Θεοδοσιάδης, ρουσφέτια, οι φαρμακοποιοί για μία ακόμη φορά τίθενται στο στόχαστρο και κινδυνεύουν, χωρίς μάλιστα να έχει προηγηθεί επί του θέματος καμία συζήτηση, κανένας διάλογος, να είναι υπόλογοι στη δικαιοσύνη, εάν βρεθούν εκτός των μέσων όρων που καθορίζονται μέσα από τα συγκεκριμένα κριτήρια συνταγογράφησης που θεσπίζει το πολυνομοσχέδιο.

Όπως εξηγεί ο κ. Θεοδοσιάδης «το άρθρο 92 του πολυνομοσχεδίου βάζει 13 κριτήρια τα οποία προκύπτουν από στατιστική επεξεργασία σε πανελλαδικό δείγμα και από το οποίο αξιολογούνται συγκεκριμένα δεδομένα για κάθε φαρμακείο, όπως είναι το ποια εταιρεία έχει τον μεγαλύτερο όγκο πωλήσεων και γιατί, ποιος πελάτης έχει τον μεγαλύτερο αριθμό συνταγών ή κουτιών φαρμάκων και γιατί, ποια κατηγορίας φάρμακα διατίθενται περισσότερο σε κάθε φαρμακείο και γιατί, πόσο επί τοις εκατό είναι τα πρωτότυπα που πωλούνται, πόσο τα γενόσημα και γιατί. Οποιαδήποτε κατανάλωση τίθεται υπό έναν έλεγχο αστυνομικού χαρακτήρα με την έννοια ότι ελέγχεται το φαρμακείο σε σχέση με τα άλλα φαρμακεία της περιοχής ή και της χώρας – δεν διευκρινίζεται αυτό- ώστε εάν ξεπερνά κάποιους μέσους όρους του ποσοστιαίου δείγματος να ελέγχεται για τυχόν παραβάσεις της συνταγογραφίας. Από τη μία δίνει στο γιατρό τη δυνατότητα να κλειδώνει τις συνταγές, να κλειδώνει τα εμπορικά ονόματα των φαρμάκων, άρα να δεσμεύσει το φαρμακείο και τον φαρμακοποιό στο ποια φάρμακα θα δώσει. Από την άλλη δίνει τη δυνατότητα στον ασθενή, υπογράφοντας στη συνταγή, την υπεύθυνη δήλωση που επισυνάπτεται, να επιλέξει πρωτότυπο ή γενόσημο φάρμακο γιατί αυτό έχει συνηθίσει, γιατί αυτό προτιμά, γιατί αυτό του σύστησε ο γιατρός του, γιατί, γιατί… για οποιονδήποτε τέλος πάντων λόγο και κριτήριο δικό του. Όλα αυτά δεν είναι δυνατόν για μένα να αποτελούν στοιχεία ελέγχου με ενδεχόμενες ποινικές και διοικητικές επιπτώσεις. Είναι δυνατόν εγώ να ελέγχομαι και να θεωρούμαι ένοχος ή ύποπτος επειδή ένας πελάτης είναι βαριά ασθενής και έχει μεγάλη κατανάλωση φαρμάκων ή κατά την εκτίμηση των γιατρών που γράφουν φάρμακα άλλης εταιρείας και εγώ δίνω άλλης, να φαίνομαι εγώ φταίχτης; Αυτά είναι θέματα που και την επαγγελματική επάρκεια και ανεξαρτησία του φαρμακοποιού καταρρακώνουν αλλά και με βάζουν σε μία διαρκή ανησυχία με την έννοια ότι δίνω ένα φάρμακο και δεν ξέρω εάν ξεπερνώ το μέσο όρο τον πανελλαδικό ή τον μέσο όρο της περιοχής μου και γι’ αυτό θα κληθώ μετά από κάποιους μήνες να απολογηθώ. Και μέχρι να απολογηθώ και μέχρι να κριθώ και μέχρι να γίνουν όλες οι διαδικασίες, ακόμη κι εάν προσφύγω δικαστικά, μου κόβεται η σύμβαση, δεν πληρώνομαι για τα φάρμακα που έχω χορηγήσει, δηλαδή η πολιτεία με λίγα λόγια με βγάζει εκτός παιχνιδιού, μου κλείνει το φαρμακείο για να αποδείξει, τι; Σκεφτείτε κάτι ανάλογο που έκαναν πρόσφατα με δύο γιατρούς από το νοσοκομείο Σερρών τους οποίους παρέπεμψαν μέχρι το Εφετείο γιατί δήθεν έγραφαν πολλά φάρμακα της Novartis και εκεί αποδείχθηκε ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν συνατγογράφηση από τη συγκεκριμένη εταιρεία 4% ο ένας και 6% ο άλλος, πολύ λιγότερο από το πανελλαδικό 20% που είχε η εταιρεία στα συγκεκριμένα φάρμακα. Οι άνθρωποι αυτοί αθωώθηκαν δύο φορές αλλά τους έμεινε η ταλαιπωρία, τα έξοδα, η κατασυκοφάντηση και η αρνητική δημοσιότητα. Είναι δυνατόν να λειτουργήσουμε και να δουλέψουμε έτσι; Επιπλέον στο σχέδιο νόμου βάζουν 60% όριο γενοσήμων που σημαίνει ότι εάν δεν το πιάνουμε θα είμαστε υπόλογοι γι’ αυτό. Γίνονται αυτά; Είναι δυνατόν να έχει κάποιος ένα φαρμακείο να βγάζει ένα μεροκάματο και αυτό το μεροκάματο να περνά μέσα 13 κριτήρια για το εάν είναι ή όχι μέσα στη νομιμότητα; Αυτά τα πράγματα δεν έχουν λογική. Και υποτίθεται ότι φύγαμε από τα μνημόνια και υποτίθεται ότι έχουμε και μία χαλαρότητα. Όλα αυτά κάποτε υποτίθεται δήθεν ότι τα έβαζαν οι τροϊκανοί ως απαιτήσεις. Ποιοι τροϊκανοί τα ζητούν τώρα αυτά;».

Όλα αυτά χωρίς κανένα διάλογο. «Ποτέ δεν κληθήκαμε να συζητήσουμε για όλα αυτά τα θέματα. Εάν μας ζητηθούν, κάτι θα βρούμε και κάτι θα προτείνουμε και κάπου θα καταλήγουμε. Δεν θέλουμε ούτε να κουκουλώσουμε τίποτα ούτε να συμμετέχουμε στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Άλλα είναι δυνατόν μέτρα που αφορούν τη δουλειά μας να τα διαβάζουμε έτσι στα καλά καθούμενα αιφνιδιαζόμενοι και χωρίς να έχουμε συμμετάσχει καθόλου σε κάποια συζήτηση; Αυτή είναι η συμμετοχή των φορέων και ο σεβασμός στους φορείς;».

Ζητήματα ηθικής τάξης

Για τον κ. Θεοδοσιάδη πάντως υπάρχει και ένα ζήτημα ηθικής τάξης σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο. Εξηγεί: «Εάν διαβάσει κανείς αυτό το νομοσχέδιο, τα δύο τρίτα του είναι φωτογραφικές διατάξεις. Λέει κάπου ότι εάν κάποιος είναι οδοντίατρος και μετά τη λήψη του πτυχίου της οδοντιατρικής έχει πάρει και πτυχίο ιατρικής και είναι τώρα ειδικευόμενος, εκλαμβάνεται βαθμολογικά και μισθολογικά ως Επιμελητής β’. Πόσοι μπορεί να είναι αυτοί τους οποίους αφορά αυτή η διάταξη στην Ελλάδα;  Λέει κάπου αλλού ότι εάν κάποιος μετακινήθηκε εκτός έδρας στο εξωτερικό και με προφορική εντολή του φορέα αιμοδοσίας αποζημιώνεται χωρίς άλλα παραστατικά. Αλλού αναφέρεται ότι εάν κάποιος δούλεψε κάποτε σ’ ένα ασφαλιστικό φορέα ως γιατρός ειδικευόμενος ή σε μία μονάδα πρόνοιας, τα χρόνια εκείνα αναγνωρίζονται τώρα για μισθολογική και βαθμολογική ανέλιξη. Εάν, εάν, εάν… Κάθε άρθρο και μία ξεχωριστή περίπτωση. Επιπλέον κάπου αναγνωρίζει εκ των υστέρων και χωρίς να έχει υπάρξει δέσμευση ποσού και χωρίς να υπάρχει κωδικός στον προϋπολογισμό του υπουργείου Υγείας, και νομιμοποιεί εκ των υστέρων έξοδα παρουσίας του υπουργείου Υγείας στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2018. Και επαναλαμβάνω, χωρίς να υπάρχει για τα έξοδα αυτά ούτε κωδικός εξόδων ούτε προϋπολογισμός ούτε δέσμευση ποσού ούτε τίποτα. Μιλάμε τώρα για ευνομούμενο κράτος και για περίοδο λιτότητας; Αυτό είναι το πνεύμα του πολυνομοσχεδίου. Αυτό το πολυνομοσχέδιο είναι γεμάτο ρυθμίσεις εκκρεμοτήτων προσωπικού χαρακτήρα. Κάθε άρθρο είμαι βέβαιος ότι καλύπτει έναν – δύο ανθρώπους. Μόνο πόσα γράμματα δεν έχει το επώνυμο των ανθρώπων στις υποθέσεις που ρυθμίζει δεν αναφέρει Αυτά αποτελούν διακωμώδηση του νομοθετικού έργου. Και μέσα στα 147 άρθρα δεν βρήκε χώρο να βάλει ένα άρθρο να πληρωθούν οι φαρμακοποιοί που πνίγηκαν στη Μάνδρα Αττικής;».

Ο κ. Θεοδοσιάδης θεωρεί ότι το υπουργείο και αγνοεί και κοροϊδεύει τους φαρμακοποιούς και μάλιστα τείνει περισσότερο προς τη λογική της κοροϊδίας. «Πιστεύουν, επειδή δείξαμε ευγένεια και δεν μπήκαμε σε αντιπαράθεση με ακρότητες ότι είμαστε ένας κλάδος χτυπημένος και αδύναμος και ότι δεν έχουμε δυνατότητα να αντιδράσουμε. Επίσης μπορεί να σκέφτηκαν ότι είμαστε ένας κλάδος που δεν πρόσκειται φιλικά στην κυβέρνηση και επομένως δεν αξίζει να αντιμετωπιστεί φιλικά. Εμείς ωστόσο δεν ζητήσαμε καμιά φιλική ρύθμιση. Οι διατάξεις που ζητάμε προέρχονται από ομόφωνες αποφάσεις όλων των παρατάξεων, δεν είναι κομματικές προτάσεις. Ούτε κομματικές, ούτε παραταξιακές ούτε προσωπικές θέσεις. Είναι ομόφωνες αποφάσεις και των Γενικών Συνελεύσεων και του Διοικητικού Συμβουλίου. Όλες οι παρατάξεις τα ζητούν αυτά στα οποία αναφερόμαστε. Είναι πράγματα που σέρνονται εδώ και τρία χρόνια».

Θα υπάρξει αντίδραση

Τι μέλλει γενέσθαι; «Το θέμα, όπως αναφέρει ο κ. Θεοδοσιάδης στο DailyPharmaNews, θα συζητηθεί στο Διοικητικό Συμβούλιο και θα πράξουμε αναλόγως. Εν πάση περιπτώσει θα πρέπει να αντιληφθεί ο Υπουργός ότι δεν μπορεί να κοροϊδεύει τον κλάδο ούτε να τον έχει σε μία διαρκή αναμονή μέσα από μία διαδικασία συνεχώς ανανεούμενων υποσχέσεων».        

.