Και με προεκλογικές… εξαγγελίες για κίνητρα σε όσους θέλουν να αποκτήσουν παιδί

«Εγώ δεν ξέρω σε τι χρησιμεύει η άδεια λειτουργίας φαρμακείου που ζητάει η εταιρεία για να στείλει το φάρμακο που έχω ανάγκη στο φαρμακείο ούτε με ενδιαφέρει. Είμαι στο τηλέφωνο καθημερινά σε επικοινωνία με τον φαρμακοποιό μου και αυτό με ταράζει ενώ δεν θα έπρεπε» αναφέρει 42χρονη γυναίκα από τη Ρόδο μιλώντας στο DailyPharmaNews με αφορμή το θέμα που έφερε στο φως εξώδικο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Δωδεκανήσου προς φαρμακευτική εταιρεία κατηγορώντας την για την υιοθέτηση παράλογων πρακτικών προκειμένου να στείλει τα φάρμακά της στα φαρμακεία της περιοχής.    

Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Κάποιοι παίζουν με τα όνειρα μας. Δεν μπορεί αλλιώς να ερμηνευτεί αυτό που συμβαίνει στα Δωδεκάνησα, όπως περιγράφεται στο εξώδικο που έστειλε προς φαρμακευτική εταιρεία ο Φαρμακευτικός Σύλλογος της περιοχής. Ο Σύλλογος περιγράφει και διαμαρτύρεται για το ότι φαρμακευτικές εταιρείες απαιτούν την υιοθέτηση διαδικασιών πρωτόγνωρων, όπως τις χαρακτήρισε ο πρόεδρος του κ. Νίκος Φουτούλης μιλώντας στο DailyPharmaNews (δες εδώ), που και δεν έχουν λογική και επιτείνουν το πρόβλημα που υπάρχει με τις ελλείψεις φαρμάκων.

Όμως τα πράγματα στην πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερα. Γιατί στην πράξη αυτό που μετρά περισσότερο είναι το τι σημαίνουν αυτές οι διαδικασίες -που μάλλον κάποιους τους αφήνουν παγερά αδιάφορους- για τους πολίτες που υφίστανται τις συνέπειές τους.

Το DailyPharmaNews μπήκε στη διαδικασία να επικοινωνήσει με μία γυναίκα που βιώνει αυτές τις συνέπειες η οποία για ευνόητους λόγους ζήτησε να μιλήσει ανώνυμα (τα στοιχεία της είναι στη διάθεσή μας).

Είναι 42 ετών, μένει στη Ρόδο και προσπαθεί να πραγματοποιήσει το όνειρό της και να αποκτήσει ένα παιδί με εξωσωματική. Το όνειρο όμως αυτό κάποιοι λειτουργούν με τρόπο τέτοιο μετατρέποντάς το σε εφιάλτη, μία κατάσταση που βιώνουν και πολλές άλλες γυναίκες στα Δωδεκάνησα, όπως αναφέρει. «Πρόκειται για μία απίστευτη ταλαιπωρία που δεν αφορά μόνο εμένα αλλά αφορά πάρα πολλές γυναίκες. Ειδικά στα νησιά είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Και τα συγκεκριμένα σκευάσματα και τα φάρμακα γενικώς έρχονται με το σταγονόμετρο κυριολεκτικά. Για μένα που ζω στη Ρόδο ας πούμε ότι έχω καλύτερες πιθανότητες να πάρω το σκεύασμα –που δεν το έχω πάρει- εγκαίρως  σε σχέση με άλλες γυναίκες που είναι σε άλλα μικρότερα νησιά καθώς έχουμε το γαϊτανάκι Αθήνα – Ρόδος και από τη Ρόδο γίνεται διανομή στα υπόλοιπα μικρότερα νησιά».

Ως ασθενείς αυτό που κάνουν αυτές οι γυναίκες είναι να ακολουθούν τις οδηγίες του ιατρού τους. Όμως αυτό όπως φαίνεται δεν είναι εύκολο.

«Οι οδηγίες που παίρνουμε από το γιατρό είναι ότι πρέπει να παραγγείλετε εγκαίρως το φάρμακό σας για την εξωσωματική γιατί είναι σε έλλειψη και δεν ξέρουμε πότε θα το βρείτε. Το “εγκαίρως” όμως είναι πάρα πολύ σχετικό γιατί δεν εξαρτάται από εμάς. Εγώ έχω κάνει την παραγγελία μου. Από τα δύο κουτιά έχω βρει μόνο το ένα με μεγάλη προσπάθεια του φαρμακοποιού μου και μου απομένει να βρω και το δεύτερο σκεύασμα που χρειάζομαι. Έχω χάσει ήδη δύο φορές την προθεσμία γιατί πρέπει να ξεκινήσεις τις συγκεκριμένες ενέσεις σε πολύ συγκεκριμένη μέρα του κύκλου. Από τη στιγμή λοιπόν που εγώ δεν έχω και τα δύο σκευάσματα, δεν μπορώ να το διακινδυνεύσω γιατί δεν μπορώ να ξεκινήσω και να μην έχω το δεύτερο σκεύασμα και να μην ξέρω πότε θα έρθει γιατί θα μείνει και πάλι στη μέση η όλη διαδικασία» αναφέρει η 42χρονη.

Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην αναμονή. «Σε μία εβδομάδα θα πρέπει να έχω στα χέρια μου και το δεύτερο σκεύασμα για να ξεκινήσω το οποίο όμως ακόμη δεν έχω καθώς απ’ ό,τι πληροφορήθηκα από το φαρμακοποιό μου ακολουθείται πλέον μία διαφορετική τακτική από την εταιρεία που να το πω αλλιώς αυτό δεν με αφορά εμένα ως ασθενή, αφορά το διαδικαστικό μέρος. Ο Φαρμακοποιός και ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Δωδεκανήσου κάνουν λόγο για διαδικασίες πρωτόγνωρες που δεν είχαν ακολουθηθεί μέχρι τώρα όχι μόνο για το συγκεκριμένο σκεύασμα αλλά και για πολλά άλλα σκευάσματα με αποτέλεσμα να έχει μπλοκάρει η διαδικασία. Και όπως έχει μπλοκάρει για μένα, έχει μπλοκάρει και για πολλές άλλες γυναίκες και ακόμη χειρότερα που δεν έχουν ούτε το ένα από τα δύο κουτιά ενέσεων που χρειάζονται στα χέρια τους».

Και αυτό δυστυχώς δεν είναι το μόνο θέμα. Το κόστος του φαρμάκου είναι επίσης ένα ζήτημα. Και όταν δεν ληφθεί όπως πρέπει η όλη προσπάθεια πάει στα «σκουπίδια» μαζί με τα χρήματα που ξοδεύτηκαν. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης γυναίκας η θεραπεία που χρειάζεται να λάβει φτάνει περίπου στα 600 ευρώ, δηλαδή όσο είναι ένας βασικός μηνιαίος μισθός, πόσο διόλου ευκαταφρόνητο.

Κι όμως το κόστος είναι ίσως το τελευταίο που απασχολεί μία γυναίκα που μπαίνει σε μία τέτοια διαδικασία, εφόσον όλα πάνε καλά και έχει ελπίδες να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Κάθε κόστος μπορεί να είναι ανεκτό. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που ξεπερνούν τα ανθρώπινα όρια αντοχής.

«Εμείς για να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία θα πρέπει να πάμε στην Αθήνα, οπότε καταλαβαίνετε ότι ο βαθμός δυσκολίας πολλαπλασιάζεται. Και δεν μιλώ για έξοδα. Αυτό είναι δευτερεύον μπροστά στο ψυχολογικό κόστος που έχουμε. Εγώ κανονικά δεν πρέπει να ασχολούμαι αυτήν την περίοδο με πράγματα που με ταράζουν. Όμως δυστυχώς αυτό γίνεται. Όταν είμαι κάθε μέρα στα τηλέφωνα για να δω πότε θα έρθει η ένεση και ταράζω και τους γύρω μου, καταλαβαίνετε ότι όλο αυτό δεν με βάζει σε μία ηρεμία που πρέπει να έχω για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω. Έχω ένα φόρτο από τα διαδικαστικά, τα φάρμακα, τις επισκέψεις στο γιατρό, το να μπεις και να βγεις σ’ ένα χειρουργείο… Θα πρέπει να ασχοληθώ και με το εάν και πότε θα έχω τα φάρμακά μου; Ποιος το λέει αυτό; Εγώ είμαι ασφαλισμένη. Πληρώνω τις εισφορές μου. Καταβάλλονται κάθε μήνα. Πως με βοηθάει εμένα είτε το κράτος, είτε ένα δίκτυο αλληλεγγύης που υποτίθεται ότι υπάρχει; Εγώ δεν ξέρω σε τι χρησιμεύει η άδεια λειτουργίας φαρμακείου που ζητάει η εταιρεία για να στείλει το φάρμακο που έχω ανάγκη στο φαρμακείο ούτε με ενδιαφέρει».

Είναι φανερό ότι σε περιπτώσεις όπως της 42χρονης ό,τι λεφτά και να ξοδέψεις δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Και μιλάμε για ένα ακριτικό νησί σε μία χώρα με υπογεννητικότητα όπου υποτίθεται ότι τα κόμματα ενόψει εκλογών θα έπρεπε να δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία, από τη στιγμή μάλιστα που μέσα στα προγράμματά τους εξαγγέλλουν κίνητρα που θα οδηγήσουν τον κόσμο στην απόφαση να αποκτήσει παιδί. Πως όμως; Σε αυτήν την περίπτωση που υπάρχει ζήτημα ελλείψεων και μη έγκαιρης πρόσβασης στα απαραίτητα φαρμακευτικά σκευάσματα, «εάν δεν λυθεί αυτό το ζήτημα πως θα προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο» αναρωτιέται εύλογα η γυναίκα από τη Ρόδο.

Τα γενόσημα, το ίντερνετ, η μαύρη αγορά

Οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή τις δυσκολίες που έχουν ανακύψει από τις ελλείψεις προσπαθούν να βρουν κάποιον άλλο τρόπο να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.

Μία λύση είναι η χρήση γενοσήμων, όμως αυτή είναι μία λύση που έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη των πολιτών σε αυτά τα φάρμακα . Η πηγή μας αναφέρει: «Ο γιατρός σου λέει “ή θα πάρεις αυτό το σκεύασμα ή υπάρχει η εναλλακτική των γενόσημων σκευασμάτων. Εγώ και πολλές άλλες γυναίκες με την καθοδήγηση πάντα των ιατρών προτιμούμε να μην πάρουμε τα γενόσημα και δεν είναι θέμα μου να αναλύσω γιατί δεν θα πάρω τα γενόσημα.  Εγώ έχω έναν γιατρό και ακολουθώ τις οδηγίες του».

Από εκεί και πέρα πάμε σε καταστάσεις που κρύβουν ρίσκο και κινδύνους. «Το άλλο που συμβαίνει και νομίζω ότι έχει σημασία γιατί το διαπίστωσα και εγώ είναι ότι γίνεται αγοραπωλησία των σκευασμάτων αυτών παρακάμπτοντας τις εταιρείες μέσω του διαδικτύου. Τι συμβαίνει; Καταρχήν κάποια ζευγάρια δεν χρειάζονται το σκεύασμα και βάζουν αναρτήσεις στο ίντερνετ που λένε ότι “εγώ πουλάω το τάδε σκεύασμα έναντι αυτού του ποσού” σε διάφορα ποσά που δεν είναι απαραίτητα σε αυτήν την περίπτωση μεγαλύτερα. Το θέμα είναι ότι επειδή ένα τέτοιο σκεύασμα απαιτεί συγκεκριμένες συνθήκες συντήρησης, εάν εγώ το παραγγείλω από κάποιον που δεν το χρειάζεται, δεν ξέρω  εάν αυτό το σκεύασμα έχει συντηρηθεί σωστά, στο ψυγείο και επομένως  δεν ξέρω εάν τελικά θα το πάρω στα χέρια μου, εάν  θα είναι στην κατάσταση που πρέπει, πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για τα νησιά. Πως θα μου το στείλει ο άλλος από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, όταν αυτό πρέπει να βρίσκεται σε παγοκύστη και πόσες μέρες θα κάνει να έρθει; Αυτό εγώ στο νησί δεν μπορώ να το διαπιστώσω. Το δεύτερο είναι ότι υπάρχουν διαδρομές μέσω του διαδικτύου που μπορείς να βρεις αυτό το σκεύασμα ας πούμε στην μαύρη αγορά πληρώνοντάς το διπλάσια ή με ακόμη παραπάνω χρήματα. Να θυμίσω ότι είχε εξαρθρωθεί ένα τέτοιο κύκλωμα πριν μερικά χρόνια στο οποίο ήταν μπλεγμένος πάρα πολύς κόσμος ανά την Ελλάδα που πουλούσε αυτά τα σκευάσματα στη μαύρη αγορά. Υποτίθεται ότι είχε εξαρθρωθεί. Εάν είναι να ξαναγυρίσουμε σε αυτές τις διαδικασίες ας μας το πει κάποιος να το ξέρουμε να μην πηγαίνουμε να ψάχνουμε επίσημα, όπως πρέπει για τα φάρμακά μας. Εγώ είμαι κάθε μέρα στο τηλέφωνο με τον φαρμακοποιό μου. “Μήπως έχουμε νεώτερα,; Μήπως ήρθε το σκεύασμα;” Και για να μπει ένα ζευγάρι σε αυτήν τη διαδικασία έχουμε προηγηθεί άλλες ιατρικές πράξεις που για να έχεις τις ορμόνες σου σ’ ένα επίπεδο και να είναι ο οργανισμός σου έτοιμος να δεχθεί τη νέα ιατρική πράξη της εξωσωματικής θα πρέπει να έχεις συντηρήσει τις προηγούμενες». Αναρωτιέται  λοιπόν: «Θα πρέπει δηλαδή εμείς να παίρνουμε φάρμακα εσαεί μέχρι να βρούμε τις ενέσεις;;»

Δήμητρα Δρακοπούλου: Είναι σοκ γι’ αυτές τις γυναίκες αυτό που συμβαίνει

Όλο αυτό σίγουρα λειτουργεί αρνητικά για την προσπάθεια μίας γυναίκας να αποκτήσει παιδί με εξωσωματική.

Η κ. Δήμητρα Δρακοπούλου, πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Γονιμότητας «Κυβέλη» μίλησε στο Dailypharmanews και εξήγησε με δύο λόγια το τι σημαίνουν όλα αυτά  για μία γυναίκα που προσπαθεί να αποκτήσει παιδί με εξωσωματική.

«Λειτουργούμε από το 1995, είμαστε πάρα πολλά χρόνια στο χώρο και έχει περάσει πάρα πολύς κόσμος από εμάς που έχει βοηθηθεί τόσο πρακτικά, όσο και ψυχολογικά. Υπάρχει και καθοδήγηση σωστή και πληροφόρηση και αυτό βέβαια εμπειρικά μέσα από τα μέλη μας  τα οποία μας γνωρίζουν παράπονα για τους εκάστοτε γιατρούς και με αυτόν τον τρόπο επιλέγουμε και εμείς τους συνεργάτες μας. Τώρα προσπαθώ να φανταστώ – γιατί υπήρξα υπογόνιμη, -δεν θα μπορούσα άλλωστε να είμαι αλλιώς πρόεδρος ενός τέτοιου σωματείου- μία γυναίκα να μπει σε μία προσπάθεια και ξαφνικά να μην μπορεί να πάρει τα φάρμακά της. Αυτό που μπορώ να πω με δύο λέξεις είναι ότι η γυναίκα εκείνη την ώρα παθαίνει ένα σοκ γιατί το έχει δουλέψει μέσα της, έχει ξεκινήσει, έχει πάρει την απόφαση ότι θα μπει σε αυτή τη διαδικασία που η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρεις εάν και πότε θα βγεις νικήτρια από αυτήν και πόσες φορές θα χρειαστείς να κάνεις εξωσωματική. Είναι ένα σοκ για την γυναίκα να μην μπορεί να πάρει τα φάρμακα να ξεκινήσει».

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα όταν η γυναίκα έχει ξεπεράσει τα σαράντα της χρόνια. «Βεβαίως και η ηλικία παίζει ρόλο» αναφέρει η κ. Δρακοπούλου, «και αυτό είναι πολύ σημαντικό και πρέπει να το τονίσουμε γιατί είναι άλλο να είσαι μία γυναίκα 30-35 ετών και να έχεις ακόμη γόνιμα χρόνια μπροστά σου και άλλο να είσαι 42 ετών, όπου μία γυναίκα πλέον έχει μικρότερα χρονικά περιθώρια μπροστά της. Μετά τα 40 η γονιμότητα πέφτει κατακόρυφα σε εμάς τις γυναίκες,. Είμαστε έτσι πλασμένες. Πόσο μάλλον στα 42 να μην μπορεί σε αυτόν τον κύκλο να ξεκινήσει την προσπάθειά της λόγω έλλειψης φαρμάκου, να το κάνει μετά από κάποιους μήνες, σε αυτούς όμως τους μήνες μία τέτοια γυναίκα μπορεί να αντιμετωπίσει και άλλα θέματα γιατί πέφτει η γονιμότητα μέρα με την ημέρα»

Η κ. Δρακοπούλου μιλάει για το μεγάλο βάρος που μεταφέρει μέσα της αυτή η γυναίκα. «με το να έχει πάρει τα μισά φάρμακα και να μην φτάνει σε ωοληψία, τα φάρμακα αυτά να μένουν μέσα της  χωρίς  να έχει προχωρήσει σε πράξη ωοληψίας και εμβρυομεταφοράς , τα χρήματα που έχει δώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή στους γιατρούς. Δεν μπορώ να φανταστώ μία γυναίκα έτσι πως μπορεί να είναι».

Σε ό,τι αφορά το θέμα της χρήσης γενοσήμων η κ. Δρακοπούλου εξηγεί ότι «έχουμε κοπέλες που έχουν περάσει τις τέσσερις φορές προσπάθειας που δίνει δικαίωμα κάλυψης του κόστους ο ΕΟΠΥΥ και μετά αναγκάζονται καθώς δεν έχουν πετύχει το στόχο τους,, δεν έχουν φτάσει σε μία εγκυμοσύνη, να πάρουν πιο φθηνά φάρμακα, γενόσημα για να συνεχίσουν καθώς το οικονομικό βάρος μετά πέφτει όλο στην πλάτη τους και για την εξωσωματική και για τα φάρμακα».

Η «Κυβέλη» πληροφορήθηκε το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στα Δωδεκάνησα από το DailyPharmaNews. Όπως είπε «εμείς πάντα είχαμε στα Δωδεκάνησα πάρα πολλά μέλη και έχουμε βοηθήσει κόσμο πιο παλιά και συγκεκριμένα κόσμο από τη Ρόδο και την Κω και γι’ αυτό κάποιες γυναίκες το ξέρουν το Σωματείο. Πάντως γι’ αυτά που συμβαίνουν τώρα εγώ δεν είχα κάποια ενημέρωση, δεν είχα κάποιο τηλέφωνο».

 Το θέμα προφανώς θα έχει και συνέχεια καθώς σύμφωνα με την πηγή μας γίνεται προσπάθεια συντονισμού σε τοπικό επίπεδο των γυναικών που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα.  «Σε αυτήν την προσπάθεια συντονισμού έχουν παίξει ρόλο οι γιατροί, οι συναντήσεις μας στα ιατρεία ωστόσο επειδή μιλάμε για ένα σύμπλεγμα νησιών έχουμε κάποιες δυσκολίες. Είμαστε όμως σε επικοινωνία για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Όταν αυτή τη στιγμή το κάθε ζευγάρι που βρίσκεται σε αυτή τη θέση, το κάθε σπίτι έχει να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, αυτό που το ενδιαφέρει είναι να επισπεύσει τις διαδικασίες».

Για όποιον θέλει, μπορεί να επικοινωνήσει με το Σωματείο Κυβέλη στο τηλέφωνο 210-7562375 πρωινές ώρες και 5-9 το απόγευμα