Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Πολλή συζήτηση γίνεται το τελευταίο διάστημα –και με αφορμή την απαιτούμενη από το νόμο πιστοποίηση για τους εμβολιασμούς η συζήτηση αυτή έχει ανάψει για τα καλά- για την αναγκαιότητα ή την σκοπιμότητα της επιμόρφωσης και δια βίου εκπαίδευσης των φαρμακοποιών (δες εδώ).

Ένας νέος φαρμακοποιός που ολοκλήρωσε τις σπουδές του και ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο για το επάγγελμα καταθέτει τις σκέψεις του, θέτοντας ζητήματα που έχουν ενδιαφέρον να ακούγονται.

Το ερώτημα βεβαίως είναι πόσα πράγματα αντέχει να κάνει ο φαρμακοποιός από άποψη χρόνου, πόσο βοηθάει σε αυτό η πολιτεία που υποτίθεται ότι θέλει έναν επαγγελματία υγείας καταρτισμένο να παρέχει τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες σ’ έναν πολίτη και πως ανταμείβει όσους ενδιαφέρονται και βρίσκουν χρόνο να επιμορφωθούν.

Μέσα σ’ ένα «μπάχαλο», όπου μπορεί κάποιος που έχει χρήματα να προσλάβει φαρμακοποιούς – υπαλλήλους πνίγοντας τα μικρά φαρμακεία της γειτονιάς (δες εδώ) με τους φαρμακοποιούς – ιδιοκτήτες τους προφανώς να μην έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να επιμορφωθούν, κάποιοι θα πρέπει να αναζητήσουν και να βρουν λύσεις.  

Του Σάββα Μιχαηλίδη, Φαρμακοποιού

Η πρόσφατη εγγραφή μου στην πλατφόρμα καθώς και η παρακολούθηση ήδη ορισμένων διαδικτυακών σεμιναρίων (webinars) που παρέχονται από το ινστιτούτο δια βίου εκπαίδευσης και επαγγελματικής ανάπτυξης Φαρμακοποιών (Ι.Δ.Ε.Α.Α.Φ.) αντικατοπτρίζει τη γενική θεώρηση πως η εκπαίδευση δε σταματά μετά το Πανεπιστήμιο. Ο διαρκώς αναπτυσσόμενος ρόλος του ιδιώτη Φαρμακοποιού, που δεν περιορίζεται μόνο σε απλό πωλητή φαρμάκων αλλά και σε βασικό συντελεστή της παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας τονίζει τη σπουδαιότητα της δια βίου εκπαίδευσης. Γιατί όμως κάποιος Φαρμακοποιός και οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας υγείας να αφιερώσει χρόνο για να παρακολουθήσει αυτά τα σεμινάρια ή/και κάθε άλλη επιμορφωτική πρωτοβουλία;

Αρχικά είναι σκόπιμο να γίνει επεξήγηση του όρου δια βίου εκπαίδευση σύμφωνα με τον οποίο πρόκειται για μια φιλοσοφική αντίληψη που υποστηρίζει, ότι η εκπαίδευση θεωρείται μια μακροχρόνια διαδικασία η οποία ξεκινάει από τη γέννηση του ανθρώπου και συνεχίζει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Προς την κατεύθυνση αυτή συντείνουν οι παροχές προγραμμάτων κυρίως από επίσημους φορείς με κρατική κάποιες φορές πιστοποίηση είτε από άλλους οργανισμούς (πχ εταιρείες για προώθηση προϊόντων). Σε μια εποχή που η φαρμακευτική επιστήμη αναπτύσσεται ραγδαία και ταυτόχρονα ο ιδιώτης Φαρμακοποιός δέχεται αμφισβήτηση για τη συνεισφορά του στην προστασία της δημόσιας υγείας η εκπαίδευσή του κρίνεται επιτακτική ανάγκη. Άλλωστε πρόσφατα η ψήφιση τροπολογίας που επιτρέπει στους Φαρμακοποιούς να κάνουν τον τυπικό εμβολιασμό στους πελάτες και να χορηγούν σε περίπτωση ανάγκης αντιτετανικό ορό, αφού έχουν λάβει τις απαραίτητες γνώσεις για τις συγκεκριμένες διαδικασίες, κάτι που θα επιβεβαιώνεται με πιστοποίηση, άνοιξε το δρόμο για τη νομιμοποίηση και άλλων ιατρικών πράξεων στο χώρο του φαρμακείου όπως η μέτρηση σακχάρου.

Αν και ο Φαρμακοποιός δε θα αντικαταστήσει το ρόλο του Γιατρού, εντούτοις μπορεί να τον συμπληρώσει. Παρέχοντας με αίσθημα ευθύνης κατάλληλες συμβουλές στον ασθενή για τη θεραπεία ή για την πρόληψη διάφορων ασθενειών θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του ασθενή και την εκτίμησή του, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να αυξήσει την πελατεία του. Επιπλέον συχνά ο ασθενής μπορεί να παραλείψει να αναφέρει σημαντικές πληροφορίες στο Γιατρό κατά την εξέτασή του, κάτι που ίσως μπορέσει να διαπιστωθεί από το Φαρμακοποιό. Ο ενημερωμένος Φαρμακοποιός που δεν επαναπαύεται και «κυνηγά» τη γνώση μπορεί να αποτρέψει ορισμένες φορές επικίνδυνες για την υγεία των ασθενών καταστάσεις. Την ίδια στιγμή η πώληση ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ. και παραφαρμακευτικών προϊόντων αποτελούν πεδίο στο οποίο μπορεί να εμβαθύνει ο επιστήμονας για να αυξήσει τις πωλήσεις στο φαρμακείο του.

Για να γίνουν όμως τα παραπάνω με υπευθυνότητα, αξιοπιστία και σεβασμό απέναντι στον ασθενή-πελάτη δεν απαιτείται μόνο η διατήρηση του επαγγελματισμού από το Φαρμακοποιό. Εγγραφή σε κάποιο μεταπτυχιακό ή συναφές πρόγραμμα αποτελεί μια πτυχή της δια βίου εκπαίδευσης. Συμμετοχή σε ημερίδες και συνέδρια, επιμορφωτικά σεμινάρια και e-learning προγράμματα είναι ορισμένες μόνο από τις προτάσεις που πραγματώνουν τη δια βίου εκπαίδευση. Επιπρόσθετα όλοι οι επαγγελματίες υγείας αλλά και κάθε πολίτης οφείλουν να παρακολουθούν προγράμματα πρώτων βοηθειών αποκτώντας γνώσεις που μπορούν να φανούν χρήσιμες ανά πάσα στιγμή τόσο στο χώρο εργασίας όσο και έξω από αυτόν. Νέα δεδομένα που δημοσιεύονται σε περιοδικά του κλάδου και σε επιστημονικές ιστοσελίδες μπορούν να αποτελέσουν ένα ακόμα χρήσιμο εργαλείο στην ενημέρωση για τις εξελίξεις στην επιστήμη.

Ο ενημερωμένος και διαρκώς εκπαιδευόμενος Φαρμακοποιός μπορεί να ξεχωρίσει. Η δια βίου εκπαίδευση γίνεται όχι μόνο για να αυξήσει ο Φαρμακοποιός την πελατεία του, αλλά για να περιβάλλει με ένα αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς τον ασθενή που επιλέγει να τον εμπιστευτεί αναβαθμίζοντας έτσι το ρόλο του στο σύστημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας