ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

Χρήστος Δαραμήλας στο Daily PharmaNews:«Εάν είναι μία αυτή η ακριβή εταιρεία, όπως λένε οι φαρμακοποιοί γιατί υπερχρεώνουν αναλώσιμα σε περισσότερες;»

Χρήστος Δαραμήλας στο Daily PharmaNews:«Εάν είναι μία αυτή η ακριβή εταιρεία, όπως λένε οι φαρμακοποιοί γιατί υπερχρεώνουν αναλώσιμα σε περισσότερες;»

Συνέντευξη στον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

 

Λίγες μέρες μετά τη σύγκρουση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Σωματείων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη και των Φαρμακοποιών για το ζήτημα των αναλωσίμων ο πρόεδρος της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ κ. Χρήστος Δαραμήλας μιλά στο DailyPharmaNews.

Η αναφορά στο θέμα των αναλωσίμων για τον Σακχαρώδη Διαβήτη, όπως ήταν φυσικό, πήρε τη μερίδα του λέοντος στη συνέντευξη, στη λογική να φωτίσει λίγο περισσότερο τα αίτια αυτής της διαμάχης και βεβαίως να ανοίξει έναν δρόμο να υπάρξει ειλικρινής διάλογος για ένα ζήτημα που τελικά επηρεάζει τα εκατομμύρια των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη και τους φροντιστές τους.

Ο κ. Δαραμήλας στη συνέντευξή του έθεσε μία σειρά από θέματα που πρέπει να απαντηθούν από την άλλη πλευρά, όμως όπως τόνισε τα προβλήματα μπορούν να ξεπεραστούν με επικοινωνία οποιασδήποτε μορφής.   

 

Ποια είναι τα προβλήματα των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη που η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ τρέχει αυτό το διάστημα;

Είναι κυρίως τα θέματα που άπτονται του ΕΟΠΥΥ αλλά και γενικότερα της υγείας. Ανοιχτό έχουμε το ζήτημα με το θεραπευτικό υπόδημα, στο οποίο εδώ και ένα χρόνο, ίσως και λίγο παραπάνω, έχουμε πιο ειδικά ενσκήψει και προσπαθούμε να το διεκπεραιώσουμε προτείνοντας και θέτοντας τις απαραίτητες προδιαγραφές για το πώς πρέπει να είναι ώστε να συμβάλει στην αντιμετώπιση της επιπλοκής του Διαβητικού Ποδιού και στην πρόληψη των ακρωτηριασμών.

Θεωρώ ότι σύντομα θα μπορέσουμε να λύσουμε και αυτό το ζήτημα. Έχουμε βρει τη χρυσή τομή, συνεργαζόμαστε καλά με τον ΕΟΠΥΥ σε αυτό το κομμάτι και προσπαθούμε να φτάσουμε σ’ ένα σημείο τέτοιο ώστε τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη να μην προχωρούν πλέον σε διαδικασία ακρωτηριασμών, να υπάρχει δυνατότητα θεραπείας και να σώζεται το διαβητικό πόδι χωρίς να διαιωνίζεται μία θεραπεία χωρίς αποτέλεσμα.

 

Ποια ακριβώς είναι η κατάσταση σήμερα;

Ο ΕΟΠΥΥ αποζημιώνει αυτή τη στιγμή της πρώτης κατηγορίας υπόδημα με 113 ευρώ το χρόνο για ένα απλό διαβητικό θεραπευτικό υπόδημα, το οποίο όμως στην ουσία δεν είναι θεραπευτικό. Είναι ένα απλό ανατομικό παπούτσι το οποίο δεν μπορεί να προσφέρει βελτίωση σε κάποιο εντοπισμένο πρόβλημα που μπορεί να έχει το πόδι του ατόμου με διαβήτη.

Στη δεύτερη κατηγορία είναι τα υποδήματα που αποζημιώνονται με 330 ευρώ ανά διετία, όπου εκεί το διαβητικό υπόδημα κατασκευάζεται σύμφωνα με τις ανάγκες του ποδιού, δημιουργείται καλαπόδι και πάνω στο καλαπόδι κατασκευάζεται ακριβώς το παπούτσι ώστε να αποκατασταθεί η βλάβη ή τουλάχιστον να μειωθεί η ένταση των πιέσεων σε συγκεκριμένα σημεία, να αποτραπεί η δημιουργία έλκους και να μπορέσει το άτομο ακόμη κι εάν υπάρχουν έλκη να επουλωθούν για να μπει σε μία διαδικασία θεραπείας.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και μετά τη διετία το άτομο με διαβήτη θα πρέπει να συνεχίσει να φορά ακριβώς το ίδιο υπόδημα με τις προδιαγραφές που τέθηκαν μία διετία πριν. Πρέπει, εφόσον βελτιώνεται το πόδι, μετά τη διετία, να πάει σε κάτι άλλο, εάν δεν έχει πλήρως επουλωθεί/θεραπευτεί το πρόβλημα -κι αυτό εξαρτάται από το σημείο της βλάβης και την κατάσταση της βλάβης-, πώς έχει προχωρήσει, καθώς μπορεί να υπάρχει ήδη μερικός ακρωτηριασμός ή να μην υπάρχει και το πόδι να ξεκινάει τώρα να έχει μία τέτοιου είδους βλάβη.

Που βρίσκεστε αυτή τη στιγμή;

Εκείνο που συμβαίνει είναι ότι δυστυχώς κυκλοφορούν πολλά ανατομικά παπούτσια χωρίς να είναι ειδικά θεραπευτικά υποδήματα, τα οποία έχουν εγκριθεί και αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ, χρόνια τώρα ως ειδικά θεραπευτικά υποδήματα, χωρίς να είναι το κατάλληλο για να μπορέσει να βοηθήσει να θεραπεύσει το πρόβλημά του ο άνθρωπος που έχει διαβήτη.

Έχουμε λοιπόν μπει στη διαδικασία να κατηγοριοποιήσουμε, με βάση τα διεθνή επιστημονικά δεδομένα, πιο σωστά τα θεραπευτικά υποδήματα τα οποία θα πρέπει να αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ, έχουμε δει τον τρόπο με τον οποίο ο ΕΟΠΥΥ θα μπορεί να ελέγχει εάν το συγκεκριμένο θεραπευτικό υπόδημα είναι το κατάλληλο για τον άνθρωπο που το χρειάζεται, με τη χρήση ενός απλού εργαλείου, του αναλυτή βάδισης-μία διαδικασία που έτσι κι αλλιώς πρέπει να γίνεται και βοηθά να υπάρξει μία χρήσιμη απεικόνιση για το πώς πατάει ένα πέλμα. Υπάρχουν λοιπόν οι προδιαγραφές διεθνώς που θα πρέπει να έχει το παπούτσι το οποίο κατασκευάζεται για να μπορεί να προσφέρει τη θεραπεία. Επιπλέον έχουμε συζητήσει και ενημερώσει τον ΕΟΠΥΥ για κάποιες μεταποιήσεις που πρέπει να δεχτεί το υπόδημα πριν το πάρει ο ασθενής για να το βάλει στα πόδια του. Δηλαδή ανάλογα με τη βλάβη υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες διαφοροποιήσεων και εξατομικευμένων προσαρμογών, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν το πόδι να πάρει την αρχική  του μορφή ύστερα από τις παραμορφώσεις που έχει υποστεί και να έχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα στη βάδιση.

Πόσο έχει προχωρήσει η όλη διαδικασία;

Έχουν αποσταλεί στον ΕΟΠΥΥ οι προδιαγραφές, που ισχύουν διεθνώς, διαμορφώνεται το θέμα των κατηγοριών των αποζημιώσεων και προχωράει ακόμη περισσότερο ο ΕΟΠΥΥ με την ανανέωση των συμβάσεων με τους παρόχους των ειδικών διαβητικών θεραπευτικών υποδημάτων. Προχωράμε βήμα – βήμα για να γίνει η όλη διαδικασία σωστά όπως πρέπει να γίνει εξαρχής και να φτάσουμε στο σημείο να δοθεί αυτό που πρέπει σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.

Πότε πιστεύετε ότι θα καταλήξετε σε αποτέλεσμα;

Εάν δεν μεσολαβούσαν οι εκλογές θεωρώ ότι θα είχαμε τελειώσει ήδη. Λόγω όλης αυτής της χρονοκαθυστέρησης πιθανώς μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη να έχει ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία.

Άλλα θέματα που τρέχετε;

Ένα άλλο ζήτημα είναι το πρόβλημα με τις νέες τεχνολογίες τις οποίες ήδη έχει ο Σακχαρώδης Διαβήτης. Μία νέα τεχνολογία είναι τα μηχανήματα συνεχούς καταγραφής γλυκόζης. Πρόκειται για τεχνολογία που δίνει τη δυνατότητα στο άτομο με Σακχαρώδη Διαβήτη να έχει μία τεράστια πληροφορία σχετικά με τη διακύμανση των τιμών της γλυκόζης αίματος στο 24ωρο, που το βοηθά ακόμη και στη λήψη σωστής απόφασης για τη χορήγηση ινσουλίνης, αποφυγή υπεργλυκαιμιών – υπογλυκαιμιών. Είναι κάτι το οποίο το προβλέπει ήδη από  1ης Νοεμβρίου του 2018  ο Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ) του ΕΟΠΥΥ. Δυστυχώς όμως δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες για να ενταχθεί στο σύστημα αποζημίωσης. Υπάρχουν στη χώρα ήδη αυτά τα συστήματα τα οποία για να μπορέσει να τα πάρει στα χέρια του το άτομο με Σακχαρώδη Διαβήτη, τα πληρώνει από την τσέπη του. Τα αναλώσιμά τους αποζημιώνονται χρόνια τώρα από τον ΕΟΠΥΥ όμως δεν αποζημιώνεται η συσκευή σαν συσκευή. Ήδη είμαστε σε μία επικοινωνία. Πολλές εταιρείες επειδή είναι το επόμενο βήμα της τεχνολογίας, αρχίζουν να ψάχνουν και να εντοπίζουν καινούργια τέτοιου είδους τεχνολογικά προϊόντα, συστήματα δηλαδή συνεχούς καταγραφής της γλυκόζης, πολλοί προσανατολίζονται προς τα εκεί. Συζητάμε ακόμη και για εμφυτεύσιμα με διάρκεια έξι μηνών καθώς αυτά που υπάρχουν σήμερα είναι διάρκειας λειτουργίας μόλις έξι ημερών. Συνεπώς βλέπουμε πράγματα για τα οποία πρέπει να είναι έτοιμος ο ΕΟΠΥΥ. Έχει προβλεφθεί ήδη, όπως είπα, στον νέο ΕΚΠΥ. Πρέπει να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές για να μπορεί ο ΕΟΠΥΥ και να τα αποδεχθεί και να μπορεί να τα αποζημιώσει για τους ασθενείς.

Διαδικαστικά που βρισκόμαστε;

Είναι έτοιμη η διαδικασία, απλά καθυστερούμε λόγω του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ για το 2019. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα που έχουμε δεν υπάρχει περίσσιο κονδύλι. Όπως επανειλημμένα είπε ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας αρχής γενομένης από το 2019 θα δίνονταν κάποια επιπλέον χρήματα κάθε χρόνο ώστε να μπορεί ο ΕΟΠΥΥ να απελευθερώσει σ’ ένα βαθμό τον προϋπολογισμό του και αυτά τα επιπλέον χρήματα να κατανεμηθούν σύμφωνα με τις υπάρχουσες ανάγκες ανά κατηγορία. Η κατηγορία του διαβητολογικού υλικού που αφορά τις ταινίες μέτρησης σακχάρου, βελόνες και σκαρφιστήρες, η κατηγορία των συσκευών έγχυσης φαρμάκου όπου εμπλέκονται οι αντλίες ινσουλίνης αλλά και αντλίες για άλλες χρόνιες παθήσεις καθώς και μία νέα κατηγορία που πρέπει να ανοίξει γι’ αυτά τα νέα τεχνολογικά προϊόντα θέλουν όλες διεύρυνση στον προϋπολογισμό τους. Βάσει των δεδομένων που έχει δώσει ο ΕΟΠΥΥ και έχουν δημιουργηθεί και έχουν δημοσιευτεί μελέτες σε σχέση με το πληθυσμιακό μέγεθος των ατόμων με διαβήτη από τον Νοέμβριο του 2016, όπου κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους με διαβήτη σε συγκεκριμένες ομάδες –τύπου 1, τύπου 2 με δισκία, τύπου 2 με ενέσιμη αγωγή- έχουμε μία εικόνα για το που περίπου βρίσκεται το πληθυσμιακό μέγεθος και η οικονομική ανάγκη για να καλυφθούν τα αναλώσιμα αυτών των ανθρώπων. Το ζήτημα είναι ότι ο προϋπολογισμός για το διαβητολογικό υλικό σήμερα είναι περίπου 59 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που σύμφωνα με αυτή τη μελέτη του πληθυσμιακού μεγέθους, εάν πολλαπλασιάσουμε τα αναλώσιμα υλικά που χρειάζονται αυτοί οι οποίοι έχει καταγράψει ο ΕΟΠΥΥ ότι υπάρχουν, θα έπρεπε ο προϋπολογισμός για το διαβητολογικό υλικό να βρίσκεται στα 165 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Υπάρχει τεράστια ψαλίδα. Επιπλέον ένα ζητούμενο είναι ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μία χρόνια πάθηση που βαίνει αυξανόμενη, ο επιπολασμός χρόνο με το χρόνο αυξάνεται, τα νέα περιστατικά δεν σταματούν να υπάρχουν, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να έχουμε στατικούς προϋπολογισμούς. Αντίστοιχο πρόβλημα έχουμε με την κατηγορία των συσκευών έγχυσης φαρμάκου, όπου ο προϋπολογισμός είναι 29 εκατομμύρια ευρώ. Σε αυτήν την κατηγορία μέχρι στιγμής τουλάχιστον αποζημιώνονται και τα αναλώσιμα των συσκευών συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης, που όμως δεν έπρεπε να εντάσσονται εδώ γιατί δεν χορηγούν φάρμακο και έπρεπε να είναι σε άλλο κλάδο. Συνεπώς εφόσον καταφέρουμε να ανοίξουμε τον καινούργιο κλάδο θα αποσυμφορηθεί και το κομμάτι του προϋπολογισμού που αφορά τις συσκευές έγχυσης φαρμάκου.

Αυτός ο νέος κλάδος πως θα έπρεπε να τιτλοδοτηθεί;

Ως νέα τεχνολογία; Ως συστήματα συνεχούς καταγραφής γλυκόζης; Δεν ξέρω πως θα μπορούσε να τιτλοδοτηθεί, όμως πρέπει απαραίτητα να δημιουργηθεί. Υπάρχει μία συζήτηση γι’ αυτό, αναμέναμε να δούμε τι προϋπολογισμός περισσεύει για να μπορέσει να ανοίξει κατηγορία καθώς ο ΕΚΠΥ μπήκε σε εφαρμογή από 1ης Νοεμβρίου του 2018, περπατάμε και έχουμε φτάσει στα μέσα του 2019 και αυτό το προϊόν το οποίο προβλέπει ο ΕΚΠΥ δεν αποζημιώνεται. Άνθρωποι δηλαδή σήμερα που μπορεί να το θέλουν να το πάρουν στα χέρια τους βρίσκονται στη μέση. Η εταιρεία, ο πάροχος από τη μία πλευρά δεν μπορεί να το πουλήσει γιατί το προβλέπει ο ΕΚΠΥ, ο ασφαλισμένος από την άλλη δεν μπορεί να το αγοράσει γιατί το κόστος είναι ιδιαίτερα υψηλό. Έτσι ο τελικός παραλήπτης για τον οποίο δημιουργήθηκε το τελικό προϊόν για να του βελτιώσει την ποιότητα ζωής και να του απομακρύνει τις επιπλοκές δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Υπάρχει κάποιο άλλο ζήτημα που τρέχετε;

Άλλο θέμα που αφορά τον ΕΟΠΥΥ ήταν το μεγάλο πρόβλημα με τις ταινίες κετόνης το οποίο τελικά στέφθηκε με επιτυχία διότι μετά από εφτά χρόνια προσπαθειών, μετά ακόμη από τον πρώτο ΕΚΠΥ του 2012 επιτέλους τα προϊόντα αυτά πήραν την τιμή που έπρεπε να έχουν, διότι η τιμή που αποζημίωνε μέχρι τώρα ο ΕΟΠΥΥ ήταν τιμή που αφορούσε τη μέτρηση της κετόνης στα ούρα και όχι στο αίμα. Η μέτρηση της κετόνης στα ούρα σταμάτησε να υπάρχει τα τελευταία έξι χρόνια στη χώρα, δεν εισάγεται κάποιο τέτοιο προϊόν -αυτό που εισάγεται είναι για τα μικροβιολογικά εργαστήρια όπου γίνεται άλλου είδους έλεγχος. Αυτό που χρειάζεται να έχει στα χέρια το άτομο με σακχαρώδη διαβήτη σε ειδικές περιπτώσεις δυστυχώς το πλήρωνε από την τσέπη του, με ποσά άνω των δέκα ευρώ για να το προμηθευτεί. Μπορώ λοιπόν να πω με μεγάλη ικανοποίηση ότι καταφέραμε και πετύχαμε σίγουρα με τη βοήθεια και άλλων εμπλεκόμενων το προϊόν αυτό να πάρει την τιμή που του αρμόζει και έτσι να το έχουμε στα χέρια μας χωρίς να χρειάζεται να επιβαρυνόμαστε επιπλέον. 

Αυτοί ήταν οι τρεις κύριοι πυλώνες πάνω στους οποίους κινηθήκαμε και προσπαθούμε το τελευταίο διάστημα να διεκπεραιώσουμε με τον ΕΟΠΥΥ, δυστυχώς όμως συνεχίζει νε παραμένει το πρόβλημα με τις ταινίες μέτρησης σακχάρου και με τα φαρμακεία.

Σε αυτό το θέμα τι ακριβώς συνέβη; Μετά από κάποιο μικρό χρονικό διάστημα από την αντιπαράθεση με τους φαρμακοποιούς και τις αλληλοκατηγορίες που διατυπώθηκαν, πως βλέπετε το όλο ζήτημα;

Να δώσω ένα στίγμα και να πω το εξής. Εμάς δεν μας τσίμπησε καμία μύγα. Δεν ξυπνήσαμε ξαφνικά ένα πρωί και λέμε «αμάν, μας φταίνε οι φαρμακοποιοί». Ξυπνήσαμε όμως ένα πρωί και είδαμε ότι στη συνταγή επάνω αναγραφόταν η αποκλειστική διάθεση συγκεκριμένων προϊόντων από το φαρμακείο. Των ταινιών μέτρησης σακχάρου.

Αυτή τη στιγμή ένας περιορισμένος αριθμός ανθρώπων με Σακχαρώδη Διαβήτη προμηθεύονται τα συγκεκριμένα υλικά για συγκεκριμένους λόγους από εταιρείες που είναι πάροχοι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ. Όπως είπαμε και στο δελτίο Τύπου που βγάλαμε υπάρχουν συγκεκριμένα ΦΕΚ που ορίζουν διαδικαστικά τη χορήγηση αυτών των ταινιών.

Εμείς μέχρι τότε ποτέ δεν μπήκαμε στη διαδικασία να θίξουμε το ζήτημα της αποκλειστικής χορήγησης των συγκεκριμένων προϊόντων από το φαρμακείο ή από τους παρόχους του ΕΟΠΥΥ. Ξαφνικά στις 23 Μαΐου αντιμετωπίσαμε αυτό το πρόβλημα το οποίο ήρθε να ενισχυθεί και από την μέχρι τώρα επιβάρυνση από την τσέπη μας, με επιπλέον χρήματα για να πάρουμε τις ταινίες μέτρησης σακχάρου.

Σε πολλά δημοσιεύματα και όχι μόνο σε εκείνο του προέδρου του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου βλέπω και διαβάζω να κατηγορείται η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, με την υπόνοια ότι μία είναι η εταιρεία η οποία πουλάει ακριβά και ότι δεν έχει περιθώριο κέρδους ο φαρμακοποιός. Εάν αυτή η εταιρεία η οποία είναι μία, όπως λέει και ο πρόεδρος του ΠΦΣ κ. Απόστολος Βαλτάς μιλώντας σε εσάς, για ποιο λόγο υπάρχει υπερχρέωση, εάν όχι σε όλες τις υπόλοιπες πάντως σε πάρα πολλές εταιρείες που έχουν σκευάσματα μέτρησης σακχάρου; Και αυτό ότι δηλαδή είναι κάτι το οποίο μπορούμε να αποδείξουμε. Όχι μόνο σε αυτήν τη μία που ο ίδιος επικαλείται και δεν μπορώ να ξέρω ποια είναι αυτή.

Από την πρώτη στιγμή, ακόμη και στις πρώτες τηλεφωνικές μας συνομιλίες με τον κ. Βαλτά επιλέξαμε να βρεθούμε από κοντά και από κοινού να βρούμε μία λύση. Η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ γι’ αυτό το θέμα από το 2017, τον Οκτώβριο, έθεσε έναν προβληματισμό. Πρώτον ζητούσε αύξηση του προϋπολογισμού γιατί κατανοούσαμε ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να καλυφθεί το σύνολο των ατόμων με διαβήτη. Δεύτερον, ζητήσαμε να μπει σταθεροποιημένο κέρδος του φαρμακοποιού για τα ιατροτεχνολογικά και συγκεκριμένα για τις ταινίες μέτρησης σακχάρου και τους σκαρφιστήρες, όπως αντίστοιχα στο φάρμακο. Θεωρώ ότι αυτό θα έβγαζε από τη δύσκολη θέση τους ίδιους τους φαρμακοποιούς. Επιπλέον, εγώ που είμαι ο τελικός αποδέκτης, ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας που χρειάζομαι αυτά τα προϊόντα για να μπορέσω να λειτουργήσω, για να μπορέσω να ζήσω, θα μπορούσα να τα έχω έτσι στα χέρια μου χωρίς να χρειάζεται να επιβαρύνω κάποιον. Εδώ πάλι έρχεται το άρθρο 61 του ΕΚΠΥ που απαγορεύει την οποιαδήποτε μετακύλιση κόστους στην πλάτη του ασθενή, κάτι το οποίο δεν τηρείται. Και επιπλέον έχω να προσθέσω εδώ ότι πάρα πολλοί άνθρωποι με διαβήτη, όπου υπάρχει δυνατότητα καθώς δεν υπάρχει πάντα η δυνατότητα της πληθώρας των φαρμακοποιών, θα αλλάξουν φαρμακείο προκειμένου να πάρουν δωρεάν αυτό που δικαιούνται. Θα πάνε κάπου πιο μακριά, σε μία μεγαλύτερη χιλιομετρική απόσταση. Τι γίνεται όμως με τα νησιά; Τι γίνεται με τις ακριτικές περιοχές; Τι γίνεται με τα μικρά χωριά; Αυτός ο άνθρωπος τι θα κάνει; Αναγκάζεται να πληρώσει. Σε ποιον θα διαμαρτυρηθεί;

Μιλήσατε για ένα σταθερό ποσοστό κέρδους…

Το οποίο να καλύπτει τον ίδιο τον φαρμακοποιό και να προϋπολογίζεται μέσα στο κομμάτι της τελικής τιμής που έχει το προϊόν. Εμείς από την πρώτη στιγμή το ζητήσαμε αυτό!

Πιστεύετε δηλαδή ότι οι φαρμακοποιοί έκαναν για κάποιο λόγο πίσω;

Δεν μπορώ να το ξέρω. Και γιατί δεν μπορώ; Γιατί εμείς ως φορέας φροντίζουμε και παρακολουθούμε και άλλους κλάδους. Δηλαδή πριν κινηθούμε για να κάνουμε οποιαδήποτε κίνηση παρακολουθούμε να δούμε τι έχει κάνει ο ΠΦΣ, τι έχει κάνει ο οποιοσδήποτε άλλος φορέας ο οποίος εμπλέκεται στη διαδικασία. Δεν έχουμε δει κάποιο δημόσιο αίτημα του ΠΦΣ απέναντι στην ηγεσία του Υπουργείου Υγείας ή στον ΕΟΠΥΥ να ζητά αύξηση του προϋπολογισμού συγκεκριμένα. Το να ζητά αύξηση του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ, όλος ο κόσμος το ζητά αυτό. Πώς ζήτησαν την αύξηση του προϋπολογισμού για το διαβητολογικό υλικό όπου εντοπίζεται τεράστιο πρόβλημα γιατί οι διαβητικοί είναι πολλοί στην Ελλάδα; Πώς μπήκαν οι φαρμακοποιοί στη διαδικασία να κοινοποιήσουν την επιθυμία να μπει συγκεκριμένο περιθώριο κέρδους στα ιατροτεχνολογικά προϊόντα τα οποία δεν είναι μόνο αναλώσιμα διαβήτη;

Δημιουργήθηκε το πρόβλημα με το νομοθετικό πλαίσιο του 2004 το οποίο ορίζει συγκεκριμένα πράγματα για τα προϊόντα τα οποία θα πρέπει να έχει ως ιατροτεχνολογικά το φαρμακείο. Εμείς φροντίσαμε και όταν είδαμε ένα εμπόδιο μπροστά μας – γιατί η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ είναι εδώ και για τον τελευταίο άνθρωπο με σακχαρώδη διαβήτη που αντιμετωπίζει πρόβλημα στη χώρα- να βρούμε τη λύση, εάν υπάρχει.

Για τους ανασφάλιστους;

Πριν μιλήσω γι’ αυτό γιατί θέλω να μιλήσω, αφού το ανέφερε ο πρόεδρος του ΠΦΣ στη συνέντευξη που σας έδωσε, θα πω το εξής: Οι άνθρωποι που περιορίστηκαν από τη φράση «αποκλειστική διάθεση από το φαρμακείο» μπορεί να μην ήταν πολλοί. Μπορεί να ήταν λίγοι. Ή μπορεί και να είναι πάρα πολλοί καθώς μπορεί να μην έχουμε επαφή με όλους αλλά έχουμε επαφή με αρκετούς ανθρώπους με Σακχαρώδη Διαβήτη. Και βλέπουμε ότι αντιμετωπίζουν πρόβλημα και προφανώς εμείς δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι, όταν μάλιστα μιλάμε και για κάτι που είναι παράνομο. Και γι’ αυτό ακριβώς βγήκε στις 23 Μαΐου η απόφαση περί αποκλειστικής διάθεσης των ταινιών από τα φαρμακεία και στις 27-28 Μαΐου πάρθηκε πίσω. Γιατί έφυγε από τη συνταγή η φράση αυτή εάν δεν ήταν παράνομο; Αυτό είναι το ένα. Και δεύτερο και σημαντικότερο –και αυτό είναι που νομίζω ότι όξυνε περισσότερο τα πνεύματα- είναι το γεγονός ότι πρόκειται για πραγματικότητα πως επιβαρυνόμαστε οικονομικά για έναν πολύ μεγάλο όγκο προϊόντων ανεξαρτήτου εταιρείας.

Ο κ. Βαλτάς λέει -και όχι μόνο ο κ. Βαλτάς αλλά και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του εκπρόσωποι του ΠΦΣ και μη– ότι μία εταιρεία είναι ακριβή. Γιατί δεν υποδεικνύουν ποια είναι αυτή η εταιρεία στον ΕΟΠΥΥ; Και δεύτερον, εάν είναι πάλι μία αυτή η εταιρεία για ποιο λόγο υπερχρεώνουν και άλλες εταιρείες;

Από την άλλη, θα πω κάνοντας τον συνήγορο του διαβόλου, εάν είναι τόσα πολλά τα περιστατικά –επειδή μιλάμε για ένα εκατομμύριο ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη στη χώρα μας, όπου υπάρχουν περίπου 11.000 φαρμακεία, δεν θα έπρεπε να είναι τεράστιος ο αριθμός των ανθρώπων που θα έκαναν αυτές τις καταγγελίες;

Πολύ καλή ερώτηση και έχω να πω το εξής: Δέχεται παράπονα ο ΠΦΣ από όλα τα φαρμακεία του; Γνωρίζει ο ΠΦΣ κάθε φαρμακείο σε όλη την Ελλάδα στα 10-11 χιλιάδες φαρμακεία…

Είστε μία πολύ δραστήρια Ομοσπονδία με πολλές επιτυχίες…

Είμαστε πράγματι μία δραστήρια Ομοσπονδία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι με το ένα εκατομμύριο ανθρώπους ότι έχουμε με όλους επικοινωνία ούτε ότι όλοι γνωρίζουν την ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ. Η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ είναι ένα δευτεροβάθμιο όργανο που έχει πρωτοβάθμια Σωματεία σε διάφορες περιοχές της χώρας.

Έχετε επαφή με αυτά τα Σωματεία;

Εννοείται και γι’ αυτό έχουμε και καταγγελίες στα χέρια μας. Γιατί τοπικά οι άνθρωποι που έχουν διαβήτη και εγγράφονται στα πρωτοβάθμια Σωματεία καταγγέλλουν τα περιστατικά, εφόσον υπάρχουν στη δική τους περιοχή και εφόσον γνωρίζουν την ύπαρξη των Σωματείων για να μπορέσουν να εγγραφούν και να γίνουν μέλη. Γιατί, επαναλαμβάνω, το άτομο με διαβήτη δεν είναι επαγγελματίας, όπως είναι ο φαρμακοποιός που ξέρει πως υπάρχει το όργανο στο οποίο μπορεί να απευθυνθεί για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του. Το άτομο με διαβήτη το οποίο μπορεί να ζει στο Χουμνικό Σερρών δεν μπορεί να γνωρίζει εάν υπάρχει Ομοσπονδία ή εάν υπάρχει τοπικός Σύλλογος στις Σέρρες. Για να μάθει εάν υπάρχει Σύλλογος και να μάθει τα δικαιώματά του, θα πρέπει εμείς σαν φορέας ασθενών να υπερβάλλουμε εαυτόν και να προσπαθήσουμε να προβληθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Σκοπός δεν είναι να προβληθεί η Ομοσπονδία, σκοπός μας είναι να προβληθούν τα νομοθετήματα που διασφαλίζουν τα δικαιώματα που έχει το κάθε άτομο με διαβήτη.                  

Θα ήθελα όμως το σχόλιό σας και για τους ανασφάλιστους.

Ο κ. Βαλτάς αναφέρθηκε στη συνέντευξή του στο ότι οι ανασφάλιστοι οδηγούνται σε αποκλεισμό εξαιτίας αυτής της εταιρείας η οποία όπως λέει –δεν ξέρω ποια είναι η εταιρεία- πουλάει ακριβά το προϊόν καθιστώντας τους συγκεκριμένους ασθενείς, β’ κατηγορίας. Δεν είναι η εταιρεία που έχει καταστήσει τους ανασφάλιστους ασθενείς, ασθενείς β’ κατηγορίας, είναι το ίδιο το κράτος, η ίδια η ηγεσία του υπουργείου. Γιατί; Γιατί δημιουργήθηκε ο νόμος για την κάλυψη των ανασφαλίστων οι οποίοι βάσει του νόμου από τα φαρμακεία δικαιούνται να λαμβάνουν μόνο τα φάρμακά τους. Τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα τα λαμβάνουν από τα φαρμακεία των νοσοκομείων. Τα φαρμακεία των νοσοκομείων δεν είναι μέλη του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου. Και τα φαρμακεία των νοσοκομείων λειτουργούν με διαγωνισμούς. Και πάλι βάσει νόμου του 2012 πρέπει τα φαρμακεία μέσω των διαγωνισμών να παίρνουν τα χαμηλότερου κόστους προϊόντα που λέγονται ταινίες μέτρησης σακχάρου, βελόνες ή σκαρφιστήρες το οποίο δεν ορίζει ότι θα πρέπει να είναι και ποιοτικά. Ορίζει ότι θα πρέπει να είναι φθηνά. Άρα τι αντιλαμβανόμαστε; Ότι αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως ασθενείς β΄ κατηγορίας και είναι άσχημο να τους ονομάζουμε έτσι και να βάζουμε ανθρώπους σε καλούπια αλλά το ζήτημα είναι ότι επιλέχτηκε αυτή η διαδικασία και μπορώ να πω ότι ακόμη και σήμερα αντιμετωπίσαμε ένα τεράστιο πρόβλημα για να φτάσουμε τρία χρόνια μετά τη ρύθμιση για τους ανασφάλιστους να συζητάμε πλέον και να λέμε ότι υπάρχει μία καλή κάλυψη των ανασφάλιστων ανθρώπων, ειδικά για τα ιατροτεχνολογικά από τα φαρμακεία των νοσοκομείων.

Σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας και συγκεκριμένα τον Αναπληρωτή Γενικό Γραμματέα Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης Υγείας, τον κ. Σταμάτη Βαρδαρό καταφέραμε να ενημερώσουμε όλες τις υγειονομικές Περιφέρειες, να μπούμε στη διαδικασία να ενημερωθούν οι διοικήσεις των νοσοκομείων να εφαρμόσουν τον νόμο και να μπορούν να υπάρχουν ιατροτεχνολογικά προϊόντα, ταινίες, βελόνες και σκαρφιστήρες διαβήτη σε όσο το δυνατόν περισσότερα φαρμακεία νοσοκομείων, γιατί σας πληροφορώ ότι μέχρι τον Φεβρουάριο του 2018 είχαμε μόνο σε εφτά νοσοκομεία σε όλη τη χώρα.

Αυτή τη στιγμή που βρισκόμαστε;

Αυτή τη στιγμή μπορώ να πω ότι στο μεγαλύτερο μέρος της Επικράτειας έχουμε καλυφθεί, όμως επαναλαμβάνω, με κατώτερης ποιότητας προϊόντα. Παρόλα αυτά το άτομο με διαβήτη έχει στα χέρια του ένα προϊόν που μπορεί να το εξυπηρετήσει να έχει έστω μία απεικόνιση της τιμής της γλυκόζης του. Άρα, για να κλείσω το θέμα, οι ανασφάλιστοι δεν εξυπηρετούνται από τα ιδιωτικά φαρμακεία, όπως λέει ο κ. Βαλτάς. Οι ανασφάλιστοι εξυπηρετούνται αποκλειστικά από τα φαρμακεία των νοσοκομείων και δεν έχει καμία σχέση το κόστος και οι τιμές αυτών των προϊόντων με τους ανασφάλιστους. Οι ανασφάλιστοι έτσι κι αλλιώς αυτό που λαμβάνουν δεν το πληρώνουν.

Για οποιοδήποτε λόγο οι φαρμακοποιοί παραπονιούνται ότι αναγκάζονται από τον ΕΟΠΥΥ να δίνουν τα ιατροτεχνολογικά αυτά προϊόντα για τον σακχαρώδη διαβήτη, σε τιμές που τους προκαλούν ζημιά. Ποια είναι η θέση της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ τόσο γι’ αυτό το ζήτημα όσο και για την τιμολογιακή πολιτική των εταιρειών;

Η θέση της Ομοσπονδίας ήταν να δοθεί η δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους με διαβήτη να μπορούν να προμηθεύονται το ιατροτεχνολογικό προϊόν το οποίο θα πρέπει να έχουν βάσει της συμβουλής του γιατρού τους. Ο ρόλος της Ομοσπονδία δεν είναι να ορίσει την τιμή.

Υπάρχουν όμως συγκεκριμένες πρακτικές που τις βλέπετε.

Δυστυχώς αναγκαστήκαμε σε πάρα πολλές περιπτώσεις ακόμη και να συμμετέχουμε στη διαδικασία που αφορά τις τιμές, για να μπορούν τα προϊόντα τα οποία θεωρούνται επιστημονικά αποδεδειγμένα ποιοτικά, να φτάνουν στα χέρια του κάθε ασθενή με διαβήτη. Άρα εμείς εδώ δεν είμαστε ο διαμεσολαβητής, ούτε της εταιρείας ούτε του φαρμακείου, απέναντι στον ΕΟΠΥΥ και στο κράτος, για να φροντίσουμε ποιο θα είναι το περιθώριο κέρδους του καθενός και που θα πάει η τιμή. Εμείς εδώ είμαστε για να υπερασπιστούμε τις ανάγκες και τα δικαιώματα των ίδιων των ασθενών με διαβήτη, ώστε να μπορούν τελικά να πάρουν στα χέρια τους αυτό που χρειάζονται.

Εσείς θεωρείτε ότι ο φαρμακοποιός διασφαλίζει τα κατάλληλα προϊόντα για τους ασθενείς, εφόσον κάποια από αυτά δίνονται απευθείας από τις εταιρείες;

Αυτό το οποίο έχω δηλώσει και ως πρόεδρος της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ αλλά και γενικά η Ομοσπονδία και μέσα από τη συμμετοχή μας στο πρόγραμμα Αρεταίος, που θα πρέπει να συνεχιστεί ως πρωτοβουλία, από την Ομοσπονδία Φαρμακευτικών Συνεταιρισμών Ελλάδος, ο φαρμακοποιός δεν είναι εχθρός. Ο φαρμακοποιός είναι ο δικός μας άνθρωπος, ο πρώτης γραμμής επαγγελματίας υγείας στον οποίο θα απευθυνθεί το άτομο με διαβήτη και όχι μόνο. Το άτομο με διαβήτη το οποίο μπορεί να είναι υπερήλικας ή να δει μία τιμή εξωπραγματική στην τιμή της γλυκόζης του, τον πρώτο άνθρωπο που εμπιστεύεται για συμβουλή είναι ο φαρμακοποιός του. Σίγουρα εάν η επικοινωνία με τον γιατρό είναι εφικτή θα κάνει επικοινωνία και με τον γιατρό αλλά ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο θα επικοινωνήσει είναι ο φαρμακοποιός. Και εκεί θα πάρει και την κατάλληλη επιστημονική άποψη και κατεύθυνση. Το ζήτημα είναι ότι ο φαρμακοποιός έχει ρόλο στην υγεία και έχει ρόλο ακόμη και στην πρωτοβάθμια υποστήριξη της υγείας.

Με αφορμή τα αποτελέσματα του προγράμματος Αρεταίος θα ήθελα την άποψή σας για τη δυνατότητα του φαρμακοποιού να συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση του κοινού και την πρώιμη διάγνωση των ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη.

Το πρόγραμμα Αρεταίος ήταν ένα επαναστατικό πρόγραμμα γιατί πρώτη φορά μπορέσαμε να δουλέψουμε πάνω στην πρόληψη του Σακχαρώδη Διαβήτη, να χτυπήσουμε το καμπανάκι σε άτομα που ανήκαν σε ομάδες υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν διαβήτη ακόμη και να εντοπίσουμε για πρώτη φορά τον προδιαβήτη. Σε αυτό ο φαρμακοποιός είναι στην πρώτη γραμμή. Έτσι τουλάχιστον το βλέπουμε εμείς.

Θεωρείτε ότι είναι σημαντικό πρόβλημα η μη συμμόρφωση των ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη στη φαρμακοθεραπεία τους;

Βέβαια. Εάν ο ασθενής δεν συμμορφώνεται είτε στο χρόνο λήψης των φαρμάκων του, είτε στη διάρκεια που πρέπει να λαμβάνονται δεν μπορούν να επέλθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Επιπλέον θα πρέπει να συνεισφέρει και ο ίδιος με τη συμπεριφορά του απέναντι στη θεραπεία. Ένα φάρμακο δεν μπορεί να κάνει τα πάντα. Άρα και πάλι εδώ έρχεται ο ρόλος του φαρμακοποιού για να ενισχύσει αυτή τη διαδικασία μέσα σε όλη την ομάδα που θα στελεχώσει την ομάδα υποστήριξης του ατόμου με σακχαρώδη διαβήτη, τον γιατρό, τον νοσηλευτή, τον ψυχολόγο κτλ

Ενώ λέτε αυτά, πώς δέχεστε ως Ομοσπονδία το σύστημα υγείας να βγάζει τον φαρμακοποιό ως κρίκο στη διανομή του φαρμάκου ή και των αναλωσίμων για το διαβήτη;

Εμείς δεν δεχθήκαμε ποτέ να βγει ο φαρμακοποιός από τον ρόλο που έχει. Ούτε να ανατεθεί το συγκεκριμένο αναλώσιμο υγειονομικό υλικό που μας ενδιαφέρει σε οποιονδήποτε άλλο. Να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Αυτό που ζητήσαμε εμείς είναι να μπορέσει  κάθε φαρμακοποιός από τους 11.000 φαρμακοποιούς της χώρας που έχουν φαρμακείο να διαχωρίσει το δικό του ρόλο μέσα στο μαγαζί του. Ποιο είναι το κομμάτι του ελεύθερου επαγγελματία και ποιο είναι το κομμάτι του επαγγελματία υγείας. Πότε θα παρέχει επιστημονικές υπηρεσίες, φαρμακολογικές υπηρεσίες, πότε θα παρέχει κερδοσκοπικές υπηρεσίες. Δεν ξέρω πόσο εφικτό αυτό να γίνει στο συγκεκριμένο κλάδο των φαρμακοποιών αλλά αυτό θα έπρεπε να είναι το κύριο ζητούμενο.

 

Εσείς αισθάνεστε ως Ομοσπονδία ότι υπάρχει πρόβλημα σε αυτόν τον διαχωρισμό;

Εγώ αισθάνομαι ο ίδιος πρώτα ως πάσχοντας ότι υπάρχει πρόβλημα σε αυτόν τον διαχωρισμό.

Και που το εντοπίζεται αυτό το πρόβλημα;

Το εντοπίζω στο ότι ο φαρμακοποιός-και αυτό αφορά μεγάλη μερίδα φαρμακοποιών- αντιμετωπίζει τον κάθε ασθενή είτε έχει διαβήτη είτε έχει οτιδήποτε άλλο ως πηγή εσόδων, ενώ επιστημονικά ο ρόλος του δεν είναι αυτός.

Ο ρόλος του φαρμακοποιού επιστημονικά είναι να υποδεχτεί έναν άνθρωπο, να μάθει τι έχει και είτε να τον κατευθύνει σε μία ιατρική ειδικότητα, με κάποιες συμβουλές υποστηρικτικές που μπορεί να δώσει ο ίδιος ο φαρμακοποιός –ακόμη και στα ιατροτεχνολογικά να του συστήσει κάτι εάν δεν έχει υπόψιν του ο ασθενής- αλλά από εκεί και πέρα δεν μπορεί εντός ή εκτός εισαγωγικών να εκμεταλλεύεται τη σχέση εμπιστοσύνης που δημιουργεί ο ασθενής μαζί του. Γιατί μιλάμε για σχέση εμπιστοσύνης. Πάρα πολλοί άνθρωποι, ειδικά στο χώρο του διαβήτη έχουν μία τακτική επαφή και επικοινωνία με τον φαρμακοποιό τους. Τον βλέπουν τον φαρμακοποιό σαν μέλος της οικογένειάς τους 

Εσείς, εάν ήσασταν φαρμακοποιός και είχατε φαρμακείο και έπρεπε να δίνετε προϊόντα σε τιμή αποζημίωσης που θα σας έβαζε μέσα, τι θα κάνατε;

Όταν το 2017 ξεκίνησε ο ΕΟΠΥΥ τις περικοπές και δημιούργησε το τεράστιο αυτό πρόβλημα ήμασταν σε στενή επικοινωνία –και εγώ προσωπικά- με μέλη και του ΠΦΣ και με του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής με στόχο να μπορέσουμε να πιέσουμε όλοι μαζί προς την καλύτερη δυνατή έκβαση της πολιτικής που θα εφαρμοζόταν ώστε να μην στερηθεί ο ασθενής ούτε την ποιότητα, ούτε τα προϊόντα τα οποία μπορεί να παίρνει από το φαρμακείο. Από κοινού κινηθήκαμε. Άτυπα. Και μάλιστα τότε αντιμετωπίζαμε πολύ μεγάλο πρόβλημα και με τον Φαρμακευτικό Σύλλογος Αττικής, ο οποίος μέσα στο καλοκαίρι επέλεξε δύο μήνες να κατεβάσει τα στόρια, απέναντι στους διαβητικούς. Πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας πάλι ήμασταν κοντά. Είχαμε επικοινωνία. Και τότε βγήκαμε και διαμαρτυρηθήκαμε πάλι και συγκεκριμένα και με δελτίο Τύπου που κάναμε είπαμε «για ποιο λόγο από τη στιγμή που έχουμε κοινό ζητούμενο βγαίνετε απέναντί μας». Δεν μπορεί αφού ζητάμε το ίδιο πράγμα να μας κλείνετε την πόρτα στο να μην μπορούμε να πάρουμε τα υλικά που χρειαζόμαστε. Κοινό είναι το πρόβλημα. Να κατεβούμε από κοινού να το διεκδικήσουμε. Γιατί; Ακόμη απάντηση σε αυτό δεν έχουμε πάρει. Υπήρξε λοιπόν ο αναβρασμός το καλοκαίρι του 2017, λύθηκε τελικά το πρόβλημα αλλά λύθηκε μέσω πιέσεων.

Τι πρέπει να γίνει σε αυτό το θέμα;

Πρέπει από κοινού να το δούμε. Σκοπός δεν είναι να δημιουργούμε και να διογκώνουμε εντάσεις τις οποίες δεν μπορούμε ούτε εμείς από την πλευρά μας ούτε ο ΠΦΣ από τη δική του πλευρά να λύσει. Αυτό που ζητάμε από τους φαρμακοποιούς είναι στο πλαίσιο των δυνατοτήτων τους να περιορίσουν ή να εξαφανίσουν την υπερχρέωση απέναντι στα άτομα με διαβήτη, ειδικά στις ταινίες μέτρησης σακχάρου. Δεύτερον να καθίσουμε σε ένα τραπέζι  να συζητήσουμε και να έχουμε μία κοινή πρόταση που θα καταθέσουμε μαζί στη νέα ηγεσία του υπουργείου γιατί επίκεινται εκλογές και δεν ξέρω ποιος θα είναι η επόμενη ηγεσία στο Υπουργείο Υγείας αλλά σκοπός είναι να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε κάτι ευνοϊκότερο ο καθένας για το χώρο που εκπροσωπεί.

Υπήρξε πρόσφατα ένα σκάνδαλο με μία εταιρεία που βρέθηκε από την ΥΠΕΔΥΦΚΑ να διαπράττει απάτη σε βάρος του ΕΟΠΥΥ στο χώρο των συμπληρωμάτων διατροφής. Φαίνεται μάλιστα εξ’ αυτού να επαναφέρεται το πάγιο αίτημα των φαρμακοποιών για διάκριση νομοθετικά εταιρείας παραγωγού/εισαγωγέα από πάροχο, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα φάρμακα λόγω σύγκρουσης συμφερόντων. Ποια είναι η άποψή σας σε αυτό;

Ο κλάδος των τροφίμων ο οποίος το τελευταίο διάστημα έχει δημιουργήσει μία ιδιαίτερη ένταση στον ΕΟΠΥΥ και όταν λέω τελευταίο διάστημα εννοώ από το ίδιο χρονικό που ξεκίνησε να υπάρχει πρόβλημα με τον περιορισμό του προϋπολογισμού. Πρόκειται για έναν άλλο μεγάλο κλάδο όπου δημιουργήθηκε πρόβλημα, οι παιδικές τροφές και τα ειδικά τρόφιμα που διατίθενται από το φαρμακείο και πρόκειται για ένα πρόβλημα που μας αγγίζει και εμάς γιατί όταν κάτι χάνει ο ΕΟΠΥΥ, τα 9-10 εκατομμύρια παραπάνω, μιλάμε για χρήματα που θα μπορούσαν να δοθούν κάπου αλλού και έτσι να περιοριστούν τα προβλήματα που έχουν κάποιοι άλλοι κλάδοι όπως ο διαβήτης.

Δεν μπορεί να υπάρχουν κάπου άσκοπα έξοδα και αλλού να υπάρχουν κλάδοι που στενάζουν και να μην μπορούν να υποστηριχθούν. Υπάρχουν κάποιες κατηγορίες στον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ που φωνάζουν απεγνωσμένα, ασφυκτιούν για χρήματα και τα χρήματα που θα μπορούσαν να δοθούν χάνονται αλλού.

Αυτό είναι ένα κομμάτι. Σε ό,τι αφορά το κομμάτι διαχωρισμού παραγωγού/ εισαγωγέα και παρόχου;

Αυτό εάν η εταιρεία που είναι εισαγωγέας έχει τη δυνατότητα να είναι πάροχος, θα πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλοι ποιοτικοί έλεγχοι στον ΕΟΠΥΥ, το περιβόητο μητρώο ποιότητας το οποίο θα πρέπει να είναι ελεγμένο με συγκεκριμένους τρόπους. Μητρώο ποιότητας δεν έχει μόνο ο ΕΟΠΥΥ της Ελλάδας. Μητρώο ποιότητας έχει ο ΕΟΠΥΥ της Γερμανίας κι ο ΕΟΠΥΥ της Ιταλίας και ο ΕΟΠΥΥ της Ισπανίας. Θα πρέπει να διασφαλιστεί η ποιότητα με ένα ίσως άλλο μοντέλο, πιο πετυχημένο.

Δεν σας πειράζει να μην υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός;

Δεν μπορώ να απαντήσω γιατί δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα γίνει. Εάν τεθούν μία δύο προτάσεις, θα πρέπει να εξετάσουμε τις προτάσεις. Στον αέρα θα μπορούσα να πω ότι είμαι και υπέρ και κατά. Όμως τι διαχωρισμός θα γίνει; Με ποιον τρόπο; Τι θα κάνει ο εισαγωγέας, τι θα κάνει ο πάροχος; Εάν ο εισαγωγέας είναι και πάροχος με ποιον τρόπο θα γίνεται η όποια διαδικασία; Εάν δεν ξέρω τις προϋποθέσεις δεν μπορώ να πω εάν είμαι υπέρ ή κατά. Θα πρέπει να έχουμε τα δεδομένα, να ξέρουμε τι γίνεται και στο εξωτερικό. Στην ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ έτσι δουλεύουμε. Παρακολουθούμε τι γίνεται και εκτός Ελλάδας.

Υπήρξε μία ένταση με τους φαρμακοποιούς. Με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές ποια είναι η σχέση σας ως ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ;                               

 Γενικά η εμπειρία μας με τους επαγγελματίες υγείας που στελεχώνουν την ομάδα η οποία πρέπει να υποστηρίζει ένα άτομο με διαβήτη μας οδηγεί να πούμε ότι δεν είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι από κανέναν κλάδο. 

Οι ιατρικές επιστημονικές εταιρείες που άπτονται του Σακχαρώδη διαβήτη αρχικά είναι αμέτρητες. Ξεκινάμε από το πρώτο πρόβλημα το οποίο εντοπίζουμε εμείς και το χαρακτηρίζω ως πρόβλημα γιατί όταν είναι τόσες πολλές εταιρείες υπάρχει διχογνωμία απόψεων με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να καταλήξουμε σε κάτι το οποίο να είναι κοινώς αποδεκτό.

Αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερα προβλήματα στο χώρο μας όταν το ΚΕΣΥ προσπάθησε να δει ποιος θα είναι ο κατάλληλος γιατρός για τον διαβήτη. Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να υπάρχει ο γιατρός ο οποίος να μπορεί να υποστηρίξει ένα άτομο με διαβήτη ο οποίος πραγματικά να μπορεί να τον υποστηρίξει, όχι απλά να έχει έναν τίτλο.

Από εκεί και πέρα ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο είναι οι νοσηλευτές. Πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο γιατί μετά από δική μας παρότρυνση –της ΕΣΑμεΑ αρχικά, του δικού μας τριτοβάθμιου Οργάνου- αλλά και της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, αυτή τη στιγμή έχουμε την παρουσία των νοσηλευτών στα σχολεία, στους παιδικούς και βρεφικούς σταθμούς, στις δομές της δημόσιας υγείας. Πρέπει οι νοσηλευτές να έχουν μία καλύτερη γνώση, μεγαλύτερη εξειδίκευση στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Όταν οι διαβητικοί στην Ελλάδα μπορεί να ξεπερνούν αυτή τη στιγμή και το ένα εκατομμύριο δεν μπορεί να υπάρχει Νοσηλευτής στη χώρα που να μην γνωρίζει τι είναι ο Διαβήτης. Απαγορεύεται.

Πως θα μπορούσε να βελτιωθεί η σχέση με τους φαρμακοποιούς;

Με επικοινωνία. Με συζήτηση. Προκύπτουν προβλήματα που μπορεί να άπτονται του διαβήτη. Μπορεί να το μάθουν πρώτοι. Σε αυτήν την περίπτωση περιμένουμε να επικοινωνήσουν μαζί μας. Προφορικώς, τηλεφωνικώς, εγγράφως, με τον οποιονδήποτε τρόπο.

Μπορεί να πέσει στη δική μας αντίληψη ένα ζήτημα. Θα επικοινωνήσουμε εμείς μαζί τους. Εάν όμως δεν δημιουργήσουμε αυτόν τον δίαυλο επικοινωνίας θα είμαστε μονίμως σε μία διαδικασία συγκρούσεων.        

Εσείς προς αυτήν την κατεύθυνση σε συνέδρια, ημερίδες, εκδηλώσεις σας καλείτε φαρμακοποιούς για να μαθαίνουν από κοντά τα προβλήματά σας;

 Όχι. Καλέσαμε πρώτη φορά φαρμακοποιούς στο Διαβητικό χωριό που κάναμε το 2016 στα Χανιά όμως δεν υπήρχε ανταπόκριση. Ενημερώσαμε και τον τοπικό Φαρμακευτικό Σύλλογο και τον ΠΦΣ αλλά δεν υπήρχε ανταπόκριση. Που δεν υπήρχε χρέωση για τη συμμετοχή.

Δεν επαναλάβατε αυτήν την πρόσκληση;

Κάναμε την επόμενη χρονιά το Διαβητικό Χωριό στην Αθήνα με εκδήλωση η οποία απευθυνόταν αποκλειστικά στους επαγγελματίες υγείας η οποία οργανώθηκε από την ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ και είχε μία μικρή συμμετοχή των 10 ευρώ. Οι ομιλητές ήταν σπουδαία ονόματα που μίλησαν για πολύ ενδιαφέροντα θέματα για τον Σακχαρώδη Διαβήτη μεταξύ των οποίων και θέματα για τον φαρμακοποιό –την πρώτη επαφή του παιδιού με διαβήτη με τον φαρμακοποιό- και εμείς κάναμε μία ανοιχτή πρόσκληση προς όλους και τον ΠΦΣ να συμμετέχουν, όμως και πάλι δεν είχαμε συμμετοχή.