ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

Τι δεν ακούσαμε από τον νέο υπουργό Υγείας κ. Βασίλη Κικίλια

Τι δεν ακούσαμε από τον νέο υπουργό Υγείας κ. Βασίλη Κικίλια

Του Χαράλαμπου Πετρόχειλου

 

 

Πρώτη προτεραιότητα μακράν της δεύτερης ο άνθρωπος! Αυτό δήλωσε κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής στο Υπουργείο Υγείας ο νέος Υπουργός κ. Βασίλης Κικίλιας.

Όπως λοιπόν επισήμανε «η κοινή γνώμη και η πλειοψηφία των πολιτών ουσιαστικά αποφασίζουν για το ποια είναι η εικόνα της δημόσιας υγείας στη χώρα μας», γεγονός που σημαίνει ότι δίνοντας τα «κλειδιά» στη Νέα Δημοκρατία επέλεξαν ότι μπορεί εκείνη να έχει τον σωστό τρόπο, τη σωστή πολιτική συνταγή βελτίωσης αυτής της εικόνας.

«Η πολιτική μας θα είναι ανθρωποκεντρική και όλα τα άλλα έπονται.  Η αγωνία της μέσης ελληνικής οικογένειας σε μια γενική εφημερία ενός δημόσιου νοσοκομείου, ο τρόπος με τον οποίο μια μητέρα αντιμετωπίζει τις δυσκολίες του παιδιού της όταν το φέρνει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και πρέπει να νοσηλευτεί ή προσπαθεί να βρει την υγειά του, για εμάς είναι πρώτη προτεραιότητα, βρίσκεται  στην καρδιά της πολιτικής μας και αποτελεί πρώτη στόχευση» ανέφερε ο νέος υπουργός.

Μάλιστα πήγε και ένα βήμα παρακάτω λέγοντας ότι «πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχουν πρώτα από όλα οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες, το προσωπικό των νοσοκομείων.  Μετά βέβαια οι συνάδελφοί μου, οι γιατροί και θέλω να τονίσω για αυτούς,  το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων, ότι θα γίνει προσπάθεια προκειμένου να μπορέσουν να προσφέρουν στο λειτούργημά τους, χωρίς να υποστούν αυτά τα οποία υφίστανται πολλές φορές σε γενικές εφημερίες και τα οποία δεν περιποιούν τιμή για την ελληνική κοινωνία».

Πολύ καλά όλα αυτά. Υπάρχει ωστόσο μία απορία. Η αναφορά στην υπ’ αριθμό ένα προτεραιότητα που άπτεται της δημόσιας υγείας, την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας που αποτελεί και την κορωνίδα του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας για την υγεία έμεινε τελευταία.

«Δεν θα μπω στον πειρασμό να μιλήσω για πιο εξειδικευμένα πράγματα, όπως παράδειγμα για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας γιατί ήμουνα νιος και γέρασα σχεδόν, μπαίνοντας και βγαίνοντας σε συστήματα Υγείας και άκουγα και ακούω μεγαλεπήβολα σχέδια, προτάσεις, για το τι σημαίνει Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στη χώρα, πώς μπορεί να υπάρχει οικογενειακός γιατρός, πώς μπορεί να αποσυμφορήσουμε τα νοσοκομεία» ανέφερε για το συγκεκριμένο ζήτημα ο κ. Κικίλιας λίγο πριν δώσει το λόγο στον Υφυπουργό Υγείας κ. Βασίλη Κοντοζαμάνη.

Καμία κουβέντα για τον Έλληνα φαρμακοποιό που έχοντας την κακή γι’ αυτόν εμπειρία των μνημονιακών πολιτικών των προηγούμενων χρόνων, έχει μεγάλη αγωνία να δει εάν ο ρόλος που απέκτησε στην πρωτοβάθμια θα ενισχυθεί ή όχι. Γιατί κακά τα ψέματα, ο καλύτερος και οικονομικότερος τρόπος για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των πολιτών είναι ένα καλά οργανωμένο σύστημα παροχής υπηρεσιών πρόληψης και προαγωγής της υγείας.

Για παράδειγμα, η διαδικασία πιστοποίησης των φαρμακοποιών ώστε να μπορούν να κάνουν μέσα στα φαρμακεία αντιγριπικό εμβολιασμό και αντιτετανικούς ορούς ήταν σίγουρα ένα βήμα. Θα μείνουμε όμως εκεί;

Η κουβέντα στους κόλπους των φαρμακοποιών έχει ανοίξει και εφόσον η νέα ηγεσία του Υπουργείου Υγείας θέλει ο πολίτης να λαμβάνει τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες, θα πρέπει να συνεργαστεί με τους αρμόδιους φορείς και με βάση συγκεκριμένα δεδομένα να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να πετύχει σε αυτόν τον σκοπό, ακούγοντας παράλληλα και τους ίδιους τους επαγγελματίες υγείας, όπως βεβαίως και τους πολίτες.

Στο συγκεκριμένο λοιπόν ζήτημα που έχει να κάνει με την αναγνώριση παροχής υπηρεσίας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας από τους φαρμακοποιούς προς τους πολίτες, υπήρχε ένα διαδικαστικό ζήτημα που όπως φαίνεται ρυθμίστηκε. Υπάρχουν όμως κι άλλα ζητήματα που θα πρέπει να δει η πολιτεία σε σχέση με αυτό. Ένα ευρύτερο πρόβλημα που το αναδεικνύουν οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί και θα πρέπει να το μελετήσει κάποιος με τη δέουσα σοβαρότητα, είναι η πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Πόσο προσαρμοσμένο είναι το πρόγραμμα σπουδών των Σχολών στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας; Οι ίδιοι οι επαγγελματίες υγείας θέτουν το ζήτημα. Χρόνια τώρα. Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο φαρμακοποιού: «Όσον αφορά την πιστοποίηση του εμβολιασμού, ορθώς γίνεται αλλά θα πρέπει να φροντίσουν οι φαρμακευτικές σχολές επιτέλους να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να αλλάξουν τα προγράμματα σπουδών, βάζοντας και το μάθημα της κοινωνικής φαρμακευτικής όπου περιέχει και το ρόλο του φαρμακείου στους εμβολιασμούς της κοινότητας. Αν το πανεπιστήμιο εκπαιδεύει τους φαρμακοποιούς στους εμβολιασμούς δεν θα χρειάζονται πιστοποιήσεις».

Τι γίνεται με τα υπόλοιπα εμβόλια; Τι θα πρέπει να κάνει ένας φαρμακοποιός όταν θα πάει ένας πολίτης στο φαρμακείο του ως επείγον περιστατικό, να ζητήσει βοήθεια, γιατί δεν έχει κοντά του κάποια υπηρεσία υγείας έτσι ώστε και να σωθεί ο άνθρωπος και να μη βρει τον μπελά του ο φαρμακοποιός;

Πριν λίγες μέρες ο Καναδός Υπουργός Υγείας James Aylward έδωσε το πράσινο φως στους φαρμακοποιούς, σε μία συγκεκριμένη νησιώτικη επαρχία να κάνουν περισσότερα εμβόλια και συγκεκριμένες εξετάσεις αίματος, διευρύνοντας παράλληλα αρμοδιότητες σε νοσοκομειακούς φαρμακοποιούς και στους τεχνικούς φαρμακείων της περιοχής. Στην ίδια λογική με αυτή που διατύπωσε ο κ. Κικίλιας, ο Καναδός υπουργός δήλωσε ότι «όσο περισσότερες υπηρεσίες μπορέσουμε να προσφέρουμε στις κοινότητες των ανθρώπων, τόσο καλύτερα είναι για τους νησιώτες, τόσο καλύτερα είναι για τους ασθενείς».

Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής έγινε, όπως είπε ο κ. Aylward, σε συνεργασία με το αρμόδιο όργανο των φαρμακοποιών. Οι φαρμακοποιοί της κοινότητας στην περιοχή είναι πλέον σε θέση να συνταγογραφήσουν και να χορηγήσουν έξι πρόσθετα ταξιδιωτικά εμβόλια, να διενεργήσουν τρεις εξετάσεις αίματος και να χορηγήσουν αυτοματοποιημένες συσκευές ασθενών. Μάλιστα το αρμόδιο τμήμα του Καναδικού υπουργείου Υγείας συνεχίζει να εξετάζει τρόπους για την επέκταση του πεδίου εφαρμογής της πρακτικής ενώ παράλληλα βρίσκεται σε διαβούλευση με τους φαρμακοποιούς μελετώντας μερικά από τα αιτήματά τους.

Εμείς πόσο έτοιμοι είμαστε σήμερα ή καλύτερα πόσο σύντομα θα είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε αντίστοιχες τολμηρές κατά πολλούς πολιτικές που στην ουσία τους όμως για οργανωμένα κράτη όπου υπάρχουν δεδομένα και κυριαρχεί ο δημοκρατικός διάλογος είναι απλά αυτονόητα για πολιτικές ανθρωποκεντρικές; 

    

.