Στη μελέτη MONALEESA-3, η ριμποσικλίμπη συν φουλβεστράντη πέτυχε στατιστικά σημαντικό όφελος συνολικής επιβίωσης έναντι της μονοθεραπείας με φουλβεστράντη σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Ειδικότερα, ανακοινώθηκαν, πρόσφατα, τα αποτελέσματα της μελέτης MONALEESA-3, η οποία έδειξε ότι η ριμποσικλίμπη πέτυχε στατιστικά σημαντική βελτίωση στη συνολική επιβίωση (OS). Πρόκειται για τη δεύτερη μελέτη Φάσης ΙΙΙ στην οποία η συνδυαστική θεραπεία με ριμποσικλίμπη ικανοποίησε το δευτερεύον καταληκτικό σημείο της συνολικής επιβίωσης στην προγραμματισμένη ενδιάμεση ανάλυση.

Η μελέτη MONALEESA-3 αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της ριμποσικλίμπης συν φουλβεστράντη σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με θετικό σε ορμονικό υποδοχέα, αρνητικό για τον ανθρώπινο υποδοχέα 2 του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (HR+/HER2-) προχωρημένο ή μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Τα δεδομένα αυτά παρουσιάστηκαν ως "πρόσφατες εξελίξεις" στο πλαίσιο προφορικής ανακοίνωσης στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ESMO) 2019.

«Πλέον, σε δύο μελέτες Φάσης ΙΙΙ, η ριμποσικλίμπη παρατείνει σταθερά και σημαντικά το προσδόκιμο ζωής στις προεμμηνοπαυσιακές και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, και σε συνδυασμό με έναν αναστολέα αρωματάσης ή φουλβεστράντη. Αυτά τα αποτελέσματα εξασφαλίζουν στους ογκολόγους περισσότερα στοιχεία για τη λήψη σίγουρων αποφάσεων για τις ασθενείς τους με θετικό σε ορμονικό υποδοχέα καρκίνο του μαστού,» δήλωσε ο Dennis J. Slamon, MD, Director of Clinical/Translational Research, University of California, Los Angeles,  Jonsson Comprehensive Cancer Center.

Η ριμποσικλίμπη σε συνδυασμό με φουλβεστράντη ικανοποίησε το δευτερεύον καταληκτικό σημείο της συνολικής επιβίωσης, επιδεικνύοντας στατιστικά σημαντική βελτίωση στην επιβίωση με 28% μείωση του κινδύνου θανάτου (δεν επετεύχθη η διάμεση OS έναντι 40,0 μηνών για τη μονοθεραπεία με φουλβεστράντη, HR=0,724, 95% ΔΕ: 0,568-0,924, p=0,00455).
Η σημαντική επιμήκυνση της επιβίωσης ικανοποίησε τα κριτήρια διακοπής λόγω πρόωρης αποτελεσματικότητας στην προ-καθορισμένη ενδιάμεση ανάλυση. 
Στους 42 μήνες, τα εκτιμώμενα ποσοστά επιβίωσης ήταν 58% για τη θεραπεία συνδυασμού με ριμποσικλίμπη και 46% για τη μονοθεραπεία με φουλβεστράντη.
Τα αποτελέσματα στις υπο-ομάδες πρώτης και δεύτερης γραμμής, συμπεριλαμβανομένων των ασθενών που υποτροπίασαν εντός 12 μηνών επικουρικής θεραπείας, ήταν σύμφωνα με το συνολικό πληθυσμό ασθενών της μελέτης MONALEESA-3.

Σε αυτή την ανάλυση, επιτεύχθηκε, επίσης, η διάμεση επιβίωση ελεύθερης νόσου (PFS) στην πρώτη γραμμή θεραπείας και καταδείχθηκε ότι η ριμποσικλίμπη σε συνδυασμό με φουλβεστράντη διαθέτει διάμεση συνολική PFS 33,6 μηνών συγκριτικά με τους 19,2 μήνες στο σκέλος της μονοθεραπείας με φουλβεστράντη. Επιπρόσθετα, η ανάγκη για χημειοθεραπεία καθυστέρησε σε όλους τους ασθενείς που έλαβαν ριμποσικλίμπη συν φουλβεστράντη.

«Τα αξιοσημείωτα αποτελέσματα των μελετών MONALEESA-3 και MONALEESA-7 καθιστούν τη ριμποσικλίμπη ως τον CDK4/6 αναστολέα με τη σταθερά ανώτερη συνολική επιβίωση,» δήλωσε η Susanne Schaffert, PhD, President, Novartis Oncology. «Σε σχεδόν 25 έτη, τα ποσοστά πενταετούς επιβίωσης στον HR+ μεταστατικό καρκίνο του μαστού έχουν βελτιωθεί κατά λιγότερο από 5%. Δεσμευόμαστε να βοηθήσουμε αυτές τις γυναίκες να αποκτήσουν περισσότερα χρόνια ζωής και εμπνεόμαστε έναν κόσμο όπου ο μεταστατικός καρκίνος του μαστού θα είναι μια ιάσιμη ασθένεια».

Η μελέτη MONALEESA-3
Είναι η μεγαλύτερη κλινική δοκιμή για την αξιολόγηση ενός CDK4/6 αναστολέα συν φουλβεστράντη ως αρχική θεραπεία σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες (N=726). Η κλινική δοκιμή περιελάμβανε γυναίκες που δεν έχουν λάβει προηγούμενη ενδοκρινική θεραπεία, συμπεριλαμβανομένων και αυτών με de novo διάγνωση, γυναίκες οι οποίες υποτροπίασαν εντός διαστήματος 12 μηνών από την λήψη της επικουρικής θεραπείας και γυναίκες, οι οποίες εμφάνισαν εξέλιξη της νόσου κατά τη διάρκεια της λήψης ενδοκρινικής θεραπείας για την προχωρημένη νόσο. 
Τα συχνότερα ανεπιθύμητα συμβάντα ειδικού ενδιαφέροντος βαθμού 3/4 που παρατηρήθηκαν σε αυτή την ανάλυση σε ασθενείς που έλαβαν ριμποσικλίμπη συν φουλβεστράντη συγκριτικά με τη μονοθεραπεία με φουλβεστράντη ήταν η ουδετεροπενία (57,1% έναντι 0,8%), η ηπατοχολική τοξικότητα (13,7% έναντι 5,8%), η παράταση του διαστήματος QTc (3,1% έναντι 1,2%), οι αναπνευστικές διαταραχές (2,3% έναντι 3,3%) και η διάμεση πνευμονοπάθεια (0,2% έναντι 0%).

«Τα προ-κλινικά δεδομένα δείχνουν ότι η ριμποσικλίμπη διακρίνεται από άλλους αναστολείς CDK4/6 όσον αφορά την ικανότητα επιλεκτικής στόχευσης και αναστολής της εξαρτώμενης από την κυκλίνη κινάσης CDK4 », δήλωσε ο Jeff Engelman, MD, PhD Global Head of Oncology Research, Novartis Institutes for BioMedical Research. «Η CDK4 είναι σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη του καρκίνου του μαστού και έχει δειχθεί ότι η αναστολή της μπλοκάρει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων του μαστού».

Αυτή τη στιγμή, ο προχωρημένος καρκίνος του μαστού δεν είναι ιάσιμος. Ο καρκίνος του μαστού είναι η νούμερο ένα αιτία οφειλόμενου σε καρκίνο θανάτου στις γυναίκες στην Ευρώπη, στοιχίζοντας τη ζωή σε περισσότερες από 150.000 γυναίκες το 2018.

H ριμποσικλίμπη

Είναι ο CDK4/6 αναστολέας με τον μεγαλύτερο όγκο στοιχείων από κλινικές μελέτες στη θεραπεία πρώτης γραμμής που επιδεικνύει συνεπή και σταθερή αποτελεσματικότητα συγκριτικά με τη μονοθεραπεία με ενδοκρινικό παράγοντα.
Η ριμποσικλίμπη είναι ο μόνος αναστολέας CDK4/6 που πέτυχε στατιστικά σημαντική συνολική επιβίωση σε δύο δοκιμές Φάσης III με δύο διακριτούς πληθυσμούς ασθενών. Τα αποτελέσματα της συνολικής επιβίωσης της μελέτης MONALEESA-7 παρουσιάστηκαν στο ASCO 2019, όπου καταδείχθηκε ότι η ριμποσικλίμπη συν ενδοκρινική θεραπεία παρατείνει σημαντικά τη ζωή στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με HR+/HER2- προχωρημένο καρκίνο του μαστού. Η παρακολούθηση της συνολικής επιβίωσης βρίσκεται σε εξέλιξη για τη μελέτη φάσης ΙΙΙ MONALEESA-2.

Η ριμποσικλίμπη έχει εγκριθεί για χρήση σε περισσότερες από 75 χώρες στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ριμποσικλίμπη εγκρίθηκε αρχικά από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των Η.Π.Α. (FDA) το Μάρτιο του 2017 και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (EC) τον Αύγουστο του 2017, ως αρχική ενδοκρινική θεραπεία για τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με HR+/HER2- τοπικά προχωρημένο ή μεταστατικό καρκίνο του μαστού σε συνδυασμό με αναστολέα αρωματάσης βάσει των ευρημάτων της βασικής μελέτης MONALEESA-2. Η ριμποσικλίμπη σε συνδυασμό με αναστολέα αρωματάσης εγκρίθηκε για τη θεραπεία των προ-, περι- ή μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών ως αρχική ενδροκρινική θεραπεία, και ενδείκνυται επίσης για χρήση σε συνδυασμό με φουλβεστράντη ως θεραπεία πρώτης και δεύτερης γραμμής σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες από τον FDA τον Ιούλιο του 2018 και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Δεκέμβριο του 2018. Παράλληλα, βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία υποβολής φακέλου έγκρισης στις ρυθμιστικές αρχές πολλών χωρών παγκοσμίως.

Η Novartis συνεχίζει να επαναπροσδιορίζει τον καρκίνο ερευνώντας τη ριμποσικλίμπη στον πρώιμο καρκίνο του μαστού. Η μελέτη NATALEE είναι μία κλινική μελέτη φάσης ΙΙΙ της ριμποσικλίμπης με ενδοκρινική θεραπεία στην επικουρική θεραπεία του HR+/HER2- πρώιμου καρκίνου του μαστού που πραγματοποιείται σε συνεργασία με την ομάδα TRIO (Translational Research In Oncology).

Η ριμποσικλίμπη αναπτύχθηκε από το NIBR (Institute for BioMedical Research) της Novartis στο πλαίσιο ερευνητικής συνεργασίας με την Astex Pharmaceuticals.