Έλλειψη «αξιοποίησης των υφιστάμενων δομών, γνώσεων και εμπειριών» εντοπίζει ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, μεταξύ άλλων, στο Σχέδιο Νόμου για τη Δημόσια Υγεία, όπως και απουσία στην Εθνική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας εκπρόσωπου των ιατρών και των ιατρικών συλλόγων, που είναι οι κύριοι συντελεστές του εξορθολογισμού που επιχειρείται.  

 Ειδικότερα, ο ΙΣΑ κατέθεσε στη δημόσια διαβούλευση τις παρακάτω παρατηρήσεις  του αναφορικά  με το Σχέδιο Νόμου για τη Δημόσια Υγεία.

 «Από την ίδια την εισηγητική έκθεση είναι προφανής ο σκοπός που αναφέρεται μάλιστα ως επιτακτική ανάγκη για τη συγκέντρωση όλων των δράσεων των επιμέρους δημόσιων φορέων, αλλά και του κοινωνικού κεφαλαίου υπό κοινή εποπτεία και συντονισμό, προκειμένου να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή διάθεση των πόρων και να κατανεμηθούν οι δράσεις μεταξύ των πλέον αποτελεσματικών επιχειρησιακά φορέων, κατά το πρότυπο άλλων κρατών.

Ο συντονισμός θα πρέπει όμως να διακρίνεται του συγκεντρωτισμού, που προφανώς εν προκειμένω θα συμβεί.

 Είναι χαρακτηριστικό ότι από το σύστημα, τον επιχειρούμενο εξορθολογισμό, λείπουν οι κύριοι συντελεστές που είναι οι γιατροί και οι ιατρικοί σύλλογοι, των οποίων εκπρόσωπος δεν υπάρχει καν στην Εθνική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας (αρθρ. 11).

 Γίνεται αναφορά στις υπηρεσίες δημόσιας υγείας των ΟΤΑ Α’ βαθμού, όταν δεν έχει θεσμοθετηθεί η αδειοδότηση των φορέων πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας των Δήμων.

 Ομοίως, δε συμπεριλαμβάνονται στο σχεδιασμό τα τμήματα κοινωνικής ιατρικής, επιδημιολογίας, δημόσιας υγείας των ιατρικών σχολών και των σχολών υγείας που μετά βεβαιότητας μπορούν να συμβάλουν σε μία τέτοια προσπάθεια ιδίως στον τομέα της έρευνας.

 Επιπλέον, είναι ατυχές ότι η υγειονομική δομή της χώρας δε συμβαδίζει με τη διοικητική της δομή.

 Τέλος, φαίνεται να μη λαμβάνονται υπ΄ όψιν διατάξεις που ισχύουν και προβλέπουν είτε υπηρεσίες δημόσιες υγείας (στη Δ/ση Δημόσιας Υγείας των Περιφερειών) ή αρμοδιότητες άλλων φορέων για την έγκριση προγραμμάτων πρόληψης (πχ αρθρ. 7 του ν. 3418/2005).

 Οι δράσεις Δημόσιας Υγείας θα έπρεπε να εκκινούν και να συντονίζονται πρωτίστως σε επίπεδο ΟΤΑ Α' και Β' βαθμού, χωρίς να έχει τον πρώτο ρόλο η Κεντρική Διοίκηση. Αυτή ήταν ουσιαστική ενίσχυση της Αποκέντρωσης που προβλέπει και το Σύνταγμα.

Το σύνολο του νομοσχεδίου φαίνεται περισσότερο να αποτελεί ένα ευχολόγιο δράσεων και αρμοδιοτήτων των δομών δημόσιας υγείας, την προσπάθεια σύστασης νέων επιτροπών και διευθύνσεων, χωρίς αξιοποίηση των υφιστάμενων δομών, γνώσεων και εμπειριών». _Ρ.Σ.