Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Οι πληροφορίες του DailyPharmaNews επιβεβαιώθηκαν και η εκστρατεία «Μάσκα 19» αρχίζει να αποδίδει καρπούς στη χώρα μας. Ήδη στη με όσο το δυνατό πιο διακριτικό τρόπο αναφορά σε σχετικό θέμα που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 4 Απριλίου (δες εδώ) πέρασε το μήνυμα ότι οι άνθρωποι που είχαν την ιδέα να αποτελέσουν τα φαρμακεία της γειτονιάς και επίσημα με την ομπρέλα του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου μία σανίδα σωτηρίας για όλα εκείνα τα άτομα που βρίσκονται εγκλωβισμένα στην κόλαση ενός οικογενειακού περιβάλλοντος το οποίο για οποιοδήποτε λόγο δεν αποτελεί λιμάνι ηρεμίας, ασφάλειας, θαλπωρής θα πρέπει ήδη να νιώθουν δικαιωμένοι. Γιατί έγινε ακριβώς αυτό ήταν που ήθελαν. Η «Μάσκα 19» να λειτουργήσει για τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας ως το έναυσμα να προσέλθουν σ’ ένα φαρμακείο για βοήθεια.

Αυτό λοιπόν έχει ήδη συμβεί. Η απόφαση κάποιου να περάσει την πόρτα του φαρμακείου για να ζητήσει βοήθεια είναι ο στόχος αυτής της εκστρατείας, είναι το ζητούμενο. Ωστόσο το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για το DailyPharmaNews βρίσκεται και στην πλευρά του φαρμακοποιού που ακούει, που βιώνει αυτήν την απόφαση. Γιατί όλο αυτό, η εκστρατεία είναι μία πρωτοβουλία φαρμακοποιών. Το ερώτημα λοιπόν είναι αυτονόητο. Πως αισθάνεται ο φαρμακοποιός που βλέπει το θύμα ενδοοικογενειακής βίας να μπαίνει στο φαρμακείο του για να κάνει καταγγελία;

Η απάντηση σαφώς και δεν είναι εύκολη καθώς μιλάμε για ένα θέμα πολύ λεπτό. Κανείς δεν είναι εύκολο να εκτεθεί. Ούτε και για τον δημοσιογράφο είναι εύκολο να περάσει τα όρια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Πάνω από την όποια είδηση είναι ο άνθρωπος. Πολύ περισσότερο σ’ ένα πρόβλημα που αφορά πολύ προσωπικά ζητήματα. Είναι εκείνες οι περιπτώσεις που έχεις το θέμα μπροστά σου αλλά πρέπει να ρωτήσεις πολλές φορές τον άνθρωπο που σου δίνει την πληροφορία που ψάχνεις, εάν θέλει να βγει μπροστά, εάν το έχει σκεφτεί καλά για να το κάνει.

Εκεί μετρά το θάρρος και η αίσθηση του καθήκοντος, της προσφοράς στην κοινωνία, για το εάν κανείς θα μπορέσει να ξεπεράσει το φόβο της έκθεσης. Είναι η δική του απόφαση που οφείλεις να σεβαστείς. Όταν υπάρχει η δυνατότητα να γράψεις μία ιστορία με τη χρήση των αρχικών του ονοματεπώνυμου του ανθρώπου που σου μιλά και την ασφάλεια ότι ως δημοσιογράφος έχεις τα πλήρη στοιχεία του στη διάθεσή σου, τα οποία προστατεύει το δημοσιογραφικό απόρρητο αλλά απέναντι σου έχεις έναν άνθρωπο αποφασισμένο να διαβεί τον Ρουβίκωνα, δεν κάνεις αλλιώς. Καταλαβαίνεις ότι προέχει το μήνυμα που θέλει να περάσει προς τα έξω αυτός ο άνθρωπος που θέλει να βγάλει τη μάσκα: ότι μόνο με το δικό μας θάρρος θα δώσουμε θάρρος σε εκείνους που θα ήθελαν να τολμήσουν να μιλήσουν σε εμάς που μας εμπιστεύονται για το πρόβλημα τους για να απελευθερωθούν από την κόλαση που βιώνουν.

Αυτός είναι και ο λόγος που τελικά ο Μ.Μ. δίνοντας τη «Μάσκα 19» στη γυναίκα που την είχε ανάγκη και έφτασε στο φαρμακείο του για να τη ζητήσει, επέμεινε πως έπρεπε να μιλήσει ανοικτά, χωρίς ο ίδιος να φορά «μάσκα» ως Μιχάλης Μοσχονάς, φαρμακοποιός με φαρμακείο στη Νέα Σμύρνη.

Άλλωστε ποτέ δεν κρύφτηκε, ούτε θα μπορούσε να κρυφτεί έχοντας αποφασίσει να ασχοληθεί ενεργά με τα του κλάδου του, έχοντας μάλιστα διατελέσει και Ταμίας του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής.

«Η θεωρία από την πράξη έχει τεράστια απόσταση» εξηγεί μιλώντας για την εμπειρία του, κατανοώντας τα πιθανά προβλήματα που δημιουργεί το να μιλάς ευθέως χωρίς… μάσκα για μία τέτοια εμπειρία, έχοντας βοηθήσει ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας να καταγγείλει το θύτη του. Πως έγιναν τα πράγματα;

Πρωί – πρωί, την ώρα που άνοιγε τα φώτα, μία γυναικεία φιγούρα πέρναγε την πόρτα του φαρμακείου του. Με τον καφέ ανέγγιχτο στον πάγκο ο κ. Μοσχονάς έσπευσε να την εξυπηρετήσει δίνοντας της μία… «Μάσκα 19». Περιγράφει ως εξής αυτό που έγινε: «Βλέπω έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζω, συγκεκριμένα την ώρα που άνοιγα τα φώτα. Η γυναίκα που μπήκε μέσα με ρώτησε εάν είχα μάσκες που είναι το… gadget της μόδας αυτή τη στιγμή και της απάντησα ότι “βεβαίως έχω”. Αμέσως μου απαντά “μήπως μπορείτε να μου δώσετε μία “Μάσκα 19;”.  Mου ήρθε στο μυαλό η εκστρατεία και πήγα στον πάγκο μου και της είπα ότι “επειδή δεν έχω αυτή τη στιγμή, μου έχουν τελειώσει, αφήστε μου ένα όνομα και ένα τηλέφωνο για να παραγγείλω”. Μου άφησε όνομα και τηλέφωνο και έφυγε. Δεν πήρε τίποτα απολύτως, πράγμα που σημαίνει ότι ήρθε στο φαρμακείο από την αρχή για τον συγκεκριμένο λόγο».

Πως αισθάνθηκε απέναντι σε όλο αυτό ο κ. Μοσχονάς; Με μία λέξη «αμήχανα». «Δεν πίστευα ότι θα το αντιμετωπίσω τόσο σύντομα, καθώς κι εγώ το έμαθα ως κίνηση μέσω διαδικτύου και μετά έβγαλε ανακοίνωση ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος. Γι’ αυτό και όταν μου συνέβη το περιστατικό, καθώς έχουμε ένα γκρουπ στο facebook οι φαρμακοποιοί, μπήκα μέσα και ανακοίνωσα το γεγονός, γιατί πολύ απλά δεν ήξερα πως έπρεπε να δράσω. Μετά κάλεσα το 15900, μου ζήτησαν το όνομά μου, μου ζήτησαν το όνομα της κυρίας και επειδή εγώ τυχαίνει να έχω φαρμακείο κάτω από το αστυνομικό τμήμα της Νέας Σμύρνης, πήρα και τον διοικητή και του ανέφερα το περιστατικό».

Και συνεχίζει: «Είμαι 23 χρόνια φαρμακοποιός και αυτή ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβη κάτι τέτοιο».  Έχοντας ίσως κάποια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό του από τα όσα έχει ακούσει, ανέφερε στο DailyPharmaNews πως του έκανε εντύπωση ότι «η γυναίκα που έκανε την καταγγελία δεν είχε κάποιο σημάδι κακοποίησης εξωτερικά. Φαινόταν ταραγμένη μεν αλλά και πολύ αποφασισμένη γι΄ αυτό που έκανε», σημείωσε.

Ο αιφνιδιασμός για τον κ. Μοσχονά ήταν μεγάλος. Δεν είχε καν το έντυπο παραγγελίας της «Mάσκας 19» για να το δώσει στη γυναίκα να το υπογράψει. Μάλιστα συνομιλώντας με συναδέλφους διαπίστωσε ότι κανείς από αυτούς που επικοινώνησε δεν είχε τυπωμένη την αίτηση παραγγελίας για τη «Μάσκα 19» στον πάγκο του.

Ύστερα από αυτήν την εμπειρία δηλώνει έτοιμος να τυπώσει το έντυπο. «Ναι, σίγουρα θα το κάνω. Έψαξα και βρήκα την αίτηση στο site του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου».

Αποτιμώντας την αξία αυτού που έκανε, δηλώνει απερίφραστα υπερήφανος.  «Έπραξα το καθήκον μου. Και αύριο να μου συνέβαινε μία τέτοια περίπτωση πάλι θα έκανα το ίδιο. Δεν έχω άγχος. Μου είπαν και από την Αστυνομία και από το 15900, ότι τα στοιχεία μου θα παραμείνουν κρυφά. Ο καταγγελλόμενος δεν θα μάθει ποτέ ποιος έκανε την καταγγελία».

Σε ό,τι αφορά το γεγονός ότι δεν υπήρξε έγγραφο με υπογραφή στην περίπτωση που υπαναχωρήσει η γυναίκα στην καταγγελία της, ο κ. Μοσχονάς απαντά πως «εγώ δεν βρήκα ένα τυχαίο όνομα και ένα τυχαίο τηλέφωνο για να κάνω καταγγελία. Και επιπλέον στο φαρμακείο υπάρχει κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης. Πως θα το αμφισβητήσει; Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να υπάρχει ένα τόσο αρρωστημένο μυαλό που να έρθει πρωί - πρωί να κάνει φάρσα. Ειλικρινά δεν το σκέφτηκα».

Σε ό,τι αφορά το εάν έχει αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, αναφέρει ότι όπως του είπαν, θα τον ενημερώσουν για το πώς εξελίχθηκε.

Πάντως όπως είπε, αισθάνεται «χαρούμενος γιατί ίσως και να έσωσα μία κατάσταση. Τώρα εάν ο κόσμος είναι τόσο άρρωστος και μπούμε σε μπλεξίματα, καλοδεχούμενα. Τι να κάνουμε; Θέλουμε να βοηθάμε. Ούτως ή άλλως εμείς οι φαρμακοποιοί βοηθάμε από τότε που ξεκινάμε την εργασιακή μας πορεία». «Αυτό», τονίζει «εγώ το θεωρώ πιο σημαντική βοήθεια από το να βρω ένα απλό φάρμακο».