Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Ασυνεννοησία, έλλειψη ευαισθησίας, ανευθυνότητα; Τι μπορεί να πει κανείς για την κατάσταση την οποία πρέπει να αντιμετωπίσει ξαφνικά ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Δωδεκανήσου (ΦΣΔ) προκειμένου να μπορέσει να στείλει το 80 κιβώτια φαρμάκων που συγκέντρωσε από όλο τον νομό στο Λίβανο, για να βοηθήσει τους κατοίκους στις δύσκολές καταστάσεις που περνάνε μετά την τεράστια έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού στις 4 Αυγούστου.

Ο κ. Νίκος Φουτούλης, πρόεδρος του ΦΣΔ μιλώντας στο DailyPharmaNews εξέφρασε την αγωνία του για την τύχη αυτής της βοήθειας αλλά και την απογοήτευσή του για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η προσπάθεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

«Είναι ένα παράπονο. Μαζέψαμε 80 κιβώτια φάρμακα για το Λίβανο για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους στην περιπέτεια που περνούν.  Έχουμε συνεννοηθεί εδώ και 20 μέρες που τα μαζέψαμε για το που να τα στείλουμε. Επικοινωνήσαμε με το Τμήμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας του Υπουργείου Εξωτερικών και μας είπαν ότι θα περάσει ένα καράβι από τη Ρόδο για να πάρει τα κιβώτια το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη. Τους παίρνουμε λοιπόν τηλέφωνο και επιτέλους σήμερα (8 Σεπτεμβρίου) τους βρήκαμε. Ξέρετε τι μας είπαν; Ότι δεν θα περάσει το καράβι από τη Ρόδο και να στείλουμε εμείς τα 80 κιβώτια στη Σαλαμίνα για να τα πάρει το αρματαγωγό πλοίο “Ικαρία” που θα φύγει την Παρασκευή (σ.σ. 11 Σεπτεμβρίου). Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί τόση ανευθυνότητα; Ενώ ήξεραν ότι θέλουμε να στείλουμε φάρμακα, ενδιαφερόμαστε εμείς να πάρουμε τηλέφωνο για να δούμε πως τελικά θα γίνει αυτό και ενώ ξέραμε ότι θα περάσει καράβι από τη Ρόδο ξαφνικά μας λένε ότι πρέπει εμείς να στείλουμε 80 κιβώτια στη Σαλαμίνα μέχρι την Παρασκευή. Προλαβαίνω εγώ να τα στείλω μέχρι την Παρασκευή; Έπρεπε να έχουμε ενημερωθεί; Μάλιστα τώρα λένε ότι ποτέ δεν είπαν για πλοίο που θα έρθει στη Ρόδο. Εμείς βγάζουμε πράγματα από το κεφάλι μας; Πήραμε σε συγκεκριμένο άτομο το όνομα του οποίου μας το έδωσαν από την Πρεσβεία του Λιβάνου, συγκεκριμένα ο Πρόξενος, και όταν πήραμε τηλέφωνο μας είπε η υπεύθυνη να μη στείλουμε τα κιβώτια κάπου γιατί θα τα έπαιρνε πλοίο που θα πέρναγε από τη Ρόδο. Έχουμε κινητοποιήσει δύο υπουργεία για να μας πει κάποιος υπεύθυνα εάν θα περάσει πλοίο ή όχι. Τη μία μας λένε έτσι, την άλλη μας λένε αλλιώς. Αυτό που είπα είναι ότι “δεν μπορείτε να παίζετε με τις ευαισθησίες ενός ολόκληρου νομού γιατί αυτά είναι φάρμακα από ολόκληρο το νομό Δωδεκανήσου”. Μπήκε μπροστά ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Δωδεκανήσου, μαζέψαμε 80 κιβώτια φάρμακα και στο τέλος θα τα πετάξουμε».     

Στήριξη στα μικρά ακριτικά νησιά

Ευτυχώς εκεί που δεν υπάρχει ανάγκη παρέμβασης κρατικών υπηρεσιών, τα πράγματα πάνε καλύτερα. Έτσι ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Δωδεκανήσου που αρκετά συχνά προχωρά σε διάφορες κοινωνικές δράσεις παρέδωσε πρόσφατα ένα πλήρως εξοπλισμένο φαρμακείο για τα δημοτικά σχολεία στα ακριτικά νησιά Αρκιούς, Αγαθονήσι και Λειψούς ενώ μπήκε στη διαδικασία να εξοπλίσει και το ιατρείο του Αγαθονησίου με το απαραίτητο φαρμακευτικό υλικό.

Πρόκειται για κάτι που γίνεται κάθε χρόνο εξηγεί ο κ. Φουτούλης. «Φέτος επιλέξαμε να πάμε στους Αρκιούς, τους Λειψούς και το Αγαθονήσι, περισσότερο στους Αρκιούς και το Αγαθονήσι που δεν έχει φαρμακείο. Στους Αρκιούς υπάρχουν γύρω στους 50 κατοίκους και στο Αγαθονήσι γύρω στους 150. Μιλήσαμε με το Ιατρείο του Αγαθονησίου όπου μας είπαν ότι δεν είχαν καθόλου φάρμακα και έτσι τους στείλαμε και ένα κιβώτιο φάρμακα. Μας ζήτησαν και κάποια αναλώσιμα το οποία όμως επειδή ήταν Αύγουστος και όλες οι εταιρείες ήταν κλειστές, δεσμευτήκαμε να τους τα στείλουμε με το καταμαράν μέσα στο επόμενο διάστημα. Είμαστε πολύ κοντά σε αυτά τα μικρά νησιά γιατί θέλουμε να υπάρχουν κάτοικοι και να αισθάνονται ασφαλείς. Επειδή είμαστε νησιώτες καταλαβαίνουμε τις ανάγκες τους περισσότερο. Αν και είμαστε στη Ρόδο, σ’ ένα μεγάλο νησί που τα έχουμε σχεδόν όλα, έχουμε ζήσει μεγαλώνοντας ως παιδιά εποχές που η Ρόδος ή κάποιο από τα μεγαλύτερα νησιά των Δωδεκανήσων ήταν όπως είναι σήμερα τα πιο μικρά ακριτικά νησιά από άποψη συγκοινωνιών και υποδομών. Όταν ήμουν πιτσιρικάς ζούσα και εγώ τα ίδια προβλήματα και ας είναι μεγάλη η Ρόδος. Έχω ζήσει και εγώ τον αποκλεισμό. Γι’ αυτό και θέλουμε να δώσουμε ένα μήνυμα σε αυτούς τους ανθρώπους ότι θα είμαστε παρόντες, όποια στιγμή μας χρειάζονται και για οτιδήποτε είναι στις δυνατότητες μας να το προσφέρουμε και να το λύσουμε».