Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Το τελευταίο διάστημα και ενώ ο αριθμός των νεοδιαγνωσμένων φορέων του SARS Cov 2 που καθημερινά ανακοινώνονται από τον Εθνικό Οργανισμό Δημόσιας Υγείας έχει πάρει την ανηφόρα με τους ειδικούς να προειδοποιούν για τον κίνδυνο η κατάσταση να ξεφύγει εάν δεν υπάρξει τώρα συνειδητοποίηση της σοβαρότητας του κινδύνου, μία σημαντική μερίδα πολιτών βλέπουν πίσω απ’ όλα αυτά σκοπιμότητες και υιοθετούν άκριτα σενάρια συνομωσίας που ακούγονται από διάφορες πλευρές, μπαίνοντας στη λογική να υποβαθμίζουν εντελώς τον κίνδυνο και με τη στάση τους να συμβάλλουν στο να ξεφύγει τελικά η κατάσταση από κάθε έλεγχο. 

Ο κ. Θάνος Κουτσούκης, πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Λάρισας και αναπληρωτής Γραμματέας του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου, με άρθρο που ανέβασε στην προσωπική του σελίδα στο facebook προσπαθεί να εξηγήσει το που οφείλεται αυτή η επικίνδυνη διάθεση «ανυπακοής» τονίζοντας ωστόσο ότι ο όποιος λόγος δεν είναι αρκετός να μην πιστεύουμε την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και να κλείνουμε τα μάτια και να μη βλέπουμε τι έχει συμβεί τους τελευταίους μήνες σε όλον τον πλανήτη.

Ο κ. Κουτσούκης ως υγειονομικός που υπηρετεί την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας τονίζει την ανάγκη όλοι να είναι ενωμένοι αυτή τη δύσκολη στιγμή εκφράζοντας την αγωνία του τι θα γινόταν σε περίπτωση που το σύστημα Υγείας έφτανε στα όρια του εξαιτίας ανεύθυνων συμπεριφορών έστω κι υπό μορφή μίας «δικαιολογημένης μορφής διαμαρτυρίας» που δεν λαμβάνουν υπόψη τη δημόσια υγεία.

Ακολουθεί το άρθρο του κ. Κουτσούκη:       

«Μια αλήθεια για την επικινδυνότητα της νόσου, καταφέραμε σαν χώρα να την μεταλλάξουμε σε θεωρία συνωμοσίας. Με την αστάθεια των απόψεων που ακούγονται, με τις συγκεχυμένες πληροφορίες που διαδίδονται, με την εναλλαγή προσώπων και φορέων που ενημερώνουν, με την προ πολλού απώλεια της εμπιστοσύνης από την πλευρά των πολιτών προς την κυβέρνηση και τις διαθέσεις της, παρατηρώντας παράλληλα τους κερδισμένους αυτής της κρίσης, που ανακάλυψαν εμπορική ευκαιρία αλλά και την ασύδοτη πρακτική της πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης που “διψάνε για αίμα”, μια σημαντική μερίδα του απλού κόσμου οδηγήθηκε στην αμφιβολία.

Είναι και η κούραση απ’ όλο αυτό, είναι και ο στιγματισμός των κρουσμάτων, είναι η τεράστια οικονομική πίεση που δέχεται το μέσο νοικοκυριό, είναι και η διάθεση των νέων για ζωή, οι οποίοι δεν εμπιστεύονται πλέον το σύστημα και μπορεί να μην αντιδρούν οργανωμένα και με ξεκάθαρους στόχους όταν πρέπει, αλλά τώρα βρήκαν μια ευκαιρία ανυπακοής. Είναι, τέλος και οι πραγματικά ανίδεοι, που παντού αναζητούν θεωρίες συνωμοσίας, που βλέπουν πίσω από κάθε καινούργιο μια προσπάθεια μαζοποίησης και εκμετάλλευσής τους.

Το γεγονός, όμως, της δίκαιης αμφιβολίας από πολλούς για την τακτική του συστήματος, δεν θα πρέπει να είναι αρκετό για να πιστέψουμε στο ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που μας λένε. Δεν θα πρέπει να είναι αρκετό, για να μην δεχόμαστε την άποψη της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας και να μην αφουγκραζόμαστε την αγωνία των ανθρώπων που τους τελευταίους μήνες έχουν βιώσει με τον χειρότερο τρόπο την πανδημία στις πραγματικά πληγείσες περιοχές του πλανήτη. Δεν θα πρέπει να είναι αρκετό για να αυξήσουμε με τη στάση μας και την απροσεξία μας τις πιθανότητες, έστω και ελάχιστα, να κινδυνέψει κάποιος από τους συνανθρώπους μας.

Ο αγώνας αυτός είναι αγώνας για όλους μας. Είναι ο αγώνας να παραμείνουμε υγιείς εμείς και οι οικογένειές μας. Είναι ο αγώνας για την προστασία των πιο αδύναμων από τους συνανθρώπους μας, είναι ο αγώνας των κατώτερων και μέσων κοινωνικών στρωμάτων που δεν θα μπορέσουν σε μια πραγματικά δύσκολη στιγμή να πληρώσουν για τη ζωή τους όταν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί, για να δοθούν λύσεις ακόμη και για φαινομενικά απλά ζητήματα.

Η δύσκολη συνέχεια πρέπει να μας βρει ενωμένους, ώστε να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο που είναι υπαρκτός και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας με νέους αγώνες που θα έχουν επιτυχή στόχευση. Γιατί ο κόσμος μπορεί να κάνει λάθος στον τρόπο αντίδρασης πολλές φορές, αλλά για ένα πράγμα έχει δίκιο. Η ζωή που δικαιούται είναι πολύ καλύτερη απ’ αυτή που ζει, με την πανδημία αλλά και χωρίς αυτήν».