Οι θεράποντες ιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν τη θρόμβωση φλεβωδών κόλπων εγκεφάλου ως πιθανή επιπλοκή της νόσου COVID-19 και επί ενδείξεων να διενεργούν τον απαραίτητο νευροαπεικονιστικό έλεγχο, συμπεριλαμβανόμενης και της αξονικής ή μαγνητικής φλεβογραφίας εγκεφάλου.

Ειδικότερα, στο περιοδικό Journal of the Neurological Sciences δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της μεγαλύτερης έως τώρα σειράς περιστατικών με θρόμβωση φλεβωδών κόλπων εγκεφάλου και συνυπάρχουσα νόσο COVID-19. Στη μελέτη αυτή, συμμετείχε ο Καθηγητής Νευρολογίας και Διευθυντής της Β΄ Νευρολογικής Κλινικής ΕΚΠΑ, Γεώργιος Τσιβγούλης, ο οποίος σχολιάζει τη συγκεκριμένη δημοσίευση μαζί με τη Νευρολόγο, Λίνα Παλαιοδήμου.

Για την εκπόνηση της μελέτης, συγκεντρώθηκαν τα δεδομένα 13 ασθενών με θρόμβωση φλεβωδών κόλπων εγκεφάλου και συνυπάρχουσα νόσο COVID-19 από 9 τριτοβάθμια κέντρα Αγγειακών Εγκεφαλικών Επεισοδίων διεθνώς.
Οι ασθενείς είχαν μέση ηλικία 51 έτη και στην πλειονότητά τους ήταν γυναίκες.
Οι περισσότεροι είχαν ήπια έως μέτρια συμπτώματα σχετιζόμενα με τη νόσο COVID-19. Η κύρια συμπτωματολογία τους σχετικά με τη θρόμβωση φλεβωδών κόλπων ήταν η κεφαλαλγία και η διαταραχή του επιπέδου συνείδησης.

Επιπλέον, στη μελέτη συγκρίθηκαν τα χαρακτηριστικά και η έκβαση των ασθενών της συγκεκριμένης σειράς με ανάλογες σειρές ασθενών προ της πανδημίας COVID-19 και μάλιστα κατά την ίδια εποχική περίοδο (Μάρτιος – Ιούνιος).

Σύμφωνα με τη στατιστική ανάλυση, αποδείχθηκε ότι οι COVID-19 ασθενείς με θρόμβωση φλεβωδών κόλπων ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία από τους αντίστοιχους ασθενείς πριν την πανδημία, είχαν λιγότερους παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη θρόμβωσης φλεβωδών κόλπων εγκεφάλου και παρουσίαζαν συχνότερα θρόμβωση των επιπολής φλοιϊκών φλεβών του εγκεφάλου. Τέλος, παρατηρήθηκε η ένδειξη για αυξημένη ενδονοσοκομειακή θνητότητα στη σειρά ασθενών με COVID-19 σε σύγκριση με τις ιστορικές σειρές.

Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής υποδεικνύουν ότι υπάρχει συσχέτιση της νόσου COVID-19 και της θρόμβωσης φλεβωδών κόλπων εγκεφάλου, πιθανώς λόγω της παρατηρούμενης υπερπηκτικότητας και της έντονης φλεγμονώδους αντίδρασης κατά τη λοίμωξη από SARS-CoV-2.

Ως επιπλέον μηχανισμοί μπορεί να θεωρηθούν η αφυδάτωση λόγω της λοίμωξης, η παρατεταμένη κατάκλιση του ασθενούς ή ακόμα και η άμεση προσβολή του ενδοθηλίου από τον ιό.