«Γιατί τα (μικρά) φαρμακεία γίνονται - για μία ακόμη φορά- «σάκκος του μποξ...»
Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση ανάμεσα σε φαρμακοποιούς –συνδικαλιστές και μη- με αφορμή το θέμα του ωραρίου λειτουργίας των φαρμακείων, την ασφάλεια έναντι του SARS- CoV 2, το ζήτημα των οικονομικών ενισχύσεων σε αυτούς που πλήττονται, συζήτηση που διεξάγεται κυρίως μέσα από τα φαρμακευτικά συνιστολόγια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και φέρνει στην επιφάνεια ορισμένα ζητήματα που υπάρχουν μεν στο μυαλό πολλών φαρμακοποιών αλλά δεν φτάνουν στο φως, δεν εκφράζονται όπως ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις θα έπρεπε προς τα έξω αλλά πάντως είναι υπαρκτά.
Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένες φωνές που νιώθουν εντονότερη την ανάγκη να ακουστεί η φωνή τους και δεν διστάζουν να βγαίνουν από τη σκιά στο φως για να το κάνουν.
Ο κ. Μανόλης Μαυρολέων, φαρμακοποιός που διατηρεί φαρμακείο στη Νίκαια, εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Κίνησης Φαρμακοποιών Πειραιά στον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο με άρθρο του προσπαθεί να βγάλει έναν προβληματισμό θεωρώντας ότι έτσι εκφράζει πολλούς άλλους συναδέλφους του και δίνει τη δυνατότητα στα επίσημα συνδικαλιστικά όργανα να ακούσουν την αγωνία των μικρών φαρμακείων που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία των φαρμακείων στη χώρα μας.
Ακολουθεί το άρθρο του κ. Μαυρολέων με τίτλο «Γιατί τα (μικρά) φαρμακεία γίνονται – για μία ακόμη φορά- «σάκκος του μποξ…»:
ΕΙΝΑΙ, πραγματικά απίστευτο – για να μην πω τραγικό – να προσπαθεί ένα μικρό φαρμακείο να επιβιώσει υπό συνθήκες covid – 19 ενώ οι πάντες γύρω του να νομίζουν ότι «τα ‘κονομάει!...». Αν η πώληση μερικών μασκών και αντισηπτικών θεωρείται «κονόμα» τη στιγμή που, λόγω έλλειψης ρευστότητας (λιγότερο κομψά: λόγω των άδειων πορτοφολιών…) της μεγαλύτερης μερίδας των πολιτών, βλέπουμε πελάτη με κιάλια, τότε ίσως να ‘ταν έτσι. Δεν είναι όμως!
ΜΕΣΑ σε αυτή την, από κάθε άποψη, δύσκολη, αντιφατική, απρόβλεπτη, (κλπ…κλπ…) περίοδο, που ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει τι θα του συμβεί, όχι αύριο αλλά ούτε τις επόμενες λίγες ώρες, τα μικρά φαρμακεία καλούνται για μια ακόμη φορά να… «μικρομεγαλίσουν» αφού για να υπερπηδήσουν τα εμπόδια που μπαίνουν μπροστά τους με καταιγιστικό ρυθμό είναι αναγκασμένα να κάνουν ό,τι και «η Μαίρη Παναγιωταρά…» σ’ εκείνο το χαριτωμένο τραγουδάκι:
- να τρέξουν για να βρουν εμβόλια γρίπης και πνευμονιόκοκκου και να τα πληρώσουν τοις μετρητοίς (αλήθεια: με τι μετρητά;),
- να διαβάζουν και να υλοποιούν άμεσα τις οδηγίες του υπουργείου και των φαρμακευτικών συλλόγων, που φτάνουν η μια πίσω από την άλλη,
- να αναβαθμίσουν ή να αλλάξουν άμεσα τις ταμειακές τους μηχανές (αλήθεια: με τι μετρητά;)
- να αντιμετωπίσουν τους ασθενείς(;) ή πελάτες(;) οι οποίοι υπέκυψαν πλέον στο μοιραίο γεγονός ότι ΤΩΡΑ ΠΙΑ «συνταγογραφεί η τηλεόραση!» Και δεν συνταγογραφεί μόνο αλλά επιβάλει και το ποιοι και πότε πρέπει να κάνουν εμβόλια όχι μόνο της εποχιακής γρίπης ή του πνευμονιόκοκκου αλλά ακόμη και για… τον έρπητα ζωστήρα («ε, Μηνά μου;»)!!!
- να συνεχίσουν να βρίσκουν τα διαβόητα «ελλειπτικά» (διάβαζε: εξαγώγιμα…) φάρμακα,
- να κάνουν κάθε Τρίτη μια επιεικώς ηλίθια απογραφή χειρουργικών μασκών που υπάρχουν στο φαρμακείο τους,
- να αποκρούουν και να νουθετούν με ιώβειο υπομονή κάθε έξαλλο εισβολέα που δεν εννοεί να καταλάβει ότι πάπαλα! Τα αντιβιοτικά και τα εμβόλια δίνονται πλέον ΜΟΝΟ με ιατρική συνταγή και μάλιστα ηλεκτρονική,
- να αστυνομεύουν (και δικαίως) τους εισερχόμενους στα φαρμακεία που δεν φορούν μάσκα και γενικώς δεν τηρούν τους απαραίτητους κανόνες,
- να εξηγούν ότι οι συνταγές με εποχιακά εμβόλια γρίπης λήγουν στις 31/12/20 και συνταγές για prevenar στις 15/12/20 ανεξάρτητα από τι αναγράφεται σ’ αυτές (αφού η «τηλεοπτική συνταγογράφηση» τα εξαφάνισε πριν την ώρα τους…),
- να «ηρεμούν» (μια κουβέντα είναι…) τους αγχωμένους που θυμήθηκαν ΤΩΡΑ να εμβολιασθούν, ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει πριν το τέλος του μήνα (εκτός βέβαια αν βρουν «κάπου αλλού…» εμβόλιο - μ’ ό,τι αυτό σημαίνει για την περί θεμιτού και αθέμιτου ανταγωνισμού και κανιβαλισμού συζήτηση…)
- να εκτελούν ταυτόχρονα ηλεκτρονικές, χειρόγραφες αλλά και «άυλες» (τι όρος Θεέ μου!) συνταγές,
- να… κλπ… κλπ… γιατί ποιος ξέρει τι ξεχνώ ακόμη…
ΣΑΝ ΝΑ μην έφταναν όλ’ αυτά (και άλλα πολλά…) τώρα πλέον η «τούρτα» των προβλημάτων διαθέτει και κερασάκι. Και τι κερασάκι! Την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου μάς ανακοινώνεται ότι από Δευτέρα 9 Νοεμβρίου το ωράριο διαμορφώνεται σε 9.00’ έως 17.00’. Είδαμε και πάθαμε να το επικοινωνήσουμε, αλλά πριν προλάβουμε καλά καλά να το πράξουμε έρχεται ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ νέα οδηγία ότι «ο περιφερειάρχης δεν αποδέχθηκε την υποχρεωτικότητα του 9.00’-17.00’ και για τους διευρυμένους(!) οπότε από τις 16/11ου επιστρέφουμε στο προηγούμενο ωράριο!»
Πρώτη απορία βέβαια είναι γιατί ο περιφερειάρχης δεν ενέκρινε το έκτακτο ωράριο ΠΡΙΝ το εφαρμόσουμε. Δεύτερη, γιατί τελικά είναι τόοοοσο δύσκολο να συμμορφωθούν οι διευρυμένοι σε ένα ενιαίο ωράριο ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ covid-19. Τρίτη, πώς το εξηγείς αυτό σε ανθρώπους που βομβαρδίζονται διαρκώς από αντιφατικές οδηγίες…
ΓΙΑ ΜΙΑ ακόμη φορά λοιπόν τα μικρά και τα μικρομεσαία φαρμακεία βρίσκονται στο «μάτι του κυκλώνα»:
Είναι υποχρεωμένα να αντιμετωπίσουν όλα τα παραπάνω (και όχι μόνο…) σε ΑΥΤΕΣ τις συνθήκες και ταυτόχρονα να εξακολουθούν (υπό όλο και δυσκολότερες συνθήκες) τη μάχη όχι για τη ζωή αλλά απλώς για την επιβίωσή τους!...
ΜΑΝΟΛΗΣ ΜΑΥΡΟΛΕΩΝ
Εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Κίνησης Φαρμακοποιών Πειραιά στον Π.Φ.Σ.
