NEA

Χρήστος Δαραμήλας - Πρόεδρος της Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ.: «Προστατευόμαστε» από την πανδημία και πεθαίνουμε από τον διαβήτη!

Χρήστος Δαραμήλας - Πρόεδρος της Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ.: «Προστατευόμαστε» από την πανδημία και πεθαίνουμε από τον διαβήτη!

Από τη Ρούλα Σκουρογιάννη

 

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα άτομα με διαγνωσμένο διαβήτη στη χώρα μας ανέρχονται στα 1.050.000. Μία πολυπληθής ομάδα ευάλωτων ασθενών όχι μόνο λόγω των πιθανών επιπλοκών της πάθησής τους αλλά και εξαιτίας του αυξημένου κινδύνου θνητότητας κατά 40% στην περίπτωση που νοσήσουν από Covid-19, σύμφωνα με πολλές διεθνείς μελέτες.  

Απέναντι στη μεγάλη αυτή ομάδα πασχόντων η Πολιτεία επέδειξε «ανευθυνότητα και έλλειψη σοβαρότητας», όπως τονίζει ο πρόεδρος της Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη, Χρήστος Δαραμήλας, με πράξεις και παραλείψεις της: αδιαφορία για τη συνέχιση παρακολούθησης των πασχόντων από τα κατά τόπους Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία που σταμάτησαν να λειτουργούν, αμεριμνησία για ένταξη των ατόμων με ΣΔ σε ειδικό καθεστώς εργασίας ή σε ειδική άδεια, μετάθεση ευθυνών από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας στην επιτροπή λοιμοξιωλόγων…  Και μέσα σε όλα αυτά, η απαραίτητη επικοινωνία ασθενή και γιατρού, σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του διαβήτη, αποδείχτηκε εφικτή στον ιδιωτικό τομέα, για τους πολύ λίγους…

  • Η πανδημία του SARS-COV-2 προκάλεσε πολλά προβλήματα στους χρονίως πάσχοντες. Ιδιαίτερα, για τους ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;

 

Η πανδημία βρήκε τη χώρα απροετοίμαστη σε κάθε πτυχή της. Ειδικά σε ό,τι αφορά την υγεία, το κράτος ήταν και εξακολουθεί να είναι «αδύναμο». Στη χώρα μας, ανέκαθεν, έλειπε η πρωτοβάθμια περίθαλψη και εξακολουθεί να λείπει. Όσες προσπάθειες έγιναν, μέχρι σήμερα, από τους εκάστοτε κυβερνώντες, σε καμία των περιπτώσεων, δε συνεχίστηκαν από εκείνους που τους διαδέχτηκαν.

Στην ερώτηση «ποιος πληρώνει το τίμημα;», η απάντηση είναι γνωστή σε όλες τις κατηγορίες χρονίως πασχόντων και αναπήρων.

Η πανδημία με τις αναγκαστικές, για την προστασία της Δημόσιας Υγείας, καραντίνες, περισσότερο «τρομοκράτησε» όλους εμάς τους ανθρώπους με σακχαρώδη διαβήτη. Τα κατά τόπους Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία, ειδικά στα μικρά αστικά κέντρα, σταμάτησαν να υλοποιούν προγραμματισμένα ραντεβού, εξαιτίας του κινδύνου νόσησης από την πανδημία. Στα μεγάλα αστικά κέντρα, λειτουργούν, σε κάποια νοσοκομεία κανονικά, σε άλλα κατά περίπτωση.
Οι άνθρωποι με διαβήτη στις περισσότερες των περιπτώσεων, ακυρώνουν τα ραντεβού τους και τα μεταθέτουν για το επόμενο εξάμηνο ή και έτος. Η αναγκαία συνεχής παρακολούθηση που χρήζει η χρόνια πάθησή μας, επιβάλει τρίμηνες συναντήσεις με τον θεράποντα ιατρό αλλά και την επιστημονική υποστηρικτική ομάδα.

Έτσι λοιπόν, «προστατευόμαστε» από την πανδημία και πεθαίνουμε από τον διαβήτη!

Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας έπρεπε να απομονώσει σε κάθε νοσοκομείο τα Κέντρα και Ιατρεία χρονίων παθήσεων, από τα υπόλοιπα σημεία υποδοχής. Να εξασφαλίσει την ασφάλεια από τη μετάδοση της COVID-19, σε όσους επισκέπτονται για τακτικό ραντεβού το νοσοκομείο και να μη λειτουργούν οι υποδοχές των νοσοκομείων ως «αεροδιάδρομοι» όπου αποβιβάζονται άνθρωποι για διαφορετικούς λόγους επίσκεψης. Η κατάσταση είναι εδώ και μήνες εξαιρετικά επικίνδυνη.

 

  • Αυτήν την εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση που έχει προκαλέσει η πανδημία πώς τη διαχειρίζονται οι ασθενείς με Σ.Δ.;

Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα έχει δημοσιεύσει αμέτρητες επιστημονικές μελέτες σε σχέση με τη νόσηση από COVID-19 των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη και αυτήν τη στιγμή, ήδη, είναι σε εξέλιξη μια μετα-ανάλυση αυτών των μελετών.

Όλες οι μελέτες αποδεικνύουν ότι στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη που θα νοσήσουν από COVID-19, ο κίνδυνος θνητότητας είναι κατά 40% μεγαλύτερος σε σύγκριση με τους μη πάσχοντες.

Στις 13 Μαρτίου του 2020, συγκεκριμένα τέσσερις μέρες πριν την ανακοίνωση της «καθολικής» καραντίνας που ανακοίνωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, η Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ. ζήτησε από όλα τα αρμόδια υπουργεία, την ένταξη των ανθρώπων με σακχαρώδη διαβήτη σε ειδικό καθεστώς εργασίας, δηλαδή, σε τηλεργασία, backoffice εργασία και όπου αυτό δεν ήταν εφικτό, σε ειδική άδεια λόγω της επικινδυνότητας που διατρέχουν τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, με την έκθεση τους στον επικίνδυνο SARS-CoV-2.

Δυστυχώς, όμως, μέχρι και σήμερα δεν τύχαμε καμιάς ανταπόκρισης και δεν έχει ληφθεί καμία πρόνοια για τους ανθρώπους με σακχαρώδη διαβήτη με αποκορύφωμα της κρατικής αδιαφορίας και ακαμψίας το τελευταίο ΦΕΚ 4011 Β’/2020, το οποίο κατατάσσει τους ανθρώπους με διαβήτη στις ομάδες ενδιάμεσου κινδύνου και προϋποθέτει και τη συνύπαρξη τουλάχιστον μιας ακόμα πάθησης από συγκεκριμένη λίστα, προκειμένου οι πάσχοντες να τύχουν των ευεργετημάτων της νομοθεσίας!

Η Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ., με άοκνες και επίμονες προσπάθειες και με επιστολές, 23 στον αριθμό, που έχουν αποσταλεί σε όλα τα αρμόδια υπουργεία, διεκδικεί τα αυτονόητα για την προστασία των πασχόντων από σακχαρώδη διαβήτη, χωρίς ανταπόκριση, εισπράττοντας, συστηματικά, την κρατική αδιαφορία και την απαξία, από το πλέον αρμόδιο υπουργείο, το υπουργείο Υγείας!

Τον Οκτώβριο του 2020, τα 26 πρωτοβάθμια σωματεία και σύλλογοι μέλη μας απευθύνθηκαν τόσο στους τοπικούς Βουλευτές, αναδεικνύοντάς τους τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη, όσο και στο υπουργείο Υγείας, προκειμένου να εξεταστεί το αίτημά μας για την πρόνοια και την προστασία των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη και να προωθηθούν οι απαιτούμενες λύσεις. Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, κ. Κοντοζαμάνης, απαντώντας στις ερωτήσεις και αναφορές των βουλευτών τόσο εγγράφως, όσο και από το βήμα της Βουλής στις 2 Φεβρουαρίου 2021, μετέφερε, με μεγάλη ευκολία, ως είθισται, το βάρος της ευθύνης στην «Εθνική Επιτροπή Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19», τη γνωστή σε όλους μας επιτροπή λοιμοξιωλόγων, μέλη της οποίας δήλωσαν τόσο σε εμάς όσο και στην Ελληνική Διαβητολογική Εταιρία, πως δεν είναι οι αρμόδιοι και πως δεν αποφασίζουν εκείνοι για τέτοιου είδους ζητήματα. Από τις παραπάνω συμπεριφορές αντιλαμβάνεται κανείς την ανευθυνότητα και την έλλειψη σοβαρότητας από πλευράς Πολιτείας σ’ ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα που απασχολεί την πολυπληθέστερη ομάδα χρονίως πασχόντων στη χώρα μας!

Έτσι λοιπόν τίθεται το εύλογο ερώτημα, «ποιος τελικά αποφασίζει για τις συνθήκες και για την επιβίωσή μας;». Οι δυσκολίες της πανδημίας συνεπώς, είναι ατελείωτες και κυρίως επικίνδυνες.

 

  • Όλο αυτό το διάστημα, πόσο βοηθητική είναι η επικοινωνία με το γιατρό σας; Ποιες ιδιαίτερες συστάσεις γίνονται από τους θεράποντες για την αποφυγή της μόλυνσης από το SARS-COV-2;

Τόσο από προσωπική εμπειρία όσο και από εμπειρίες συνασθενών μου, τις οποίες πληροφορούμε καθημερινά, όσοι εξακολουθούν να έχουν την οικονομική δυνατότητα ώστε να απευθυνθούν σε ιδιώτες ιατρούς, κατάφεραν να διατηρήσουν μια τακτικότητα στα ραντεβού τους και την καλή διαχείριση του διαβήτη τους, αλλά πάντα με τον φόβο του κορωνοϊού! Έτσι, πολλοί εξ αυτών αναρωτιούνται αν τηρούνται ευλαβικά όλα τα μέτρα προστασίας, καθώς έχουν αντιμετωπίσει ποικίλες καταστάσεις με αποτέλεσμα να μεγαλώνει ο φόβος τους και κάποιοι από αυτούς τελικά να αποφεύγουν τη μετάβαση όχι μόνο σε κάποιο ιδιωτικό ιατρείο, αλλά και σε όποια νοσοκομεία λειτουργούν τα Διαβητολογικά Κέντρα ή Ιατρεία.

Σχετικά με τους ψηφιακούς τρόπους παρακολούθησης, είναι λίγοι οι ασθενείς που έχουν σχετική εξοικείωση και αντίστοιχα λίγοι ιατροί μπορούν ή θέλουν να αφιερώσουν τον απαραίτητο χρόνο στο να εκπαιδευτούν αλλά και να παρακολουθήσουν και να εκπαιδεύσουν τους ασθενείς τους στην ψηφιακή παρακολούθηση.

Παρά ταύτα, οι όποιες πληροφορίες αφορούν την προστασία από την COVID–19, φτάνουν στον άνθρωπο με διαβήτη από τους θεράποντες ιατρούς και αυτό γιατί είναι απλές, δηλαδή, μη βγαίνετε από το σπίτι, τηρήστε τη δίαιτά σας, αποφύγετε επαφές με τρίτα πρόσωπα, μείνετε ασφαλείς.

Ψηφιακή παρακολούθηση στις δημόσιες δομές υπάρχει σε …δύο, που… μπορεί να είναι και μία τελικά. Και αυτό γιατί εκτός από το θέμα της υποστελέχωσης, υπάρχει έλλειψη του απαραίτητου εξοπλισμού και όπου τελικά υπάρχει, είναι συνήθως απαρχαιωμένος. Και όλα τα παραπάνω συμβαίνουν τη στιγμή που η Η.ΔΙ.Κ.Α., κατόπιν αιτήματός μας, μας δηλώνει εγγράφως πως τα άτομα με διαγνωσμένο διαβήτη στη χώρα μας ανέρχονται στα 1.050.000!

 

  • Σε μία τόσο πολυπληθή ομάδα ευάλωτων ασθενών, τι θα έπρεπε να έχει κάνει η πολιτεία για να συνδράμει τις ανάγκες της;

Η πολιτεία έπρεπε να προβλέψει από το 2012, όταν διέλυσε το Ι.Κ.Α., τη δημιουργία ενός φορέα που θα καλύπτει την πρωτοβάθμια περίθαλψη υγείας.

Σήμερα, αν αυτό είχε δομηθεί σωστά, θα μπορούσαν να υπάρχουν δομές με ιατρούς ανά 5000 πολίτες, θα γινόταν μια πρώτη διάγνωση και στη συνέχεια ανάλογα με την κατάσταση ή θα ήταν σε αυστηρή καραντίνα τόσο εκείνος που νοσούσε όσο και το οικογενειακό του περιβάλλον ή θα κατευθυνόταν σε δευτεροβάθμια ή τελικά τριτοβάθμια δομή περίθαλψης υγείας. Έχοντας έτσι, μια πλήρως λειτουργική κοινωνία τόσο από άποψη υγείας όσο και από άποψη οικονομίας.

Ό,τι έγινε έναν χρόνο τώρα, έγινε με το «μαχαίρι στον λαιμό» όπως λέει ο λαός μας, και όταν όλο αυτό θα τελειώσει, πάλι ο χρόνια πάσχων θα τα πληρώσει!

 

  • Τι θα συμβουλεύατε τους συνασθενείς σας;

Δε θεωρώ ότι μου επιτρέπεται να δίνω συμβουλές, μπορώ όμως να προτείνω στους ανθρώπους με διαβήτη να ενημερώνονται σωστά. Η Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ. μέσω της ιστοσελίδας της www.glikos-planitis.gr, φροντίζει να πληροφορεί τους επισκέπτες της με κάθε νέα πληροφορία που αφορά τόσο τον διαβήτη όσο και την πανδημία. Επιπλέον, θα ήθελα να πληροφορηθούν όλοι οι άνθρωποι με διαβήτη πως είμαστε εδώ πρόθυμοι να στηρίξουμε τις ανάγκες τους και να αγωνιστούμε για τα αυτονόητα δικαιώματά μας, που στις μέρες μας έγιναν ζητούμενα!