Ο κορονοϊός έχει κοστίσει 16 τρις στην οικονομία

Της Τάνιας Η. Μαντουβάλου

«Κάποιες φορές οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό που έκαναν οι κυβερνήσεις ήταν αυτό που οδήγησε την οικονομία μας στην καταστροφή. Όμως τελικά δεν συμβαίνει αυτό. Ο ίδιος ο ιός αποτελεί το πρόβλημα και στις ΗΠΑ παρουσιάστηκε μελέτη στην οποία αναφέρεται ότι είναι ένας ιός κόστους 16 τρισεκατομμυρίων για την οικονομία και αντίστοιχα έχει επιβαρύνει την υγεία οκτώ τρισεκατομμύρια. Μιλάμε για τεράστια καταστροφή με έναν οικονομικό αντίκτυπο που ξεπερνά αυτόν της μεγάλης ύφεσης». Τα παραπάνω ανέφερε ο καθηγητής Ιατρικής και Κοινωνιολογίας του Yale, Νίκολας Χρηστάκης, ο οποίος με την ομιλία του άνοιξε χθες τις εργασίες του Καθημερινή Summits – Health.

100.000 Έλληνες θα υποφέρουν από κάποια μορφή αναπηρίας

Για κάθε καινούργια μόλυνση έχουμε τρεις ασθενείς ακόμη και στον ανοσοποιημένο πληθυσμό. Η τωρινή πανδημία είναι κάπου στη μέση, μεταξύ των δύο σοβαρότερων επιδημιών του τελευταίου αιώνα, είπε χαρακτηριστικά για να επισημάνει σε άλλο σημείο της ομιλίας του ότι τελικά περάσαμε μία ελαφριά πανδημία γιατί ήταν ήπια σε σχέση με την ευλογιά, τη χολέρα, ή άλλες πανδημίες που σκοτώνουν το 10-20% του κόσμου που μολύνεται. Ο κορονοϊός ξέρουμε ότι σκοτώνει 1% των ανθρώπων που μολύνει. Γνωρίζουμε πολλά για αυτό το παθογόνο και βλέπουμε ότι είναι ένας ιός που μολύνει ακόμη και τους εμβολιασμένους και γι’ αυτό τον λόγο καταλήγουμε ότι πρόκειται για ένα ενδημικό είδος. «Μέχρι στιγμής σε παγκόσμιο επίπεδο έχουμε πάνω από 5 εκατομμύρια θανάτους και στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι οι νεκροί θα φτάσουν τις 20.000. Όμως βλέπουμε ότι περίπου πενταπλάσιοι άνθρωποι από αυτούς που θα πεθάνουν, θα μείνουν με σοβαρές ή μόνιμες αναπηρίες. Αυτό σημαίνει ότι 100.000 Έλληνες θα υποφέρουν από κάποιας μορφής αναπηρία και θα χρειαστούν την προσοχή των ειδικών στη μετά την πανδημία εποχή».

Οι τρεις φάσεις της πανδημίας -Απελευθέρωση των ηθών την επόμενη μέρα

Ο καθηγητής επανέλαβε την πάγια θέση του, ότι δεν είμαστε στην αρχή του τέλους αυτής της πανδημίας, αλλά ότι φτάνουμε στο τέλος της αρχής. Θα χρειαστούν 4-5 χρόνια πριν αρχίσει να υποχωρεί αυτή η πανδημία και πριν τα κύματα αρχίσουν να μειώνονται σε ένταση και βαρύτητα, υπογράμμισε και εξήγησε τις φάσεις της πανδημίας. «Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην πρώτη φάση της πανδημίας, την άμεση φάση, κατά την οποία βιώνουμε όλο το επιδημιολογικό φορτίο του ιού, που σαρώνει τον ανθρώπινο πληθυσμό. Μετά θα φτάσουμε στο όριο που χρειαζόμαστε για την ανοσία της αγέλης κάποια στιγμή μέσα στο 2022, οπότε και τότε θα περάσουμε την ενδιάμεση φάση της πανδημίας, η οποία θα κρατήσει μέχρι το 2024. Και θα είναι σαν ένα τσουνάμι που ουσιαστικά θα ξεβράζει τα πάντα στην ακτή. Τα νερά θα υποχωρήσουν και τότε θα μπορούμε να κάνουμε μία αποτίμηση της καταστροφής, και θα πρέπει να μαζέψουμε τα κομμάτια μας. Σε αυτή τη φάση θα πρέπει να διαχειριστούμε τον κλινικό κοινωνικό, ψυχολογικό αντίκτυπο της πανδημίας. Και φυσικά το σύστημα υγείας θα πρέπει να διαχειριστεί όλους αυτούς τους ανθρώπους που θα τους έχει αφήσει κάποια αναπηρία ο ιός. .Επίσης πάρα πολλοί άνθρωποι θα υποφέρουν από το πένθος, γιατί θα έχουν χάσει κάποιο αγαπημένο. Πολλά παιδιά θα έχουν χάσει σχολείο και θα παλεύουν να κερδίσουν το χαμένο έδαφος. Πολλές επιχειρήσεις θα έχουν κλείσει. Άνθρωποι θα έχουν μείνει άνεργοι. Οι κυβερνήσεις θα χρειαστούν δισεκατομμύρια δολάρια από το μπάτζετ του μέλλοντος, για να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν αυτή την κατάσταση και αυτά τα χρέη θα πρέπει να αποπληρωθούν. Μετά θα περάσουμε στην μεταπανδημική φάση, όπου όπως σε κάθε πανδημία ή καταστροφή, οι επιβιώσαντες χαίρονται. Οι άνθρωποι θα μπορέσουν να επανέλθουν στη φυσιολογική τους ζωή, να επιδρούν να βγαίνουν, να χορεύουν. Μπορεί να δούμε να αρχίζει μία άλφα σεξουαλική απελευθέρωση και ενδεχομένως μία απελευθέρωση όλων των ηθών. Οι άνθρωποι θα αρχίσουν να ξοδεύουν. Μπορεί να δούμε άνθιση των τεχνών και της επιχειρηματικότητας».

Ψέμα, άρνηση, αλληλοκατηγόρια χαρακτηρίζουν τις πανδημίες

Βλέπουμε ότι η ανθρωπότητα έχει ζήσει πολλές περιόδους πανδημίας. Το έχουμε δει στον Όμηρο στην Ιλιάδα, ακόμη και στη δυτική μυθοπλασία τα περισσότερα μυθιστορήματα ξεκινάνε με μία πανδημία. Άρα δεν συμβαίνει κάτι πρωτοφανές σήμερα, όπως νομίζουμε. Απλά ήταν πρωτοφανές για εμάς, επισήμανε ο κ. Χρηστάκης. Και συμπλήρωσε: Πάντα τα πάντα φτάνουν στο σημείο μηδέν και τελικά τα πάντα κλείνουν. Και όλα τα μαγαζιά κλείνουν και η καταστροφή φτάνει σε σημείο που δεν έχει φανταστεί κανένας στο παρελθόν. Ολόκληρη η πόλη φτάνει σε μία στάσιμη κατάσταση, σαν να έχουν εξαφανιστεί όλοι και έτσι λοιπόν τα πάντα σταμάτησαν να κινούνται, σταμάτησαν να εξελίσσονται. «Αυτή ήταν η περιγραφή που είχαν δώσει 1.500 χρόνια πριν, όταν δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι φορείς που να διατάσσουν το lockdown, να διατάσσουν τις επιχειρήσεις και τα σχολεία να κλείνουν. Οι πανδημίες ήταν ανέκαθεν εποχές απώλειας. Οι άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους, την καθημερινότητά τους. Τελικά η πανδημία μολύνει όχι μόνο τους ανθρώπους. Μολύνει και πολλά άλλα πράγματα, για τα οποία δεν μπορούμε να είμαστε και πολύ περήφανοι. Αισθανόμαστε όλοι φόβο. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ψέμα, την άρνηση, την αλληλοκατηγόρια. Ακόμα και την περίοδο του Μαύρου Θανάτου οι άνθρωποι κατηγορούσαν ο ένας τον άλλον. Πολλοί Εβραίοι είχαν καεί ζωντανοί, επειδή τους κατηγορούσαν για τη μετάδοση της πανδημίας. Ακόμα και στην Πανδημία του AIDS οι ομοφυλόφιλοι βρέθηκαν στο στόχαστρο ή και οι χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών. Φυσικά δεν ήταν δικό τους το πρόβλημα, αλλά ο ιός που σκότωνε ανθρώπους. Όπως και σήμερα που κατηγορήθηκαν μετανάστες, ή οι Ασιάτες».  

Με τη φράση του Καμύ «ότι αυτά που μαθαίνουμε σε περιόδους πανδημίας είναι ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα να θαυμάζουμε στους ανθρώπους, παρά πράγματα που μας κάνουν να τους απεχθανόμαστε» επέλεξε να κλείσει την ομιλία του ο καθηγητής Χρηστάκης.