H έλευση της παραλλαγής Δέλτα, το 2021, ήταν το πιο ανησυχητικό γεγονός μοριακής εξέλιξης που έχουμε βιώσει στην πανδημία του κορονοϊού, καθώς πρόκειται για έναν εξελικτικό κλάδο που δεν προέκυψε από τα προϋπάρχοντα επικρατούντα στελέχη του κορονοϊού και ο οποίος είχε αυξημένη μεταδοτικότητα και παθογένεια.

Ο συνδυασμός αυτός υπενθύμισε ότι η εξέλιξη του κορονοϊού δεν οδηγείται απαραίτητα σε πιο ήπια νόσο και ότι πάντα υπάρχει η πιθανότητα έλευσης πιο επικίνδυνων στελεχών.

Από την έλευσή της Δέλτα έχουν γίνει πολλές μελέτες πάνω στις ιδιαίτερες ιδιότητες του στελέχους: κάποιες δείχνουν την ικανότητά της να διαφεύγει από την ανοσολογική απόκριση ενώ κάποιες άλλες έδειχναν και την πιο δυνατή συγγένεια σύνδεσης με τα κύτταρα στόχους.

Τα πιο ενδιαφέροντα και ταυτόχρονα ιδιαίτερα στοιχεία για την Δέλτα έρχονται από μελέτες σε ψευδοτυπικούς ιούς, δηλαδή ιούς στους οποίους μέσω γενετικής τροποποίησης δόθηκαν χαρακτηριστικά του στελέχους Δέλτα.

Σε μία μελέτη τέτοιου τύπου, που είχε δημοσιευθεί πέρυσι στο περιοδικό Science, οι ερευνητές είχαν δείξει ότι το στέλεχος Δέλτα έχει την ικανότητα να πακετάρει περισσότερο RNA στα ιϊκά σωμάτια.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένας ιός Δέλτα περιέχει πολύ περισσότερο γονιδίωμα από ότι τα προηγούμενα στελέχη.

Καθότι ο μολυσματικός παράγοντας στους ιούς είναι στην πράξη το γονιδίωμα, αυτό έχει ως άμεση συνέπεια τα ιϊκά σωμάτια Δέλτα να μπορούν να μολύνουν πιο εύκολα τα κύτταρα στόχους.

Σε μία πρόσφατη δημοσίευση ερευνητών του NIH, στο περιοδικό Viruses φάνηκε ότι οι Δέλτα ιοί μπορούν και σχηματίζουν συσσωματώματα. Με απλά λόγια, οι ιοί Δέλτα μπορούν και κολλάνε μεταξύ τους με αποτέλεσμα να δημιουργούν δομές που μοιάζουν με «στρατιωτικούς σχηματισμούς»: οι ιοί που είναι στο κέντρο του σχηματισμού είναι προστατευμένοι από περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως η ζέστη, η ξηρασία αλλά και τα αντισώματα. Αυτό έχει ως συνέπεια κατά τους ερευνητές να έχουν μεγαλύτερη αντοχή σε αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες με αποτέλεσμα να αυξάνεται η μεταδοτικότητά τους.

Η έλευση της Όμικρον έχει πλέον εκτοπίσει σε μεγάλο βαθμό την Δέλτα, ωστόσο η κατανόηση των ιδιαίτερων μηχανισμών της Δέλτα συνεχίζει να είναι εξαιρετικής σημασίας, καθώς μέσω αυτών θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις πιθανές, ελπίζουμε σπάνιες, εκπλήξεις που θα μπορούσαμε να δούμε στο μέλλον από τον κορονοϊό.  

*Τα δεδομένα των μελετών σημειώνουν οι Ιατροί της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Γκίκας Μαγιορκίνης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ).