ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

ΗΠΑ: Προβλήματα υγείας θα μπορούσαν να επιλυθούν με τη βοήθεια των φαρμακοποιών χωρίς συνταγές

ΗΠΑ: Προβλήματα υγείας θα μπορούσαν να επιλυθούν με τη βοήθεια των φαρμακοποιών χωρίς συνταγές

Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

 

Παρόλο που υπάρχει μία τάση να σκέφτεται κανείς τη φαρμακευτική στο πλαίσιο της διαχείρισης φαρμάκων, πολλά προβλήματα υγείας που μαστίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να επιλυθούν χωρίς συνταγές.

Αυτό αναφέρει τουλάχιστον σε άρθρο του το δημοφιλές PharmacyTimes τονίζοντας ότι προγράμματα που αφορούν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, την ισότητα και την ένταξη τους στην κοινωνία, εφόσον έμπαιναν στο φαρμακείο και στη φαρμακευτική εκπαίδευση μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερα αποτελέσματα υγείας για τους ασθενείς.

Το άρθρο ξεκινά ακριβώς με αυτό. Ότι οι φαρμακοποιοί είναι οι ειδικοί στη φαρμακευτική αγωγή, αλλά το φαρμακείο πρέπει επίσης να επικεντρωθεί στην ολιστική προσέγγιση των ασθενών. Πρακτικές όπως η Διαχείριση της Φαρμακευτικής Θεραπείας δείχνουν τη δέσμευση των φαρμακοποιών να αντιμετωπίζουν τον ασθενή στο σύνολό του και η ικανότητά τους να εξετάζουν όχι μόνο τον χρόνο ημιζωής και τα κλινικά οφέλη των φαρμάκων, αλλά και άλλα ζητήματα που αφορούν τον ασθενή, θα επιτρέψουν στους φαρμακοποιούς και άλλους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης να πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα υγείας.

Και συνεχίζει: «Αυτή η ολιστική προσέγγιση ξεκινά με την αναγνώριση των φυλετικών και εθνοτικών ανισοτήτων στον πληθυσμό των ασθενών σας, την ενίσχυση της επίγνωσης των ασυνείδητων προκαταλήψεών μας ως παρόχων υγειονομικής περίθαλψης και την αξιολόγηση εάν τα προτιμώμενα πρότυπα πρακτικής πρέπει να είναι το πρότυπο του τρόπου με τον οποίο ασκείτε ως φαρμακοποιός και ως πάροχος υγειονομικής περίθαλψης, το επάγγελμά σας. Για να αρχίσουμε να τα αξιολογούμε, πρέπει να καταλάβουμε ποιες είναι οι ανισότητες. Το Ινστιτούτο Ιατρικής ορίζει τις ανισότητες ως “φυλετικές ή εθνοτικές διαφορές στην ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης που δεν οφείλονται σε παράγοντες που σχετίζονται με την πρόσβαση (σ.σ. σε υπηρεσίες υγείας) ή κλινικές ανάγκες, προτιμήσεις και καταλληλόλητα της παρέμβασης”. To να έχουν στο μυαλό τους, τους κοινωνικά καθοριστικούς παράγοντες υγείας ενός ασθενούς κατά τη διάρκεια κάθε αλληλεπίδρασης μαζί του θα επιτρέψει στους φαρμακοποιούς και άλλους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης να φροντίζουν τους ασθενείς πιο ολιστικά, ενώ παράλληλα να εργάζονται για την ελαχιστοποίηση των ασυνείδητων προκαταλήψεων. Οι κοινωνικοί καθοριστικοί παράγοντες της υγείας είναι οι μη ιατρικοί παράγοντες που επηρεάζουν τα αποτελέσματα υγείας, όπως η γειτονιά και οι δομημένες κοινότητες, η πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση, η οικονομική σταθερότητα, το κοινωνικό και κοινοτικό πλαίσιο και η πρόσβαση σε ποιοτική υγειονομική περίθαλψη.

Στο πιο βασικό επίπεδο, ξεκινάμε με τη γλώσσα. Όλη η ιατρική φροντίδα είναι καλύτερη όταν είναι στη γλώσσα που προτιμά ο ασθενής. Σύμφωνα με μια μελέτη που αξιολόγησε εάν τα γλωσσικά εμπόδια σχετίζονται με σοβαρά ιατρικά συμβάντα, «οι ισπανόφωνοι ασθενείς των οποίων οι οικογένειες είχαν γλωσσικό εμπόδιο είχαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για σοβαρά ιατρικά συμβάντα κατά τη διάρκεια νοσηλείας παιδιατρικών ασθενών σε σύγκριση με ασθενείς των οποίων οι οικογένειες δεν έχουν γλωσσικό φραγμό».

Μάλιστα το άρθρο επισημαίνει ότι στις ΗΠΑ, όπου ως γνωστό, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ειδικά στο νότο, είναι ισπανόφωνοι, τα οφέλη από την ύπαρξη διαφορετικών χαρακτηριστικών εργατικού δυναμικού στο φαρμακείο και την υγειονομική περίθαλψη συνολικά δεν μπορούν να υποτιμηθούν. Το αυξημένο επίπεδο άνεσης παρόχου και ασθενούς και η υιοθέτηση υποστήριξης της διαφορετικότητας (σ.σ. των ανθρώπων) στην υγειονομική περίθαλψη μπορεί να οδηγήσει σε «πολιτισμική ικανότητα» (σ.σ. προφανώς εννοεί τη δυνατότητα κάθε ανθρώπου να επικοινωνήσει τα προβλήματά του ανάλογα με την πολιτισμική του κουλτούρα βελτιώνοντας το επίπεδο συνεννόησης με τον πάροχο, τον φαρμακοποιό εν προκειμένω) και στην ικανότητα των φαρμακοποιών να προσφέρουν υπηρεσίες που ανταποκρίνονται στις μοναδικές κοινωνικές, πολιτιστικές και γλωσσικές ανάγκες των ασθενών τους.

Οι οικονομικές ανισότητες, συνεχίζει το άρθρο, έχουν επίσης σημαντικές επιπτώσεις στη ζωή των ασθενών και στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. Όταν εξετάζουμε μερικές από τις βασικές αιτίες των ανισοτήτων στην υγεία, είναι προφανές ότι χαρακτηριστικά της κοινότητας όπως η φτώχεια μπορούν να περιορίσουν την πρόσβαση των ασθενών σε επιλογές υγιεινής διατροφής, επαρκή φαρμακευτική αγωγή και πρόσβαση σε καλύτερη υγειονομική περίθαλψη.

Λοιπόν, πώς τοποθετούνται οι φαρμακοποιοί για να αντιμετωπίσουν τις ανισότητες στην υγεία; Αρχικά, εάν είμαστε περισσότερο ενήμεροι, θα είμαστε σε θέση να παρέχουμε καλύτερη φροντίδα. Σύμφωνα με ένα άρθρο σε περιοδικό που αναλύει τo θέμα τη διαφορετικότητα, την ισότητα και την ένταξη (DEI - Diversity, Equity & Inclusion) σε φαρμακευτικούς χώρους από εργοδοτική σκοπιά, συνάγεται ότι «οι ομάδες που έχουν περιθωριοποιηθεί οικονομικά και κοινωνικά αντιμετωπίζουν δυσμενείς επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία, τη στάση εργασίας και την εργασιακή τους ικανοποίηση». Λόγω της έλλειψης διαφορετικότητας μεταξύ του προσωπικού, οι πρωτοβουλίες της DEI είναι κρίσιμες για τη βελτίωση της εμπειρίας των ασθενών. Καθώς οι ασθενείς γίνονται πιο άνετοι σε περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης, η ανησυχία τους μπορεί να περιοριστεί, οδηγώντας σε καλύτερα αποτελέσματα για την υγεία.

Τώρα σε μια ακόμη πιο σημαντική ερώτηση που έχει να κάνει με το «πώς είναι εφικτό αυτό;» το άρθρο απαντά ότι εκτός από την ευαισθητοποίηση και την προσοχή σε αυτά τα ζητήματα, οι φαρμακοποιοί πρέπει επίσης να δεσμευτούν στην αντιμετώπιση των ανισοτήτων κατά μέτωπο. Σύμφωνα με μια ανάλυση συμπεριφοράς των ρόλων των νοσηλευτών και των φαρμακοποιών στην αντιμετώπιση του δισταγμού στη θεραπεία μεταξύ των ασθενών. «Ένα βασικό εμπόδιο που εντοπίστηκε ήταν η σχέση που είχαν οι νοσηλευτές και οι φαρμακοποιοί με τους ασθενείς τους. Οι ασθενείς ένιωθαν ότι δεν μπορούσαν να συζητήσουν τις ανησυχίες τους με τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης λόγω του φόβου της απόλυσης τους από τη δουλειάς αλλά και της κριτικής απέναντί τους».

Μέσω της ενσωμάτωσης των πρωτοβουλιών της DEI, στοχεύουμε να γεφυρώσουμε αυτό το χάσμα, συμβουλεύει το άρθρο στο Pharmacy Times.

Ως πρακτική, το φαρμακείο πρέπει να προσπαθεί να καλλιεργεί μια ατμόσφαιρα όπου άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα να νιώθουν ότι απολαμβάνουν σεβασμό, υποστήριξη και εκτίμηση. Τα φαρμακευτικά τμήματα των νοσοκομείων θα πρέπει να παροτρυνθούν να εφαρμόσουν τεστ φυλετικής προκατάληψης στο προσωπικό τους και τα αποτελέσματα αυτών των τεστ μπορούν να παρέχουν μια σαφέστερη εικόνα για το πώς αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τα άτομα που ανήκουν σε άλλες ομάδες. Οι διαχειριστές τέτοιων περιπτώσεων και οι κοινωνικοί λειτουργοί στο σύστημα υγείας θα πρέπει να συνεργάζονται στενά στο συγκεκριμένο θέμα επίτευξης αυτής της μετάβασης από πλευράς νοσηλευτών και φαρμακοποιών (σ.σ. προφανώς αναφέρεται στους νοσοκομειακούς φαρμακοποιούς) για να βεβαιωθούν ότι κατανοούν την κατάσταση από την οποία ο ασθενής θα φύγει και θα πάει μετά το εξιτήριο.

Επιπλέον, τα φαρμακεία μπορούν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσουν βοηθήματα επικοινωνίας και να δώσουν προτεραιότητα στις εκθέσεις ενημέρωσης και εκπαίδευσης για την υγεία, σε αυτές τις κοινότητες για να βελτιώσουν την ευαισθητοποίηση των ασθενών σχετικά με τροποποιήσεις του τρόπου ζωής και παράγοντες κινδύνου για την ασθένεια. Και κλείνει το άρθρο με την παρακίνηση οι φαρμακοποιοί να Δημιουργήσουν μια σχέση με τις τοπικές αρχές και να δεσμευτούν να περιορίσουν την παραπληροφόρηση σχετικά με πράγματα όπως για παράδειγμα, τα εμβόλια.

Διαβάστε το άρθρο εδώ.