Γράφει η κ. Κουρουκλίδου Αλεξάνδρα

Επιμελήτρια Β Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος Γ.Ν.Θ.Γ.Παπανικολάου

Επιστημονικός συνεργάτης Α Πανεπιστημιακής δερματολογικής κλινικής ΑΠΘ

Η ψωρίαση είναι μια κοινή, μη μεταδοτική, αυτοάνοση νόσος που αφορά στο 3% περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού και μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη ζωή των ασθενών σε καθημερινή βάση. Η συχνότερη  κλινική μορφή της (η οποία αντιστοιχεί στο 80% περίπου των περιστατικών), είναι η ψωρίαση κατά πλάκας, που χαρακτηρίζεται από ροδόχροες πλάκες, καλυπτόμενες από αργυρόχροα λέπια. Οι περιοχές του σώματος που επηρεάζονται συχνότερα είναι το τριχωτό της κεφαλής, οι αγκώνες, τα γόνατα και ο κορμός. Η κλινική εικόνα της ψωρίασης ποικίλει ανάλογα με τη μορφή και την εντόπιση της (άκρα, παλάμες- πέλματα, πτυχές, όνυχες), ωστόσο τα κυριότερα κλινικά σημεία και συμπτώματα είναι το ερύθημα, η υπερκεράτωση με συνοδό απολέπιση και ο κνησμός. Η πλειοψηφία των περιπτώσεων ψωρίασης εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 40, τις περισσότερες φορές σε ηλικία 20 έως 30 ετών, ενώ παρατηρείται μία ακόμα κορύφωση γύρω από την ηλικία των 50-60 ετών.

Η ψωρίαση δεν αποτελεί απλώς μία δερματική πάθηση και ένα αισθητικό πρόβλημα, αλλά μια επίμονη, χρόνια και μερικές φορές οδυνηρή ασθένεια, η οποία μπορεί να επηρεάσει ακόμη και τις μικρότερες πτυχές της ζωής των ανθρώπων σε καθημερινή βάση.

Συγκεκριμένα, η νόσος έχει αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής του ασθενούς, συμπεριλαμβανομένης της σημαντικής επίδρασης στην καθημερινή ζωή, τη συναισθηματική ευημερία και την απόλαυση της ζωής.

Περίπου το 30% των ασθενών με ψωρίαση έχουν ή θα αναπτύξουν ψωριασική αρθρίτιδα,  προσβολή των αρθρώσεων με εξουθενωτικά συμπτώματα για τον ασθενή που περιλαμβάνουν πόνο και δυσκαμψία. Η ψωριασική αρθρίτιδα, ακόμη κι αν οι δερματικές βλάβες είναι μικρής έκτασης και βαρύτητας, πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και σωστά καθώς  προκαλεί σοβαρές και μη αναστρέψιμές βλάβες στις αρθρώσεις. Η ψωρίαση συνδέεται επίσης με άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, οι καρδιακές παθήσεις και η κατάθλιψη. Ακόμα, οι ψωριασικοί ασθενείς είναι συχνά παχύσαρκοι, επιρρεπείς στο κάπνισμα και εμφανίζουν υψηλά ποσοστά καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως στεφανιαία νόσο ή και έμφραγμα του μυοκαρδίου. Λόγω της συστηματικότητας της νόσου οι συννοσηρότητες αυτές παρουσιάζονται νωρίς ηλικιακά, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, γεγονός που επηρεάζει το προσδόκιμο ζωής των ασθενών.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε γιατί η έγκαιρη θεραπευτική αντιμετώπιση της ψωρίασης και των συννοσηροτήτων είναι υψίστης σημασίας, καθώς συμβάλει σημαντικά στη μείωση της επιβάρυνσης από τη νόσο και την αύξηση του οφέλους σε μακροπρόθεσμη βάση για τον ασθενή.

Ο ρόλος του δερματολόγου είναι κομβικός για την έγκαιρη και σωστή διάγνωση της ψωρίασης, ώστε να αποφασίσει για την κατάλληλη θεραπεία του ασθενούς μέσα από   τη   θεραπευτική   συμμαχία   γιατρού-ασθενούς.   Πολύ   σημαντικό   ρόλο   παίζει   η συμμόρφωση του ασθενούς στο να ακολουθήσει τη θεραπεία που θα του προτείνει ο γιατρός, καθώς σε περίπτωση διακοπής της, τα συμπτώματα θα επανέλθουν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Η θεραπευτική φαρέτρα της ψωρίασης έχει εμπλουτιστεί με τους λεγόμενους βιολογικούς παράγοντες. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες παραγόντων, όπως οι αντί ΤΝF παράγοντες (με κύριους εκπρόσωπους, την Ετανερσέπτη, την Ανταλιμουμάμπη και την Ιφλιξιμάμπη), η αντί IL12/23 (με εκπρόσωπο την Ουστεκινουμάμπη) και πιο πρόσφατα, ο αναστολέας της IL-17A, (με εκπρόσωπο τη Σεκουκινουμάμπη). Οι βιολογικοί παράγοντες αντιμετωπίζουν ολιστικά τη νόσο, λειτουργώντας στοχευμένα στον μηχανισμό της φλεγμονής που είναι υπεύθυνη για την εμφάνισή της, αναστέλλοντας παράλληλα την εξέλιξη των συνοδών νοσημάτων, όπως η ψωριασική αρθρίτιδα.

Χάρη στις εξελίξεις της δερματολογίας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι με ψωρίαση μπορούν να εξασφαλίσουν μία καλύτερη ποιότητα ζωής. Με την έγκαιρη παραπομπή στον δερματολόγο και τον σχεδιασμό της κατάλληλης θεραπείας, η ψωρίαση πλέον μπορεί να αντιμετωπιστεί και οι πάσχοντες να απολαύσουν μία καλύτερη ποιότητα ζωής.