ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

Χριστούγεννα στο...περίμενε από τον ΕΟΠΥΥ για τους πλημμυροπαθείς φαρμακοποιούς που αγωνίζονται να ορθοποδήσουν

Χριστούγεννα στο...περίμενε από τον ΕΟΠΥΥ για τους πλημμυροπαθείς φαρμακοποιούς που αγωνίζονται να ορθοποδήσουν

Η Αικατερίνη Αλεξοπούλου από τη Σύμη και η Τζίνα Γκίνη από τη Μάνδρα Αττικής μιλάνε για την περιπέτειά τους στο DailyPhatrmaNews

 

Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

 

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα και το DailyPharmaNews έκανε ένα μικρό ταξίδι σε δύο σημεία της χώρας που περίπου ένα χρόνο πριν δοκιμάστηκαν από τις φονικές πλημμύρες μιλώντας με δύο γυναίκες φαρμακοποιούς που βρέθηκαν από τη μία στιγμή στην άλλη να χάσουν το φαρμακείο τους και να αναγκαστούν κυριολεκτικά να το ξαναχτίσουν από το μηδέν.

Μπορεί να έτυχε αλλά τα όσα ανέφεραν οι δύο φαρμακοποιοί έχουν κάποια κοινά στοιχεία που τελικά καταλήγουν σ’ ένα μήνυμα αισιοδοξίας που όλοι έχουμε ανάγκη τέτοιες μέρες. Μίας αισιοδοξίας που δυστυχώς δεν προκύπτει από τον τρόπο που λειτουργεί το ελληνικό κράτος αλλά από τον τρόπο που πολλές φορές τα άτομα και η κοινωνία αντιδρούν για να καλύψουν την απουσία του κράτους.

Το ταξίδι ξεκίνησε από τη Σύμη, ένα μικρό νησί των Δωδεκανήσων, όπου η κ. Αικατερίνη Αλεξοπούλου η οποία διατηρεί το ένα από τα δύο φαρμακεία του νησιού ήταν εκείνη που της έτυχε να ζήσει το τι σημαίνει μανία της φύσης. Η ίδια δεν θέλει να θυμάται, θέλει να ξεχάσει ό,τι της συνέβη καθώς, όπως λέει, η καταστροφή που βίωσε «δεν ήταν μερική ούτε μου χάλασαν κάποια πράγματα. Ήταν ολική καταστροφή. Όλο το εμπόρευμα, όλος ο εξοπλισμός, τα πάντα όλα. Ακόμη και το κτίριο, όπου στεγαζόμασταν, υπέστη ζημιές και χρειάστηκε να αλλάξουμε γυψοσανίδες σε κάποια σημεία. Άδειασα όλο το φαρμακείο. Έμειναν τέσσερις τοίχοι οι οποίοι μετά έπρεπε και να φτιαχτούν».

Σε ό,τι αφορά το κόστος της ζημιάς η κ. Αλεξοπούλου ανέφερε ότι «απέφυγα να το υπολογίσω, αλλά ήταν αρκετά μεγάλο, γύρω στις 40 – 50.000 ευρώ».  Ένα τεράστιο ποσό για ένα φαρμακείο ενός ακριτικού νησιού που στην ουσία έχει αυξημένη κίνηση μόνο την τουριστική περίοδο. «Το ποσό αυτό, όπως καταλαβαίνετε, δεν αναπληρώνεται. Και δεν είμαι ένα φαρμακείο που δουλεύει δώδεκα μήνες το χρόνο. Δουλεύει περισσότερο την καλοκαιρινή σεζόν, οπότε για μένα ήταν ένα μεγάλο πλήγμα. Έπρεπε να περιμένω την επόμενη σεζόν για να ξαναδουλέψω, ας το πούμε έτσι».

Ωστόσο έκανε τα πάντα και κατάφερε να επαναλειτουργήσει μέσα σε έναν μήνα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2017. Σε αυτήν την προσπάθεια, όπως είπε, υπήρξε στήριξη και σε χρηματικά ποσά αλλά και σε εμπορεύματα τόσο από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Δωδεκανήσου και τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο όσο και από κάποιες εταιρείες. Μάλιστα, όπως είπε στο κομμάτι των εταιρειών «υπήρξε βοήθεια από τις εταιρείες που συνεργάζομαι αλλά και από άλλες εταιρείες που δεν είχα συνεργαστεί ποτέ». Συνολικά όλη αυτή η στήριξη είχε ως αποτέλεσμα να καλυφθεί ένα σημαντικό μέρος της ζημιάς γύρω στο 1/3 αυτής.

Το παράπονο της κ. Αλεξοπούλου ωστόσο είναι ο τρόπος αντιμετώπισης που είχε από τον ΕΟΠΥΥ. Είναι πραγματικά εκπληκτικό αλλά δεκατρείς μήνες μετά και παρά τις οχλήσεις των εκπροσώπων του κλάδου με πιο πρόσφατη εκείνη του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου που έθεσε το ζήτημα σε συνάντηση που είχε με τον υπουργό Υγείας κ. Ανδρέα Ξανθό, (δες εδώ) για την κατ’ εξαίρεση αποζημίωση υποβολών συνταγών φαρμάκων γνωματεύσεων Υγειονομικού Υλικού, Σ.Ε.Δ  και Ιατροτεχνολογικών ΕΟΠΥΥ, χωρίς την συνοδεία φυσικών αρχείων τα οποία είχαν υποστεί μερική ή ολική καταστροφή από τις πλημμύρες, η αποζημίωση ακόμη εκκρεμεί. «Δεν βοηθήθηκα», αναφέρει η κ. Αλεξοπούλου. «Καταρχάς δεν μου έχουν πληρώσει ακόμη τις συνταγές που χάθηκαν για τις οποίες έκοψα τιμολόγιο και φορολογήθηκα. Αυτά τα λεφτά δεν τα έχω πάρει». Το αστείο είναι ότι το ποσό είναι ελάχιστο μπροστά σε αυτό της συνολικής ζημιάς, γύρω στα 1.000 ευρώ, ωστόσο δεν έχει δοθεί.

Μπορεί να φαίνεται ίσως περίεργο το γεγονός ότι η εκτίμηση της ζημιάς που υπέστη η κ. Αλεξοπούλου δεν ήταν ακριβής αλλά φαίνεται ότι αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που κανείς αντιδρά σε ένα τόσο σοβαρό πλήγμα στη ζωή του. «Δεν ήθελα να ασχοληθώ με το κομμάτι αυτό. Δεν είχα τα ψυχικά αποθέματα για να το κάνω.  Δεν ήθελα καθόλου. Ήθελα απλά να λειτουργήσω σαν να ξεκινούσα από το μηδέν» σημείωσε η κ. Αλεξοπούλου που πάντως από όλη αυτήν την περιπέτεια διδάχθηκε πράγματα και γι’ αυτό θέλησε μέσω του DailyPharmaNews να δώσει μία συμβουλή στους συναδέλφους της φαρμακοποιούς σε όλη τη χώρα. «Πρώτο και βασικό που θα συμβούλευα οποιονδήποτε νέο ανοίγει τώρα φαρμακείο είναι να κάνει ασφάλεια». Και δίνει αυτήν τη συμβουλή γιατί η ίδια δεν είχε ασφάλεια και «αυτό, όπως λέει ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα σαν νέα στο χώρο. Πρέπει όποιος ξεκινά να έχει ασφάλεια. Αυτό είναι πάρα πολύ βασικό γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται και ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι
“αυτό δεν θα συμβεί σ’ εμένα”. Αυτή τη στιγμή δεν θα είχα πρόβλημα ούτε θα πήγαινα πίσω οικονομικά ούτε τίποτε, εάν είχα κάνει μία ασφάλεια. Είναι πάρα μα πάρα πολύ βασικό. Δυστυχώς δεν έκανα γιατί σ’ ένα νησί τριών χιλιάδων κατοίκων δεν μπορεί να πάει το μυαλό σου ότι θα συμβεί κάτι τόσο τραγικό. Απλά δεν πάει».

Αυτή τη συμβουλή έδωσε και η δεύτερη φαρμακοποιός με την οποία επικοινώνησε το DailyPharmaNews, η οποία είχε φαρμακείο στην άλλη περιοχή της Ελλάδας που επλήγη από τις πλημμύρες, τη Μάνδρα Αττικής,  όπου υπήρξαν και ανθρώπινα θύματα αποδίδοντας με απόλυτο τρόπο την αναφορά στο επίθετο «φονικές» δίπλα στο πλημμύρες.

Η κ. Τζίνα Γκίνη ήταν μία από τους οκτώ φαρμακοποιούς στην περιοχή Μάνδρας – Νέας Περάμου που υπέστησαν ολική καταστροφή. Η κ. Γκίνη ήταν μάλιστα από τους πλέον άτυχους φαρμακοποιούς της περιοχής και το γιατί προέκυψε από τα όσα μας είπε. Καταρχήν, όπως ανέφερε το φαρμακείο της το οποίο βρισκόταν στην οδό Στρατηγού Νικολάου Ρόκα «ήταν από τα φαρμακεία που έσκασε το νερό ουσιαστικά στην πρόσοψή του και έπεσαν και αυτοκίνητα πάνω στην τζαμαρία του. Βρισκόταν κοντά στο σημείο που περνάει το ρέμα. Στο δρόμο του προς την κατηφόρα. Σε εμάς βέβαια ήρθαν τα απόνερα. Όμως δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Καταστράφηκαν τα πάντα». Εδώ το κόστος της ζημιάς «στο πολύ περίπου ήταν γύρω στις 100.000 ευρώ και κάτι».

Σήμερα, ένα χρόνο και κάτι από την ημέρα της καταστροφής η κ. Γκίνη προσπαθεί να επουλώσει πληγές. Δυστυχώς, όπως ανέφερε –και αυτό ακριβώς είναι ένα κοινό στοιχείο με την περίπτωση της κ. Αλεξοπούλου- «εγώ προσωπικά επειδή δεν ήμουν ασφαλισμένη, δεν έχω αποζημιωθεί για κάτι, έχω φτιάξει ξανά το φαρμακείο αλλά δυστυχώς πέρα από την πλημμύρα του Νοεμβρίου πλημμυρίσαμε ξανά και τον Ιούνιο. Ουσιαστικά ό,τι φτιάξαμε, ένα μικρό μέρος ξαναχάθηκε και τώρα πλέον έχω έρθει και λειτουργώ σ’ έναν άλλο χώρο», όπου πλέον λειτουργεί έχοντας ασφαλιστεί. Βεβαίως, σε ό,τι αφορά το θέμα της ασφάλισης η. κ. Γκίνη εξήγησε ότι «εδώ, στην Μάνδρα δεν ασφάλιζαν για πάρα πολύ καιρό γιατί ήταν “κόκκινη περιοχή”. Από τη στιγμή που “άνοιξαν” οι ασφάλειες έκανα κι εγώ, αμέσως. Δεν είναι ωστόσο μόνο αυτό που σου αφήνει μία τέτοια καταστροφή. Να πεις δηλαδή ότι “θα ασφαλιστώ την επόμενη φορά”. Είναι πολύ πιο βαθύ το θέμα. Θα έλεγα ότι η καταστροφή δεν με βοήθησε σε κάτι. Μου άφησε μία τεράστια πληγή. Το βάζω στο θέμα τύχης και δεν το σκέφτομαι παραπέρα».

Γενικά η κ. Γκίνη δηλώνει ικανοποιημένη από τη στήριξη που έλαβε από τον κόσμο και τους συναδέλφους της. «Δεν έχουμε παράπονο. Και από όλες της περιοχές της Αττικής αλλά και εκτός Αττικής, πανελλαδικά υπήρξε κινητοποίηση για την υποστήριξή μας». Και στην περίπτωση αυτή η στήριξη που υπήρξε έφτασε να καλύψει ένα μέρος της ζημιάς, «περίπου το 1/3 ή και λιγότερο».

Όσον αφορά τον ΕΟΠΥΥ και η κ. Γκίνη δεν έχει αποζημιωθεί ακόμη, αν και περιμένει ένα όχι τεράστιο αλλά σημαντικό ποσό που θα τη βοηθούσε στην προσπάθειά της να ορθοποδήσει και πάλι.

Το DailyPharmaNews ζήτησε από τις δύο φαρμακοποιούς να στείλουν ένα μήνυμα, μία ευχή στους αναγνώστες του.

Η κ. Αλεξοπούλου τόνισε ότι «η ανθρώπινη ζωή είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. Όταν είσαι καλά και έχεις την υγεία σου και ανθρώπους που σε αγαπάνε κοντά σου όλα τα υπόλοιπα μπορείς να τα φτιάξεις, όλα τα υπόλοιπα φτιάχνονται». Και αυτό το ανέφερε, όπως εξήγησε γιατί η ίδια θεωρεί ότι τη μεγαλύτερη στήριξη σε όλα τα επίπεδα την πήρε σε αυτήν την περιπέτειά της  από τους ανθρώπους της, την οικογένειά της.

Από την πλευρά της η κ. Γκίνη ευχήθηκε «πάντα υγεία και όλες τις δυσκολίες, τις ατυχίες να τις αφήνουμε πίσω μας».