Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Αφορμή για σχόλια έδωσαν οι πρόσφατες εξελίξεις στην υπόθεση της Novartis σε εκπροσώπους των φαρμακοποιών να θυμηθούν τον καυγά που υπήρξε μεταξύ γιατρών και φαρμακοποιών για το ζήτημα της συνταγογράφησης με βάση, όχι την εμπορική ονομασία του φαρμάκου αλλά με βάση τη δραστική του ουσία.

Την αντιπαράθεση αυτή που χρονολογείται από το 2012-2013, όταν και τελικά εφαρμόστηκε η υποχρεωτική συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία επικαλέστηκε ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής κ. Κώστας Λουράντος σε άρθρο που ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook στις 4 Ιανουαρίου.

Στο εν λόγω άρθρο με τίτλο  «Παιχνίδια εξουσίας!» ο κ. Λουράντος συνδέει το κεντρικό πρόσωπο των ημερών στις εξελίξεις της υπόθεσης Novartis κ. Νίκο Μανιαδάκη με τις επιδιώξεις της τρόικας στο χώρο του φαρμάκου που, όπως αναφέρει είχαν στο στόχαστρό τους την άλωση της Ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, τον αφελληνισμό στον τομέα του φαρμάκου, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η στάση του κ. Μανιαδάκη στο θέμα της συνταγογράφησης με δραστική ουσία.

Γράφει συγκεκριμένα ο κ. Λουράντος:

«Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν και προσπαθώντας να βρω κάποια από τα πολυσυζητημένα σκάνδαλα που είχαν κάποια κατάληξη, διαπίστωσα αυτό που σήμερα όλοι λένε, αλλά που το αναφέρουν μεταξύ … συγγενών και φίλων.

«Όλα τα μεγάλα σκάνδαλα έχουν και μεγάλους προστάτες!»

Ασφαλώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κάθε πτυχή των σκανδάλων, πολύ δε περισσότερο αν πρόκειται για πραγματικά σκάνδαλα ή για … κατασκευασμένα!

Όμως για το σκάνδαλο NOVARTIS με τους προστατευόμενους μάρτυρες και τις …. πολιτικές διώξεις, τις καταγγελίες περί πιέσεων και εκβιασμών, έχουμε να λέμε πολλά και για πολύ καιρό…

Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε και με την τρόικα με την οποία, όπως πληροφορούμε (Αθηναϊκό πρακτορείο) μιλούσε ο προστατευόμενος μάρτυρας κύριος Μανιαδάκης (αναφέρεται ως εντεταλμένος της τρόικα) και με την οποία κατέστρωνε σχέδια για την άλωση της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας, εφαρμόζοντας μια πολιτική αφελληνισμού στο τομέα του φαρμάκου. Ακόμα θυμάμαι την αντίδρασή του εναντίον της συνταγογράφησης με δραστική ουσία και τις μεγάλες κόντρες μεταξύ μας, αφού οι φαρμακοποιοί (και εγώ πολύ έντονα) είχαμε πάρει σαφή θέση υπέρ της!

Δεν αποτελεί επίσης παράδοξο (για να μη πω κάτι χειρότερο) η, επί τεσσάρων υπουργών υγείας, στενή συνεργασία εν είδη συμβούλου του εκπροσώπου της φαρμακοβιομηχανίας και μάλιστα των πολυεθνικών, με το Υπουργείο Υγείας;

Από την άλλη οι προστατευόμενοι μάρτυρες δεν μπορούν να είναι την μία … κουκουλοφόροι ψεύτες, και την άλλη όταν τους βγάζουν τις κουκούλες και αποδεικνύεται η ταυτότητά τους, να ανακρούουν πρύμναν!!! Με αυτόν τον τρόπο χάνεις και όποιο δίκιο έχεις!

Όπως ανέφερα, μέχρι σήμερα, δεν έχω αντιληφθεί κάποια από τα μεγάλα σκάνδαλα που πλήγωσαν την χώρα διεθνώς αλλά και τους Έλληνες οικονομικώς να έχει κάποια κατάληξη…

Δεν μάθαμε τι έγινε με το c4i που το προμηθευτήκαμε για τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004 και μετά από 14 χρόνια παραμένει … μετέωρο! Δεν μάθαμε για το σκάνδαλο της Siemens και τον … δραπέτη Χριστοφοράκο. Δεν μάθαμε για τα εξοπλιστικά και τα υποβρύχια, που όπως έλεγαν … έγερναν! Αλλά και για όσα … μάθαμε, πάντα η πληροφόρηση και η κατάληξη της υπόθεσης, αφορούσε ένα εξιλαστήριο θύμα (όχι ότι δεν ήταν θύμα) ώστε να καλυφθούν οι ευθύνες των υπολοίπων…

Όλα αυτά πλέον δεν προκαλούν καμία εντύπωση, αφού οι κατά καιρούς Κυβερνήσεις φρόντισαν να εμπνεύσουν στον λαό την πεποίθηση πως “κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει” και πως τα μεγάλα λαμόγια έχουν και μεγάλους προστάτες…

Και φθάσαμε σήμερα οι πολιτικοί μας να αλληλοκατηγορούνται για σκάνδαλα που έκαναν οι άλλοι και που οι ίδιοι είναι αθώες περιστερές…

Αλήθεια…

Ποιοι κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα και ποιοι αποφάσισαν για την χάραξη της οικονομικής πολιτικής, των παροχών των εξοπλισμών και των δανεισμών; Ποιοι παράγγειλαν και αγόρασαν όλα αυτά για τα οποία σήμερα καλείται ο Ελληνικός λαός να πληρώσει; Ποιοι πήραν τα δωράκια τους, τα οποία αξέχαστος πρωθυπουργός τα θεωρούσε … δικαίωμα; Ποιοι διόρισαν συμβούλους, άτομα “ειδικής” αποστολής και εξάρτησης; Και ποια ΜΜΕ στάθηκαν στο πλευρό όλων αυτών, διαμορφώνοντας την κοινή γνώμη, ώστε να αισθάνονται συνυπεύθυνοι στο … μεγάλο φαγοπότι, όπως π.χ. με την περίφημη φράση “μαζί τα φάγαμε”! Ποια ΜΜΕ κατηγορούσαν π.χ. τους φαρμακοποιούς ως συντεχνία και σήμερα αγωνίζονται να σώσουν τους εντεταλμένους της τρόικα και τους υπηρέτες του αφελληνισμού;

Κάποιοι σήμερα θυμήθηκαν την δικαιοσύνη, που πράγματι πρέπει να μένει ανεπηρέαστη σε κάθε περίπτωση!!! Όμως ποτέ οι ίδιοι δεν την είδαν έτσι και πάντα προσπάθησαν να “ελέγξουν” πράγματα και καταστάσεις, όταν και όπου τους έπαιρνε…

Και όλα αυτά σε ένα πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που συνεχώς απαξιώνεται και λοιδορείται από αυτούς που δήθεν το υπηρετούν. Και που ζητούν από τους πολίτες να πληρώνουν οι ίδιοι την ασυνέπειά τους, την αναξιοπιστία τους, την υποκρισία τους και τα παιχνίδια εξουσίας».

Λιγόλογος αλλά ιδιαίτερα αιχμηρός για το εν λόγω ζήτημα ήταν και ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Ρεθύμνου κ. Κώστας Βαρδιάμπασης ο οποίος την ίδια μέρα με τον κ. Λουράντο έγραψε στο λογαριασμό του στο facebook τα εξής: «Όταν ο Μανιαδάκης χέρι-χέρι με το Φρουζή δαιμονοποιούσαν τη συνταγογράφηση με δραστική ουσία, αφού αυτό χαλούσε την κατεύθυνση της συνταγογράφησης σε συγκεκριμένη εταιρία. Τότε, έβγαινε κάθε τόσο η Ανεμοδουρά και ο Πατούλης (ακόμα υπάρχουν ανακοινώσεις στην ιστοσελίδα του ΙΣΑ) και μιλούσαν για δήθεν αντιποίηση επαγγέλματος και τρίχες κατσαρές».

Ο κ. Βαρδιάμπασης μάλιστα προχώρησε ένα βήμα παραπέρα αναδημοσιεύοντας στο χρονολόγιό του ανάρτηση γνωστού Παιδοκαρδιολόγου σχετικά με το ρόλο που παίζει η Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας καθώς ο κ. Μανιαδάκης είναι διακεκριμένος Καθηγητής της ΕΣΔΥ. Το κείμενο που αναδημοσίευσε αναφέρει τα εξής:

«Μήπως πρέπει κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δουν τι ακριβώς κάνει και πόσο εξυπηρετεί τη «δημόσια υγεία» η Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ);
Τι σχέσεις έχουν οι οικονομολόγοι υγείας καθηγητές της με τις πολυεθνικές εταιρείες φαρμάκων και ιατρικών συσκευών;
Τι προάγουν και προωθούν στα συνέδρια, στις μελέτες τους και γενικά στις επιστημονικές τους δραστηριότητες;
Μήπως βγάζουν cost-effective, δηλαδή οικονομικά συμφέρουσες για τη χώρα μας, όλες τις νέες πανάκριβες θεραπείες με «καινοτόμα» φάρμακα και συσκευές;
Πόσο προάσπισαν το δημόσιο συμφέρον σε όλη την περίοδο της λεηλασίας της υγείας (2000-2009), αλλά και μετά;
Όλα αυτά τα χρόνια έθετα τα ίδια ερωτήματα γραπτώς, αλλά και δημόσια στα συνέδριά μας, παρουσία των καθηγητών της εν λόγω σχολής, αλλά έμενα χωρίς απάντηση και τελείως μόνος! Το ιατρικό καθηγητικό κατεστημένο δεν είχε και δεν ενδιαφερόταν για τέτοιες απορίες. Αντίθετα, είχε «αρίστη συνεργασία» με το καθηγητικό κατεστημένο της εν λόγω «Εθνικής» Σχολής «Δημόσιας» Υγείας…».

Σαφώς η κουβέντα έχει ανοίξει. Οι φαρμακοποιοί αισθάνονται ότι έχουν υποστεί πολλά στο όνομα της μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης, χωρίς να ευθύνονται για το πάρτυ που είχε στηθεί παρά μόνο ελάχιστα και σε μεμονωμένες περιπτώσεις.

Είναι βέβαιο ότι όσο περνά ο καιρός και καθώς βρισκόμαστε πλέον σε προεκλογική χρονιά και για τον συγκεκριμένο κλάδο καθώς τον ερχόμενο Νοέμβριο θα γίνουν εκλογές για την ανάδειξη των νέων Διοικητικών Συμβουλίων των τοπικών Φαρμακευτικών Συλλόγων, θα ακουστούν περισσότερα και ακόμη πιο ενδιαφέροντα πράγματα.