Ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου, που έχουν θετικές εξετάσεις αίματος για κυκλοφορούν DNA όγκου (ctDNA) μετά τη χειρουργική επέμβαση, μπορεί να βελτιώσουν τις πιθανότητες επιβίωσής τους με την καθημερινή χρήση ενός μη στεροειδούς αντιφλεγμονώδους φαρμάκου, όπως δείχνει νέα έρευνα.
Σε μια μεγάλη μελέτη, ασθενείς με κυκλοφορούν DNA όγκου (ctDNA) μετά τη χειρουργική επέμβαση είχαν χειρότερα αποτελέσματα γενικά.
Αλλά η θεραπεία με το μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες χάπι celecoxib, της Viatris*, παρέτεινε σημαντικά τον χρόνο ζωής των ασθενών χωρίς να υποτροπιάσει ο καρκίνος τους, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο Συμπόσιο Γαστρεντερικών Καρκίνων της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (American Society of Clinical Oncology Gastrointestinal Cancers Symposium), στο Σαν Φρανσίσκο.
Το celecoxib, το οποίο ανήκει σε μια κατηγορία φαρμάκων γνωστών ως αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης 2 (COX-2), έχει συσχετιστεί με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης πολυπόδων του παχέος εντέρου και καρκίνου σε προηγούμενες μελέτες. Γενικά, η σελεκοξίμπη βοηθά στην ανακούφιση του πόνου, του οιδήματος και του πυρετού, που προκαλούνται από την αρθρίτιδα. Η σελεκοξίμπη δρα μέσω της μείωσης του επιπέδου των προσταγλανδινών, που παράγονται από τον οργανισμό και οι οποίες προκαλούν πόνο, οίδημα και πυρετό.
Στην συγκεκριμένη μελέτη, οι 2.526 συμμετέχοντες, ασθενείς με καρκίνο που εντοπιζόταν στο παχύ έντερο και στους κοντινούς λεμφαδένες, υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση και έλαβαν χημειοθεραπεία για τρεις ή έξι μήνες. Οι ασθενείς έλαβαν είτε celecoxib είτε εικονικό φάρμακο καθημερινά για τρία χρόνια.
Ενώ το celecoxib δεν φάνηκε να αποτρέπει την επανεμφάνιση του καρκίνου, σε μια μεταγενέστερη ανάλυση οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε ασθενείς με ctDNA, το φάρμακο βελτίωσε σημαντικά την επιβίωση χωρίς νόσο ή τον χρόνο που χρειάζεται για να υποτροπιάσει ο καρκίνος.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσανότι:
· η υποτροπή αναπτύχθηκε στο 61% της ομάδας του celecoxib και στο 77% της ομάδας του εικονικού φαρμάκου,
· το 44,1% των θετικών σε ctDNA ασθενών στην ομάδα του celecoxib ήταν χωρίς υποτροπή σε τρία χρόνια, σε σύγκριση με το 26,1% των ασθενών στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.
Μετά από έξι χρόνια παρακολούθησης, και αφού ελήφθησαν υπόψη οι ατομικοί παράγοντες κινδύνου των ασθενών, η υποτροπή του καρκίνου ήταν 37% λιγότερο πιθανή με την καθημερινή λήψη celecoxib από ό,τι με ένα εικονικό φάρμακο.
«Αυτή είναι μια από τις πρώτες μελέτες που δείχνουν ότι η κατάσταση του ctDNA έχει προγνωστική χρησιμότητα όσον αφορά την επιλογή ασθενών που ανταποκρίνονται καλύτερα σε ένα φάρμακο», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ. Jonathan Nowak από το Dana-Farber Cancer Institute και το Brigham and Women’s Hospital στη Βοστώνη.
«Αυτά τα ευρήματα θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη μιας εξατομικευμένης προσέγγισης για πρόσθετη θεραπεία για ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου σε πρώιμο στάδιο», σχολίασε ο Dr. Jeffrey Meyerhardt της Dana-Farber Cancer Institute, ο οποίος επίσης εργάστηκε στη μελέτη.
