Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη
Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι μια «σιωπηλή» νόσος που αναπτύσσεται σταδιακά, προκαλώντας ήπιες ενοχλήσεις, χωρίς να δίνει, για πολλά χρόνια, ανησυχητικά συμπτώματα που να προειδοποιούν. Συνήθως η πάθηση υποδιαγιγνώσκεται, καθώς περισσότεροι από τους μισούς πάσχοντες από ΧΑΠ δεν γνωρίζουν τη βαρύτητα της κατάστασή τους!
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ΧΑΠ, ο Δρ. Γεώργιος Κρομμύδας, Πνευμονολόγος – Φυματιολόγος, Μέλος ΔΣ Ένωσης Πνευμονολόγων Ελλάδος και Μέλος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας, μας εξηγεί ποια είναι τα προειδοποιητικά συμπτώματα της νόσου και γιατί είναι σημαντική η έγκαιρη διάγνωσή της από πνευμονολόγο.
Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) αποτελεί φλεγμονώδη νόσο του αναπνευστικού, που προκαλεί χρόνια στένωση και απόφραξη των αεραγωγών, καθιστώντας δύσκολη την αναπνοή. Τα συμπτώματα της ΧΑΠ επιδεινώνονται με το πέρασμα του χρόνου και οι εξάρσεις δύναται να επιταχύνουν την πρόοδο της νόσου. Η διάγνωση τίθεται ΜΟΝΟ με τη σπιρομέτρηση!
Τα αίτια της ΧΑΠ
Το ΚΑΠΝΙΣΜΑ είναι η σημαντικότερη αιτία της ΧΑΠ! Μπορεί όμως η νόσος να προκαλείται από ενδογενείς παράγοντες αλλά και εξωγενείς όπως συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες ή τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της ασθένειας είναι οι περίοδοι επιδείνωσης των συμπτωμάτων, γνωστές ως παροξύνσεις, τις οποίες βιώνει έντονα ο ασθενής με αύξηση των μόνιμων συμπτωμάτων του. Αυτό μπορεί να προκληθεί από λοιμώξεις ή έκθεση σε υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση. Σε αυτές τις περιπτώσεις η χρόνια αγωγή αναβαθμίζεται.
Πότε είναι αναγκαία η επίσκεψη στο πνευμονολόγο
Η νόσος παρουσιάζει μόνιμα συμπτώματα (κατά κανόνα δύσπνοια και χρόνιο βήχα, με ή χωρίς φλέγμα) καθώς και παροξύνσεις με επιδείνωση αυτών. Όταν ο ασθενής παρουσιάζει επίμονη συμπτωματολογία από το αναπνευστικό όπως χρόνιο βήχα, δύσπνοια, εκκρίσεις καθημερινά μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, πρέπει να επισκεφτεί πνευμονολόγο. Χρειάζεται παρέμβαση από πνευμονολόγο για διάγνωση, παρακολούθηση και θεραπεία.
Προλαμβάνεται η ΧΑΠ;
Ναι! Η αποφυγή της έκθεσης στους παράγοντες κινδύνου αποτελεί το πιο σημαντικό βήμα για την πρόληψη της νόσου. Συγκεκριμένα:
-Συνεχής παρότρυνση του ατόμου να σταματήσει το κάπνισμα ( και μέσω των ιατρείων διακοπής καπνίσματος εφόσον αδυνατεί να το επιτύχει μόνος του).
-Μείωση της έκθεσης σε εξωτερική ατμοσφαιρική ρύπανση.
-Πρόληψη εξάρσεων της ΧΑΠ (μέσω των εμβολιασμών).
Είναι σημαντική η διάγνωση της νόσου ώστε να υπάρξει παρέμβαση. Με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή θα υπάρξει σαφής βελτίωση του ασθενούς και αναχαίτιση της εξέλιξης της νόσου. Η ΧΑΠ είναι μια χρόνια νόσος που δε θεραπεύεται. Όμως με τις κατάλληλες παρεμβάσεις που αναφέρθηκαν και τη συμμόρφωση στη μόνιμη αγωγή η νόσος ελέγχεται με συνέπεια να μην εξελίσσεται και να είναι πλέον εφικτή η μείωση της θνητότητας σε σχέση με το παρελθόν.
