Έχοντας κατανοήσει την αξία της ενίσχυσης του ρόλου της Οικογένειας στην Πρόληψη, Διαχείριση, Φροντίδα και Εκπαίδευση αναφορικά με τη νόσο του Σακχαρώδη Διαβήτη, για 2^η χρονιά το μήνυμα της ενημερωτικής εκστρατείας της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ΕΔΕ) κατά του ΣΔ, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Διαβήτη (14 Νοεμβρίου) είναι «Ανακάλυψε, Πρόλαβε, Διαχειρίσου το  Διαβήτη» - «Εμπόδισε την εμφάνιση του στην δική σου Οικογένεια».

Από τη Ρούλα Σκουρογιάννη

«Ο Διαβήτης αφορά κάθε Οικογένεια», είναι το κεντρικό μήνυμα της εκστρατείας ενημέρωσης για το Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ), της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη (IDF), για τα έτη 2018 και 2019. Σύμφωνα με την IDF:

• 1 στους 11 έντεκα ανθρώπους στον κόσμο ζουν με ΣΔ
• 425 εκατομμύρια ενήλικες ζουν με ΣΔ (2017) – 693 εκατομμύρια ενήλικες εκτιμάται ότι θα αυξηθεί ο αριθμός το 2045
• 1 στους 2 ανθρώπους με ΣΔ παραμένουν αδιάγνωστοι (212 εκατ.)
• Περισσότερα από 1 εκατομμύριο παιδιά και έφηβοι, πάσχουν από ΣΔτ1
• Τα 2/3 των ανθρώπων με ΣΔ βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία (327 εκατ.)
• 4 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως προκάλεσε ο ΣΔ (2017)
• Κάθε 8 λεπτά ένας άνθρωπος πεθαίνει από ΣΔ
• Τα 727 δισεκατομμύρια δολάρια, ξεπέρασαν οι δαπάνες για νοσηλεία/θεραπείες παγκοσμίως.

Υποστήριξη της οικογένειας στην ορθή διαχείριση του ατόμου με ΣΔ

Αναφερόμενος στο θέμα αυτό, και κυρίως στη στήριξη του πάσχοντα με χρόνιες επιπλοκές, ο Γενικός Γραμματέας της ΕΔΕ, Ανδρέας Μελιδώνης, Παθολόγος, Συντονιστής - Διευθυντής Α’ Παθολογικής Κλινικής-Διαβητολογικού Κέντρου, Γ.Ν. Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ», τονίζει:  «Οι χρόνιες επιπλοκές του ΣΔ αποτελούν πραγματικά τη μεγάλη μάστιγα της νόσου, καθώς ο ΣΔ διπλασιάζει έως τετραπλασιάζει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων, είναι η 1η αιτία αιμοκάθαρσης, η 1η αιτία αμφ/θειας που οδηγεί σε τύφλωση, η 1η αιτία μη τραυματικού ακρωτηριασμού των κάτω άκρων.  Όλα αυτά οδηγούν σε μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης κατά 8 έτη (όταν ηλικία διάγνωσης είναι τα 40 έτη και κατά 5 έτη όταν ηλικία διάγνωσης τα 60 έτη).  Η καταιγίδα των επιπλοκών αποτρέπεται με την άριστη ρύθμιση του σακχάρου, όπως έδειξαν πολλές μεγάλες μελέτες όπως και με την ρύθμιση των άλλων παραγόντων κινδύνου – συνοδών καταστάσεων (υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, παχυσαρκία), καθώς οι διαβητικοί – πολύ συχνά  έως και 40% εξ αυτών- έχουν και τις τρεις αυτές συνοδές καταστάσεις».

Η οικογενειακή υποστήριξη, όπως επισημαίνει ο κ. Μελιδώνης, ιδίως στα άτομα με ΣΔ με χρόνιες επιπλοκές είναι σημαντική και περιλαμβάνει:
(α) Δημιουργία υγιεινών συνθηκών ζωής και διαβίωσης,
(β) Υποστήριξη στην καθημερινή αγωγή και παρακολούθηση: υπενθύμιση, έλεγχος και συμμόρφωση στις οδηγίες,
(γ) Εκπαίδευση και γνώση όλων των μελών της οικογένειας στις πτυχές του ΣΔ και των επιπλοκών του,
(δ) Πρόσβαση σε προγράμματα και φορείς εκπαίδευσης,
(ε) Δομημένη συναισθηματική υποστήριξη της οικογένειας στο άτομο με ΣΔ.

Επιπλοκές ΣΔ: Τεράστιο το κόστος για το Εθνικό Σύστημα Υγείας

Αναφερόμενος ο κ. Μελιδώνης στο κόστος επιβάρυνσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας από δαπάνες νοσηλείας/θεραπείας, τόνισε «στοιχεία από τη Διεθνή Ομοσπονδία Διαβήτη (IDF) αναφέρουν ότι, για τις ηλικίες 20-79 χρόνια, οι συνολικές δαπάνες αυξήθηκαν από 232 δισ. δολάρια το 2007, στα 727 δισ. δολάρια το 2017.

Στην Ελλάδα, υπολογίσθηκε ότι ο καλά ρυθμισμένος ασθενής με ΣΔ χωρίς επιπλοκές και συννοσηρότητες στοιχίζει ~1.000 Ευρώ/έτος, ο αρρύθμιστος τουλάχιστον 50% επιπλέον, ενώ ο αρρύθμιστος ασθενής με ΣΔ, επιπλοκές και συννοσηρότητες στοιχίζει πάνω από 7.500 Ευρώ/έτος, σύμφωνα με τη μελέτη Hercules».

Το κόστος εκτιμάται ότι είναι υψηλότερο καθώς δεν έχουν συνυπολογισθεί οι δαπάνες που αφορούν το ΣΔτ2 στα παιδιά και τους εφήβους.