Από τη Μαρία Τσιλιμιγκάκη

Προσπάθεια αποκωδικοποίησης των συμπράξεων του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα προσπάθησαν να κάνουν χθες μέλη της κυβέρνησης, της αγοράς και των επαγγελματιών υγείας στο συνέδριο που διοργάνωσε το Πρώτο Θέμα και η ιστοσελίδα ygeiamou.

Όπως επισήμανε ο υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας,  «οι ΣΔΙΤ δεν είναι τίποτα παραπάνω, από ένα χρηματοδοτικό εργαλείο. Σε όλες τις σύγχρονες, μοντέρνες, προηγμένες χώρες, με υψηλού επιπέδου παροχές υπηρεσιών υγείας, στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, εφαρμόζονται αυτά τα μοντέλα. Το Private Public Partnership, αυτή η μεταρρύθμιση θα υλοποιηθεί στη χώρα μας, έτσι ώστε οι πολίτες, ειδικά οι ασθενείς, οι ευπαθείς ομάδες, αυτοί οι οποίοι δεν έχουν και δε μπορούν και χρειάζονται στήριξη, να μπορούν να λαμβάνουν δωρεάν ποιοτικές υπηρεσίες υγείας. Μιλάμε για τη μακροχρόνια μίσθωση μηχανημάτων κατά χρήση και περίπτωση. Είναι μία ΣΔΙΤ που ουσιαστικά είναι leasing και έρχεται να εξυπηρετήσει συγκεκριμένες ανάγκες. Δίνω ένα παράδειγμα: Εάν αυτή τη στιγμή σε ένα νοσοκομείο ο μαγνητικός ή ο αξονικός τομογράφος είναι 30 χρόνων και το κράτος κρίνει ασύμφορη τη συντήρησή του, θα μπορούμε κατά χρήση και περίπτωση με ΣΔΙΤ, με leasing, να πάρουμε μηχανήματα από ιδιώτες. Οι ιδιώτες θα έχουν την ευθύνη της συντήρησής τους, ακόμα και αν χαλάσει μια βίδα».

Ο υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας στη δική του παρέμβαση τόνισε :

«Σήμερα διατίθενται ποσά ύψους 1,8 δισ. ευρώ για την προμήθεια υλικών για τα νοσοκομεία και αυτές είναι δαπάνες που θα πρέπει να ελεγχθούν λεπτομερώς. Σχεδιάζεται επιπλέον η επίλυση του προβλήματος των εγκαταστάσεων αιμοκάθαρσης για κατοίκους απομακρυσμένων περιοχών όπως νησιά της άγονης γραμμής (Κάσος κ.α.) αλλά και η Εύβοια, Πάρος κ.λπ.

Γιατί υπάρχει τόση αντίδραση για τη ΣΔΙΤ; Διότι, κυρίως, δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τι σημαίνουν οι ΣΔΙΤ. Πρόκειται για εργαλεία που μας επιτρέπουν να χρηματοδοτήσουμε κινήσεις απαραίτητες για τη βελτίωση των παροχών στη δημόσια υγεία. Η ΣΔΙΤ δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας. Σε καμία περίπτωση δε μιλάμε για ιδιωτικοποίηση. Το ΕΣΥ περιλαμβάνει τόσο τον κρατικό όσο και τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας και πρέπει να διαχωρίσουμε ότι είναι άλλο ο δημόσιος, άλλο ο κρατικός και άλλο ο ιδιωτικός τομέας. Πλέον τα συστήματα υγείας δεν αξιολογούνται με βάση τα τ.μ. και τις κλίνες, αλλά με βάση τις υπηρεσίες. Η αποζημίωση της υπηρεσίας σχετίζεται με την απόδοση. Πάντως, σε κάθε περίπτωση μιλάμε για την παροχή δημόσιων υπηρεσιών υγείας. Ιστορικά οι μέχρι τώρα συμπράξεις αφορούσαν σε υποδομές. Σήμερα επεκτείνονται σε υπηρεσίες και διαχείριση. Πριν προχωρήσουμε σε μία ΣΔΙΤ θα πρέπει να κάνουμε το value test, να δούμε πόσο κοστίζει σήμερα η παροχή της υπηρεσίας από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα και πόσο κοστίζει η επένδυση και πώς πάνε οι χρηματορροές μετά από αυτή την επένδυση. Δεν υπάρχει κάποια ιδεοληψία για να εφαρμόσουμε συγκεκριμένα συστήματα».

Παρέμβαση στο Συνέδριο έκανε και ο πρόεδρος του ΕΟΦ, Δημήτρης Φιλίππου σημειώνοντας:

«Οι Έλληνες ξοδεύουν όλο και περισσότερα χρήματα για τη θεραπεία νοσημάτων, ασθενειών κ.λπ. επειδή ξοδεύουν ελάχιστα για την πρόληψη σοβαρών παθήσεων. Γι΄αυτό και στην Ελλάδα βρίσκονται παραδοσιακά σε υψηλά επίπεδα φαινόμενα όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η επικίνδυνη οδήγηση κ.λπ.

Η φαρμακευτική πολιτική θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να τροποποιηθεί. Έχουμε φτάσει σε ένα αδιέξοδο, συνέπεια των καταστάσεων που πέρασε η χώρα το προηγούμενο διάστημα. Την προηγούμενη δεκαετία βιώσαμε μια αυτόματη και απότομη αναπροσαρμογή.

Τα βασικά μας προβλήματα είναι η μείωση του ΑΕΠ, η δομική αποδιοργάνωση σαν κράτος, ότι δεν μειώθηκε η φαρμακευτική δαπάνη κατ’ αντιστοιχία του ΑΕΠ και ως αποτέλεσμα δεν υπάρχει ορθολογική φαρμακευτική δαπάνη, δεν διασφαλίζουμε στον Έλληνα ασθενή αυτά που πρέπει να έχει, δηλαδή αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης, πρόσβαση σε υγειονομικές υπηρεσίες και σε απόλυτο αριθμό και πραγματικά, κ.ά.».

Στην ομιλία του ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης αναφέρθηκε στο πρώτο ασφαλιστικό νομοσχέδιο με δύο μελέτες, που αφορούν την βιωσιμότητα του συστήματος και την επάρκεια των συντάξεων, που κατατέθηκε στη Βουλή. «Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση ήρθε για να μείνει και εκπληρώνει όρους βιωσιμότητα μέχρι το 2070. Παράλληλα, εκπληρώνει κάθε όρο της διεθνούς κοινότητας. Μιλάμε για πλήρη εξυγίανση. Η μελέτη λέει ότι η αρχιτεκτονική που έχει το ασφαλιστικό, από τον Γιώργο Κουτρουμάνη, είναι σωστή, είπε ο κ.Βρούτσης. Ο υπουργός Εργασίας τόνισε ότι δεν θα υπάρξουν στο μέλλον μειώσεις συντάξεων, ενώ παράλληλα θα μειωθούν οι εισφορές. Ο νόμος Κατρούγκαλου αποτελεί παρελθόν, είπε ο κ.Βρούτσης και πρόσθεσε: «Όσο περισσότερο μείνω στη δουλειά, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η σύνταξή μου».

Στη δική του παρέμβαση στο Συνέδριο για την υγεία και την ασφάλιση από τον γραμματέα Κοινωνικής Ασφάλισης του ΚΙΝΑΛ ο κ. Γιώργος Κουτρουμάνης είπε:

«Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού ήταν πολύ δύσκολο ζήτημα, λόγω και των πολλών αντιδράσεων, της παγιωμένης κατάστασης με τον ξεχωριστό χώρο που είχε ο καθένας, που λειτουργούσε με τρόπο περισσότερο πελατειακό παρά λειτουργικό».

Σε αυτό το πλαίσιο, είπε ο κ. Κουτρουμάνης, δε χωρά μια αντιπαράθεση μεταξύ κρατικών και ιδιωτικών δομών. Σκοπός του ΕΟΠΥΥ είναι να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ασφαλισμένου. Αν δε μπορεί να το κάνει αυτό, δε πρέπει να περιμένει το κράτος να δημιουργήσει νέες δομές αλλά να αγοράσει τις αντίστοιχες υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα. Την ίδια στιγμή το δημόσιο πρέπει να συμπληρώσει και να ολοκληρώσει τις δομές του για να γίνει ο βασικός πάροχος του ΕΟΠΥΥ και ο ΕΟΠΥΥ να γίνει στρατηγικός αγοραστής του.

Ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, Αθανάσιος Εξαδάκτυλος σημείωσε στη δική του παρουσίαση ότι «το πρόβλημα είναι ότι βλέπουμε ως διαφορετικό το «δημόσιο» από το «κρατικό». Ενώ αυτό που συμβαίνει είναι ότι το 60% των πολιτών εξυπηρετείται από το κρατικό και το 40% εξυπηρετείται από το δημόσιο που περιλαμβάνει τους ιδιώτες μαζί με τον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή το δημόσιο!

Ποιες είναι οι επιδιώξεις μας; Λιγότερες ώρες αναμονής, μεγαλύτερος εύρος υπηρεσιών υγείας και μείωση του κόστους. Με κανόνες διαφάνειας και ισότητας ευκαιριών για κάθε ιδιώτη γιατρό ισότιμα με τα μεγάλα συμφέροντα, μπορούμε να προχωρήσουμε σε συμπράξεις με ισότητα αμοιβών. Τα νοσοκομεία μπορούν να λειτουργήσουν καλύτερα ως ΝΠΙΙ που θα τα κάνει πιο προσιτά σε όλους. Και για να τα πετύχουμε όλα αυτά πρέπει να οργανώσουμε επιτέλους της Πρωτοβάθμαις Φροντίδα Υγείας για την οποία σπαταλήθηκαν πόροι και χρόνος από την προηγούμενη κυβέρνηση χωρίς αποτέλεσμα. Χρειαζόμαστε εξαντλητικό διάλογο για να βρούμε τους τρόπους».