Οι Έλληνες φαρμακοποιοί δηλώνουν αποφασισμένοι να σταθούν στο πλευρό θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας

Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Πρώτη μέρα άρσης των μέτρων στις μετακινήσεις των πολιτών λόγω του κορωνοϊού και η επιστροφή έστω και σε μία παράξενη κανονικότητα με πολλά ερωτηματικά θα δώσει την ευκαιρία μίας ανάσας σε όλους–όλοι ελπίζουν μόνιμης ανάσας- με την έξοδο από έναν ιδιότυπο εγκλεισμό έξι εβδομάδων.

Αυτόν τον «εγκλεισμό» ο καθένας τον βίωσε με διαφορετικό τρόπο αλλά σε όλες τις περιπτώσεις υπήρχε ένας κοινός παρανομαστής.  Το ότι κάποιος βρέθηκε ξαφνικά να ζει μόνος ή με κάποιο ή κάποια άλλα άτομα κλεισμένος σ’ έναν συγκεκριμένο χώρο επί ενάμιση μήνα χωρίς τον απαραίτητο «αέρα» που είχε συνηθίσει να παίρνει από τις δραστηριότητες και την επαφή του με το εξωτερικό περιβάλλον. Αυτή η υποχρεωτική συνύπαρξη όξυνε το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας που με όποια μορφή σωματική ή λεκτική/ψυχολογική είναι ένα υπαρκτό αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων αθέατο πρόβλημα της κοινωνίας. 

Εδώ και δέκα μέρες ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος αποφάσισε επίσημα να μπει μπροστά στον αγώνα κατά της ενδοοικογενειακής βίας υιοθετώντας επίσημα την εκστρατεία «Μάσκα – 19» (δες εδώ) που ξεκίνησε ως ιδέα από το Ινστιτούτο Ισότητας των Κανάριων Νήσων και έχει απλωθεί ήδη σε πολλές χώρες.

Πρόκειται για μία απόφαση που δεν γεννήθηκε στα γραφεία του ανώτατου συνδικαλιστικού φορέα των φαρμακοποιών αλλά αντίθετα προέκυψε από συζητήσεις νέων φαρμακοποιών που σκέφτηκαν ότι μία τέτοια εκστρατεία για να πετύχει στο στόχο της θα έπρεπε να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε τα θύματα να ξέρουν ότι επίσημα ένας ολόκληρος επιστημονικός κλάδος που χρόνια βρίσκεται δίπλα τους, όποτε τον χρειαστούν για κάποιο θέμα υγείας τους, επίσημα στηρίζει την προσπάθειά τους να σπάσουν τη σιωπή τους και να κάνουν κάτι για να βγουν από την αφόρητη πίεση που δέχονται και που εν τέλει πέρα από τις όποιες άλλες πολύπλευρες επιπτώσεις βλάπτει την υγεία τους, ψυχική και σωματική.

To DailyPharmaNews ήρθε σε επαφή με τρεις από τους φαρμακοποιούς που συμμετείχαν στη γέννηση της ιδέας να μπει ο ΠΦΣ μπροστά σε αυτήν την προσπάθεια, επιδιώκοντας να φωτίσει το σκεπτικό αυτής της πρότασης αλλά και να θέσει ορισμένα ερωτήματα για την όλη διαδικασία και τις δυσκολίες της. 

Το σίγουρο απ’ όσα ανέφεραν είναι ότι ήδη και οι τρεις θα πρέπει να νοιώθουν δικαιωμένοι, αφού μόλις σε λίγες μέρες, ήδη κάτι έχει αρχίσει να κινείται και υπάρχουν πλέον οι πρώτες καταγγελίες.

Ο κ. Ντίνος Λιάρας, 37χρονος φαρμακοποιός με φαρμακείο στο Κιλκίς, Διδάκτωρ Φαρμακευτικής Χημείας στο ΑΠΘ ανέφερε πως ήταν μία πρωτοβουλία ορισμένων φαρμακοποιών που είδαν την ιδέα που γεννήθηκε στην Ισπανία και έχει αρχίσει να εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία και την Ιταλία, οι οποίοι φαρμακοποιοί κατέθεσαν κάποιες απόψεις που συζητήθηκαν και τις οποίες άκουσε ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος που προώθησε ένα ενιαίο μοντέλο με το οποίο θα λειτουργήσει η όλη αυτή διαδικασία και στη χώρα μας. «Συνήθως κάπως έτσι γίνονται όλα», παρατηρεί ο κ. Λιάρας. «Κάποιος έχει μία ιδέα που αφορά είτε επιστημονικά είτε άλλου είδους θέματα η οποία συζητείται με άλλους που ασχολούνται ή έχουν κάποια μεγαλύτερη πείρα πάνω στο αντικείμενο, ο καθένας βάζει το λιθαράκι του και έτσι τελικά διαμορφώνεται κάτι κοινό».

Η κ. Γεωργία Τζουλέκη, Φαρμακοποιός από την Αμαλιάδα, με εμπειρία επτά χρόνων στο επάγγελμα διατηρεί φαρμακείο ακριβώς απέναντι από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε το πρώτο θύμα του κορωνοϊού SARS CoV 2 στη χώρα μας και ήταν ένα από τα άτομα που είδαν με πολύ ενδιαφέρον την ιδέα να υπάρξει συμμετοχή των ελλήνων φαρμακοποιών στην εκστρατεία «Μάσκα-19» για τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας.  «Το είχα διαβάσει σε κάποια άρθρα τις προηγούμενες μέρες. Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον και προχώρησα μαζί με άλλους συναδέλφους να κάνουμε μία πρόταση στον ΠΦΣ να μπει μπροστά στο να προχωρήσει αυτή η προσπάθεια και στη χώρα μας με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο», ανέφερε.

Για την κ. Αλεξάνδρα Αντωνοπούλου, Φαρμακοποιό από την Αθήνα που λειτουργεί φαρμακείο στο Χαλάνδρι και είναι στο επάγγελμα 19 χρόνια όλη η ιδέα έχει να κάνει με το ότι ως γυναίκα, εκλέκτορας στον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο θεώρησε ότι «οφείλω να συμβάλλω στη δημιουργία ενός συνδετικού κρίκου βοηθείας ανάμεσα στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας και στους συναδέλφους μου. Είμαστε από τις υγειονομικές μονάδες που έχουμε μεγάλη διασπορά στη χώρα και με αυτόν τον τρόπο βρισκόμαστε δίπλα στην κοινωνία αλλά έχουμε και πολύ στενές προσωπικές σχέσεις πολύ συχνά με τους ασθενείς/ανθρώπους που επισκέπτονται τα φαρμακεία μας. Αυτό λοιπόν είναι το όπλο μας στο να επικοινωνήσουμε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα με πολλά δύσβατα σημεία. Δηλώνουμε ότι είμαστε εδώ και μπορούμε με έναν πολύ διακριτικό τρόπο να επικοινωνήσουμε σ’ ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας ότι είμαστε δίπλα του».

Ο επίσημος τρόπος με τον οποίο ο ΠΦΣ μπήκε μπροστά ήταν λοιπόν ένα ζητούμενο από τους τρεις φαρμακοποιούς. Όπως αναφέρει ό κ. Λιάρας ήταν σημαντικό στην Ελλάδα να προχωρήσει η εκστρατεία μ’ έναν τέτοιο τρόπο ώστε και να γίνεται πιο σωστά, να είναι και κάπως πιο επίσημη και να δίνει έτσι τη δυνατότητα στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας που απευθύνονται στους φαρμακοποιούς να εμπιστευθούν περισσότερο την όλη διαδικασία. Είναι σημαντικό για το θύμα που απευθύνεται στον φαρμακοποιό να το κάνει έχοντας μία επίσημη κάλυψη και όχι απλά έχοντας ακούσει ότι κάπου, κάπως γίνεται αυτό. «Έτσι όπως πάμε να το κάνουμε με την κάλυψη του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου θα αυξήσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου στο όλο εγχείρημα» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Τι είναι όμως η «Μάσκα-19»; Όπως εξηγεί η κ. Τζουλέκη «η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα. Την περίοδο όμως αυτή στις χώρες που έχουν πληγεί από τον κορωνοϊό και έχουν λάβει περιοριστικά μέτρα για την έξοδο των πολιτών από το σπίτι και τις μετακινήσεις τους φαίνεται να έχουν  αυξητική τάση τέτοια περιστατικά για διάφορους λόγους τους οποίους έχουν εξηγήσει και πολλοί ψυχολόγοι κατά καιρούς. Δυστυχώς σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι τα θύματα είναι εγκλωβισμένα στο σπίτι μαζί με τον θύτη τους καθώς δεν μπορούν να βγουν έξω και αδυνατούν να ζητήσουν και βοήθεια. Σε πολλές περιπτώσεις τους είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατον να απευθυνθούν και μέσω τηλεφώνου σε κάποια αρμόδια αρχή για βοήθεια. Σκέφτηκαν λοιπόν κάποιοι φαρμακοποιοί στην Ισπανία ότι με δεδομένο πως τα φαρμακεία είναι από τα ελάχιστα καταστήματα που έμειναν ανοικτά και μπορεί ο κόσμος να έχει πρόσβαση, ότι θα μπορούσαν τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας να έχουν τη δυνατότητα προσερχόμενοι σ’ ένα φαρμακείο και εφόσον δεν τους ήταν εύκολο να εκφραστούν ελεύθερα, να επικοινωνήσουν το πρόβλημά τους κάνοντας χρήση μίας κωδικής λέξης που ταιριάζει με το όλο κλίμα και αυτή ήταν το «Μάσκα -19». Η αναφορά αυτής της κωδικής λέξης σημαίνει ότι έχω πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας και χρειάζομαι βοήθεια. Σε αυτή τη λογική σκεφτήκαμε ότι και εμείς ως Έλληνες φαρμακοποιοί θα έπρεπε να αγκαλιάσουμε αυτήν την πρωτοβουλία και να την εφαρμόσουμε και εμείς στα φαρμακεία μας».

Και ενώ πλέον επιστρέφουμε σε μία κανονικότητα αυτό δεν σημαίνει ότι η εκστρατεία αυτή χάνει την αξία της. Οι φαρμακοποιοί πιστεύουν έτσι κι αλλιώς στην αξία της καλής επικοινωνίας που έχουν με τους ανθρώπους που μπαίνουν στα φαρμακεία τους κάτι που σαφώς είναι ένα «όπλο» για να πετύχει αυτή η προσπάθεια Στο ερώτημα του εάν μπορεί ο φαρμακοποιός να αναλάβει και έναν τέτοιο ρόλο μεσολαβητή που θα δώσει μία επιπλέον διέξοδο στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας να φέρουν στην επιφάνεια το πρόβλημά τους η απάντηση για την κ. Τζουλέκη έρχεται αυθόρμητα. «Φυσικά!»

«Τα φαρμακεία, όπως λέει, είναι προσβάσιμα στους πολίτες, έχουν πολύ μεγάλη διασπορά σε όλη την Ελλάδα και φυσικά έχουν τους φαρμακοποιούς που είναι επιστήμονες, έχουν πολύ υψηλό μορφωτικό επίπεδο είναι κοντά στους ασθενείς αλλά και γενικότερα στον πολίτη και φυσικά μπορούν να κατευθύνουν και διακριτικά και υπεύθυνα αυτόν ο οποίος το έχει ανάγκη να βρει μία διέξοδο σ’ ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα. Άλλωστε στις περισσότερες περιπτώσεις έχουμε μία οικειότητα με τον κόσμο επομένως μπορεί να συζητήσει ενδεχομένως και κάποια προβλήματα που έχει μαζί μας».

Τι γίνεται όμως όταν εργάζεσαι σε μία μικρή κοινωνία, όπου όλοι λίγο πολύ γνωρίζονται μεταξύ τους; .

«Για εμάς σίγουρα θα είναι πιο δύσκολο σε σύγκριση με την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή άλλες μεγάλες πόλεις, απαντά ο κ. Λιάρας. Στην Αθήνα κάποια κυρία – θύμα ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να πάει από τη Νέα Σμύρνη σ’ ένα φαρμακείο στην Πλάκα, για παράδειγμα. Σίγουρα εδώ είναι πιο δύσκολο. Αλλά και εδώ υπάρχουν κάποιες δυνατότητες γιατί εν τέλει τα φαρμακεία είναι τόσο πολλά. Υπάρχει όμως και η τηλεφωνική δυνατότητα. Απλά εκεί ελλοχεύει ο κίνδυνος να μη γίνει σωστά η ταυτοποίηση του καταγγέλλοντος, να πρόκειται για κάποια φάρσα κτλ. Καλό λοιπόν είναι να γίνεται η καταγγελία με αυτοπρόσωπη παρουσία. Γι’ αυτό άλλωστε κάναμε και τη σχετική φόρμα παραγγελίας «Μάσκας – 19» έτσι ώστε το θύμα να συμπληρώνει τα στοιχεία του και να υπογράφει με τη λογική ότι έτσι αποφεύγεται ο κίνδυνος μετά την καταγγελία, είτε επειδή συνέβη κάτι στο σπίτι είτε επειδή το όποιο πρόβλημα επιλύθηκε είτε επειδή υπήρξε κάποια πίεση από το θύτη, το θύμα να το μετανιώσει και έτσι ο φαρμακοποιός να βρεθεί εκτεθειμένος».

Για τις δύσκολες περιπτώσεις πιο μικρών κοινοτήτων όπου ο φαρμακοποιός μπορεί να ταυτοποιηθεί εύκολα ως μεσολαβητής προς το θύμα για την καταγγελία του θύτη του ο κ. Λιάρας προτείνει ως εναλλακτική λύση το να απευθυνθεί το θύμα ενδοοικογενειακής βίας σ’ ένα φαρμακείο μέσω email για να συμπληρώσει τη φόρμα ή να φροντίσει να βρει κάποια φόρμα από κάποιο άλλο φιλικό του πρόσωπο και να τη στείλει κάποια στιγμή που θα βρει την ευκαιρία σε κάποια άλλο φαρμακείο που να μην είναι τόσο κοντά κ.ο.κ.  «Για παράδειγμα μου ήρθε εμένα, όπως αναφέρει, μία παραγγελία ‘Μάσκας – 19’ από τη Θεσσαλονίκη, εγώ θα την προωθήσω, άμα έχει τα απαραίτητα στοιχεία και την υπογραφή του ατόμου που κάνει την καταγγελία. Επαναλαμβάνω όμως ότι το καλύτερο είναι να γίνεται όλη αυτή η διαδικασία με δια ζώσης επαφή. Άλλωστε εάν κάποιος σου στείλει ένα email δεν είναι εύκολο να διαπιστώσεις την ακρίβεια των στοιχείων. Όλη αυτή η προσπάθεια βασίζεται στην πολύ καλή σχέση που αναπτύσσεται στην πορεία του χρόνου μεταξύ του πελάτη/ ασθενή και του φαρμακοποιού του».

Και οι τρεις φαρμακοποιοί θεωρούν ότι οι αρμόδιες αρχές θα βρίσκονται κοντά τους και θα τους προστατεύουν σε αυτήν την προσπάθειά τους να βοηθήσουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας.  «Θεωρητικά,» αναφέρει η κ. Αντωνοπούλου, «όταν φτάσει η πληροφορία αυτή στην Αστυνομία, αυτή θα έρθει σε επαφή με το θύμα χωρίς όμως να αναφέρει ποτέ σε κάποιον ή στο θύτη την πηγή της ενημέρωσής της. Όπως εμείς κρατάμε στον εγκέφαλό μας ως φαρμακοποιοί προσωπικά δεδομένα των ασθενών μας με εμένα για παράδειγμα να ξέρω ποιος παίρνει αντικαταθλιπτικά, ποιος κάνει εξωσωματική, ποιος έχει κάνει μία επέμβαση που δεν θέλει να γνωρίζει ούτε το οικογενειακό του περιβάλλον έτσι και αυτό είναι μέρος της δουλειάς της Αστυνομίας να κρατήσει κρυφό το ποιος άνθρωπος έδωσε αυτήν την πληροφορία ότι κάποιος ζητά βοήθεια ως θύμα ενδοοικογενειακής βίας».

Δυσκολίες υπάρχουν και για έναν φαρμακοποιό στην πόλη.  Η κ. Αντωνοπούλου έχει βιώσει την εμπειρία να ακούει τέτοιες ιστορίες. Ακόμη και αυτό είναι δύσκολο. «Είναι δύσκολη η θέση μου, όταν βρίσκομαι να ακούω μία τέτοια ιστορία και το δυστυχώς το λέω γιατί φοβάμαι ότι είναι πολύ πιο συχνό το φαινόμενο από τα στοιχεία που έχω δει και ακούσει. Όμως αυτή η προσωπική σχέση είναι ο λόγος που έχω ζήσει την εμπειρία τέτοιων περιστατικών». Όντας δεύτερης γενιάς φαρμακοποιός, είχε και τον πατέρα της  να της έχει πει ότι του είχαν αναφερθεί τέτοια περιστατικά γιατί και εκείνος ήταν αγαπητός φαρμακοποιός της γειτονιάς. Αυτή η ιδιαίτερη σχέση προφανώς έχει τις δυσκολίες της για έναν φαρμακοποιό είτε είναι στην επαρχία είτε στην πόλη.

Πάντως ενώ θεωρεί ως απόλυτα δικαιολογημένο, κάποιος στην επαρχία να αισθάνεται πιο ευάλωτος λόγω των κλειστών κοινωνιών να μπει στο στόχαστρο του θύτη ως ύποπτος να έχει βοηθήσει το θύμα να προβεί σε καταγγελία της κακοποίησής του, η κ. Αντωνοπούλου σημειώνει ότι «εξαιτίας του φόβου δεν μπορούμε να σταματήσουμε να θέλουμε να βοηθήσουμε τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας που ζητούν τη βοήθειά μας. Εμείς το επικοινωνούμε τώρα και μπορεί αυτό να εδραιωθεί και να είναι ένας τρόπος ώστε οι άνθρωποι που βρίσκονται σε αυτήν τη δύσκολη θέση να γνωρίζουν πλέον ότι το φαρμακείο και ο φαρμακοποιός βρίσκεται κοντά τους σε οποιοδήποτε χρόνο, ανεξάρτητα με την περίοδο αυτή που διανύουμε».

Ο κ. Λιάρας εκτιμά ότι η όλη αυτή προσπάθεια θα τρέξει πιο γρήγορα στις μεγάλες πόλεις και στη συνέχεια θα ακολουθήσει και η επαρχία, όπως συμβαίνει συνήθως καθώς στην επαρχία υπάρχει ακριβώς η δυσκολία ότι οι κοινωνίες είναι πιο μικρές και λίγο πολύ γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους και ανοίγουν πιο δύσκολα τα στόματα για τέτοιου είδους προβλήματα.

Ωστόσο θεωρεί ότι η «Μάσκα-19» μπορεί να έχει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Είναι ένας από τους πιο ουσιαστικούς τρόπους που ο φαρμακοποιός μπορεί να δείξει το κοινωνικό του πρόσωπο και με δεδομένο ότι δεν θα έχει ιδιαίτερη προβολή είναι ξεκάθαρο ότι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «το κάνουμε πραγματικά για να βοηθήσουμε τον κόσμο και πιστεύουμε ότι θα μας νιώσει ακόμη περισσότερο κοντά του».

Η κ. Αντωνοπούλου στην ίδια λογική ξεκαθαρίζει δε ότι «οι φαρμακοποιοί δεν θέλουμε να μπούμε μέσα σε οικογένειες. Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε ανθρώπους που ζητούν τη βοήθειά μας. Καταλαβαίνετε τη διαφορά; Είναι πολύ λεπτό το σημείο. Και πραγματικά όντως πολύ συχνά μπορεί κάποιος να πει κάτι σε εμάς και όταν εμείς προσπαθήσουμε να τον βοηθήσουμε, να του δώσουμε κατευθυντήριες να κάνει πίσω και να αποφασίσει να μην προχωρήσει. Δυστυχώς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που δεν τολμάει».          

Και η κ. Τζουλέκη εκφράζει τη βεβαιότητά της ότι η εκστρατεία αυτή θα βοηθήσει. «Σίγουρα θα βοηθήσει. Οποιαδήποτε ενημερωτική εκστρατεία έχει έναν αντίκτυπο πάντα, έστω κι αν αυτός ο αντίκτυπος αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων. Όσο πιο συχνά λέμε κάτι, τόσο πιο μεγάλη δύναμη παίρνει κάποιος που μέσα του παλεύει να πάρει μία απόφαση για να την πάρει και να προχωρήσει. Επίσης μία εκστρατεία ενημέρωσης για την ενδοοικογενειακή βία από την πλευρά του φαρμακοποιού είναι κάτι που ενδεχομένως κάποιοι να μην το είχαν σκεφτεί. Μας γνωρίζουν, μας έχουν στο μυαλό τους έτσι κι αλλιώς ως άτομα που μπορούν να εμπιστευτούν την υγεία τους αλλά ενδεχομένως να μην έχουν σκεφτεί ότι μπορούν να μας εμπιστευτούν και κάτι άλλο που αφορά την προσωπική τους ζωή που οι ίδιοι το θεωρούν ακόμη πιο προσωπικό και δεν είναι εξ’ ολοκλήρου στο αντικείμενό μας. Παρόλα αυτά βλέποντας μία τέτοια προσπάθεια ίσως δώσει σε κάποιους το έναυσμα να ανοιχτούν περισσότερο και να προσέλθουν σ’ ένα φαρμακείο για βοήθεια».

Από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΠΦΣ κ. Απόστολος Βαλτάς αναφερόμενος στο θέμα σημείωσε τα εξής: Είχαμε μία επικοινωνία με τους Ισπανούς συναδέλφους που πήραν αυτήν την πρωτοβουλία που εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Στην αρχή τα στοιχεία δεν ήταν ενθαρρυντικά. Και εδώ πιστεύω ότι στην αρχή θα ξεκινήσει με άτομα που θα έρθουν με έναν μεγάλο προβληματισμό στο φαρμακείο για να κάνουν την καταγγελία τους στον φαρμακοποιό με αυτόν τον τρόπο. Σίγουρα το ξεκίνημα θα είναι δύσκολο και για τα φαρμακεία. Όμως πιστεύουμε ότι ο ρόλος του φαρμακείου και ως χώρου παροχής υπηρεσιών υγείας είναι τέτοιος όπως και του φαρμακοποιού που έχει μάθει σε αυτό, να είναι δίπλα στον άνθρωπο που ζητά τη βοήθειά του».

Ένα εξίσου σημαντικό στοιχείο πέτρα από την ίδια την εκστρατεία για τον κ. Βαλτά πάντως ήταν και ο τρόπος που προχώρησε στη χώρα μας. «Όλο αυτό ξεκίνησε ως πρόταση από νέους φαρμακοποιούς» σημειώνει.

 Όπως αναφέρει ο κ. Βαλτάς «υπάρχουν πολλές ομάδες νέων συναδέλφων που η κάθε μία ασχολείται και με κάποιον τομέα. Υπάρχει μία ομάδα που ασχολείται με το καθαρά επιστημονικό κομμάτι που αφορά θέματα τα οποία πρέπει να προωθήσουμε για να αναδείξουμε το ρόλο μας ως χώρου παροχής υπηρεσιών υγείας. Άλλη ομάδα ασχολείται με το θέμα της σχέσης των φαρμακοποιών με τους πολίτες με θέματα όμως που δεν άπτονται όμως της φαρμακευτικής επιστήμης. Είναι νέα παιδιά που έχουν και προβληματισμούς και ανησυχίες και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τους ακούμε. Είναι διάφορες ομάδες . Υπάρχει άλλη ομάδα που ασχολείται με τα προβλήματα της καθημερινότητας όπως είναι τα μηχανογραφικά κτλ. Είναι άτυπες ομάδες που όμως κάνουν σημαντικά δουλειά με πολύ όρεξη να προσφέρουν. Συζητάμε μαζί τους τα προβλήματα του κλάδου, τα προβλήματα ειδικά των νέων φαρμακοποιών και μας ενδιαφέρει πολύ ο τρόπος που οι ίδιοι βλέπουν τα πράγματα. Θεωρούμε ότι πρέπει να ακούγονται οι προβληματισμοί και οι ιδέες τους. Τα νέα παιδιά επικοινωνούν πολύ πιο εύκολα μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσω των κλειστών ομάδων που έχουν στο facebook και ανταλλάσσουν σκέψεις, απόψεις, προβληματισμούς. Θέλουμε να ακούμε αυτούς τους προβληματισμούς και τους λαμβάνουμε υπόψη σε ό,τι κάνουμε. Αλίμονο εάν δεν ακούς τη βάση. Αυτό κάναμε και με το θέμα της ‘Μάσκας-19’. Μου τηλεφώνησαν και με ρώτησαν πως βλέπω αυτήν την κίνηση που υπήρχε ήδη σε εξέλιξη σε άλλες χώρες της Ευρώπης και εάν συμφωνούσα. Και επειδή σε αυτά τα πράγματα έχω μία τεράστια ευαισθησία, είπα αμέσως πως ναι, οι φαρμακοποιοί θα πρέπει να είναι και σε αυτά παρόντες. Μην ξεχνάτε ότι οι φαρμακοποιοί είμαστε πολύ δεμένοι με τους ανθρώπους που έρχονται στο φαρμακείο μας. Αυτό είναι κάτι που κάποιοι σκέφτηκαν ότι πρέπει να αξιοποιηθεί και εμείς είμαστε σύμφωνοι και θέλουμε να το αξιοποιήσουμε για να βοηθήσουμε ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη, όπως το κάνουμε πάντα. Ο φαρμακοποιός έχει την υπομονή και είναι εκπαιδευμένος και γαλουχημένος να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο απέναντι στην κοινωνία. Αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε σε αυτήν την προσπάθεια».

Πάντως ακόμη κι εάν η εκστρατεία «Μάσκα-19» φαίνεται για κάποιους ότι ίσως είναι στα όρια του ρόλου του φαρμακοποιού ως επαγγελματία υγείας, τελικά  με μία πιο προσεκτική προσέγγιση διαπιστώνει κανείς ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι καθώς η ενδοοικογενειακή βία σχετίζεται άμεσα με θέματα υγείας. Πέρα από τις προφανείς επιπτώσεις στο σώμα και την ψυχή του ατόμου υπάρχει και ένα ακόμη ζήτημα που ενδιαφέρει άμεσα τον φαρμακοποιό. 

Όπως αναφέρει ο κ. Λιάρας «όταν υπάρχουν τέτοιες δύσκολες καταστάσεις σίγουρα η συμμόρφωση του ασθενούς στις θεραπείες του είναι ακόμη πιο δύσκολη γιατί δεν μπορεί να επικεντρωθεί σε αυτό το θέμα αφού τον απασχολούν όλα τα υπόλοιπα που συμβαίνουν στο σπίτι του. ούτε διάθεση υπάρχει ούτε η απαραίτητη συγκέντρωση».

Στην ίδια λογική και η κ. Αντωνοπούλου λέει ότι «φυσικά και τίθεται για τον ασθενή θέμα του ότι μπορεί να πρέπει να παίρνει κάποια θεραπεία και να μην την παίρνει σωστά ή από την άλλη να δημιουργούνται ψυχοσωματικά προβλήματα εξαιτίας του στρες που δημιουργεί μία τέτοια κατάσταση. Πολλές φορές τα ψυχολογικά προβλήματα σωματοποιούνται, οπότε μπορεί να εμφανιστεί ένας πόνος στο στομάχι, ημικρανίες ή και πολύ σοβαρά αυτοάνοσα. Φυσικά και έχει σχέση όλο αυτό. Εγώ, όταν έρχονται άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα όπως αυτά που προανέφερα κάνω κάποιες ερωτήσεις πιο ευρέου φάρματος, εκτός δηλαδή των ερωτήσεων που συνήθως γίνονται, όπως του τι μπορεί κάποιος να έφαγε το προηγούμενο βράδυ κτλ. Ρωτώ εάν υπάρχουν κάποιες στρεσογόνες καταστάσεις οπότε από εκεί μπορεί να προκύψουν δυστυχώς τέτοιες απαντήσεις».

Το στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσουν τώρα οι φαρμακοποιοί προκειμένου να αξιοποιήσουν ήδη το όπλο της καλής επικοινωνίας με τους ανθρώπους που μπαίνουν στα φαρμακεία τους είναι η ενημέρωση του κόσμου, ειδικά των ανθρώπων εκείνων που είναι πιθανόν να αντιμετωπίζουν πρόβλημα..

Όπως αναφέρει η κ. Τζουλέκη «θα πρέπει σίγουρα να γίνει μία ενημέρωση των πολιτών γι’ αυτήν την εκστρατεία, ειδικά στις γυναίκες καθώς όταν μιλάμε για έναν κωδικό σαφώς και δεν θέλουμε αυτός ο κωδικός να γίνει γνωστός σε όλους καθώς έτσι χάνει την αξία του. Η εκστρατεία ενημέρωσης λοιπόν θα πρέπει να γίνει με διακριτικό και σωστό τρόπο. Και για να μην μείνουμε μόνο στη συγκεκριμένη περίοδο του κορωνοϊού καθώς, όπως είπαμε πρόκειται για ένα διαχρονικό πρόβλημα, θα πρέπει πάντα να είμαστε και σωστά ενημερωμένοι και να μπορούμε και εμείς οι φαρμακοποιοί να παροτρύνουμε περισσότερο τους πολίτες που έχουν ανάγκη μία τέτοια βοήθεια, να μη φοβηθούν να τη ζητήσουν».

Φαίνεται λοιπόν ότι η «Μάσκα-19» είναι κάτι που θα μείνει από την κρίση και μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμο για την κοινωνία με πρωταγωνιστή έναν επαγγελματία υγείας που βρίσκεται πάντα στο πλάι του πολίτη, τον φαρμακοποιό.

,