Οι αρχαιρεσίες για τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο πλησιάζουν και το DailyPharmaNews παρακολουθεί από κοντά τα τεκταινόμενα. Οι πρωταγωνιστές σε μία εκλογική αναμέτρηση είναι βεβαίως εκείνοι που συμμετέχουν σε αυτήν με τις θέσεις τους, τις απόψεις τους, τις προτάσεις τους. Δυστυχώς όμως όταν κάποιος εκτίθεται σε μία εκλογική διαδικασία λειτουργεί ως επί το πλείστον –με πολύ σπάνιες τις εξαιρέσεις- μέσα σ’ ένα πλαίσιο συμπεριφορών και κανόνων που εμποδίζουν στο να λέγονται κάποια πράγματα με το όνομά τους, στοιχείο που δημοσιογραφικά έχει πάντα ενδιαφέρον γιατί βοηθά να έρχονται στο φως τα κακώς κείμενα και να δρομολογούνται επί της ουσίας αλλαγές.

Με αυτήν την έννοια η αποχώρηση μετά από 6 χρόνια παρουσίας του στο Δ.Σ. του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου του κ. Ηλία Χαλιγιάννη αντιμετωπίστηκε από το DailyPharmaNews ως μία ευκαιρία, με τον ίδιο να μιλά για ένα αίσθημα απογοήτευσης από το συνδικαλιστικό περιβάλλον και για μία απόφασή του για την οποία δεν μετανιώνει. Ο κ. Χαλιγιάννης θεωρεί ότι ο ΠΦΣ δεν οδηγείται πλέον από τη βάση αλλά συμβαίνει το αντίθετο, βλέπει από τα προγράμματα των παρατάξεων που κατεβαίνουν στις εκλογές να λείπει ο ρεαλισμός, βλέπει να υπάρχει ένα σουρεαλιστικό κλίμα στην προεκλογική περίοδο και υποστηρίζει ευθαρσώς την άποψη ότι το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα πρέπει να αλλάξει.

Υπερασπίζεται το έργο που έγινε επί προεδρίας Κώστα Λουράντου το οποίο, όπως είπε, σφετερίστηκαν οι διάδοχοί του και κρίνει πως πολλοί «βετεράνοι» του συνδικαλισμού είναι ήδη ξεπερασμένοι και μάλιστα με τον τρόπο που λειτουργούν δεν αφήνουν το χώρο που χρειάζεται να ακουστούν οι νέες φωνές που δασακαλεύονται από τις αρχαιότερες.

Συνέντευξη στον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Κύριε Χαλιγιάννη είχατε δηλώσει εδώ και καιρό την απόφασή σας να αποχωρήσετε από τα συνδικαλιστικά δρώμενα και δεν θα είστε εκ νέου υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε σε αυτήν την απόφαση;

Θέλω να πιστεύω ότι στα 6 χρόνια παρουσίας του στο Δ.Σ. του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου εμπλούτισα παραγωγικά και δημιουργικά τη δημοσιογραφική σας δουλειά η οποία αδιάλειπτα μέχρι σήμερα, έχει καταγράψει τις αγωνίες και έχει αναδείξει τα οράματα του κλάδου στον πιο αντιπροσωπευτικό βαθμό για την ενημέρωση του αναγνώστη και φυσικά και του φαρμακοποιού. Και προσωπικά σας ευχαριστώ γι αυτό.

Αρχικά ήταν μία απόφαση για καθαρά προσωπικούς λόγους.  Βέβαια, σε αυτή την απόφαση συνέβαλε και ένα αίσθημα απογοήτευσης από το συνδικαλιστικό περιβάλλον το οποίο ήρθε κατά τη διάρκεια της θητείας μου την τριετία που μας πέρασε καθώς η αντίληψη της σημερινής διοίκησης ήταν, ότι πλέον ο ΠΦΣ δεν καθοδηγείται από τη βάση του κλάδου αλλά το αντίθετο. Αν οι κόκκινες γραμμές ενός πάγιου διεκδικητικού πλαισίου ξεθώριασαν λόγω της αδυναμίας του κλάδου πλέον να αντιδράσει συλλογικά, θα έλεγα ότι σε αυτά τα τρία τελευταία χρόνια αποσυντονίστηκε και η πυξίδα των διεκδικητικών θέσεων, με τη σημερινή διοίκηση να επιλέγει την προσαρμογή στη θεσμική και οικονομική ισοπέδωση που οδήγησε η πολιτική των μνημονίων. Ο ΠΦΣ, απέκτησε χαρακτήρα πρωτοβάθμιου οργάνου, υποβάθμισε το ρόλο του και τη δράση του, αποκόπηκε από τη βάση, κλείστηκε στο μικρόκοσμό του με αποτέλεσμα να αποδέχεται ως αληθές και ορθό, μόνο αυτό που νομίζει ότι έτσι είναι.

Καμία αναφορά και στόχευση από τη μέχρι σήμερα διοίκηση στην προσπάθεια αναπροσαρμογής ενός άδικου και μη βιώσιμου ποσοστού κέρδους για το οποίο ο φαρμακοποιός της Ελλάδας φιγουράρει σε θέσεις αντίστοιχες με αυτές των αναπτυσσόμενων χωρών του κόσμου, καμία επαφή του ΔΣ και άσκηση πίεσης προς την πολιτική ηγεσία για υλοποίηση των αιτημάτων που έθεσε η διοίκηση της προηγούμενης τριετίας, καμία ενέργεια για αποκατάσταση της αδικίας και των άδικων χαρατσιών προς το φαρμακοποιό, παρά μόνο ανούσιες αναφορές περί υπερωριακών αμοιβών χωρίς να υπάρχει τίποτα στον ορίζοντα. Και φυσικά ένα αρνητικό αποτέλεσμα το οποίο ήρθε νομοτελειακά με ένα θεσμικό εγκλωβισμό που έφερε ο τρόπος διάθεσης των ΦΥΚ από τα ιδιωτικά φαρμακεία, εξαναγκάζοντας το φαρμακοποιό να γίνει δέσμιος του κοινωνικού του ρόλου, παγιδευμένος κάτω από μία κυβερνητική πολιτική που σε καμία περίπτωση δεν επιβραβεύτηκε έμπρακτα βελτιώνοντας το βιοτικό επίπεδο του κατατρεγμένου από τα μνημόνια Έλληνα φαρμακοποιού. Η πρόσφατη μάλιστα απουσία του ΠΦΣ από τη συνάντηση για το φάρμακο στο Υπουργείου Υγείας, όπου κλήθηκαν όλοι οι φορείς της αλυσίδας εκτός του κλάδου μας, καταδεικνύει ότι ο ΠΦΣ, με ευθύνη των διοικούντων του, έχει μετατραπεί από θεσμικό συνομιλητή σε θέματα φαρμακευτικής πολιτικής και περίθαλψης, σ’ ένα γραφείο διεκπεραίωσης πολιτικών αποφάσεων.

Η απόφασή μου λοιπόν υπήρξε συνειδητή ατενίζοντας το μέλλον με μεγάλο προβληματισμό για ένα όργανο που υπηρέτησα σε Ελλάδα και Ευρώπη με ζήλο και αγάπη. Δεν ξέρω λοιπόν αν και κατά πόσο απογοήτευσα τους συνοδοιπόρους μου, αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι ικανοποίησα τους αντιπάλους με τρόπο που φρόντισαν να μου εκφράσουν φανερά την ικανοποίηση τους αμέσως μετά την ενημέρωσή τους περί μη κατάθεσης της υποψηφιότητας μου για εκλέκτορας στον ΠΦΣ το Νοέμβριο. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, το σημερινό Προεδρείο, δεν κατάφερε ούτε στο ελάχιστο να ενώσει αλλά δίχασε ακόμα περισσότερο. Δεν μετανιώνω λοιπόν μέχρι σήμερα για την απόφασή μου να αποχωρήσω.

Πως δικαιολογείτε το γεγονός ότι κατεβαίνουν τόσες παρατάξεις στις εκλογές; Υπάρχουν πράγματι ουσιαστικές διαφορές στα προγράμματα των υποψηφίων που να το δικαιολογούν αυτό;

Τα προγράμματα των περισσότερων παρατάξεων συνθέτουν ένα ιδανικό φαρμακείο από το οποίο λείπει ο ρεαλισμός και η βάση εκπόνησης συγκροτημένου σχεδίου. Ονειροπολούν παρακάμπτοντας την παρούσα εικόνα. Παρ' όλ' αυτά, λίγο διαφέρουν σε ουσία και πολύ σε σύνταξη. Θα ήταν προτιμότερο να απαριθμούνται τα προβλήματα του σήμερα ως ερωτήματα και πάνω σε αυτά, η κάθε μία παράταξη να καταθέτει τις θέσεις και τους τρόπους που θα δώσει τις λύσεις σύμφωνα με το ιδεολογικό της προφίλ, το οργανόγραμμά της και το δυναμικό των ανθρώπων της.

Πως βλέπετε το κλίμα της προεκλογικής περιόδου; Υπάρχουν διαφορές σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις;

Νομίζω ότι αυτές οι εκλογές περιέργως, έχουν μία δόση σουρεαλισμού σε σημείο που το τελευταίο διάστημα αναρωτήθηκα εν τέλει, αν θεσμικά αποτελώ τη μείζονα ή ελάσσονα αντιπολίτευση του ΔΣ. Στην προσπάθεια να αποδείξει το ένα σκέλος της συνδιοίκησης ότι παρήγαγε μεγαλύτερο έργο, ενώ το άλλο ότι εκείνο προσέφερε περισσότερα, φτάσαμε με ευθύνη και των δύο «συνδιοικούσων» παρατάξεων, να ξεπερνάμε αρκετές φορές τα όρια του γραφικού, σε σημείο που ο οποιοσδήποτε θεατής, το λιγότερο θα διασκέδαζε με αυτά αντίκριζε  και ακολούθως θα απογοητευόταν. Αν λοιπόν εξαιρέσω τις παρατάξεις οι οποίες έχουν διαχρονικά συγκεκριμένο και σταθερό προσανατολισμό, οι ψηφοφόροι των παρατάξεων της συνδιοίκησης δεν έχουν να αξιώσουν τίποτα περισσότερο εκτός των χειροκροτημάτων τους σύμφωνα με αυτά που μεταφέρονται από τους θιασώτες τους. Ως εκπρόσωπος της «Φαρμακευτικής Συμμαχίας» μπορεί να διαφοροποιήθηκα σε αρκετά θέματα που απασχόλησαν το ΔΣ, ωστόσο ποτέ δεν αρνήθηκα την οποιαδήποτε ευκαιρία να συνδράμω ως μέλος μίας διοίκησης που ποτέ δυστυχώς την τριετία που μας πέρασε δεν έβαλε ψηλά τον πήχη για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που υφίστανται σε επίπεδο βιωσιμότητας του κλάδου. Το έργο που σφετερίζονται  ότι παράχθηκε για λογαριασμό τους οι δύο συνδιοικούσες παρατάξεις σε επίπεδο εκσυγχρονισμού και ευελιξίας των οικονομικών του ΠΦΣ, ή σε επίπεδο παροχής εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων προς τους φαρμακοποιούς, θα μπορούσε να ακολουθήσει συμπληρωματικά το ουσιαστικό έργο της αποκατάστασης και της ανάκαμψης του κλάδου από τα δύσκολα χρόνια των μνημονίων. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη και οι ψηφοφόροι καλούνται να ψηφίσουν με κριτήρια που δεν αφήνουν κανένα συνδικαλιστικό αποτύπωμα για τα πεπραγμένα της σημερινής διοίκησης.

Θεωρείτε ότι το υφιστάμενο σύστημα εκλογής των οργάνων στον ΠΦΣ είναι το καλύτερο δυνατό ή θα έπρεπε ο κλάδος να προχωρήσει σε αλλαγές;

Η ερώτηση αυτή έχει απαντηθεί ξεκάθαρα από την παράταξή μας σε σημείο που καμία άλλη δεν τόλμησε να δηλώσει τόσο ωμά ότι δηλαδή το εκλογικό σύστημα του δευτεροβάθμιου οργάνου πάσχει σημαντικά και χρήζει ριζικής αλλαγής με τη δυνατότητα ψήφου και ανάδειξης του ΔΣ από την ίδια τη βάση και όχι αποκλειστικά από εκπροσώπους συλλόγων οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι εκπρόσωποι παρατάξεων του Σώματος του ΠΦΣ. Μία αλλαγή που ως παράταξη είχαμε αναδείξει στις προγραμματικές μας θέσεις την προηγούμενη τριετία και που σκοπεύαμε να υλοποιήσουμε σε επόμενη θητεία στη διοίκηση. Όχι μόνο ως προς την αλλαγή της διαδικασίας εκλογής αλλά ως προς στο χρονικό όριο θήτευσης εκπροσώπων στη διοίκηση του κλάδου.  Δυστυχώς όμως, όπως φάνηκε, η σημερινή συνδιοίκηση εμμένει στη δημοκρατία του εκλεκτορικού Σώματος και όχι την αντιπροσωπευτική δημοκρατία του κλάδου. Θεωρώ επιτακτική ανάγκη, να δοθεί επιτέλους το δικαίωμα ψήφου στου φαρμακοποιούς της χώρας τόσο στην εκλογή του Προέδρου του ΠΦΣ όσο και στην εκλογή του ΔΣ του ΠΦΣ. Και μάλιστα με διαφορετική βαρύτητα ψήφου σύμφωνα με την αριθμητική δύναμη των μελών ενός συλλόγου. Διαφορετικά, ο κλάδος είναι καταδικασμένος να παγιδεύεται διαχρονικά αφενός στη συντήρηση επαγγελματιών συνδικαλιστών και αφετέρου στην άκριτη και επιδερμική επιλογή των αντιπροσώπων οι οποίοι θα εκλέγονται στους τοπικούς Συλλόγους από τη μεγαλύτερη παρέα της καφετέριας.

Αφήνοντας πίσω σας το «συνδικαλίζεσθαι» και κάνοντας έναν προσωπικό απολογισμό τι θα λέγατε ότι κερδίσατε και τι ότι χάσατε;

Ο συνδικαλισμός είναι ένας διαρκής αγώνας και πρέπει να είσαι αποφασισμένος ότι θα αφιερώσεις μεγάλο κομμάτι του προσωπικού σου χρόνου για να τον υπηρετήσεις ορθά. Αν ο κλάδος βγει κερδισμένος από μία ενέργεια κερδίζεις, αν χάσει χάνεις. Είναι απλό.  Έχω ζήσει και τις δύο πλευρές του. Ωστόσο, αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος ήταν η διάθεσή μου να προσφέρω όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να σκεφτώ προσωπικό όφελος και κόστος σε οποιαδήποτε αποστολή συμπεριλήφθηκα τόσο επί Διοίκησης Λουράντου όσο και επί διοίκησης Θεοδοσιάδη - που σε αντίθεση με τον κο Βαλτά παρέκαμψε μικροσυνδικαλιστικές νοοτροπίες απομονωτισμού της αντιπολίτευσης - τον οποίο και ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε ως εκπρόσωπο του κλάδου στη συζήτηση των φορέων για το νομοσχέδιο της φαρμακευτικής κάνναβης στην επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων της Βουλής.

Υπάρχουν αρκετοί νέοι συνάδελφοι σας που ασχολούνται με τα κοινά στο χώρο σας και ενδεχομένως πολλοί ακόμη που θα ήθελαν να ασχοληθούν. Τι θα τους συμβουλεύατε;

Θεωρώ αν μη τι άλλο ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η οικογένεια του Πανελληνίου ανανεώνεται σε πρόσωπα. Ο στόχος ωστόσο είναι, αυτά τα πρόσωπα, να μεταφέρουν στο βήμα και ακολούθως στο ΔΣ, τα δικά τους οράματα ακόμα και αν αυτά εξαρχής ακούγονται μη πραγματοποιήσιμα υπό τις παρούσες συνθήκες. Η προσθήκη και επεξεργασία των νέων ιδεών ανοίγει διαρκώς νέες προοπτικές στον κλάδο. Κακά τα ψέματα όμως, μία νέα φωνή στο δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο ελέγχεται και «δασκαλεύεται» από μία αρχαιότερη η οποία έχει ήδη διαμορφωμένη άποψη και χρησιμότητα όσον αφορά τις παραταξιακές προτιμήσεις. Εκεί ακριβώς χρειάζεται να λειτουργήσει ο ορθολογισμός, η σωστή κρίση και όχι οι συναισθηματισμοί και οι κοινωνικές συναναστροφές για να δηλώσει κάποιος έτοιμος να ενισχύσει ένα πεδίο συνάρθρωσης. Και προσωπικά αισθάνομαι δικαιωμένος για την επιλογή και κρίση μου να ενταχθώ απέναντι από εκεί που αρχικά με προόριζαν, οικοδομώντας μαζί με αρκετούς άλλους νέους συνδικαλιστές την παράταξη «Φαρμακευτική Συμμαχία» η οποία κέρδισε και τις εκλογές του οργάνου.

Ως εκπρόσωπος μίας παράταξης που πέρασε από τη διοίκηση τι πιστεύετε ότι αφήσατε πίσω σας, τι λάθη κάνατε και γιατί χάσατε τις εκλογές του 2017;

Η νίκη της Συμμαχίας το 2013 ήταν κατά κοινή ομολογία μία ιστορικής σημασίας νίκη για το δευτεροβάθμιο όργανο καθώς ανέτρεψε ένα κατεστημένο που διαρκώς φρόντιζε μόνο για την αναπαραγωγή όλα τα προηγούμενα χρόνια χωρίς φυσικά να καταφέρει να προβλέψει, να αντιμετωπίσει και εν τέλει να εμπνεύσει. Η συνταγή της τότε μεγάλης επιτυχίας αποδείχτηκε τόσο απλή όσο και ελπιδοφόρα. 30 περίπου νέοι συνδικαλιστές στο περιβάλλον του ΠΦΣ, με όρεξη, λόγο, πείσμα και διάθεση να προσφέρουν στον κλάδο, επέλεξαν να αγωνιστούν δίπλα σε ένα χαρισματικό ηγέτη με τον οποίο έχει ταυτιστεί στις μάχες που έδωσε, η πλειοψηφία των φαρμακοποιών της χώρας και που δεν είναι άλλος από τον Κώστα Λουράντο. Οι εκλογές ανέδειξαν νικητή τον Κώστα Λουράντο μέσα από διπλή εκλογική αναμέτρηση αλλά η Συμμαχία δεν κατάφερε να πετύχει την απόλυτη πλειοψηφία στο ΔΣ για να ξεδιπλώσει με το πλούσιο δυναμικό των ανθρώπων της τη στρατηγική που ήθελε να χαράξει. Η σύσταση του τότε Προεδρείου μπορεί να ήταν μεν η πιο αντιπροσωπευτική για έναν κλάδο, όχι όμως για μία παράταξη που ήθελε να καταστρώσει τα σχέδια της για να διοικήσει ανεπηρέαστη από μικροσυνδικαλιστικές τρικλοποδιές άλλων παρατάξεων. Το έργο εξαρχής ήταν δύσκολο και απαιτούσε συμβιβασμούς που δύσκολα κάποιοι θα κατανοούσαν. Για πρώτη φορά ωστόσο ήχησε ο όρος «υπηρεσία», η «φαρμακευτική φροντίδα», η ανάγκη για θεσμοθέτηση του εμβολιασμού, ξεκίνησαν οι εκστρατείες προς την κοινωνία όπως αυτή για την ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών, από τα ίδια πρόσωπα της τότε παράταξης που τις εξελίσσουν μέχρι σήμερα. Όλα φυσικά σε συνεργασία με την Ευρώπη των φαρμακοποιών η οποία παρείχε την τεχνογνωσία της σ’ ένα ΠΦΣ που στην προ-Λουράντου εποχή ήταν ένα άγνωστο περιβάλλον.

Δυστυχώς, κάποια μέλη της τότε παράταξης βιάστηκαν, κάποια αισθάνθηκαν ότι παραγκωνίστηκαν και κάποια άλλα απογοητεύτηκαν, ενώ κάποια άλλα δεν ωρίμασαν ποτέ. Σα να μην έφτανε αυτό, η περίφημη σύμβαση των Ιατροτεχνολογικών για την οποία έφερε αποκλειστική ευθύνη ο ερασιτεχνικός χειρισμός και η προχειρότητα του ΕΟΠΥΥ στάθηκε η αφορμή όχι μόνο για να χρεωθεί άδικα τόσο ο Λουράντος όσο και το τότε Προεδρείο την αποτυχία του τεχνικού σκέλους της σύμβασης αλλά και να αρθρώσουν αντιπολιτευτικό λόγο συνδικαλιστές που μέχρι τότε παρασιτούσαν δίπλα στον Πρόεδρο του ΠΦΣ. Από τη μία λοιπόν μία ανώριμη φθορά της παράταξης και από την άλλη η ευκαιρία στην αντιπολίτευση να αρπάξει την ευκαιρία για να δηλώσει την αντίθεση της, δημιούργησαν ένα αρνητικό προγνωστικό για τις εκλογές του 2017. Είμαι σίγουρος, πως αν η παράταξη παρέμενε ακλόνητη έχοντας εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του τότε Προέδρου του ΠΦΣ και καταδεικνύοντας τον πραγματικό υπεύθυνο που δεν ήταν άλλος από τον ΕΟΠΥΥ, αντιμετωπίζοντας όλους αυτούς που έδειξαν στο παρελθόν ότι στις πραγματικές μάχες του κλάδου ήταν απόντες, σήμερα η διοίκηση Λουράντου θα συνέχιζε ένα αξιόλογο τόσο παραγωγικό όσο και δημιουργικό έργο για τον κλάδο. Και παρά το ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε περιθώρια για μεγάλες προσδοκίες λόγω των περιπετειών που οδήγησε τη χώρα, η διοίκηση Λουράντου κατάφερε να περισώσει στο βαθμό του δυνατού όλα όσα έως σήμερα κινδυνεύουν να ανατραπούν για το ελληνικό φαρμακείο και που από τότε θα μπορούσαν να έχουν ήδη χαθεί. Είναι βέβαιο λοιπόν, ότι η διοίκηση 2013-2017 όχι μόνο κράτησε σταθερό το τιμόνι του κλάδου στο δύσβατο μονοπάτι που βρέθηκε, αλλά έθεσε τις βάσεις για την ανάδειξη των συμπληρωματικών δυνατοτήτων που ο κλάδος παρέχει χρόνια στην κοινωνία αλλά δεν επικοινώνησε ποτέ στοχευμένα.

Εσείς αν και νέος φαρμακοποιός αποχωρείτε από τα συνδικαλιστικά δρώμενα. Από την άλλη υπάρχουν πολλοί «βετεράνοι» που συνεχίζουν. Πιστεύετε ότι τελικά αυτό βοηθάει τον κλάδο;

Η αλήθεια είναι ότι η εμπειρία έρχεται με τα χρόνια. Ωστόσο αυτός που την κατέχει δε σημαίνει ότι έχει και το ακαταλόγιστο στο λάθος ούτε ότι διαθέτει και τη σοφία να χειριστεί με το σωστό τρόπο τις καταστάσεις και τις προκλήσεις. Μία ποδοσφαιρική ομάδα πχ. δεν επενδύει στην εμπειρία των βετεράνων παιχτών καθώς είναι σίγουρο ότι θα ξεμείνουν από δυνάμεις. Πόσο μάλλον όταν ο τρόπος του παιχνιδιού αλλάζει με τα χρόνια. Δημιουργείται αυτόματα μία δυσκολία προσαρμογής και αντίληψης των νέων απαιτήσεων. Στην περίπτωση μας, νομίζω ότι η αδυναμία των «βετεράνων» συνδικαλιστών να αντιληφθούν τις προσδοκίες, τις δυνατότητες, τις φιλοδοξίες αλλά κυρίως τον εξαιρετικά δύσκολο αγώνα ενός νεοεισερχόμενου στο επάγγελμα φαρμακοποιού, δημιουργεί από μόνο του ένα κενό κατανόησης των πραγματικών προβλημάτων, με αποτέλεσμα στους νέους συναδέλφους να μη μένει τίποτα περισσότερο από απογοήτευση περί εκπροσώπησης ενώ ο βετεράνος να συνεχίζει να ζει το μύθο του παντογνώστη. Η ανανέωση επιβάλλεται με ταχύτερους ρυθμούς καθώς πολλοί εκ των παλιότερων μόνιμων κατοίκων του συνδικαλισμού είναι πλέον ξεπερασμένοι.

Τι περιμένετε από τη νέα διοίκηση του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου;

Νέα διοίκηση σημαίνει νέα πρόσωπα. Επειδή κάτι τέτοιο δε βλέπω να επιτυγχάνεται, οι προσδοκίες μου από τη νέα διοίκηση και με δεδομένες τις αρνητικές εξελίξεις που διαγράφονται λόγω κορωνοϊού, είναι να άρει την αβεβαιότητα και να δημιουργήσει τις βάσεις επάνω στις οποίες η πολιτική ηγεσία θα σεβαστεί και θα επενδύσει στο φαρμακοποιό ως επαγγελματία υγείας. Όχι μόνο με λόγια αλλά κυρίως με έργα.

Αφήνετε περιθώριο για επιστροφή σας στο μέλλον;

Νομίζω ότι ένας κύκλος έχει κλείσει οριστικά. Ίσως κάποτε κάποιος καινούργιος ανοίξει.