Τι λέει ο Αντιπρόεδρος του ΠΦΣ για την επιστολή που έστειλαν οι φαρμακοποιοί στον Π.Ι.Σ.

Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

Επιστολή προς τον Πρόεδρο του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου κ. Αθανάσιο Εξαδάκτυλο απέστειλε ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος με την οποία ζητά να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στη διάθεση των δύο φαρμάκων της κατηγορίας των GLP-1 αγωνιστών που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε έλλειψη, της Σεμαγλουτίδης και της Ντουλαγλουτίδης, στους ασθενείς που ήδη ρυθμίζονται με αυτής της κατηγορίας φαρμακευτική αγωγή καθότι, όπως αναφέρει «νέες συνταγογραφήσεις για τα συγκεκριμένα σκευάσματα, δημιουργούν περαιτέρω ζήτηση, η οποία δεν μπορεί να καλυφθεί με τις ποσότητες, οι οποίες εισάγονται και διατίθενται προς τα φαρμακεία».

Αναλυτικά, στην επιστολή του ο ΠΦΣ αναφέρει τα εξής:  

«Σε συνέχεια των αναφορών μας για την έλλειψη του φαρμάκου Σεμαγλουτίδη και με αφορμή την ανακοίνωση της εταιρείας ELI – LILLY σχετικά με έτερο φάρμακο της κατηγορίας των GLP – 1 αγωνιστών με όμοιες ενδείξεις και φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά, τη Ντουλαγλουτίδη, του οποίου η διάθεση προβλέπεται να ξαναρχίσει στις 27 του μήνα, θα θέλαμε να σας αναφέρουμε τα εξής:

Κατά τη γνώμη μας  θα πρέπει να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στη διάθεση των εν λόγω φαρμάκων στους ασθενείς, οι οποίοι ήδη ρυθμίζονται με την εν λόγω φαρμακευτική αγωγή καθότι νέες συνταγογραφήσεις για τα συγκεκριμένα σκευάσματα, δημιουργούν περαιτέρω ζήτηση, η οποία δεν μπορεί να καλυφθεί με τις ποσότητες, οι οποίες εισάγονται και διατίθενται προς τα φαρμακεία.

Θεωρούμε ότι η στάση ευθύνης σε αυτή τη συγκυρία και η πιστή τήρηση των θεραπευτικών πρωτοκόλλων, θα βοηθήσει ώστε να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας και οι ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη θεραπεία τους, αναμένοντας όλοι τη βελτίωση στη διακίνηση και προμήθεια νέων αυξημένων ποσοτήτων των εν λόγω καινοτόμων φαρμάκων».

Όπως εξήγησε μιλώντας στο DailyPharmaNews o κ. Σεραφείμ Ζήκας, Α’ Αντιπρόεδρος του ΠΦΣ, «ο γιατρός έχει την ευθύνη της διάγνωσης και άρα και της φαρμακευτικής αγωγής όμως η φαρμακευτική αγωγή που παρέχει στον ασθενή θα πρέπει να είναι μέσα στο πλαίσιο των ενδείξεων. Ένα φάρμακο λαμβάνει άδεια κυκλοφορίας με βάση κάποιες ενδείξεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτής της κατηγορίας των φαρμάκων,  των GLP – 1 αγωνιστών η πρώτη ένδειξη είναι ότι αφορά ασθενείς διαγνωσμένους με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Το επόμενο ερώτημα είναι το εάν χορηγούμε αυτήν την κατηγορία των φαρμάκων σε όλους αυτούς τους ασθενείς. Οι ενδείξεις αναφέρουν ότι τα χορηγούμε εκεί που οι κλασικές θεραπείες δεν δίνουν τα προσδοκόμενα αποτελέσματα ή έχουμε παρενέργειες. Τρίτον, τα φάρμακα αυτής της κατηγορίας αφορούν σε ασθενείς που έχουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 αλλά πρέπει να έχουν και Δείκτη Μάζας Σώματος πάνω από 40 kg/m2, να μιλάμε δηλαδή για άτομα με παχυσαρκία τάξης ΙΙΙ. 

Βέβαια, εκτός από τα παραπάνω υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που ο γιατρός θα πρέπει να λάβει υπόψιν του. Αυτά τα φάρμακα χορηγούμενα όπως έχουν δείξει οι κλινικές μελέτες βοηθούν ανθρώπους που έχουν βαριά καρδιαγγειακά νοσήματα. Έτσι ένας ασθενής με σακχαρώδη διαβήτη που έχει και τέτοιου είδους προβλήματα μπορεί να χρειαστεί να λάβει ένα τέτοιο φάρμακο ως φάρμακο όχι δεύτερης αλλά πρώτης γραμμής θεραπείας. Αλλά πάντα μιλάμε για ασθενείς που έχουν ως βασικό πρόβλημα υγείας τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.

Τι λέμε λοιπόν; Σήμερα λείπει το φάρμακο Σεμαγλουτίδη. Εάν συνεχιστεί το πρόβλημα που υπάρχει σε λίγο θα λείψει και το φάρμακο Ντουλαγλουτίδη.

Η επιστολή μας προς τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο είναι να δούμε το θέμα σε συνεργασία με τους γιατρούς καθώς οι φαρμακοποιοί είμαστε οι αποδέκτες ουσιαστικά της συνταγογράφησης. Θέλουμε να υπάρξει ένα είδος συνεργασίας καθώς ο κάθε γιατρός γράφει μεμονωμένα και δεν ξέρει τι γίνεται συνολικά και αθροιστικά.

Εμείς όμως ως κλάδος που έχουμε την εικόνα συνολικά και αθροιστικά όλης της συνταγογράφησης μέσω της ΗΔΙΚΑ και βλέπουμε ουσιαστικά τις ελλείψεις, κοιτάμε και βρίσκουμε το άθροισμα των περιστατικών. Όταν βλέπουμε ότι υπάρχει ένας εφταπλασιασμός της συνταγογράφησης των σκευασμάτων της συγκεκριμένης κατηγορίας φαρμάκων σε λιγότερο από ένα χρόνο ξέροντας ότι δεν έχουν εφταπλασιαστεί οι σακχαροδιαβητικοί ασθενείς, καταλαβαίνουμε ότι γίνεται μία μη λελογισμένη χρήση της συγκεκριμένης κατηγορίας σκευασμάτων. Επομένως εκτός ενδείξεων.

Φαίνεται πως υπάρχουν πολλά περιστατικά ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη που δεν θα έπρεπε να μπουν στη συγκεκριμένη κατηγορία φαρμάκων με την έννοια ότι κάποιες άλλες θεραπείες θα μπορούσαν να φέρουν αποτέλεσμα και δεν θα έπρεπε αυτά τα φάρμακα δεύτερης γραμμής να χρησιμοποιηθούν ως πρώτη επιλογή. Βεβαίως υπάρχουν κάποιοι καινούργιοι ασθενείς οι οποίοι δεν ξέρεις πόσοι είναι. Και βεβαίως μιλάμε για κάποιους διαβητικούς ασθενείς βαρέως πάσχοντες και με άλλα συνοδά νοσήματα, όπου μπορεί κανείς να πει ότι εν δυνάμει αυτές οι θεραπείες μπορούν να γίνουν και πρώτης γραμμής αλλά δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση και για κανένα λόγο να δικαιολογηθεί ο εφταπλασιασμός της συνταγογράφησης των φαρμάκων αυτής της θεραπευτικής κατηγορίας. Κτυπάμε λοιπόν ως φαρμακοποιοί ένα “καμπανάκι” και λέμε στους γιατρούς “δείτε το λιγάκι”».