Με 11 συγκεκριμένες προτάσεις οι φαρμακοποιοί του Ηρακλείου παίρνουν θέση για ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα – ίσως το κορυφαίο- που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας, το δημογραφικό συνδέοντάς το με τη φαρμακευτική δαπάνη, ζήτημα για το οποίο σαφώς ένας φαρμακοποιός και ενδιαφέρεται και έχει άποψη.

Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο

«Συναισθανόμενοι την μεγάλη πρόκληση που θέτει το δημογραφικό πρόβλημα, αποφασίσαμε να καταθέσουμε μία σειρά από προτάσεις οι οποίες άπτονται της Φαρμακευτικής Πολιτικής» αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο Σύλλογος ο οποίος επισημαίνει ότι σαφώς και δεν αρκούν οι παρεμβάσεις σε θέματα Φαρμακευτικής Πολιτικής κατατίθενται όμως με την ελπίδα «να αποτελέσουν το έναυσμα και για άλλους επιστημονικούς και επαγγελματικούς κλάδους να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις και συνολικά να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο πολιτικών οι οποίες θα εφαρμοσθούν υπό την επίβλεψη του κράτους και θα ανατρέψουν την πορεία προς τη δημογραφική συρρίκνωση».

Το σχετικό κείμενο με τίτλο «Δημογραφικό και Φαρμακευτική δαπάνη» αναφέρει τα εξής:

«Η στρατηγική της επίσημης πολιτείας προκειμένου να αντιμετωπισθεί το δημογραφικό πρόβλημα, εξακολουθεί να είναι ανεπαρκής και αναποτελεσματική, ενώ παραμένει η έλλειψη ολιστικής προσέγγισης η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής προς την αύξηση των γεννήσεων, την προστασία των ανηλίκων, την υγειονομική τους κάλυψη και προστασία.

Η Κρατική Φαρμακευτική Δαπάνη ετησίως δεν ξεπερνά τα 2 δις ευρώ, και είναι αυστηρά καθορισμένη σε αυτό το επίπεδο αμετάβλητη από το 2012. Η Φαρμακευτική Δαπάνη αποτέλεσε στόχο του εξορθολογισμού και των περιοριστικών μέτρων  της Τρόικα, δεδομένου ότι πριν από το 2012 αυξήθηκε σε υπερβολικά επίπεδα, και συνετέλεσε στη δημοσιονομική κρίση. Η πολιτεία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει την φαρμακευτική δαπάνη με προκατάληψη, ως ένα δυσάρεστο βάρος για τα οικονομικά της χώρας μας. η άποψή μας είναι ότι αυτό αποτελεί μία λανθασμένη αντίληψη. Η δημοσιονομική επίπτωση της φαρμακευτικής δαπάνης δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα οικονομικό βάρος στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά ως μία ευκαιρία μέσα από αυτήν, να παραχθούν πολιτικές στο χώρο του κοινωνικού κράτους και πρόνοιας, οι οποίες εντέλει θα παράγουν αποτελέσματα που θα ενισχύουν την οικονομική ανάπτυξη και ως εκ τούτου θα λειτουργεί θετικά, ως επένδυση με μετρήσιμα και αξιολογήσιμα αποτελέσματα. Το ζητούμενο στο θέμα του δημογραφικού προβλήματος είναι η διαχείριση της φαρμακευτικής δαπάνης να είναι τέτοια που θα βοηθήσει τις οικογένειες ως προς τα οικονομικά βάρη που αφορούν την ανατροφή των παιδιών και θα αυξήσει την αίσθηση ασφάλειας και προστασίας που κάθε οικογένεια έχει το δικαίωμα να αισθάνεται και να απολαμβάνει όσον αφορά την υγειονομική κάλυψη των μικρών ανήλικων συμπολιτών μας. Συναισθανόμενοι την μεγάλη πρόκληση που θέτει το δημογραφικό πρόβλημα, αποφασίσαμε να καταθέσουμε μία σειρά από προτάσεις οι οποίες άπτονται της Φαρμακευτικής Πολιτικής. Σαφώς και δεν αρκούν οι παρεμβάσεις σε θέματα Φαρμακευτικής Πολιτικής. Ελπίζουμε όμως να αποτελέσουν το έναυσμα και για άλλους επιστημονικούς και επαγγελματικούς κλάδους να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις και συνολικά να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο πολιτικών οι οποίες θα εφαρμοσθούν υπό την επίβλεψη του κράτους και θα ανατρέψουν την πορεία προς τη δημογραφική συρρίκνωση.

Οι προτάσεις αυτές σίγουρα θα χρειαστούν περαιτέρω ανάλυση και επιστημονική επεξεργασία, περαιτέρω μελέτη επίσης σε σχέση με τα οικονομικά στοιχεία και τους διαθέσιμους πόρους, όμως μπορούν να αποτελέσουν την αιτία έναρξης μίας δημόσιας συζήτησης και προβληματισμού που θα κινητοποιήσει την πολιτεία και θα ανακουφίσει την κοινωνία και τις ευάλωτες οικογένειες.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

1. Μηδενισμός των συμμετοχών για όλες ανεξαιρέτως τις παιδιατρικές συνταγές φαρμάκων. Τα παιδιά βρίσκονται υπό την προστασία της πολιτείας και η φαρμακευτική τους περίθαλψη πρέπει να χορηγείται με δαπάνη του ασφαλιστικού τους Ταμείου, απολύτως, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση για τις οικογένειες των ανηλίκων.
2. Μηδενισμός όλων των συμμετοχών για τις συνταγές που αφορούν εγκυμονούσες και λεχώνες, για όλα τα φάρμακα και όλες τις παθήσεις.
3. Όλα τα ειδικά βρεφικά γάλατα και σκευάσματα ειδικής διατροφής για παιδιά να χορηγούνται επίσης δωρεάν.
4. Πολλά από τα φάρμακα που χρειάζονται πλέον οι παιδιατρικοί ασθενείς, είναι ΜΗΣΗΦΑ ή ανήκουν στην κατηγορία των συμπληρωμάτων διατροφής. Το ασφαλιστικό ταμείο οφείλει να καλύπτει αυτά τα φάρμακα ή συμπληρώματα.
5. Να δοθεί το δικαίωμα στους φαρμακοποιούς να καταχωρούν συνταγές για ΜΗΣΗΦΑ ή συμπληρώματα διατροφής στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση τα οποία στη συνέχεια θα αποζημιώνονται πλήρως από το ασφαλιστικό ταμείο. Με αυτό το σύστημα, τα παιδιατρικά ΜΗΣΗΦΑ, θα ελέγχονται ως προς τη διακίνηση, ενώ η καθιέρωση ενός ετήσιου πλαφόν στην χορήγησή τους θα εμποδίσει την υπερκατανάλωση και την πιθανή κακή χρήση αυτών των φαρμάκων. Σε αυτή τη διαδικασία θα μπορούσαν να συμμετέχουν για παράδειγμα τα σιρόπια παρακεταμόλης και ιμπουπροφαίνης ή η παιδιατρική βιταμίνη D Οι φαρμακοποιοί μπορούν να είναι συνταγογράφοι και ελεγκτές της σωστής χρήσης των φαρμάκων. (Ο έλεγχος της φαρμακοθεραπείας από τους φαρμακοποιούς, είναι μία υπηρεσία που αποζημιώνεται σε πολλές χώρες της ΕΕ).
6. Να καταργηθεί το σύστημα της ασφαλιστικής τιμής για τα παιδιατρικά φάρμακα και τα φάρμακα της εγκυμοσύνης.
7. Να δημιουργηθεί και να εφαρμοσθεί εμβολιαστικό πρόγραμμα συγκεκριμένου κόστους. Να μην μεταβιβάζεται η ευθύνη του εμβολιασμού στους γονείς και επομένως αυτοί να αποφασίζουν ανάλογα τηνν οικονομική τους ευχέρεια. Όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν την ίδια εμβολιαστική κάλυψη.
8. Nα ενισχυθεί η δημιουργία και λειτουργία εργαστηρίων γαληνικών φαρμάκων σε φαρμακεία, ώστε να διευρυνθεί η γκάμα επιλογών φαρμακευτικών παιδιατρικών θεραπειών και να αποζημιώνονται από το ασφαλιστικό ταμείο. Είναι απορίας άξιο, γιατί τα παιδιατρικά φάρμακα που βρίσκονται σήμερα σε έλλειψη, δημιουργώντας πολλά προβλήματα στην θεραπεία των ασθενών παιδιών, δεν γίνεται προσπάθεια να παρασκευαστούν ως γαληνικά φάρμακα, στα εργαστήρια των φαρμακείων, δίνοντας έτσι λύση και διέξοδο στην αναποτελεσματικότητα των δημοσίων οργανισμών (πχ του ΙΦΕΤ), που δεν ανταποκρίνονται εγκαίρως στην κάλυψη της εγχώριας αγοράς, με εισαγωγές. Τα εργαστήρια των φαρμακείων σήμερα, είναι αναξιοποίητα όχι μόνο ως εναλλακτική διέξοδος στο πρόβλημα των ελλείψεων, αλλά γενικότερα ως επιστημονικά κέντρα γνώσης, φαρμακευτικής τεχνολογίας, πρακτικής και έρευνας που θα μπορούσαν να προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στην δημόσια υγεία.
9. Να χορηγούνται δωρεάν οι αντιφθειρικές θεραπείες στα σχολεία και να καθιερωθεί πρωτόκολλο πρόληψης και θεραπείας συγκεκριμένου κόστους. Σήμερα οι τιμές των αντιφθειρικών θεραπειών έχουν αυξηθεί υπερβολικά και επιβαρύνουν τις οικογένειες χωρίς να συμβάλει η πολιτεία μέσω του σχολείου στην πρόληψη και θεραπεία. Άλλωστε η πολιτεία φέρει την βασική ευθύνη για τη διάδοση των φθειρών, δεδομένου ότι το σχολείο αποτελεί το βασικό χώρο μετάδοσης.
10. Τα φάρμακα που αφορούν την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, να χορηγούνται από τα ιδιωτικά φαρμακεία, βάση επιστημονικών πρωτοκόλλων που θα ενσωματωθούν στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση, και να καταργηθεί η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση, η οποία ωθεί τα ζευγάρια που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν, να πληρώσουν μετρητοίς για τη φαρμακευτική αγωγή.
11. Το ασφαλιστικό και το υγειονομικό σύστημα πρέπει να αποκτήσει ένα ανεξάρτητο πυλώνα ασφάλισης και υγειονομικής κάλυψης που θα αφορά αποκλειστικά όλους τους συμπολίτες μας από τη γέννησή τους (μέχρι τα 18 έτη). Ένας ανεξάρτητος ασφαλιστικός και υγειονομικός οργανισμός που θα αφορά την βρεφική, παιδική και εφηβική ηλικία, θα μπορέσει να εργαστεί απερίσπαστος και να εκπονήσει πολιτικές που θα επικεντρωθούν με καλύτερο τρόπο σε αυτές τις ηλικίες και να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά τις ασφαλιστικές και υγειονομικές ανάγκες των νέων. Ο διαχωρισμός σε δύο συστήματα θα βοηθήσει στην σωστή διαχείριση των διαθέσιμων πόρων, στην επιβολή προτεραιοτήτων και αποτελεσματικών πολιτικών υπέρ των νέων και κατ’ επέκταση στην δημιουργία ενός φιλικού περιβάλλοντος για την αύξηση των γεννήσεων, και την παροχή κινήτρων για την δημιουργία οικογένειας.

       Πρόκειται αναμφίβολα για μία αξιέπαινη προσπάθεια που αναδεικνύει το κοινωνικό πρόσωπο των φαρμακοποιών που με κάθε ευκαιρία δείχνουν ότι δεν είναι απλά δίπλα στον πολίτη αλλά μοιράζονται μαζί του τους προβληματισμούς του για κάθε ζήτημα πολλώ μάλλον όταν αυτό αγγίζει την υγεία, την περίθαλψη, τη φαρμακευτική πολιτική.