Γράφει η Πόπη Γεωργίου

Ιδιαιτέρως επικίνδυνη μπορεί βασίμως να χαρακτηρισθεί η λαϊκίστικη και άνευ άλλων διευκρινίσεων προβολή εκ μέρους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ) βίντεο με ψυχικώς πάσχοντες, νοσηλευόμενους σε ψυχιατρικά νοσοκομεία του ΕΣΥ της χώρας μας, υπό καθεστώς καθήλωσης.

Δυστυχώς για την ΠΟΕΔΗΝ, αλλά περισσότερο κρίμα για τους αδαείς, αλλά ευαισθητοποιημένους πολίτες της χώρας μας, η Ομοσπονδία αποφεύγει να μας εξηγήσει μερικά πολύ κρίσιμα σχετικά θέματα:

- Οι καθηλωμένοι βαρέως ψυχικώς πάσχοντες βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση μετά από σαφή εντολή ψυχιάτρου ή αυθαιρέτως;

- Ακολουθούνται τα ενδεδειγμένα και εγκεκριμένα διεθνώς πρωτόκολλα καθήλωσης ή έχουμε και εδώ αυθαιρεσίες;

- Για πόση ώρα παραμένουν καθηλωμένοι οι βιντεοσκοπημένοι νοσηλευόμενοι βαρέως ψυχικώς πάσχοντες;

- Ποιο είναι το ιατρικό ιστορικό και η παρούσα κατάσταση της υγείας των βιντεοσκοπημένων νοσηλευόμενων βαρέως ψυχικώς πασχόντων;

- Τι προτείνει ακριβώς η ΠΟΕΔΗΝ για ασθενείς όπως οι νοσηλευόμενοι βαρέως ψυχικώς πάσχοντες;

Αντιγράφουμε από την περίληψη και τα συμπεράσματα μίας σχετικής με την ψυχιατρική καθήλωση επιστημονική εργασία:

Ο σωματικός περιορισμός και η απομόνωση ως θεραπευτικές παρεμβάσεις σε ψυχιατρική κλινική εφαρμόζονται για την παροχή φυσικής προστασίας στον ίδιο τον ασθενή, στους άλλους νοσηλευόμενους, αλλά και στο προσωπικό της κλινικής, καθώς και για τη διασφάλιση του θεραπευτικού περιβάλλοντος.

Με το σωματικό περιορισμό επιδιώκεται η άρση της κινητικότητας του ασθενή και με τη χρήση του δωματίου απομόνωσης η ελάττωση των αισθητηριακών ερεθισμάτων που επιτείνουν τη διεγερτική συμπεριφορά των ασθενών.

Για τη χρήση του σωματικού περιορισμού και της απομόνωσης έχουν διαμορφωθεί κατευθυντήριες γραμμές που ως κύριο σκοπό έχουν τη διασφάλιση του θεραπευτικού πλαισίου της εφαρμογής τους.

Ωστόσο, οι τρέχουσες τάσεις που υπάρχουν αναφορικά με τη χρήση περιοριστικών μέτρων είναι η ελαχιστοποίηση έως και η κατάργησή τους.

Η θεραπευτική χρήση της απομόνωσης και του σωματικού περιορισμού διασφαλίζεται όταν ακολουθούνται οι οδηγίες και οι κατευθυντήριες γραμμές εφαρμογής τους. Ωστόσο, ο βασικός στόχος των επαγγελματιών υγείας και κυρίως των νοσηλευτών που εμπλέκονται άμεσα στις διαδικασίες εφαρμογής των περιοριστικών μέτρων είναι η ελαχιστοποίησή τους, που επιτυγχάνεται με τη διαρκή εκπαίδευση και την αριθμητική επάρκεια του προσωπικού