Γράφει η Πόπη Γεωργίου

Για δεύτερη φορά ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός υποστήριξε την περασμένη εβδομάδα κάτι το οποίο αποτελεί μία βαθιά αντίφαση, και μάλιστα μίαν αντίφαση την οποία ο ίδιος δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται.

Στο κρίσιμο, λοιπόν, πολιτικό ερώτημα «αν στο σημερινό περιβάλλον λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας υπάρχουν περιθώρια αποτελεσματικής λειτουργίας του δημόσιου συστήματος Υγείας», η απάντησή του Ανδρέα Ξανθού είναι… καταφατική «υπό τον όρο της σταδιακής απεμπλοκής από τη λιτότητα και της σύγκλισης των δημόσιων δαπανών Υγείας ως ποσοστό του ΑΕΠ με τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους».

Να μας πει, επιτέλους, ο Ανδρέας Ξανθός: Είμαστε υπό καθεστώς λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας ή υπό καθεστώς  σταδιακής απεμπλοκής από τη λιτότητα;

Και τα δύο μαζί, πάντως, δεν γίνονται!

Για την ιστορία Την ως άνω διατύπωση επανέλαβε ο Ανδρέας Ξανθός στο μήνυμά του για την Παρασκευή 7 Απριλίου – Παγκόσμια Ημέρα Υγείας.

Κατά τα λοιπά, ο Ανδρέας Ξανθός σημείωσε μεταξύ άλλων στο ίδιο μήνυμά του «την πάγια θέση της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης ότι η δημόσια Υγεία είναι η μόνη πραγματικά δημοκρατική πολιτική Υγείας γιατί αφορά όλο τον πληθυσμό και επιδρά με ισότιμο τρόπο στους πολίτες, χωρίς διακρίσεις. Η δημόσια Υγεία είναι επένδυση στην καθολική προστασία των ανθρώπων από τις καθημερινές και συχνά παγκοσμιοποιημένες απειλές για την υγεία τους, είναι επένδυση στην υγειονομική ασφάλεια και την ποιότητα ζωής, αλλά και στη βιωσιμότητα των συστημάτων Υγείας και του κοινωνικού κράτους».