Συντριπτικά τα ευρήματα μελέτης που διενήργησε η Β’ πανεπιστημιακή παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου Παίδων «Π. και Α. Κυριακού».

Φλέγον όσο και ακανθώδες είναι το θέμα της κακοποίησης παιδιών, καθώς τα 9 στα 10 περιστατικά άσκησης βίας κατά παιδιών δεν αναφέρεται καν, ενώ 1 στα 2 παιδιά ηλικίας 11 - 16 ετών έχει πέσει θύμα λεκτικής ή σωματικής βίας, φαινόμενο το οποίο εντείνεται μέσα στην βαθιά οικονομική κρίση, η οποία  σοβεί στη χώρα μας.

Αυτό τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση χθες το μεσημέρι σε συνέντευξη Τύπου ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Αθανάσιος Δημόπουλος, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του 1ου εθνικού προγράμματος Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Σωματικής Κακοποίησης με αφετηρία το Νοσοκομείο, πρόγραμμα το οποίο υλοποιούν η Β' πανεπιστημιακή παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου παίδων της Αθήνας "Π. και Α. Κυριακού" και η Εταιρεία Κατά της Κακοποίησης του Παιδιού "ELIZA", σε συνεργασία με 12 πανεπιστημιακές παιδιατρικές κλινικές της χώρας μας και 41 εξειδικευμένους γιατρούς  και επιστημονικούς συνεργάτες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία μελέτης των ιατρικών φακέλων 161 παιδιών με επιβαρυμένο κοινωνικό ιστορικό ή/και σοβαρό τραυματισμό, από τα 35.273 παιδιά τα  οποία νοσηλεύθηκαν κατά το χρονικό διάστημα 2014 - 2015 στο νοσοκομείο παίδων "Π. και Α. Κυριακού", η μέση ηλικία των παιδιών με πιθανή σωματική κακοποίηση ήταν τα 7,7 έτη, σε αντίθεση με επιδημιολογικά δεδομένα των ΗΠΑ, όπου η πλειονότητα των περιστατικών σωματικής κακοποίησης αφορά παιδιά ηλικίας κάτω των 3 ετών. 

Επίσης, ο μέσος χρόνος παραμονής αυτών των παιδιών στο νοσοκομείο ήταν 26 ημέρες, ενώ για το 60% από αυτά τα παιδιά επετεύχθη η ένταξή τους σε συγγενικό περιβάλλον ή πλαίσιο φιλοξενίας.

Ακόμη, παρατηρήθηκε ότι τα βρέφη είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα σωματικής κακοποίησης, στοιχείο σύμφωνο με τη διεθνή βιβλιογραφία για την ευαλωτότητα των βρεφών στη σωματική κακοποίηση, ενώ σχεδόν στο 20% των παιδιών τα οποία  νοσηλεύθηκαν με έγκαυμα και στο 35% των παιδιών τα οποία νοσηλεύθηκαν με κάταγμα, το ιστορικό το οποίο δόθηκε από τους γονείς ή τους φροντιστές δεν ήταν συμβατό με τα ιατρικά ευρήματα ή/και το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού.

Τέλος, 1 στα 3 εγκαύματα θα μπορούσε να είχε προληφθεί, με καλύτερη εκπαίδευση των γονέων/φροντιστών για την αποφυγή ατυχημάτων λόγω αμέλειας. 

Το Εθνικό Πρόγραμμα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για ένα ασφαλέστερο αύριο για τα παιδιά. Ωστόσο, σύμφωνα με τους υπευθύνους του προγράμματος, για να ενισχυθεί η αλυσίδα της προστασίας των παιδιών σε εθνικό επίπεδο χρειάζεται να:

•        Υιοθετηθεί το Πρωτόκολλο/Εύχρηστη Τυποποιημένη Διαδικασία για τη διερεύνηση και αντιμετώπιση της  σωματικής κακοποίησης παιδιών από όλα τα Νοσοκομεία της χώρας.
•        Εφαρμοσθεί το εθνικό σύστημα αναφοράς κακοποίησης και παραμέλησης παιδιού που έχει ήδη δημιουργήσει το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού.
•         Εφαρμοσθεί η διεπιστημονική προσέγγιση στη διαχείριση περιστατικών κακοποίησης παιδιών μέσω εξειδικευμένων μονάδων εντός των Νοσοκομείων.
•        Πραγματοποιείται από τους ιατρούς παρακολούθηση των περιστατικών σωματικής κακοποίησης  και μετά την ολοκλήρωση της νοσηλείας.
•   Δημιουργηθούν κατάλληλες ενδιάμεσες δομές φιλοξενίας για την αρτιότερη ψυχοσυναισθηματική φροντίδα και την ασφάλεια των παιδιών μέχρι την οριστική απόφαση της εισαγγελίας.
•      Δημιουργηθούν εξειδικευμένα προγράμματα εκπαίδευσης σε εθνικό επίπεδο για κάθε κατηγορία  επαγγελματιών που έρχονται σε επαφή με παιδιά, όπως διασώστες ΕΚΑΒ, νοσηλευτές, ψυχολόγοι, αστυνομικοί, κοινωνικοί λειτουργοί κλπ.
•         Εισαχθεί μάθημα για την πρόληψη, αναγνώριση και διαχείριση όλων των μορφών της κακοποίησης σε όλες τις Ιατρικές σχολές και να εξασφαλισθεί η συνεχιζόμενη ιατρική κατάρτιση μέσα από δομημένο πρόγραμμα δια βίου εκπαίδευσης.