Γράφει η Πόπη Γεωργίου

Όταν εντάσσεται ένα νέο καινοτόμο φαρμακευτικό σκεύασμα στην συνταγογράφηση, στην αποζημίωση από τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) και, συνεπώς, στη θεραπευτική φαρέτρα των γιατρών, πολύ συχνά συμβαίνει η χορήγησή του στους ασθενείς να μειώνει επιπλοκές, πιθανές νοσηλείες σε νοσοκομεία, μπορεί ακόμη και να εκριζώνει τη νόσο, όπως συμβαίνει με τα νέα καινοτόμα φαρμακευτικά σκευάσματα για την οριστική εκρίζωση του ιού της ηπατίτιδας C.

Πρόκειται για ένα πραγματικό επιχείρημα, με εδραία βάση στην κλινική εμπειρία, το οποίο, όμως, δύσκολα το υιοθετεί η πολιτική εξουσία, η κυβέρνηση, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας και η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ, ανεξάρτητα από το κόμμα ή τα κόμματα τα οποία  βρίσκονται στην κυβέρνηση…

Μία απάντηση για την αγνόηση τέτοιων ισχυρών και πραγματικών επιχειρημάτων, όσον αφορά την ένταξη νέων, καινοτόμων και ακριβών φαρμακευτικών σκευασμάτων στη θετική  λίστα συνταγογραφούμενων φαρμάκων και την αποζημίωση από τον ΕΟΠΥΥ, βρήκαμε διαβάζοντας το άρτι εκδοθέν βιβλίο του Παναγιώτη Καρκατσούλη με τίτλο «Διοικώντας (σ)την κρίση», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ι. Σιδέρης».

Γράφει κάπου στο ως άνω βιβλίο ο Παναγιώτης Καρκατσούλης:

«(…) διότι έμμεσα οφέλη δεν αναγνωρίζονται από το Μνημόνιο. Cash only! (το οποίο, μεθερμηνευόμενο εις «μαλλιαρή» ελληνική θα μπορούσε να ταυτίζεται με το ‘ό,τι αρπάξουμε’».

Πως εκλαμβάνουμε και «μεταφράζουμε» την ως άνω επισήμανση του Παναγιώτη Καρκατσούλη για τα της Υγείας και του μνημονίου στην Υγεία;

Όλα τα μέτρα, τα μνημονιακά μέτρα, για την Υγεία διαθέτουν πολύ στενούς χρονικούς ορίζοντες για την μετρήσιμη απόδοσή τους. Το πολύ έως τις 31 Δεκεμβρίου κάθε έτους. Δεν έχουμε δει μνημονιακό μέτρο στην Υγεία, και δη στο φάρμακο, το οποίο να εφαρμόζεται για να αποδώσει μετρήσιμα και απτά αποτελέσματα μετά από τρία και τέσσερα χρόνια. Όλα εδώ και τώρα…

Απορούμε, μάλιστα, πως επείσθησαν τόσο το κουαρτέτο όσο και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας να εντάξουν, δια της διαπραγμάτευσης των τιμών τους, τα νέα καινοτόμα φαρμακευτικά σκευάσματα για την ηπατίτιδα C στη φαρέτρα των γιατρών και την αποζημίωση από τον ΕΟΠΥΥ…

 Ένα είναι το σίγουρο: Όσο δεν αναζητούνται τα έμμεσα οφέλη, πέραν από τα άμεσα, τόσο η χώρα και το δημόσιο θα σπαταλούν, στην κυριολεξία, κονδύλια και πόρους στην νοσοκομειακή περίθαλψη, κονδύλια και πόρους που  θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν αισθητά για άλλους τομείς της Υγείας, μόνον υπό την προϋπόθεση ότι θα εντάσσονταν όσο το δυνατόν πιο άμεσα νέα, καινοτόμα και θετικά αξιολογημένα φαρμακευτικά σκευάσματα στην αποζημίωση του ΕΟΠΥΥ.

Θα είχαμε ίσως, βραχυπρόθεσμα, μία ελαφρά αύξηση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης, η οποία στη συνέχεια θα επανερχόταν στην αφετηρία της, αλλά θα πετυχαίναμε, μεσομακροπρόθεσμα,  αισθητή εξοικονόμηση στη δημόσια δαπάνη για τη νοσοκομειακή περίθαλψη.