Γράφει η Πόπη Γεωργίου

Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο βαθμός της υποκρισίας μας, αποτελεί όμως συλλογική υποκρισία! Καιρός για αυτοκριτική.

Ο λόγος για όλους εκείνους τους φορείς, αλλά και μεμονωμένα φυσικά πρόσωπα, που αντιδρούν στην νομιμοποίηση της ιατρικής χρήσης της κάνναβης για ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από πολύ συγκεκριμένα  νοσήματα, και μάλιστα ως φάρμακο τελικής επιλογής και όχι ως φάρμακο εκλογής.

Νομίζει κανείς ότι δεν χρησιμοποιείται ιατρικώς η κάνναβη στη χώρα μας; Νομίζει κανείς ότι δεν υπάρχουν καρκινοπαθείς, οι οποίοι ανακουφίζουν τον πόνο τους αποκλειστικά και μόνον ή συμπληρωματικά με χρήση φαρμακευτικής κάνναβης;

Είμαι στη θέση να γνωρίζω πολύ καλά έναν πολύ γνωστό άνθρωπο της δημοσιότητας, ο οποίος, αφού βγήκε πριν από πολλά χρόνια νικητής από έναν καρκίνο, με υπόδειξη του θεράποντα γιατρού του καπνίζει ένα τσιγάρο κάνναβης κάθε απόγευμα, για καθαρά ιατρικούς λόγους.

Στην εποχή μας η κάνναβη είναι διαθέσιμη, ακόμη και σε παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών. Δεν είναι υποκρισία να λέει κανείς ότι η νομιμοποίηση της ιατρικής χρήσης της κάνναβης θα είναι εκείνο το μέτρο το οποίο θα… διευρύνει  τη χρήση κάνναβης ως ναρκωτικό στον ελληνικό πληθυσμό;

Δεν είναι αλήθεια ότι το Κέντρο Θεραπείας  Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) μας είπε πολύ πρόσφατα ότι αυξάνεται ραγδαία στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια η ζήτηση για υπηρεσίες απεξάρτησης από τον κάνναβη; Δεν αποδεικνύει η ως άνω διαπίστωση εκ μέρους του ΚΕΘΕΑ , την ευρεία διάδοση της χρήσης κάνναβης από τον ελληνικό πληθυσμό;

Το επικροτούμε; Όχι, ασφαλώς! Το στηλιτεύουμε. Αλλά πόσο ειλικρινείς είμαστε  να επικαλούμαστε ευρύτερες κοινωνικές και ηθικές δοξασίες, προκειμένου να συνεχίσουμε επισήμως να εμποδίζουμε τη χρήση της φαρμακευτικής κάνναβης από βαρέως πάσχοντες συνανθρώπους μας, οι οποίοι έχουν πράγματι ανάγκη τη χρήση της ουσίας;

Στο κάτω – κάτω της γραφής, μόλις εξεδόθη η κοινή υπουργική απόφαση (ΚΥΑ), με την οποία νομιμοποιείται και στη χώρα μας η ιατρική χρήση της κάνναβης. Ας αφήσουμε να περάσουν μερικά χρόνια εφαρμογής των διατάξεων της ΚΥΑ και, εδώ είμαστε, θα κάνουμε τότε τον απαραίτητο απολογισμό.