Γράφει η Πόπη Γεωργίου

Ως ένας πολύ αυστηρός gate keeper έναντι της πρόσβασης των ασφαλισμένων και των ασθενών στο δευτεροβάθμιο επίπεδο του ΕΣΥ της χώρας μας, φαίνεται ότι θα λειτουργήσει ο οικογενειακός γιατρός στην Τοπική Μονάδα Υγείας (ΤΟΜΥ), τουλάχιστον όπως τον περιγράφουν οι διατάξεις του προσχεδίου νόμου του υπουργείου Υγείας για τη νέα δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας!

Κι όμως, μόνον στη Βρετανία θα βρει κανείς στην καθαρή του μορφή, τον οικογενειακό γιατρό της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ως gate keeper, έναντι του δευτεροβάθμιου επιπέδου του NHS, δηλώνει με νόημα ο ομότιμος καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημοσίας Υγείας (ΕΣΔΥ) Γιάννης Κυριόπουλος.

Απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του dailypharmanews.gr, ο Γιάννης Κυριόπουλος συμπληρώνει σχετικά ότι «κάποιες άλλες πιο χαλαρές μορφές του οικογενειακού γιατρού της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ως gate keeper, συναντάμε στις σκανδιναβικές χώρες, αλλά τέτοιο ρόλο δεν βλέπουμε πουθενά στη Γερμανία, στη Γαλλία και αλλού. Ακόμη και εκεί όπου συναντάμε τον οικογενειακό γιατρό ως χαλαρό gate keeper, συνήθως αυτός δεν έχει τον χαρακτήρα του φραγμού, αλλά του ορθού και καλού προσανατολισμού». 

Επίσης, ο Γιάννης Κυριόπουλος διευκρινίζει με χαρακτηριστική έμφαση ότι «η εφαρμογή του θεσμού του οικογενειακού γιατρού ως gate keeper για το δευτεροβάθμιο επίπεδο του ΕΣΥ, εξαρτάται από την κάλυψη του συνόλου του πληθυσμού και την ανάπτυξη ιατρικών αρχείων (medical records), για να έχει νόημα. Διαφορετικά, θα είναι ένας πρόσθετος φραγμός…».

Πράγματι, πως θα λειτουργήσουν οι οικογενειακοί γιατροί στις ΤΟΜΥ, όταν το νέο δημόσιο σύστημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας θα είναι σχεδιασμένο για να καλύπτει μόλις 3 εκατ. ασφαλισμένους στη χώρας μας; Είναι προφανές ότι θα δημιουργήσει έναν πρόσθετο φραγμό προς το νοσοκομείο για αυτούς τους 3 εκατ. ασφαλισμένους και θα οδηγηθούμε αυτομάτως σε ένα καθαρά δυαδικό σύστημα πρόσβασης στις υπηρεσίες Υγείας, και του πρωτοβάθμιου και του δευτεροβάθμιου επιπέδου του ΕΣΥ.

Μάλιστα, στο νέο βιβλίο του με τίτλο «Υγεία και Ιατρική Περίθαλψη», το οποίο κυκλοφορεί ήδη από τις θαυμάσιες εκδόσεις «Παπαδόπουλος», ο Γιάννης Κυριόπουλος προτείνει καθαρά το εξής:

«Ένα συστηματικό πρόγραμμα προσυμπτωματικού ελέγχου στον αντίποδα της γενικευμένης και άσκοπης πολιτικής κατάχρησης των εργαστηριακών εξετάσεων, είναι εξόχως αποδοτικό σε όρους κόστους – αποτελεσματικότητας, ενώ εξοικονομεί μεγάλη ποσότητα πόρων από το μέλλον, καθώς και μεγάλο αριθμό ποιοτικών ετών ζωής, τα οποία – υπό διαφορετικές συνθήκες – πρόκειται να απολεσθούν».

Μόνον που ο δημόσιος διάλογος για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στη χώρα μας εξαντλείται, δυστυχώς, και μετά βίας αποκλειστικά και μόνον στο… μοντέλο των εργασιακών σχέσεων για τους γιατρούς του συστήματος!