Οι υγειονομικές αρχές στην Ιταλία έχουν απαγορεύσει στους κατοίκους της μισής σχεδόν Ρώμης να δίνουν αίμα, εξαιτίας της εμφάνισης της ιογενούς νόσου Chinkungunya, η οποία μεταδίδεται στους ανθρώπους κυρίως από μολυσμένα κουνούπια.

 Από τη Ρούλα Σκουρογιάννη

Τουλάχιστον 17 άτομα στη νοτιοανατολική Ρώμη έχουν διαγνωστεί με τον ιό από τα τέλη Αυγούστου και οι τοπικές υγειονομικές αρχές αποφάσισαν να αναστείλουν τις δωρεές αίματος στις πληγείσες περιοχές για να αποφευχθεί τυχόν μετάδοση του ιού.

 Η απαγόρευση αφορά περίπου 1,2 εκατομμύρια κατοίκους της ιταλικής πρωτεύουσας. Οποιοσδήποτε έχει επισκεφθεί την περιοχή της Ρώμης όπου παρουσιάστηκαν τα κρούσματα, από τις 25 Αυγούστου, δεν πρέπει να δώσει αίμα για 28 ημέρες.

Η νόσος Chinkungunya

Περιγράφηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας στη νότια Τανζανία το 1952. Η ονομασία «Chikungunya» προέρχεται από τη διάλεκτο Kimakonde και σημαίνει «αυτός που παραμορφώνεται» και πιθανόν συνδέεται με το ότι το συγκεκριμένο νόσημα προκαλεί σημαντικό αρθρικό και μυϊκό πόνο. Άλλα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν υψηλό πυρετό, σοβαρούς πονοκεφάλους, ναυτία και εξάνθημα. Συνήθως, παρουσιάζονται εντός τριών έως επτά ημερών μετά από τσίμπημα από μολυσμένο κουνούπι και διαρκούν μία εβδομάδα. Ο ιός δεν είναι θανατηφόρος, αλλά δεν υπάρχει εμβόλιο.

 Η νόσος συναντάται, κυρίως, σε τροπικές περιοχές και δεν έχει απασχολήσει την Ιταλία, εκτός από ένα ξέσπασμα του ιού στην πόλη της Ραβέννας, το 2007, με 210 επιβεβαιωμένα κρούσματα, που αποδόθηκε σε μετάδοση του ιού από το κουνούπι-τίγρη -διαβιβαστή της Chikungunya- που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη χώρα τη δεκαετία του 1990.

 Σύμφωνα με όσα αναφέρει το ΚΕΕΛΠΝΟ, ο ιός Chikungunya ενδημεί στην Αφρική, νοτιο-ανατολική Ασία και Ινδική χερσόνησο και έχει εντοπιστεί σε σχεδόν 40 χώρες στην υπο-σαχάρια Αφρική, την Ινδία, τη Σρι-Λάνκα, τη νοτιο-ανατολική Ασία, τον

Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό, και πιο πρόσφατα στην Ευρώπη και την Αμερική, όπου θεωρείται ότι εισήχθη από ταξιδιώτες που επέστρεψαν από περιοχές με υψηλή επίπτωση της νόσου. Στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, όπου υπάρχει ο κατάλληλος διαβιβαστής, υπάρχει κίνδυνος εισαγωγής του ιού από μολυνθέντες ταξιδιώτες και κίνδυνος περαιτέρω διασποράς της νόσου.