Για συσχετισμούς που δεν φαίνεται να ευνοούν τον κλάδο έκανε λόγο ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Κυριάκος Θεοδοσιάδης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Deal, αναφερόμενος στο θέμα του ιδιοκτησιακού και στην πρόθεση να καταθέσουν οι φαρμακοποιοί τις θέσεις τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Από το Χαράλαμπο Πετρόχειλο

«Πιστεύουμε ότι για ακόμη μία φορά το ΣτΕ θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και επαφιόμαστε στην αποδεδειγμένα ορθή κρίση του. Όσο κι αν οι συσχετισμοί δεν φαίνεται να μας ευνοούν, η αισιοδοξία είναι ένα συναίσθημα που με χαρακτηρίζει ως άνθρωπο» ανέφερε χαρακτηριστικά ξεκαθαρίζοντας ότι ο κλάδος θα προχωρήσει και σε προσφυγή στα Ευρωπαϊκά Όργανα.

Ο κ. Θεοδοσιάδης υποστήριξε επίσης ότι τα φαρμακεία αποτελούν την καλύτερη απόδειξη ότι «τα συμφέροντα υπαγορεύουν και οι εκάστοτε κυβερνήσεις υπακούουν» καθώς λαμβάνονται μέτρα που στην πράξη αποδεικνύεται πως αποδίδουν τα αναμενόμενα και σε αυτό επικαλέστηκε τόσο την απελευθέρωση του ωραρίου, όσο και την απελευθέρωση του ιδιοκτησιακού, όπου για πρώτη φορά, όπως επισήμανε «απόφαση που διατυπώθηκε με βάση τις διαθέσεις των δανειστών απερρίφθη από το ΣτΕ». 

Από τα ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης και το θέμα των ιατροτεχνολογικών προϊόντων όπου ο πρόεδρος του ΠΦΣ μίλησε για συμφέροντα που είχαν στήσει τα «μαγαζάκια» τους και μεσουρανούσαν σε βάρος των ασθενών και του ΕΟΠΥΥ, εκφράζοντας την ελπίδα ότι το πολιτικό σύστημα δεν θα υποκύψει στις πιέσεις που δέχεται, διαφορετικά, όπως είπε, «είμαστε έτοιμοι να καταγγείλουμε και να μιλήσουμε στην κοινωνία».

Σύμφωνα με τον κ. Θεοδοσιάδη θα γίνει προσπάθεια να αναδειχθεί ο κοινωνικός και επιστημονικός ρόλος του φαρμακοποιού με εκσυγχρονισμό του τρόπου λειτουργίας του φαρμακείου. Αυτό που πρέπει ωστόσο να ξεπεραστεί είναι, όπως είπε, οι εσωτερικές έριδες και τριβές καθώς όταν ο κλάδος τα ξεπερνά αυτά αποδεικνύεται ένας πολύ ισχυρός αντίπαλος.

Αυτό πάντως το τελευταίο φαίνεται να μην είναι τόσο απλό, καθώς ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ.Κυριάκος Θεοδοσιάδης και ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής και τέως πρόεδρος του ΠΦΣ κ. Κωνσταντίνος Λουράντος, διασταύρωσαν τα ξίφη τους εν μέσω των σημαντικών εξελίξεων που αφορούν κορυφαία ζητήματα του κλάδου.

Αφορμή υπήρξε συνέντευξη του κ. Θεοδοσιάδη στο περιοδικό PhB (τεύχος Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου) ο οποίος απαντώντας στην ερώτηση «Μήπως, τελικά, και ο κλάδος, στηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, έπεσε έξω στις εκτιμήσεις του;» απάντησε ότι «Η ερώτηση πρέπει να απευθυνθεί σε αυτούς που έκαναν σημαία τα “εκλογικά κέντρα”. Ευτυχώς, εγώ δεν υποστήριξα ποτέ κάτι τέτοιο. Ο κλάδος όντως παρασύρθηκε από αυτήν τη λογική, όπως όλη η κοινωνία. Το μετάνιωσε. Και γι’ αυτό υπήρχε και αλλαγή διοίκησης στον ΠΦΣ και ο Κ. Λουράντος δεν είναι καν μέλος του ΔΣ. Εγώ ουδέποτε υποστήριξα τη λογική της ταύτισης του κλάδου με ένα κόμμα. Ο κλάδος έχει όλες τις αποχρώσεις. Και ο πρόεδρος πρέπει να έχει επαφές με όλο το πολιτικό σύστημα. Το δημοκρατικό». 

Όπως ήταν αναμενόμενο ο κ. Λουράντος δεν άφησε τα λόγια αυτά του κ. Θεοδοσιάδη να πέσουν κάτω αλλά ως επικεφαλής της Ανεξάρτητης Φαρμακευτικής Συμμαχίας σε ανάρτησή του στο fb με τίτλο «Το γνώθι σαυτόν και… ο αυτοσκοπός της καρέκλας» τον κατηγόρησε ότι «απάντησε ως γνήσιος… Νεοδημοκράτης!!!»

Μάλιστα ο κ. Λουράντος πριν απαντήσει στα όσα είπε ο κ. Θεοδοσιάδης σχολίασε ακόμη και τη δημοσιογραφική ερώτηση παρατηρώντας ότι «ο κλάδος δεν στήριξε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τιμώρησε όλα όσα έκανε εναντίον του η προηγούμενη Κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ» και κρίνοντας ως «υποτιμητικό για τον κλάδο να παρουσιάζονται τα μέλη του ως άβουλα όντα που ακολουθούν υποδείξεις και δεν έχουν κρίση!» διαβεβαιώνοντας «πως και κρίση έχουν και μπορούν να απαντούν με τον καταλληλότερο τρόπο σε όσους τον επιβουλεύονται και τον απαξιώνουν!».

Σε  συνέχεια του σχολίου του ο κ. Λουράντος στράφηκε κατά του νυν προέδρου του ΠΦΣ. «Ο κ. Θεοδοσιάδης όμως, χωρίς ίχνος αυτογνωσίας, εκλαμβάνει το αποτέλεσμα των εκλογών ως δήθεν τιμωρία του κλάδου προς εμέ, διότι … έκανα τα φαρμακεία εκλογικά κέντρα (!!!), παραβλέποντας το γεγονός ότι ο ίδιος ΔΕΝ ΕΞΕΛΕΓΕΙ στο Δ.Σ. αλλά «τρύπωσε» στην κυριολεξία σε αυτό …ως πέμπτος (5ος!) επιλαχών, αναγκάζοντας τέσσερις συνυποψηφίους του (έναν εκλεγμένο και άλλους τρείς πριν από αυτόν) σε παραίτηση, πράγμα που εγώ ούτε καν διανοήθηκα να κάνω!!!

Και σαν να μην έφτανε αυτό, επειδή τα κουκιά δεν έβγαιναν για να γίνει πρόεδρος, αποτάθηκε στον κομματικό μηχανισμό της Ν.Δ., ώστε μέσω της … κομματικής πειθαρχίας και μάλιστα ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ, να αναγκάσει τον έτερο Νεοδημοκράτη «αντίπαλό» του στα χαρτιά, να τον στηρίξει, χαρίζοντάς του ως αντάλλαγμα την μισή προεδρεία!!! Κίνηση πάντως απολύτως φυσιολογική και αναμενόμενη, αφού το βράδυ των εκλογών η Ν.Δ. εκδίδοντας ανακοίνωση, πανηγύριζε επειδή οι δύο παρατάξεις της κέρδισαν τις εκλογές και ο Σύλλογος επανήλθε στους κόλπους της !!! Σημειωτέων ότι η ανακοίνωση αυτή, ουδέποτε διαψεύσθηκε από κάποιον εκ των δύο!

Μιλά επίσης ο πρόεδρος του ΠΦΣ για … ανεξαρτησία που πρέπει να δείχνει ο κάθε πρόεδρος και για επαφές που πρέπει να έχει με όλο το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα!!! Σωστό και λογικό, με την διαφορά ότι αυτό δεν σημαίνει στρογγύλεμα των πάντων, ούτε … αγαστή συνεργασία με κάθε πολιτική φυσιογνωμία του τόπου!!!

Παραλείπει όμως να αναφέρει το γεγονός ότι ο ίδιος που ζητά “ίσες αποστάσεις από όλους”, κατά το δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου του 2014 πήρε σαφή θέση υπέρ του ΝΑΙ, προπαγανδίζοντας ανοιχτά την απόφαση του κόμματός του. “Ξεχνά” επίσης το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός υγείας κύριος Άδωνις Γεωργιάδης έπλεξε πολλές φορές το εγκώμιό του αποκαλώντας τον δημοσίως “τρομερό” συνδικαλιστή, αφήνοντας τον πλήρως εκτεθειμένο απέναντι στον κλάδο, αφού ποτέ ο ίδιος δεν αντέδρασε σε αυτόν τον χαρακτηρισμό!!!

Στο πολιτική σκηνή υπάρχουν δύο δρόμοι να ακολουθήσεις, και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την καθημερινότητα, αλλά και με τις αντιλήψεις, τις αρχές και τις αξίες σύμφωνα με τις οποίες ο καθένας μας πορεύεται στην ζωή του. Ο δρόμος της κομματικής εξάρτησης, του τακτικισμού και του πολιτικού οπαδισμού (που συνήθως αποδίδει καρπούς) και ο δρόμος της ελευθερίας της σκέψης , της ανεξαρτησίας κινήσεων και της στήριξης των αρχών σου χωρίς εκπτώσεις και στρογγυλέματα.

Εμείς μάθαμε να διαβαίνουμε τον δεύτερο, που είναι σαφώς δυσκολότερος και που πολλές φορές γίνεται … μοναχικός, όμως στο τέλος κάθε ημέρας, υπάρχει η ηρεμία και η σιγουριά ότι πράττεις κατά συνείδηση, ίσως όχι πάντα σωστά, αλλά χωρίς εξαρτήσεις που γεννιούνται από συμφωνίες σε κομματικά γραφεία ή προσδοκίες για θέσεις και εξουσίες που ικανοποιούν μεν προσωρινά την ματαιοδοξία, αλλά γεννούν με την σειρά τους, την αλαζονεία και τον αυταρχισμό.

Η διεκδίκηση της “καρέκλας” όταν αυτή γίνεται αυτοσκοπός, υπηρετεί προσωπικά συμφέροντα, ικανοποιεί παραφουσκωμένους εγωισμούς και βασίζεται σε ψεύτικες υποσχέσεις που αφειδώς μεν δίνονται προεκλογικά για να επιτευχθεί ο αυτοσκοπός, αλλά ξεχνιόνται πολύ εύκολα μετεκλογικά, όταν έρθει η ώρα της υλοποίησης…

Η δύναμη ενός κλάδου δεν εξαρτάται από κομματικά προεδρία, αλλά από την ικανότητά του να κάνει έντονη την παρουσία του στην εκάστοτε Κυβέρνηση, έχοντας ως όπλο το «πολιτικό κόστος» γι’ αυτή και την διεισδυτικότητα του στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης … πράγμα που είναι φυσικό να εξορκίζουν όσοι ενεργούν μέσω αυτού του συστήματος!

Ενός συστήματος που εξυπηρετούν αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται πως αν η σημερινή Κυβέρνηση απογοήτευσε με τις παλινωδίες της και την υποκρισία της τον κλάδο (και όχι μόνο), αυτό δεν σημαίνει, ότι εξαγνίζονται οι προηγούμενοι που έφεραν με τις δικές τους πράξεις την καταστροφή και τον κανιβαλισμό και οι οποίοι ακόμα και σήμερα συμπεριφέρονται ως αμετανόητοι οπαδοί της αποδιοργάνωσης και της παγκοσμιοποίησης…».

Ανεξάρτητα με το τι κανείς πιστεύει και που δίνει δίκιο,  κάνει εντύπωση πως σε μία τόσο κρίσιμη για τον κλάδο περίοδο τελικά η κουβέντα αναλώνεται «επί τα αυτά», ενώ υπάρχει περιθώριο συζήτησης για πολύ πιο ουσιαστικά θέματα στην προσπάθεια δημιουργίας ενός κοινού εσωτερικού μετώπου απέναντι σε όλους εκείνους για τους οποίους όλοι μιλούν ως κοινό εξωτερικό εχθρό εντός ή εκτός Ελλάδας.