Από τη Ρούλα Σκουρογιάννη

Μία στις δέκα γυναίκες σήμερα ζει με Διαβήτη, για το λόγο αυτό, φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό τμήμα της Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Διαβήτη (IDF - Europe), είναι αφιερωμένη στη γυναίκα…που δίνει τη ζωή… αγωνίζεται για τη ζωή… στηρίζει τη ζωή, συμβάλλοντας στην υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, μέσα από τους διαφορετικούς ρόλους της.

«Δικαίωμα στη Θεραπεία, στη Γνώση, στη Ζωή. Διεκδίκησε το, σήμερα. Άλλαξε, το αύριο!» είναι το κεντρικό μήνυμα της καμπάνιας ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για το Σακχαρώδη Διαβήτη της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ΕΔΕ), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη και στόχο την πληροφόρηση και ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τη σημασία της οικονομικά προσιτής και δίκαιης πρόσβασης για όλες τις γυναίκες που διατρέχουν κίνδυνο εμφάνισης Διαβήτη ή ζουν με Διαβήτη στις βασικές θεραπείες και τεχνολογίες αντιμετώπισης του, στον προγεννητικό έλεγχο, στην εκπαίδευση της αυτοδιαχείρισης και στην ενίσχυση της ικανότητάς τους να αποτρέψουν την εμφάνιση Διαβήτη τύπου 2.

Εγκυμοσύνη και διαβήτης

Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Διαβήτη (IDF), 20,9 εκατομμύρια ή το 16,2% των γυναικών παγκοσμίως που γέννησαν επιτυχώς το 2015, παρουσίασαν κάποιας βαρύτητας υπεργλυκαιμία κατά την εγκυμοσύνη. Περίπου το 50% των γυναικών με ιστορικό Διαβήτη, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αναπτύσσουν Διαβήτη τύπου 2 εντός 5 έως 10 ετών μετά τη γέννηση, ενώ 1 στις 7 γεννήσεις επηρεάζεται από Διαβήτη κύησης. Για το λόγο αυτό θα πρέπει ο έλεγχος για το Διαβήτη πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης να ενσωματωθεί στις υπηρεσίες μητρικής υγείας, σε επίπεδο πρωτοβάθμιας περίθαλψης, με στόχο τον έγκαιρο εντοπισμό και την καλύτερη αντιμετώπιση του.

 70% των περιπτώσεων Διαβήτη τύπου 2 μπορούν να προληφθούν με έναν υγιεινό τρόπο ζωής

Σχετικά με τον κίνδυνο που ενέχει ο Διαβήτης στη ζωή του γενικού πληθυσμού, τις επιπλοκές αλλά και το κόστος στο Σύστημα Υγείας, ο Ανδρέας Μελιδώνης, Γεν. Γραμματέας ΕΔΕ, Παθολόγος, Συντονιστής - Διευθυντής Α’ Παθολογικής Κλινικής-Διαβητολογικού Κέντρου, Γ.Ν.Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ», αναφέρει ότι «ο Διαβήτης αποτελεί την πρώτη αιτία τύφλωσης των ενηλίκων, νεφρικής ανεπάρκειας τελικού σταδίου, μη τραυματικού ακρωτηριασμού, εμφράγματος του μυοκαρδίου και αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, ενώ συνδέεται άμεσα και με την καρδιαγγειακή νόσο με τους ασθενείς με Διαβήτη να παρουσιάζουν τον ίδιο κίνδυνο θνησιμότητας με τους μη διαβητικούς που είναι μεγαλύτεροι κατά 15 χρόνια».  Στην Ευρώπη η δημόσια δαπάνη για τη φροντίδα του ασθενή με Διαβήτη προσεγγίζει το 12% ετησίως του συνολικού κόστους Υγείας όπως εξήγησε ο κ. Μελιδώνης. «Ο ρυθμισμένος ασθενής με Διαβήτη χωρίς επιπλοκές και συννοσηρότητες στοιχίζει περίπου 1000 ευρώ ετησίως. Ο αρρύθμιστος τουλάχιστον 50% επιπλέον και ο αρρύθμιστος διαβητικός ασθενής με επιπλοκές και συννοσηρότητες προσεγγίζει το κόστος των 7.500 ευρώ ετησίως, σύμφωνα με τα δεδομένα της μελέτης Hercules».

Τι δείχνει η ηλεκτρονική συνταγογράφηση

«Επιπολασμός του φαρμακευτικά θεραπευόμενου Διαβήτη της τάξεως 7% σε άνδρες και γυναίκες διαπιστώθηκε από την ανάλυση των δεδομένων της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης του ΕΟΠΥΥ για την περίοδο 01/06/2014 έως 31/05/2015, ενώ στις ηλικίες άνω των 75 ετών καταγράφεται ραγδαία αύξηση, αγγίζοντας το 30,3%» αναφέρει ο  Κωνσταντίνος Μακρυλάκης, Ταμίας ΕΔΕ & Μέλος στο ΔΣ της IDF-Europe, Αν. Καθηγητής Παθολογίας ΕΚΠΑ.

Εθνικό Σχέδιο Δράσης για το Σακχαρώδη Διαβήτη

Την ανάγκη σύστασης άμεσα Εθνικού Σχεδίου Δράσης που θα αποβλέπει τόσο στη βελτίωση της παρεχόμενης Φροντίδας των ασθενών όσο και στην Πρόληψη του Σακχαρώδη Διαβήτη, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Διαβήτη και της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας, επισημαίνουν οι κ.κ. Γεώργιος Δημητριάδης, Πρόεδρος της ΕΔΕ,  Καθηγητής Παθολογίας ΕΚΠΑ, και Dr. Σταύρος Παππάς, Αντιπρόεδρος ΕΔΕ, Παθολόγος, Διαβητολόγος, τονίζοντας ότι «ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μία χρόνια νόσος που συνιστά σήμερα μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας, σε  παγκόσμιο επίπεδο και φυσικά και για τη χώρα μας. Η συχνότητα εμφάνισης του αυξάνει διαχρονικά, δραματικά, σχεδόν επιδημικά. Το 1970 ο επιπολασμός ήταν 2,8% ενώ το 2017 είναι μεγαλύτερος από 10%. Η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία κάνει πρόσκληση σε όλους. Είναι ώρα δράσης. Ο Σακχαρώδης Διαβήτης δε θεραπεύεται. Αντιμετωπίζεται & κυρίως Προλαμβάνεται. Μας αφορά Όλους».

Τι λένε οι Ενδοκρινολόγοι: «Διαβήτης: Μια ορμονική καταιγίδα για τις γυναίκες»

Στις ποικίλες ορμονικές διαταραχές της γυναίκας με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ) εστιάζουν το ενδιαφέρον τους οι ενδοκρινολόγοι. Οι διαταραχές αυτές δεν αφορούν μόνο το μεταβολισμό, αλλά επηρεάζουν όλους τους ενδοκρινείς αδένες και αποσυντονίζουν την ορμονική ισορροπία της, σε κάθε ηλικία. Η ισορροπία της γυναικείας ορμονικής λειτουργίας τίθεται σε σκληρή δοκιμασία όταν συνυπάρχει μια οποιαδήποτε μορφή Σακχαρώδη Διαβήτη σε οποιαδήποτε φάση της ζωής της γυναίκας και απαιτεί  σωστή και πολύπλευρη φροντίδα, υπό το πρίσμα της σφαιρικής γνώσης της δράσης των ορμονών. Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα, σχεδόν οι μισοί πάσχοντες από διαβήτη σε όλο τον κόσμο (205 εκατομμύρια από τα συνολικά 422 εκατομμύρια, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας) είναι γυναίκες, με τον αντίστοιχο αριθμό το 2040 να υπολογίζεται ότι θα έχει αυξηθεί σε 313 εκατομμύρια.

Οι γυναίκες με διαβήτη βιώνουν ορμονικές διαταραχές που επηρεάζουν την υγεία και την αναπαραγωγική ικανότητά τους

Ιδιαιτέρως, η  Δρ. Ευανθία Διαμάντη-Κανδαράκη, Γενική Γραμματέας της ΕΕΕ-ΠΕΕ (Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας – Πανελλήνιας Ένωσης Ενδοκρινολόγων) διευκρίνισε ότι δύο στις πέντε γυναίκες με διαβήτη (ή πάνω από 60 εκατομμύρια) είναι αναπαραγωγικής ηλικίας, ενώ η νόσος αποτελεί την 9η κύρια αιτία θανάτου για τις γυναίκες με 2,1 εκατομμύρια θύματα κάθε χρόνο. Οι γυναίκες με τύπου 2 διαβήτη έχουν σχεδόν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρδιοπάθεια συγκριτικά με τις υγιείς συνομήλικές τους, ενώ οι γυναίκες με τύπου 1 διαβήτη που μένουν έγκυοι έχουν αυξημένο κίνδυνο αποβολής ή απόκτησης μωρού με δυσμορφίες, εάν δεν έχουν την κατάλληλη φροντίδα. Οι γυναίκες με ΣΔ τύπου 1 συχνά εμφανίζουν σημαντική έκπτωση του αναπαραγωγικού τους δυναμικού, η οποία κλινικά εκφράζεται ως καθυστέρηση της εμμηναρχής, διαταραχές εμμήνου ρύσης, και πρωιμότερη εμμηνόπαυση, σε σχέση με υγιείς γυναίκες. Διαταραχές εμμήνου ρύσης και μειωμένη αναπαραγωγική ικανότητα έχουν επίσης παρατηρηθεί και σε γυναίκες με  ΣΔ τύπου 2.Ειδικότερα τόνισε η κ.  Διαμάντη ότι η  συνηθέστερη μορφή συνύπαρξης σακχαρώδη διαβήτη και μειωμένης γονιμότητας της γυναίκας είναι το Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (ΣΠΩ). Συγκεκριμένα, 30-40% των γυναικών με ΣΠΩ παρουσιάζουν διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη, μία προδιαβητική κατάσταση, ενώ 7.5-10% των γυναικών με ΣΠΩ έχουν ΣΔ2, ποσοστά σημαντικά μεγαλύτερα σε σύγκριση με συνομήλικες υγιείς γυναίκες. Οι γυναίκες με ΣΠΩ εμφανίζουν διαταραχές εμμήνου ρύσης, υπερανδρογοναιμία και υπογονιμότητα. Μάλιστα, αρκετά συχνά, είναι απαραίτητη η χρήση μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ώστε να επιτευχθεί κύηση. Θεραπευτική αντιμετώπιση του ΣΔ2 και επίτευξη των γλυκαιμικών στόχων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο ποσοστό κυήσεων και τελειόμηνων νεογνών

Με τη σωστή θεραπευτική  επιλογή για το Διαβήτη, διασφαλίζεται όχι μόνο η καλή ποιότητα ζωής, αλλά και η επίτευξη ενός από τους υψηλότερους στόχους μίας γυναίκας που είναι η τεκνοποίηση.