Η πρόεδρος της «ΡευΜΑζην» εκτιμά ότι ο φαρμακοποιός παίζει έναν ρόλο σε αυτό.
Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Με το πρόβλημα των ελλείψεων φαρμάκων να παραμένει στην επικαιρότητα –μάλιστα ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Ηρακλείου πραγματοποίησε στάση εργασίας χτες (Τετάρτη 23/2) διαμαρτυρόμενος για τις πολλές ελλείψεις φαρμάκων- το DailyPharmaNews που παρακολουθεί συστηματικά το συγκεκριμένο θέμα επέλεξε να απευθυνθεί αυτή τη φορά όχι σε φαρμακοποιό από την Κρήτη αλλά σε ασθενή.
Η κ. Κατερίνα Κουτσογιάννη, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Ασθενών, γονέων, κηδεμόνων και φίλων παιδιών με ρευματικά νοσήματα – ΡευΜΑζην με πολύχρονη παρουσία στα δρώμενα του χώρου της υγείας μέσα από τη θέση του Προέδρου του Συλλόγου Ρευματοπαθών Κρήτης –όπου τώρα είναι Γενική Γραμματέας- και τη θέση της Προέδρου της Ένωσης Ασθενών Ελλάδας –όπου τώρα είναι Αντιπρόεδρος- μίλησε για το πρόβλημα των ελλείψεων.
Από τα όσα ανέφερε προκύπτει ότι οι φαρμακοποιοί δίκαια φωνάζουν για ένα πολύπλοκο θέμα το οποίο δυσκολεύει πολύ την καθημερινότητά τους -καθώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν όπως θα ήθελαν στις ανάγκες κάποιων ασθενών που δεν βρίσκουν το φάρμακό τους- αλλά τελικά παίρνουν στην πλάτη τους όλο το βάρος καθώς ο ασθενής «ακουμπά» πάνω τους στο ότι εκείνοι θα κάνουν ό,τι μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Έτσι τελικά μένουν μόνοι να φωνάζουν καθώς και οι γιατροί από την πλευρά τους μοιάζουν να είναι περισσότερο αποστασιοποιημένοι από όσο ίσως θα αναμενόταν.
Ο ρόλος των γιατρών
Και αυτό είναι μία επισήμανση που γίνεται καθώς με βάση το γεγονός ότι όλο αυτό το διάστημα που διαμαρτύρονται οι φαρμακοποιοί για το θέμα των ελλείψεων από την πλευρά των ιατρών δεν υπάρχει ανάλογη στάση παρόλο που, όπως λέει η κ. Κουτσογιάννη «ο πρώτος που θα απευθυνθώ εάν δεν βρω το φάρμακό μου είναι ο γιατρός. Θα του πω ότι δεν βρίσκω το φάρμακο που μου έχει γράψει και θα τον ρωτήσω εάν μπορώ να πάρω κάποιο άλλο». Το ερώτημα που προκύπτει από αυτήν την απόλυτα λογική τοποθέτηση είναι γιατί οι Ιατρικοί Σύλλογοι δεν έχουν αναδείξει τις ελλείψεις φαρμάκων ως πρόβλημα, όπως έχουν κάνει τοπικοί Φαρμακευτικοί Σύλλογοι με μπροστάρη τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο;
«Θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι ενημερωμένοι για το ποια φάρμακα έχουν θέμα» συνεχίζει η κ. Κουτσογιάννη. Πρόκειται για μία τοποθέτηση που προφανώς δικαιολογεί την πίεση την οποία ασκεί ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων να ολοκληρώσει και να θέσει επιτέλους σε λειτουργία το κομμάτι της πλατφόρμας που έχει συμφωνηθεί να δημιουργηθεί εδώ και ενάμιση χρόνο μεταξύ ΠΦΣ και ΕΟΦ –με τους φαρμακοποιούς ήδη να έχουν έτοιμο το δικό τους κομμάτι εδώ και ενάμιση χρόνο και να μένει η διασύνδεση με εκείνο το κομμάτι της πλατφόρμας που πρέπει να λειτουργήσει ο ΕΟΦ. Η λειτουργία αυτής της πλατφόρμας θα δώσει τη δυνατότητα σε realtime να υπάρχει ενημέρωση της ΗΔΙΚΑ για τα φαρμακευτικά σκευάσματα που είναι σε έλλειψη και έτσι να ενημερώνονται άμεσα και οι γιατροί ώστε να λαμβάνουν υπόψιν τα δεδομένα αυτά κατά τη συνταγογράφηση.
Το παράδοξο με τους ασθενείς
Το ερώτημα από την άλλη το οποίο προκύπτει είναι τι λένε οι ίδιοι οι ασθενείς για το πρόβλημα. Εδώ λοιπόν προκύπτει ένα παράδοξο με την ίδια την κ. Κουτσογιάννη να αναρωτιέται γιατί το πρόβλημα των ελλείψεων φαρμάκων δεν αποτυπώνεται από τους ασθενείς μέσα από τις έρευνες που γίνονται ενώ η πραγματικότητα που και η ίδια βιώνει δείχνει ότι υπάρχουν αυτές οι ελλείψεις. «Εγώ ως ασθενής πηγαίνοντας στο φαρμακείο για να βρω ένα απλό φάρμακο –δεν μιλάω τώρα για τον βιολογικό παράγοντα για τον οποίο πάω στο νοσοκομείο- είναι φορές που ταλαιπωρούμαι γιατί δεν το βρίσκω. Και μου λέει η φαρμακοποιός “έλα αύριο – μεθαύριο, να το παραγγείλω και να έρθει”. Αλλά τα νούμερα στις έρευνες δεν μας τα δείχνουν αυτά. Ούτε και οι μαρτυρίες. Δηλαδή δεν μπαίνει σαν βασικό πρόβλημα των ασθενών το θέμα των ελλείψεων φαρμάκων».
Το ίδιο συμβαίνει και με τη γραμμή της Ένωσης Ασθενών Φαρμάκων, το «11132», όπου, όπως ανέφερε ο κ. Κουτσογιάννη, υπάρχει μεν ένας αριθμός τηλεφώνων για ελλείψεις αλλά αυτός δεν είναι μεγάλος και πάντως όχι τέτοιος που να δημιουργεί θέμα ώστε να υπάρξει κάποια κινητοποίηση.
Πως γίνεται όμως οι φαρμακοποιοί να φωνάζουν για ένα πρόβλημα που προφανώς αγγίζει τους ασθενείς – που συχνά αναγκάζονται να τρέχουν από φαρμακείο σε φαρμακείο για να βρουν κάποιο φάρμακο- και αυτό να μην αποτυπώνεται;
Υπάρχει μία εξήγηση που έχει να κάνει με την καλή σχέση φαρμακοποιού – ασθενή. «Εμείς είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από το πως αντιμετωπίζουν τον ασθενή οι φαρμακοποιοί. Πραγματικά η σχέση του ασθενή με τον φαρμακοποιό είναι μία πάρα πολύ στενή σχέση» τονίζει η κ. Κουτσογιάννη.
Εκεί λοιπόν ίσως να βρίσκεται και η απάντηση ή τουλάχιστον μία απάντηση για την υποκαταγραφή του προβλήματος. «Το ότι ο ασθενής κάπου έχει πάρει απόφαση ότι μπορεί να μην εξυπηρετηθεί την ίδια μέρα που θέλει βρίσκοντας το φάρμακό του αλλά εμπιστεύεται τον φαρμακοποιό ότι κάποια στιγμή θα του το βρει είναι μία πιθανή εξήγηση» κατά την κ. Κουτσογιάννη. Αναρωτιέται έτσι «μήπως τελικά το θέμα αποτυπώνεται περισσότερο στην προσπάθεια που κάνουν οι φαρμακοποιοί να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς;».
Αυτό πάντως που κατά τη γνώμη της πρέπει να γίνει είναι «να διερευνηθεί όλη αυτή η αλυσίδα ώστε να βρεθεί που τελικά “κολλάει” το ζήτημα». Σε αυτό σίγουρα πρέπει να συμβάλλουν και να συνεργαστούν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και βεβαίως και οι ασθενείς που είναι ο τελικός αποδέκτης των φαρμάκων και εάν δεν τα λάβουν στην ώρα τους δεν θα έχουν το καλύτερο δυνατό θεραπευτικό αποτέλεσμα.
