Ο ΕΟΠΥΥ του οποίου ο πρόεδρος Σ. Μπερσίμης πρόσφατα σημείωσε σημαντικές ευρωπαϊκές επιτυχίες χρειάζεται μια πολιτική εξορθολογισμού των δαπανών βάσει αναγκών που να βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία. Η πολυδιαφημισμένη μείωση της δαπάνης με τον τρόπο που επιτελείται αποτελεί μια φενάκη. Πράγματι ο ΕΟΠΥΥ έχει μειώσει τους τελευταίους μήνες τα χρέη του προς τις επιχειρήσεις από 1,7 δις στις αρχές του 2016 σε περίπου 500 εκ. το Μάρτιο, αλλά ποιο είναι το παράπλευρο σημαντικό κόστος; Η εξίσωση που παρουσιάζεται δεν είναι καθαρή δεδομένου του ότι ο ΕΟΠΥΥ με την οριοθέτηση πλαφόν και κλειστών προϋπολογισμών – στις δαπάνες φαρμάκων, νοσηλείων, διαγνωστικών εξετάσεων κλπ, – μέσω του rebate και του clawback, έχει μεταθέσει όλες τις υπερβάσεις δαπανών του προϋπολογισμού του οργανισμού στις επιχειρήσεις. Τα δε ποσά αυτά παρακρατούνται από τις επιχειρήσεις υποχρεωτικά και τείνουν να γίνουν ανεξέλεγκτα δεδομένου του ότι καλύπτουν και τους ανασφάλιστους. Ο ΕΟΠΥΥ τοποθετώντας τον κλειστό προϋπολογισμό δαπανά μόνο τα προϋπολογισμένα κονδύλια και τίποτε άλλο. Οι επιβαρύνσεις λόγω της κατάστασης αυτής των φαρμακευτικών εταιρειών και των ιδιωτικών θεραπευτηρίων ξεπέρασαν το μισό δις, γεγονός που δημιουργεί προβλήματα βιωσιμότητας για τις επιχειρήσεις αυτές. Αυτή είναι κυρίως η μεθοδολογία μέσω της οποίας ο ΕΟΠΥΥ έχει μειώσει τα χρέη του. Η πρακτική που ακολουθείται δεδομένου του ότι δεν είναι μια πρακτική εξορθολογισμού των δαπανών αλλά περικοπών προϋπολογισμού, δεν είναι σίγουρα βιώσιμη όπως φαίνεται και από τις συνεχείς πιέσεις των παρόχων προς τον ΕΟΠΥΥ για αύξηση του προϋπολογισμού και λήξη του μέτρου του clawback που τείνει από προσωρινού χαρακτήρα μέτρο να είναι πλέον μόνιμο. Επιπλέον αυτό στοιχίζει και στους ασθενείς δεδομένου του ότι νέες καινοτόμες θεραπείες δεν έρχονται στην Ελλάδα – γεγονός που τεχνηέντως αποσιωπάται – ή και αν έρθουν αυτό συμβαίνει με μεγάλη καθυστέρηση με κόστος ζωής για τους ασθενείς. Η κατάσταση αυτή θα επιβαρυνθεί περαιτέρω εφόσον εφαρμοσθεί από τον ΕΟΠΥΥ πολιτική κλειστών προϋπολογισμών ανά θεραπευτική κατηγορία όπως έντονα συζητείται τελευταία.
Αναμφίβολα είναι σημαντικό Έλληνες manager να κερδίζουν διακρίσεις και υψηλές θέσεις ευθύνης σε ευρωπαϊκό επίπεδο και αξίζουν συγχαρητήρια στον πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ κ. Μπερσίμη. Από την άλλη το σύστημα αποζημίωσης ως έχει είναι πασίδηλο πως δεν είναι βιώσιμο και απαιτούνται σημαντικές τομές και άμεσες δράσεις, που θα τα καταστήσουν βιώσιμο για το κράτος και τις επιχειρήσεις, προς όφελος του αποδέκτη των υπηρεσιών που είναι ο ασθενής. Μακάρι ο κ. Μπερσίμης ως πρόεδρος του EHFCN και του ΕΟΠΥΥ και βεβαίως ως καθηγητής ειδικός επιστήμων και πλέον βραβευμένος manager σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, να παρουσιάσει ένα βιώσιμο για όλους σύστημα στη συνέχεια που δεν θα χρειάζεται να λαμβάνονται αποφάσεις υπό συνθήκες αβεβαιότητας.
