Από τη Ρούλα Σκουρογιάννη
Ερευνητές από το Queen University, στο Μπέλφαστ, έχουν ανακαλύψει ότι η ασπιρίνη είναι σε θέση να αναστρέψει τις επιπτώσεις της τερηδόνας στα δόντια. Σε δοκιμές στο εργαστήριο, διαπίστωσαν ότι η ασπιρίνη μπορούσε να διεγείρει τα βλαστοκύτταρα των δοντιών για να επισκευάσει την οδοντίνη που χάθηκε λόγω της φθοράς των δοντιών.
Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει μία λύση επιθυμητή για πολλούς λόγους, κυρίως επειδή η ασπιρίνη είναι ένα δοκιμασμένο και οικονομικά προσιτό φάρμακο και θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση των εκατομμυρίων σφραγισμάτων που εφαρμόζονται από τα δημόσια συστήματα Υγείας, κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο.
Τα δόντια –όπως και όλος ο οργανισμός μας– έχουν την ικανότητα αυτό-επιδιόρθωσης αλλά με αργό ρυθμό και μόνο σε λεπτά τμήματα της οδοντίνης. Δεν μπορούν να επιδιορθώσουν τη φθορά των δοντιών όταν σχηματιστεί βλάβη σε μεγαλύτερες κοιλότητες. Στις περιπτώσεις αυτές, η μόνη λύση είναι να καθαριστεί το φθαρμένο τμήμα του δοντιού και να γεμιστεί το κενό με οδοντιατρικό σφράγισμα. Ωστόσο, τα σφραγίσματα πρέπει συχνά να αντικαθίστανται και είναι συνθετικής δομής που δε μοιάζει με τη φυσική δομή δοντιών.
«Υπάρχει τεράστια δυνατότητα να αλλάξουμε την προσέγγισή μας σε μία από τις μεγαλύτερες οδοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε», δήλωσε η κύρια ερευνήτρια της μελέτης, Dr Ikhlas El Karim. «Τα αρχικά ευρήματά μας στο εργαστήριο δείχνουν ότι η χρήση ασπιρίνης, ενός φαρμάκου που του έχει ήδη χορηγηθεί άδεια για ανθρώπινη χρήση, θα μπορούσε να προσφέρει μια άμεση καινοτόμο λύση που θα μας επιτρέψει να επιδιορθώσουμε τα δόντια μας».
«Το επόμενο βήμα θα είναι να αναπτύξουμε ένα κατάλληλο σύστημα χορήγησης για να ελέγξουμε την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου σε μια κλινική δοκιμή», επισημαίνει η Dr El Karim. «Αυτή η νέα προσέγγιση δε θα μπορούσε μόνο να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής των δοντιών, αλλά θα μπορούσε, επίσης, να οδηγήσει σε τεράστια εξοικονόμηση πόρων για τα δημόσια συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, παγκοσμίως».
Η ασπιρίνη χρησιμοποιήθηκε ως το φάρμακο επιλογής αφού οι ερευνητές είχαν βελτιώσει την ικανότητά της να δημιουργεί μια γενετική υπογραφή που σχετίζεται με την παραγωγή οδοντίνης. Οι επιστήμονες στη συνέχεια εξέτασαν στην πράξη τη θεωρία τους, εφαρμόζοντας ασπιρίνη στα βλαστοκύτταρα σε δίσκους Petri -διαπιστώνοντας με γενετικά και υλικά στοιχεία ότι είχε διεγείρει την ανάπτυξη της οδοντίνης.
Το επόμενο βήμα θα είναι να καθορίσουν οι ερευνητές ένα τρόπο εφαρμογής της ασπιρίνης στα δόντια, με αργή και συνεχή απελευθέρωση του φαρμάκου, που να μην ξεπλένεται. Μόλις αναπτυχθεί αυτό, θα μπορούσε να ελεγχθεί σε κλινικές δοκιμές.
Ένα σημαντικό πλεονέκτημα σχετικά με τη χρήση της ασπιρίνης είναι ότι η κλινική ασφάλεια της δραστικής έχει ήδη δοκιμαστεί εδώ και πολλές δεκαετίες, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε πιθανή θεραπεία θα μπορούσε να μεταφερθεί άμεσα από τις κλινικές δοκιμές στην πράξη και στους οδοντιάτρους.
