Γ. Υφαντόπουλος: Για κάθε 100 ευρώ που ξοδεύει ο Έλληνας πολίτης τα 49 πηγαίνουν «έξω από το παράθυρο»
Της Τάνιας Η. Μαντουβάλου
Ιδιαίτερα χαμηλή αποδοτικότητα και μεγάλη διαφοροποίηση ως προς την διάθεση των πόρων ανάλογα και με το μέγεθος των δημοσίων νοσοκομείων, διαπιστώνει μελέτη του ΕΚΠΑ που διεξήχθη τη δεκαετία 2009- 2019, στοιχεία της οποίας παρουσίασε ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας, Κοινωνικής Πολιτικής και Διοίκησης του ΕΚΠΑ κ. Γιάννης Υφαντόπουλος, στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Όπως είπε τα μικρά νοσοκομεία, έως 100 κλίνες, έχουν κάλυψη έως 50%, ενώ τα μεσαία 80-90% και τα μεγάλα νοσοκομεία έως 130%. Δηλαδή βάζουν διάδρομο για να καλύψουν τις ανάγκες, όπως εξήγησε, για να τονίσει στη συνέχεια ότι υπάρχει ένας παραλογισμός, όσον αφορά την αποδοτικότητα και τη λειτουργία των νοσοκομείων: μικρά με πολύ μικρή κάλυψη, μεσαία με καλή κάλυψη και τα μεγάλα με υπερκάλυψη. Μάλιστα στο σημείο αυτό ο κ. Υφαντόπουλος θύμισε ότι πρόσφατα ο Υπουργός Υγείας της Ολλανδίας είχε πει ότι νοσοκομεία, τα οποία έχουν κάλυψη λιγότερο από 75% θα πρέπει να κλείσουν. Η μελέτη του ΕΚΠΑ έδειξε πως η αποδοτικότητα των νοσοκομείων ανήλθε στο 67% το 2012 , στο 70% το 2016, ενώ το 2019 έπεσε στο 51%. «Που σημαίνει ότι για κάθε 100 ευρώ που ξοδεύει ο Έλληνας πολίτης και το δημόσιο, τα 49 πηγαίνουν «έξω από το παράθυρο» σε αναποτελεσματικές δράσεις. Άρα εδώ όταν ζητάμε clow back από τη βιομηχανία και χρηματοδότηση από το κράτος και τους δημόσιους φορείς, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη την αξιοποίηση των χρημάτων του Έλληνα πολίτη. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπουμε επιπλέον επιβάρυνση στη βιομηχανία και στους καταναλωτές, τη στιγμή που το ίδιο το δημόσιο αδυνατεί να αξιοποιήσει τους δημόσιους πόρους και ένα 40-50% να πηγαίνουν έξω από το παράθυρο».
Τα αίτια της αναποτελεσματικότητας – προτάσεις βελτιστοποίησης
Ο καθηγητής απέδωσε την αναποτελεσματικότητα των νοσοκομείων στην μεγάλη πολιτικοποίηση στις διοικήσεις, στα διαφορετικά στρατόπεδα μεταξύ διοίκησης εργαζομένων, στην έλλειψη κινήτρων για παραγωγικότητα, στα πολύ χαμηλά δίκτυα επικοινωνίας ανάμεσα στο ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό, καθώς επίσης και στην απουσία μιας επιχειρηματικής λειτουργίας. Ωστόσο για την άμεση βελτιστοποίηση, πρότεινε μεταξύ άλλων, μείωση των λειτουργικών δαπανών, ανάπτυξη μετά νοσοκομειακών δομών, ανάπτυξη του ΣΔΙΤ με συνεργασίες δημόσιου-ιδιωτικού τομέα τόσο στη διοίκηση όσο και στην τεχνολογία, καθώς και την εισαγωγή της επιχειρησιακής ευφυΐας και της καινοτομίας.
